Είναι ακόμη η μυρωδιά σου παντού,
στην πετσέτα στο μπάνιο, στο μαξιλάρι που κοιμόσουν και στις βρώμικες κάλτσες που συνέχεια σε μάλωνα που δεν μάζεψες,μια εβδομάδα πρίν....
Οι πυτζάμες σου πεταμένες στην καρέκλα του γραφείου σου και ένα πλαστικό μπουκαλάκι νερό πάνω στο γραφείο σου, δίπλα στο τετράδιο με την εργασία που είχες να παραδώσεις την Παρασκευή....
Αυτά έμειναν πίσω,ζωντανά ενθύμια από εσένα που έγινες στάχτη μέσα στο πρωτο βαγόνι του τρόμου, την καταραμένη τελευταία νύχτα του Φλεβάρη στα Τέμπη....

Συγνώμη που μαλώναμε για χαζομάρες, νόμιζα θα είχαμε χρόνο για όλα και δεν πρόσεχα πως τον γεμίζω.... Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο λίγος....
Αντίο παιδί μου, σ'αγαπώ...

Αφιερωμένο στους γονείς των θυμάτων...