Το απόγευμα της ίδιας μέρας

"Έλλα σε παρακαλώ έρχεσαι μια στιγμή" η Σαρλότ φώναξε γλυκά την κοπέλα, ενώ κοιτούσε διάφορα φορέματα.

Η Έλλα κοιτούσε έξω από το παράθυρο του μαγαζιού. Τον έψαχνε απεγνωσμένα με το βλέμμα της χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Είχε καιρό να κατέβει η ίδια στην πόλη και δεν είχε καταφέρει να τον δει από τότε που του ανοίχτηκε.

Που είσαι;

Πλησίασε την Σαρλότ και την πωλήτρια η οποία την κοίταξε ενθουσιασμενη. "Έλλα δοκίμασε αυτό το φόρεμα" η Σαρλότ της έδωσε ένα πανέμορφο σκούρο μπλε φόρεμα και η Έλλα το πείρε διστακτικά στα χέρια της.

Πλησίασε το παραβάν του μαγαζιού και στάθηκε πίσω από αυτό. Έβγαλε με αργές κινήσεις τα παλιορουχα που φορούσε. Έπιασε απαλά το όμορφο φόρεμα. Κάλυψε το σώμα της με αυτό και το κοίταξε έντονα.

"Αντε γλυκιά μου έτοιμη;" η Σαρλότ αναφώνησε φανερά ανυπομονη. Η Έλλα πείρε μια βαθιά ανάσα και με σταθερά βήματα βρέθηκε μπροστά τους. Οι εκφράσεις θαυμασμού και έκπληξης που είχαν αποτυπωθεί στα πρόσωπα της Σαρλότ και της πωλήτριας ήταν απερίγραπτα.

Η Έλλα ένοιωσε ένα συναίσθημα φόβου.

Τόσο άσχημη είμαι;

Πλησίασε τον μεγάλο καθρέφτη του μαγαζιού και κοίταξε διστακτικά την μορφή της σε αυτόν. Το φόρεμα είχε λεπτά μανίκια που έπεφταν απαλά στα μπράτσα της αφήνοντας ακάλυπτους τους ώμους της. Προσαρμοζόταν στην λεπτή της μέση κολακεύοντας την ακόμη και χωρίς κορσέ. Από την μέση και κάτω το φόρεμα άρχιζε να γεμίζει με όγκο, όσο έπρεπε, καλύπτοντας τα λεπτά της πόδια. Το σκούρο μπλε του χρώμα έκανε φοβερή αντίθεση με το απαλό της δέρμα και τα κάστανα μαλλιά της.

"Μακάρι η μητέρα σου να μπορούσε να σε δει" η Σαρλότ βρέθηκε από πίσω της και χαμογέλασε απαλά.

Μακάρι να ήταν αυτός εδώ.

~~~~~

"Πρίγκιπα Λούκας σας έψαχνα σε ολόκληρο το παλάτι. Επιτέλους σας βρήκα" η γλυκιά φωνή της ακούστηκε και γύρισε να την κοιτάξει. Το πρόσωπό του ανέκφραστο, παγερό.

Την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Το χρώμα του δέρματός της κατάλευκο σαν το χιόνι, καμία σχέση με το μπεζ δικό της. Τα μαλλιά της ξανθά περιποιημένα σε έναν ψηλό κότσο, σε αντίθεση με τα δικά της κάστανα που συνήθως ήταν αφημένα κάτω με απλές πλεξούδες να τα απομακρύνουν από το όμορφο πρόσωπό της.

Προχώρησε κοντά του και το λευκό μακρύ φόρεμά της σύρθηκε στην επιφάνεια του εδάφους.

" Πριγκίπισσα Τατιάνα, τι ευχάριστη έκπληξη. Πώς περάσατε το πρώτο σας βράδυ στο παλάτι;" προσπάθησε να δείξει πως ενδιαφέρεται αλλά του ήταν αδύνατο.

Δεν είναι εκείνη.

"Πολύ όμορφα. Το παλάτι σας είναι τόσο διαφορετικό από το δικό μας. Έχει ένα τελείως διαφορετικό κλήμα δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω. Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος. Ανυπομονούσα να σας συναντήσω ξανά και ανυπομονώ για τον χορό" άρχισε να μονολογεί και πέρασε το χέρι της απαλά από τον αγκώνα του πρίγκιπα, καθώς διέσχιζαν τον μεγάλο κήπο.

Την προηγούμενη μέρα η πριγκίπισσα Τατιάνα έφτασε στο παλάτι μετά από παράκληση του Βασιλιά. Τελικά δεν θα αποδεχόταν την επιλογή του γιου του τόσο εύκολα, ακόμη και αν αυτό σήμαινε πως θα ήταν δυστυχισμένος.

Είχε σκοπό να τον κλείσει στο παλάτι μέχρι τον χορό. Ήθελε το καλύτερο και το σωστό για τον γιό του και θα του το επέβαλε αν χρειαζόταν.

Ο πρίγκιπας, λοιπόν, ήταν αναγκασμένος να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του μαζί με την πριγκίπισσα.

Όσον αφορά την Έλλα είχε κατέβει τις προηγούμενες μέρες στην πόλη, αλλά δεν τα κατάφερε να την συναντήσει. Ο πατέρας του είχε εκνευριστεί τόσο με τις συνεχείς εξόδους του που του το απαγόρευσε. Δεν τα κατάφερε να αντικρύσει το πανέμορφο πρόσωπό της. Δεν κατάφερε να ακούσει την γλυκιά φωνή της. Δεν κατάφερε να της ανοιχτεί. Δεν κατάφερε να της πει την αλήθεια για αυτόν όπως είχε κάνει η ίδια.

Δεν είχε χρόνο όμως. Το ρολόι χτυπούσε ασταμάτητα και αυτός έπρεπε να πάρει την απόφασή του. Πώς όμως θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτό το μαρτύριο που τον καταδίκασε ο πατέρας του; Πώς θα κατάφερνε να την συναντήσει για άλλη μια φορά; Να της πει και να κάνει μαζί της αυτά που ποθεί εδώ και τόσο καιρό;

"Η οικογένεια μου ξέρεις είναι από την Σκοτία. Καμία σχέση με την όμορφη Γαλλία. Εκεί κάνει αφάνταστο κρύο, ενώ εδώ έχει πανέμορφη γλυκιά ζέστη. Σου φτιάχνει την διάθεση." η πριγκίπισσα συνέχισε την φλυαρία της στην προσπάθεια της να κερδίσει το ενδιαφέρον του πρίγκιπα.

Αυτός όμως δεν την άκουγε. Δεν της έδινε σημασία. Στο μυαλό του είχε την Έλλα. Φανταζόταν να είναι εκείνη δίπλα του αυτή την στιγμή και να τον κοιτάζει με το επικριτικό βλέμμα της, αφού ο ίδιος για άλλη μια φορά θα είχε κάνει κάτι το απερίσκεπτο.

Ένα χαμόγελο χαράχθηκε στο πρόσωπο του.

Πόσο θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου.

Πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες γειά σας για άλλη μια φορά.

Μετά από αρκετή σκέψη και αφού δεν υπήρχαν τόσα σχόλια με την άποψη σας πάνω στο θέμα. Αποφάσισα να μην κάνω spoilers.

Θα αφήσω λοιπόν την περιέργειά σας να οργιάζει.

Όσον αφορά το σημερινό επεισόδιο. Ελπίζω να σας αρέσει, διότι η ιστορία μας αρχίζει να φτάνει στον μεγάλο χορό σιγά σιγά.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. 🧡🧡