"Μητέρα αυτή δεν είναι η Σταχτοπούτα;" η Λυδία έδειξε την Έλλα, καθώς η ίδια έτρεχε έξω από τον χορό. Η μητέρα της κοίταξε την κοπέλα και έσμιξε τα φρύδια της, ενώ θυμός άρχισε να την κατακλύζει.

"Φώναξε την Σοφία. Φεύγουμε τώρα. Πρέπει να δώσω ένα μάθημα σε αυτή την κοπέλα! " η Λυδία έκανε νόημα στην Σοφία, η οποία στεκόταν ακόμη μαζί με τον Μάικ.

"Με συγχωρείς, αλλά πρέπει να φύγω." υποκλίθηκε λυπημένη μπροστά στο Μάικ και πήγε να φύγει. Ο Μάικ την έπιασε απαλά από το χέρι και την κοίταξε έντονα.

" Θα σε ξαναδώ; " ένα αχνό χαμόγελο χαράχθηκε στο πρόσωπο της Σοφίας, η οποία ένευσε καταφατικά και έφυγε μακριά του ακολουθώντας την μητέρα και την αδερφή της προς την έξοδο.

"Τι ήταν αυτό;" η Λυδία σκούντισε ελαφρά με τον αγκώνα της την Σοφία. Η Σοφία γέλασε απλά και ανέβηκε στην άμαξα χωρίς να της απαντήσει.

~

Η Έλλα έτρεξε έξω από την σάλα στον μεγάλο κήπο του παλατιού. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό της όταν άκουσε τα βήματα του να την πλησιάζουν. Σταμάτησε να τρέχει και γύρισε να τον κοιτάξει απογοητευμένη πλέον από αυτόν.

"Έλλα με συγχωρείς. Δεν ήθελα να στο κρύψω. Ήθελα λίγες ώρες ηρεμίας εκτός του παλατιού και όταν σε γνώρισα σκέφτηκα πως αν ήξερες το μυστικό μου θα έφευγες μακριά. Προσπάθησα να στο πω αρκετές φορές, αλλά κάτι γινόταν συνεχώς!" κατάπιε ηχηρά. Πλησίασε με αργά και σταθερά βήματα την Έλλα κοιτώντας την έντονα στα μάτια.

" Έπρεπε να ξέρεις πως δεν μου αρέσουν τα ψέματα!" φώναξε συντετριμένη και γύρισε αλλού το βλέμμα της. Δεν ήθελε να τον αντικρίσει. Δεν ήθελε να βλέπει ένα ψεύτη.

Ο πρίγκιπας την πλησίασε και άλλο. Πλέον η απόσταση μεταξύ τους ήταν μια αναπνοή. Ακούμπησε το χέρι του στο πρόσωπό της και απαλά το γύρισε προς το μέρος του έτσι ώστε να κοιτούν ο ένας τον άλλον. Τα μάτια τους γυάλιζαν κάτω από το φως του φεγγαριού.

"Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με. Ήταν λάθος μου που σου είπα ψέματα, αλλά δεν το ήθελα. Σε παρακαλώ..." ψιθύρισε, καθώς τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά της τρυφερά, όπως ακριβώς την πρώτη φορά. Το χέρι του τυλίχθηκε γύρω από την λεπτή της μέση και την έφερε κοντά του ενάντια στο σώμα του. Μέχρι που η Έλλα τον έσπρωξε μακριά της με όση δύναμη είχε.

" Λουκ... Πρίγκιπα, δηλαδή, δεν μπορώ να αποδεχτώ κάτι τέτοιο. Άσε με να σκεφτώ σε παρακαλώ." απομακρύνθηκε από κοντά του. Τα μάτια του πρίγκιπα διευρύνθηκαν.

"Ελλα, όχι! Μην φεύγεις μακριά μου! Σε αγαπώ, θέλω να γίνεις η πριγκίπισσα μου!" τα λόγια του μάταια, αφού η Έλλα εξαφανίστηκε από το οπτικό του πεδίο. Μπορεί ο ίδιος να μην το γνώριζε, αλλά βαθιά μέσα της πονούσε όσο δεν είχε πονέσει ποτέ.

Ο πρίγκιπας κοίταξε ψηλά το φεγγάρι, ενώ τα μάτια του άρχισαν να γεμίζουν δάκρυα. Τα σκούπισε γρήγορα με το εξωτερικό του χεριού του και γύρισε το σώμα του προς την σάλα. Περπάτησε προς εκεί με αποφασιστικό βήμα. Το πρόσωπό του σοβαρό.

Δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσει να φύγει.

Η πριγκίπισσα Τατιάνα τον πλησίασε μόλις αισθάνθηκε την παρουσία του. "Πρίγκιπα Λούκας, γιατί δεν συνεχίζουμε τον χορό μας;" άγγιξε το μπράτσο του, καθώς το χαμόγελο της είχε κατακλύσει το αψεγάδιαστο πρόσωπό της. Ο πρίγκιπας την κοίταξε εκνευρισμένος. Έσπρωξε απαλά το χέρι της από πάνω του.

"Πριγκίπισσα Τατιάνα, δεν πρόκειται να χορέψουμε. Σταματήστε να έχετε αυτές τις ψεύτικες ελπίδες επιτέλους!" η πριγκίπισσα στάθηκε έκπληκτη μπροστά στα λόγια του. Πρώτη φορά τον είχε δει τόσο εκνευρισμένο.

Η ορχήστρα άρχισε να παίζει μια πανέμορφη μελωδία. Ο πρίγκιπας στάθηκε στο κέντρο της σάλας και κοίταξε τον Βασιλιά.

" Σταματήστε τα βιολιά!" φώναξε και αμέσως η μουσική σταμάτησε. Ο Βασιλιάς τον κοίταξε ενοχλημένος. Σηκώθηκε από την θέση του και καθάρισε την φωνή του.

"Πρίγκιπα Λούκας, τι νομίζεις πως κάνεις;" η επιβλητική φωνή του γέμισε τον χώρο και όλοι γύρισαν να κοιτάξουν την αντίδραση του πρίγκιπα.

"Έχω βαρεθεί να ακούω πάντοτε τις διαταγές σου! Έχω βαρεθεί να σε αφήνω συνεχώς να ελέγχεις την ζωή μου! Είναι δική μου, πλέον  ήρθε η ώρα να διεκδικήσω αυτά που θέλω και δεν θα σε αφήσω να με σταματήσεις! Ο χορός τελείωσε!" φώναξε δυνατά για να τον ακούσουν όλοι. Επιφωνήματα ξέφυγαν από τα χείλη των ανθρώπων που βρίσκονταν στη σάλα και σιγά σιγά άρχισαν να αποχωρούν.

" Μάικ φέρε μου το άλογό μου! Πρέπει να κυνηγήσω την μέλλουσα σύζυγο μου! " ο Μάικ υποκλίθηκε μπροστά στον Βασιλιά και στον πρίγκιπα και ακολούθησε το πλήθος προς την έξοδο της σάλας.

"Μην προσπαθήσεις να με σταματήσεις!" ο πρίγκιπας φώναξε για τελευταία φορά στον Βασιλιά και εκείνος στάθηκε στην θέση του. Η έκφραση του δεν ήταν αυτή που θα είχε ένας Βασιλιάς αλλά ένας πατέρας. Ήταν ικανοποιημένος με τον γιο του. Ήταν ικανοποιημένος με τον χαρακτήρα που ανέπτυξε μετά από τόσα χρόνια. Δεν είχε σκοπό να βρεθεί ο ίδιος εμπόδιο στην ευτυχία του.

     ~

Η Έλλα άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της και σκούπισε τα δάκρυα της. Ακούμπησε το σώμα της στην επιφάνεια της πόρτας και προσπάθησε να βρει τον ρυθμό της αναπνοής της, καθώς το ασταμάτητο τρέξιμο την είχε κουράσει σε μεγάλο βαθμό.

"Μπα, μπα, μπα. Κοιτάξτε κορίτσια ποια αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο σπίτι της, αφού η μητριά της τής είχε δώσει εντολή να παραμείνει σε αυτό." το γέλιο της μητριάς γέμισε το χώρο και εμφανίστηκε μέσα από τις σκιές. Η Λυδία και η Σοφία παρατηρούσαν από μακριά έχοντας λυπημένες εκφράσεις στα πρόσωπά τους.

" Από ότι φαίνεται δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου οι συνέπειες των πράξεών σου. " η μητριά στάθηκε μπροστά στην Έλλα και χαμογέλασε πικρά. Το χέρι της ήρθε σε επαφή με το πρόσωπο της Έλλας και ένα κόκκινο ερέθισμα έκανε την εμφάνισή του.

"Αλήθεια, που το βρήκες αυτό το πανέμορφο φόρεμα; " γέλασε ξανά και με μια κίνηση έσκισε το φόρεμα της Έλλας. Έπιασε το πηγούνι της και έστριψε το κεφάλι της προς το μέρος της.

"Γλυκιά μου, πίστευες πως ένας πρίγκιπας θα σε ερωτευώταν; Πίστευες πως θα έκανε τα πάντα για να σε κρατήσει δίπλα του; Πίστευες πως θα αγαπούσε μια χωριάτησα;" γέλασε για άλλη μια φορά και την έπιασε γερά από το χέρι. Την τράβηξε βίαια προς το μέρος της και την έσυρε στο εσωτερικό του σπιτιού.

Η Σοφία προσπάθησε να πλησιάσει την μητέρα της για να την σταματήσει, αλλά η Λυδία την εμπόδισε." Δεν θα καταφέρεις τίποτα αν προσπαθήσεις να σταματήσεις την μητέρα. Ίσα ίσα που θα καταλήξεις σαν την Σταχτοπούτα!"

Η μητριά έσυρε την Έλλα μέχρι το υπόγειο και την έσπρωξε στον απέναντι τοίχο. Το σώμα της Έλλας συγκρούστηκε με το κρύο δάπεδο και ένας αβάσταχτος πόνος την κατέβαλε.

" Θα μάθεις να με σέβεσαι! " η μητριά φώναξε και έκλεισε δυνατά την πόρτα πίσω της. Ο ήχος του κλειδιού που σφράγιζε την πόρτα έφτασε στα αυτιά της Έλλας. Έτρεξε μέχρι την πόρτα και άρχισε να την χτυπά ασταμάτητα.

"Άφησέ με να φύγω! Άφησέ με!" φώναζε επανειλημμένα αλλά η μητριά της δεν της έδωσε την παραμικρή σημασία.

"Μητέρα μήπως το παρακάνεις;" η Σοφία βρέθηκε μπροστά στην μητέρα της στην προσπάθειά της να της βάλει λίγη λογική.

"Φύγε από μπροστά μου Σοφία!" η μητέρα της ψυχρή όπως πάντα την έσπρωξε στην άκρη. Η Λυδία πλησίασε την Σοφία με γρήγορο βηματισμό.

"Σου είπα πως δεν θα έκανες τίποτα...." αναφώνησε απογοητευμένη και την ακούμπησε συμπωνετικά.

~

Δεν είχε περάσει πολύς χρόνος από την στιγμή που η μητριά κλείδωσε την Έλλα στο υπόγειο, όταν ξαφνικά η πόρτα του σπιτιού χτύπησε δυνατά.

"Έλλα, το ξέρω πως είσαι μέσα. Άνοιξε μου! " η φωνή του πρίγκιπα επιβλητική, όπως πάντα, ξάφνιασε την μητριά. Πλησίασε την πόρτα αθόρυβα και την άνοιξε αργά.

"Πρίγκιπα, εσείς εδώ; Τι κάνετε εδώ μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα;" χαμογέλασε στην προσπάθειά της να δείξει πως είναι μια αγαθή γυναίκα. Ο Λουκ έσπρωξε την πόρτα και μπήκε στο εσωτερικό του σπιτιού με τον Μάικ να τον ακολουθεί.

"Που είναι η Έλλα;" δεν θα έδινε εξηγήσεις στην γυναίκα αυτή. Ήθελε να βρει την Έλλα και να την πάρει πίσω στο παλάτι όσο πιο σύντομα γινόταν.

"Κοιμάται. Το κορίτσι ήταν συντετριμένο μετά τον χορό και τώρα κοιμάται στο δωμάτιο της. Όταν γύρισε έκλαιγε ασταμάτητα. Απορώ, γιατί; " συνέχισε να χαμόγελα ευγενικά προσπαθώντας να πείσει τον πρίγκιπα να φύγει.

Ο ήχος από τα επανειλημμένα χτυπήματα στην πόρτα του υπογείου έφτασε στα αυτιά του πρίγκιπα. Γύρισε να κοιτάξει τον Μάικ.

"Τι είναι εκεί κάτω;" κινήθηκε προς το υπόγειο, αλλά η μητριά τον σταμάτησε. Για πρώτη φορά το βλέμμα της άλλαξε.

"Θα είναι ο γάτος μου, σίγουρα." τον κοίταξε απελπισμένη, αλλά τα λόγια της δεν τον έπεισαν. Συνέχισε να κατευθύνεται προς το υπόγειο και η μητριά συνέχισε να τον ακολουθεί.

"Άφησε με να φύγω!" η φωνή της Έλλα επιβεβαίωσε τις υποψίες του. Γύρισε να κοιτάξει την μητριά εξοργισμένος.

" Άνοιξε την πόρτα!" φώναξε δυνατά στην μητριά, αλλά εκείνη δεν αποκρίθηκε.

"Πιάστε την και κλείστε την στα μπουντρούμια του παλατιού!" φώναξε εξοργισμένος. Οι στρατιώτες που τον ακολουθούσαν έπιασαν την μητριά και τις έδεσαν σφιχτά τα χέρια, καθώς την απομάκρυναν.

" Δεν αξίζει να την ελευθερώσεις! Είναι ένα τίποτα! Δεν αξίζει την προσοχή σου! " φώναξε σαν δαιμονισμένη. Ο πρίγκιπας γύρισε το σώμα του προς την πόρτα του υπογείου. Πείρε φορά και συγκρούστηκε με αυτή. Μετά από λίγο η πόρτα έτριξε. Την έσπρωξε με δύναμη και μπροστά του αντίκρισε την Έλλα.

Δάκρυα μαζεύτηκαν στα μάτια του και έτρεξε κοντά της. Τα ρούχα της σκισμένα και το πρόσωπό της χτυπημένο. Την αγκάλιασε όσο πιο σφιχτά μπορούσε.

" Συγνώμη. Δεν θα σε ξαναφήσω ποτέ..." ψιθύρισε και η Έλλα πέρασε τα χέρια της γύρω από την μέση του.

The end....

Γειά, σε όλους τους αναγνώστες της ιστορίας μου. Ελπίζω να σας άρεσε το τελευταίο κεφάλαιο και να μην τα ακούσω. 😅

Ελπίζω να σας άρεσε γενικότερα η ιστορία μου. Προσπάθησα να δώσω ένα ρεαλιστικό πνεύμα στην γνωστή σε όλους μας ιστορία της Disney και ελπίζω να μην κατέστρεψα την εικόνα που είχατε για την ιστορία.

Οποιαδήποτε απορία έχετε για την ιστορία και τι απέγιναν οι χαρακτήρες της μπορείτε να με ρωτήσετε εδώ.

Ακόμη, εάν σας άρεσε αυτή η ιστορία μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στις ιστορίες μου Lady-Captain και Love Lasts.