⚠️ Προς αναγνώστες από mirror sites, όπως το teenfic: ⤵️

Εγώ, η Στυλιανή Κανταρτζή, ως μοναδική διαχειρίστρια του προφίλ EstelleLuminesCent και συγγραφέας του παρόντος βιβλίου, δηλώνω υπεύθυνα ότι ουδεμία σχέση έχω με την αναδημοσίευσή του στο teenfic κι άλλους παρόμοιους ιστότοπους κι απαιτώ την άμεση και μόνιμη διαγραφή του από αυτούς, καθώς η παράνομη παρουσία του εκεί αποτελεί παραβίαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Αν διαβάζετε δικό μου κείμενο σε ιστοσελίδες πέραν του Wattpad, σας ενημερώνω ότι βρίσκεστε σε έναν παράνομο ιστότοπο που παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραφέων, κλέβει τη δουλειά τους και πιθανότατα εκθέτει τη συσκευή σας σε κακόβουλα λογισμικά κι επικίνδυνους ιούς. Εγκαταλείψτε άμεσα αυτόν τον ιστότοπο, καταγγείλτε τον στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και διαβάστε τις ιστορίες μου στο Wattpad.

⚠️ To readers from mirror sites such as teenfic: ⤵️

I, Styliani Kantartzi, as the sole administrator of the EstelleLuminesCent profile and the author of this book, declare responsibly that I have nothing to do with its republishing on teenfic and other similar websites and I demand its immediate and permanent deletion, as its illegal presence there is a violation to the law of copyright. If you are reading my literary work on websites other than Wattpad, I am informing you that you are on an illegal web page that violates authors' copyrights, steals their work, and probably exposes your device to malware and dangerous viruses. Please leave this site immediately, notify cybercrime prosecution and read my stories on Wattpad.

Κι αν είσαι άγγελος, τούτο ποτέ μη λησμονάς·
Στις μέρες μας μισούνε τους αγγέλους.
Ποιος τάχα 'μπράβο' θα σου πει;
Και ποιος θα σ' επαινέσει
Που δίνεις, μα και δίνεσαι, χωρίς να θες να πάρεις;
Πολλοί θα πουν ότι τον κόσμο αυτό δεν ξέρεις να τον κρίνεις
Πως επιμένεις μάταια σε παλιακές απόψεις.

Κι αν έχεις βλέμμα παιδικό, πρόσεχε πού κοιτάς·
Στις μέρες μας μισούνε τους αγγέλους.
Θα πουν πως είσ' ανόητος,
Πως εθελοτυφλούσες
Και μία ολόκληρη ζωή περνούσες μ' αυταπάτες!
Ίσως φθονούν, γιατί το βλέμμα αυτό το έχουν χρόνια χάσει
Και δεν μπορούνε τώρα πια να το κερδίσουν πίσω.

Κι αν σε πονάει η σκληρότητα και αν την πολεμάς·
Στις μέρες μας μισούνε τους αγγέλους.
Στα μαύρα έστω κι αν ντυθείς
Κι αν κλάψεις, θα γελάσουν.
Βλέπεις, έχουνε μάθει πια να κρύβουνε το δάκρυ.
Τους είναι η όψη του φριχτή, ξέρουν πως είν' αδύναμοι
Σε ξένα μάτια σαν το δουν, το λοιδορούν με πάθος!

Κι αν είσαι μόνος σου, την προδοσία αν συναντάς·
Στις μέρες μας μισούνε τους αγγέλους.
Μπορεί και όσους θαύμαζες
Κι όσους σε βάθρα είχες
Όσους για αγγέλους έβλεπες, να χάσουν τα φτερά τους.
Και να φανούν στα μάτια σου σαν άνθρωποι μικροί στο νου
Και ίσως να σε κάνουνε κι εσένα να αμφιβάλλεις.

Κι αν σε χτυπάνε, φρόντισε να τους γελάς·
Στις μέρες μας μισούνε τους αγγέλους.
Όσο κι αν σε αδικήσουνε,
Όσο κι αν σε πονέσουν,
Εσύ να λες 'χαρά μου είναι να νιώθω τέτοιον πόνο'!
'Κατάματα σας βλέπω δίχως φόβο, μα δεν θα επιτεθώ!'
'Χάρη σε εσάς στον δρόμο τον σωστό εγώ βαδίζω!'