Πότε στην ζωή μου δεν έκανα κοπάνα. Ούτε μία. Σιχαινόμουν την σκέψη ότι εσύ θα είσαι στο σχολείο και εγώ θα λείπω. Μόνο εκεί ήξερα πως θα σε δω στα σίγουρα. Και άρρωστη να ήμουν ρε γαμωτο, ήθελα να πηγαίνω. Και λάτρευα τις μέρες που ήσουν εκεί. Και μισούσα τις μέρες που δεν σε εβλεπα. Το μόνο που ήθελα ήταν να σε δω. Και εσύ ερχόσουν πάντα, 2-3 λεπτά μετά το κουδουνι, με αυτήν την αγουροξυπνημενη φάτσα και εγώ έλιωνα. Κι όταν σε εβλεπα να γελάς... Ο,τι πιο όμορφο έχω νιώσει στην ζωή μου.