Είναι εκεί δίπλα στον δρόμο που διαβαίνεις καθημερινά...Πολλές φορές μπαίνεις στον πειρασμό και με την θέληση του το αγγίζεις. Ελάχιστα πονά και εκείνο όταν το ακουμπάς.... Όμως σε αφήνει να το αγγίζεις....
Ξαφνικά η ρουτίνα σας άλλαξε σε μια στιγμη... Μα εσύ του μίλησες,του είπες δεν είναι καλή στιγμή να σε ακουμπησω τώρα,σε παρακαλώ μην έρχεσαι κοντά....Ελα! Προκλητικά σου φώναξε! ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ,ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΝΩ! Με μίσος σε κοιτά και καταλαβαίνεις ότι πόνεσε,μα δεν στο λέει! Κρατάει θυμό κάθε φορά από εκεί και μετά σε κάθε σας αντάμωμα.... Ώσπου ξαφνικά σου φωνάζει ΠΟΝΕΣΑ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΟΝΑΣ,όταν πας πάλι να συζητήσετε για ότι συνέβη! Μα γιατί; Εσύ του είπες μη έρχεσαι,δεν είναι κατάλληλη στιγμή τώρα και αυτό σε προκάλεσε.... Γιατί δεν σκέφτηκε ότι δεν εφταιγες μόνο εσύ;
Ποιος πονάει ποιος τελικά περισσότερο;