~ Κι όμως, μπορεί! ~

Είχε πραγματικά νυχτώσει και μιας και ήταν καλοκαίρι θα ήταν σύγουρα αργά το βράδυ. Στον ουρανό έτσι όπως ήταν σκούρος και χωρίς σύννεφα έβλεπα καθαρά τα αστέρια που τόσο λάτρευα. Κατευθύνθηκα προς την ανατολική πύλη. Εκεί κοντά είχε το σπίτι του ο Αρχενάλ ήθελα και να τον ενημερώσω για το περιστατικό που συνάντησα λίγο πιο πριν. +Μα καλά ο βασιλιάς εδώ είναι τέλειος ασυναίσθητος χωρίς ίχνος ανθρωπιάς?
Ο Αρχενάλ με είδε που περπατούσα σκεπτικός και με πλησίασε.
-Σκεύτεσαι​ τι θα κάνεις εκεί έξω μόνο σου, εε; Τόσο καιρό είχε παρέα τώρα είσαι πάλι μόνος.
-Είναι το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί τώρα. Είδα ένα στρατιώτη να βαρά ένα το πολύ οκτάχρονο αγοράκι , Πέτρο ήταν το όνομά του, γιατί λέει δεν πήγε στην εκτέλεση. Πάτε καλά εσείς εδώ;
-Αχ αναστέναξε. Αυτά παθαίνεις όταν λείπει η Κριστάλια από τον τόπο πολύ καιρό. Για πέρασε στο φτωχικό μου να τα πούμε από εκεί. Το σπίτι του Αρχενάλ έμοιαζε παρά πολύ με το σπίτι στο βασίλειο μου. Πέτρινα με κεραμοσκεπές από κόκκινοπο χώμα. Το σπίτι στο εσωτερικό ήταν μικρό αλλά άριστα και λεπτεπίλεπτα στολισμένο. Κεραμικά σκεύη υπήρχαν παντού διάφορων μορφών από βάζα μέχρι μικρά αγαλματάκια από ζώα και αναπαραστάσεις ανθρώπων. Το δωμάτιο δεν ήταν πολύ φωτεινό ευτυχώς υπήρχαν δάδες. Το μικρό σαλόνι με τρεις πολυθρόνες και η τραπεζαρία βρισκόντουσαν μπροστά στο τζάκι που σιγόκαιγε. Ο Αρχενάλ μου είπε:
-Μην παρασύρεσε επειδή είναι καλοκαίρι, σε ξεγελά ο καιρός εδώ στην περιοχή. Λόγο της υγρασίας κάνει πάντα κρύο. Να. Και μου έδειξε μια πολυθρόνα με δέρμα νομίζω κατσίκας. Κάτσε δίπλα στο τζάκι. Όταν βουλευτικά συνέχισε:
-Δεν μου φαίνεται να κρυώνεις και πολύ όμως. Είσαι και πολύ λεπτός. Πώς τα καταφέρνεις;
-Συνηθισμένος είναι η λέξη κλειδί. Αααα. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε μια όμορφη κοπέλα στο σαλόνι. Φορούσε πόδια και μας σέρβιρε γλυκό του κουταλιού σύκο (που είχε και πολλά η περιοχή) και άλλα. Ήταν αρκετά ψηλή στο ύψος του Αρχενάλ και είχε πανέμορφα, μακριά, ξανθά μαλλιά. Όμως αυτό που σε τραβούσε ήταν το χαμόγελο της. Πλατύ και παραδεισένιο σαν της Κριστάλιας....
+Εεε... Συνεχίζω.
Μολις μας σέρβιρε έκανε αμέσως να φύγει αφού χαμογέλασε πρώτα στον Αρχενάλ. Εγώ την σταμάτησα λέγοντας:
-Δεσποίνης γιατί φεύγετε; Αρχενάλ ούτε καν με σύστησες με την σύζυγό σου. Κάνει υπέροχα κεραμικά σκεύη. Αν δεν κάνω λάθος όμως η δουλειά σας είναι μοδίστρα έτσι δεν είναι?
-Μα αφού δε σου είπα ότι είναι πως στο καλό το κατάλαβες; Ρώτησε ο Αρχενάλ ενώ η δεσποινίδα γύρισε και με κοιτούσε έκπληκτη.
-Πρώτον μένει εδώ, δεύτερον είχα ακούσει για κάποια βέρα τις προάλλες και να μην ξεχάσω ότι κοίτα μόνο εσένα σε όλο το δωμάτιο ενώ υπάρχει ένας ξένο. Τιν Νταν! Παρούσα η σύζυγος. Όσο για την δουλειά και το χόμπι, πολύ απλά. Η μπλούζα σου και η άλλη που είχε φορέσει όταν σε προσυναντήθηκαμε ήταν ραμμένη από καλό χέρι να συμπληρώσω και μάλιστα από χοντρή βελόνα. Κοκάλινη από το μέγεθος και το σχήμα της τρύπας μπορώ να πω. Να και δύο από αυτές , πρόχειρες για τον αδέξιο σύζυγο. Ράβω μόνος μου τα ρούχα μου και ξέρω. Δεν μου αρέσει να μου φέρονται σαν μωρό παιδί. (Ευτυχώς δεν κατάλαβαν τι ενωούσα).
-Είστε απίθανος! Εεε ενωώ... Είπε η σύζυγος του Αρχενάλ ντροπαλά.
-Τρελός, περαστικός αυτό είμαι. Φοινίκ σκέτο. Και ποιό είναι το όνομά σας αν επιτρέπεται; Ρώτησα. Η συζήτηση νομίζω ότι πείραξε λίγο τον Αρχενάλ. Ζήλευε αρκετά. Χτύπαγε το πόδι του συνεχώς στο έδαφος σαν κουνέλι που σημάνε συναγερμό.
-Άρια.
-Πολύ ωραίο όνομα. Αχ συγνώμη Αρχενάλ παρασύρθηκα. Καθίστε Δεσποίνης να μας κάνετε παρέα το θέμα αυτό τους αφορά όλους. Έχω μια μάλλον δύο απορίες και μιας και φεύγω θέλω να μου την λύσει εδώ ο φίλος μου.
-Για ποίο θέμα; Με ρώτησε ο Αρχενάλ χαλαρός αυτήν την φορά που τα μάτια μου δεν ήταν καρφωμένα κάνω στην σύζυγό του.
-Η πρώτη τι ενωείς όταν λες: «Αυτά παθαίνεις όταν λείπει η Κριστάλια από τον τόπο πολύ καιρό»
-Ααα. Ναι. Ο τόπος χωρίς την Κριστάλια έχει μαραζώσει. Όχι μόνο εδώ αλλά κυρίως στο παλάτι. Είναι απέσιο μέρος χωρίς αυτήν. Όλοι νιώθουμε ένα βαθύ κενό μέσα μας. Εμένα που με βλέπεις να έχω πει το πολύ δεκαπέντε λέξεις όλο το μήνα εκτός από την δουλειά και οι πιο πολλές είναι ένα από αυτές ένα ασυναίσθητο: «Καλημέρα». Η περιοχή την χρειάζεται. Εγώ και ο λαός την χρειαζόμαστε. Αν δεν ήταν εκείνη εγώ και η Μελίγια θα είχαμε φύγει για τον άλλον κόσμο πολύ νωρίτερα...
-Αα ναι, το 'εμαθα.
-Από που? Με ρώτησε έντρομος. Τα μυστικά δεν πρέπει να διαδίδονται...
-Από την Μελίγια.
-Τι;! Σου το' πε αποκλείεται είναι είναι...
-Μυστικό και είμαι ένας ξένος. Ναι καλά. Έχετε χάσει πολλά πάρα πολλά.
-Σαν τι; Ρώτησε η Άρια ενθουσιασμένη με την συζήτηση.
-Νομίζεις Αρχενάλ ότι τα είπα όλη την αλήθεια στον βασιλιά? Χαχα ας γελάσω! Αν ανοιγα το στώμα μου θα ήταν νεκρός από καρδιακό επεισόδιο!
-Πού να φας την γλώσσα σου! Και χτύπησε ένα ξύλινο αντικείμενο για να φύγει η "γρουσουζιά".
-Είπες ψέματα στον βασιλιά! Είσαι τρελός! Συμπλήρωσε η σύζυγός του κατάπληκτη.
-Ναι. Υπεριφανεύτικα και φρίκαραν ακόμα πιο περισσότερο. +Το να είσαι ή να σε θεωρούν τρελός είναι πολύ καλό, έλεγε ο δάσκαλος μου...
-Τι δεν ισχύει; Ρώτησε ανυπόμονη η Άρια.
-Πρώτον από όλα την Κριστάλια και την Μελίγια δεν την γνώρισα δύο μέρες πριν έρθω εδώ αλλά από...
-Τι! Φώναξαν και οι δύο μαζί συντονισμένοι.
-Ναι. Την συνάντησα από το πρώτο ακόμα πρωινό που έφυγε. Ήταν μοιραίο να συναντηθούμε. Αν σας τρομάζει ότι κυνηγάω έναν δράκο σκευτήτε ότι έχουμε και οι τρείς μας κοινή αποστολή. Είμαστε ομάδα.(Δεν μπορούσα να πω ήμασταν γιατί δεν το άντεχα) Κι από τότε έχουμε πάει παντού πάει παντού! Από βόρεια το Βασίλειο της Πόλης ή αλλιώς τον Όρων όπου έκανε και η Κρισταλια μια κολλητή την πριγκίπισσα Ελεωνόρα "δικό της" σε εισαγωγικά είναι το φόρεμα καθώς αμέσως μετά την "επίστεψη" μας και αυτό γιατί μας πιάσαν αιχμαλώτους, γίναμε μέλη αυτής της κλειστής κοινωνίας. Συμμετείχαμε, και ναι πληθυντικό παρακαλώ, σε μάχη με τους ληστές. Μην τρομάζετε το σχέδιο ήταν δικό μου και αφού ξεφορτοθήκαμε κι αυτούς με δώρο τον Άστερντ κατευθυνθήκαμε στα ανατολικά παράλια.
-Φτάνει θα χαζέψω! Φώναξε ο Αρχενάλ.
-Γιατί; Ξέχασα να σας πω ότι η Κρισταλια στην μάχη κατά τους ληστές ήταν κάτι σαν αρχιστράτηγος στην πρώτη γραμμή. Και αφού φύγαμε από αυτό το βασίλειο πέσαμε ξανά πάνω σε περιπολία. Βορείου βασίλειο της Χρυσής Ακτής συγκεκριμένα, στον νότο. Δεν πιστεύω να έχετε πάει καθώς ήταν διχασμένος ο τόπο όταν ακόμα φτάσαμε. Ευτυχώς γλύτωσε η Ελεωνόρα από τον Θείο μου και τα σχέδιά του και μας βοήθησε να δραπετεύσουμε από τον δίδυμο αδελφό. Δηλαδή αυτόν που μας φυλάκισε. Να μην ξεχάσω να πω ότι ο άλλος ο δίδυμος αδελφός με το όνομα Ντικίλ είναι από τους καλύτερους φίλους μου. Τέλος πάντων πήραμε εκδίκηση και για την Κριστάλια.
-Για ποίο λόγο? Τι της έκανε;!;! Ρώτησε φανερά σοκαρισμένος.
-Πήγε να την νάρκωση για να...
-Τι;!;! Αχ που την έμπλεξες! Θα σε....
-Εγώ? Εκείνη ήθελε να με ακολουθήσει. Αφήστε με να τελειώσω δεν ακούσατε τι έγινε στο τέλος. Αφού σωσάμε την Κριστάλια όπως σας είπα γνωρίσαμε τον Ντικίλ. Λίγο καιρό μετά σκοτώσαμε και τον αδελφό του και πλέον υπάρχει ειρήνη στον τόπο. Ααα και μάλιστα ο πλέον βασιλιάς Ντικίλ περιμένει μαζί με την Ελεωνόρα να γυρίσουμε και να τους παντρέψουμε. Θα είμαι ο κουμπάρος και η Κριστάλια μια η Μελίγια παράνυμφες!
-Τι γλυκό. Για ένα λεπτό είπε ότι η πριγκίπισσα γλύτωσε από τα σχέδιο του θείου σου. Ποίος είναι και ποιός είσαι εσύ? Αμφιβάλλω να είσαι γιος ασήμαντου προσώπου.
-Σοβαρά τον παρακολουθείς? Ρώτησε ο Αρχενάλ την Άρια.
-Μα φυσικά και έκανε την πιο σωστή ερώτηση. Δεν θα σας έλεγα το μυστικό μου αλλά τώρα με αυτήν την ερώτηση θα σας αποκαλύψω την ταυτότητά μου.
-Μα στον βασιλιά είπε ότι είσαι ένα «τίποτα» Με ακριβώς αυτή την λέξη. Ποίος είσαι?
-Αχ. Οποιοσδήποτε σημαντικός θα έλεγε ότι είναι ασήμαντος για ευνόητους λόγους Αρχενάλ. Παρόλο αυτές οι λέξεις «ένα τίποτα» με χαρακτηρίζουν πλέον. Το έχω συνηθίσει. Έχω και νέο όνομα. Ξεκίνησε από παρατσούκλιγια να κρύψω το πραγματικό αλλά έφτασε να είναι μόνιμα δικό μου και το αισθάνομαι σαν να το ήξερα πάντα.Σοβαρά δεν το καταλάβατε?
-Το ποίο? Ρώτησαν και η δύο μαζί ξανά.
-Χαλλόου Φοινίκ ≥ Φοίνικ: Εξόριστος, χάρις τον θείος μου Λίτσβερ, Πρίγκιπας και Διάδοχος του Θρόνου του Βασιλείου των Δεντριδών ή αλλιώς Βασιλείου του Δάσους! Αυτός ήμουν.
-ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ;!;! Φώναξε δυνατά ο Αρχενάλ έκπληκτος.
-Κι όμως, μπορεί! Συμπλήρωσε η Άρια.