~ Επανένταξη ~

Βρήκα το σπαθί μου κρεμασμένο με τον υπόλοιπο εξοπλισμό αλλά πουθενά ο Ντικίλ!
+Μα τόσο ξεπερασμένο το έχει το δικό μου ξίφος; Απορώ...
Η Ελεωνόρα να είναι έξω φρενών μη μπορώντας να συγκρατήσει την ανησυχία της.
-Πού είναι η Αγάπη μου;! Να τον έχει πειράξει ούτε ο ίδιος ο θάνατος δεν τον σώζει από τα χέρια μου!!!
-Ηρέμησε Ελεωνόρα θα τον βρούμε. Υποσχέθηκε η Κριστάλια και τότε είπα:
-Νομίζω ότι είναι ώρα να το ρισκάρουμε. Θα τον ψάξουμε στο παλάτι. Λοιπόν τι λέτε;
-Εγώ είμαι μέσα!
+Και τι θα έλεγε η Κριστάλια...
-Κι εγώ! Αν είναι να τον βρούμε τι περιμένετε;! Πάμε! Φώναξε η Ελεονόρα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια για να βρεθούμε στο γνωστό μου σπίτι -όπως το αποκαλούσα χρόνια- μέχρι πριν από δυόμισι μήνες...

***

-Ραούλ πίσω σου! Φώναξε η Άλισον κόβοντας το χέρι ενός στρατιώτη που του επιτέθηκε πισόπλατα.
-Ευχαριστώ. Απάντησε εκείνος. Οι δυο τους αποτελούσαν μια καταπληκτική ομάδα.
-Εεε... Χτυπά! Φώναξε και το χέρι της χτύπησε το κεφάλι ενός φρουρού που στεκόταν πίσω της.
-Μα από που στο καλό ξεφύτρωσαν όλοι αυτοί! Αναφώνησε ενώ έτρεχαν στα σκαλοπάτια μαζί με την Μιράντα ως προστατευόμενη τους.
-Είναι ειδικοί εκπαιδευμένοι στρατιώτες τους Λίτσβερ. Ανώτεροι από τους Ψ.Α.Λ.Ι.Δ. .Είναι οι μισθοφόροι του στρατού του -επιλεγμένος ένας προς ένας- μα ιδέα δεν έχω πω βρέθηκαν πόσο γρήγορα στην νότια πτέρυγα! Θέλει αρκετό δρόμο για να φτάσει στο παλάτι. Έχει κτιστεί ως φρούριο μέσα κι έξω. Η τάφρο στην είσοδο, το ποτάμι του την διαρρέει, όλα είναι λεπτομερής μελετημένα... Μας εξηγούσε.
-Φαίνεται να ξέρεις πολλά για το παλάτι. Εδώ μένεις, δηλαδή ως προσωπικό; Ρώτησε ο Ραούλ αλλά πριν προλάβει να μιλήσει απάντησε η Άλισον.
-Μα φυσικά δεν μεγάλωσε εδώ! Είναι η "θεία" με κάποιον τρόπο του Φοινίκ. Μόλις την αναγνώρισα! Για αυτό ξέρατε για εμένα και τον αδελφό μου. Ποίος όμως σαν ενημέρωσε για...
-Οχ γλυκιά μου, μην ρωτάς καλύτερα. Ξεφύσησε κουρασμένη τραβώντας μια δάδα-μυστικό μοχλό για μία κρυφή είσοδος. Μπήκαν μέσα και εκείνη έκλεισε απότομα πίσω τους.
-Που το έμαθες! Απαιτώ να μάθω! Δεν έχει διαρρεύσει, το ξέρω. Ο Έβαν τα είχε καλά με όλους θα υπήρξε αναμφίβολα ένταση μετά την ανακοίνωση του βίαιου θανάτου του αδελφού μου! Ανακοίνωσε γεμάτη θλίψη η κοκκινομάλλα.
-Αχ... Μακάρι τα λόγια μου να σου έδιναν στοργή μα... Ο ίδιος ο Λίτσβερ μου το είπε. Τον σκότωσε το τσιράκι του. Τα καλά νέα μόνο είναι ότι αυτή τη στιγμή ο θύτης έχει πληρώσει και αυτή την στιγμή που μιλάμε βρίσκεται κάτω από το χώμα χάρης την πριγκίπισσα Κριστάλια των Λιμνοφίδιων!
-Για στα χέρια της! Φώναξε ικανοποιημένη με κάποιον τρόπο η Άλισον.
-Ας βρούμε λοιπόν στο διάδρομο της βόρειας πλευράς και παρακαλώ μην βγάλετε άχνα. Είπε η Μιράτα και η πόρτα άνοιξε με έναν ακόμα μοχλό ενώ ο τείχος μετακινήθηκε για ακόμα μια φορά. Όμως στρατιώτες ήταν η θέαμα που αντίκρισαν. Ολόκληρη φρουρά!
-Μας παγύδεψες!!! Φώναξε εξαγριωμένη η Άλισον.
-Όχι... Εγώ... Δεν... Τα λόγια ήταν περιττά. Κοιτούσε έκπληκτοι τους φόρους μπροστά της που τους επιτέθηκαν. Είχε κάνει λάθος υπολογισμούς μα θα την πλήρωναν νέα παιδιά! Ερωτευμένοι ίσος... Δεν ήθελε με τίποτα να συμβεί κάτι τέτοιο και έπρεπε να σκεφτεί κάτι γρήγορα.
Δύο στρατιώτες έπεσαν νεκρή από το σπαθί του νεαρού, η κοπέλα πολεμούσε με θυμό να κυλά στις φλέβες τις σαν ταύρος μπροστά σε κόκκινο πανί. Τα χτυπήματα έπεφταν βροχή μαζί και οι αστοχίες ευτυχώς των φρουρών. Η κοπέλα σκοτώσω τρεις από τους πιο γεροδεμένους άνδρες σε δευτερόλεπτα χωρίς να τραυματιστεί καθόλου ενώ ο τέταρτος έπεφτε εκείνη την ώρα ξεκοιλιασμένος από το σπαθί της. Κοίταξε πίσω είδε ένα βάζο και πιο πέρα ένα μπουκάλι με λάδι για να λαδώνουν τις πόρτες αν τυχόν κολλήσουν. Μπορούσε να φτάσει ως εκεί και χωρίς δεύτερη σκέψη το έκανε. Έσπασε το βάζο στο κεφάλι ενός φρουρού ενώ έχυσε το λάδι στο δάπεδο φωνάζοντας πρώτα στους νέους να απομακρυνθούν. Οι στρατιώτες έπεσαν στο έδαφος χάνοντας την ισορροπία τους ενώ το σπαθί και των δύο τους θέριζε ενώ κρατιόντουσαν για να μην πέσουν μαζί με τους άλλους. Μια λόγχη όμως ψυχρή και παγωμένη την διαπέρασε. Αίμα έσταξε στο πάτωμα. Ο άνδρας που χτύπησε στο κεφάλι είχε σηκωθεί και την είχε τρυπήσει με το σπαθί του.
-Τρέξτε! Λίγο πιο κάτω θα τον βρείτε! Μην κοιτάτε πίσω σας... Ήταν τα τελευταία της λόγια καθώς ο φρουρός τράβηξε το σπαθί από τα σπλάχνα της και εκείνη έπεσε νεκρή στο έδαφος με μια λιμνούλα αίμα να την περιτριγυρίζει. Η Άλισον δεν έκανε βήμα να απομακρυνθεί. Δεν μπορούσε να κάνει. Η συνείδηση της την κρατούσε γατζομένη στο έδαφος. Μόνο μπρος υπήρχε. Και έτσι ενέργησε. Έτρεξε με φορά διαφεύγοντας από το κράτημα του Ραούλ. Πήδηξε από από τους άνδρες νεκρούς και ζωντανούς για να φτάσει και εκείνον. Η καρδιά της σαν ατσάλι δεν νοιάστηκε για το παραμικρό αν ο άνδρας ικέτευε έλεος. Του έκοψε με το σπαθί της το λαιμό και έσπρωξε το κεφάλι του νεκρού σε απόσταση από το άψυχο σώμα της κ. Μιράντας. Δάκρυσε αλλά ήξερε ότι η καλή της πράξη θα πήγαινε άσκοπη αν δεν υλοποιούσε τον στόχο της. Το δικό της και του Ραούλ.... Ο Ραούλ σκοτώντας και τον τελευταίο στρατιώτη στο έδαφος την πλησίασε και την έσφιξε στην αγκαλιά του. Η Άλισον λύγισε και έκλεψε βωερά κολλημένη πάνω στο στήθος του. Την κοίταξε στα μάτια και κατάλαβε. Έπρεπε α προχωρήσουν και με βαριά βήματα τον ακολούθησε σε απόσταση με την νεκρή κυρία Μιράντα...

***

~ Μέσα από τα μάτια του Ντικίλ ~

-Κορίτσια όπως το πάμε. Με το ένα, με το δύο, με το τρία! Δήλωσα την έναρξη του μαξιλαροπολεμου. Πούπουλα πετάγονταν στον αέρα ενώ παίζει να έβαλα καμία δεκαριά από αυτά με τόσο που αιωρούνται στον αέρα. Κάποιος δυστυχώς είχε προδιάθεση να μας το χαλάσει χτυπώντας επίμονα την πόρτα.
+Οχ μας πιάσανε!!!
-Ναι... Είπα δειλά ενώ τα κορίτσια έτρεχαν μήπως και προλάβουν να μαζέψουν λίγο το χάλι...
-Ντικίλ μα τον Θεό είσαι καλά! Οχ δεν θα συνχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου που δεν σας ακουλούθησα μεγαλειότατε! Φώναξε ο Ραούλ και με αγκάλιασε.
+Σαν την μάνα μου κάνει.
-Η Βασίλισσα Βιολέτα έχει πέσει σε βαθειά κατάθλιψη από την απουσία σας κύριε. Η σύζυγός σας ειδικά έχε χάσει την γη και τα πασχάλια της! Με ενημέρωσε και το μυαλό μου κόλλησε αποκλειστικά πάνω του.
-Ποιες είναι αυτές και τι γίνεται εδώ μέσα; Ρώτησε η καχύποπτη Άλισον.
-Εε... Μαξιλαροπόλεμος. Είπα και φάνηκε να κοκκινίζω.
-Σπουδαίος βασιλιάς. Με σχολίασε η Άλισον αλλά την σκούντιξε ο Ραούλ εκνευρισμένος κοιτώντας την επίμονα.
-Τι; Άδικο έχω; Παραπονέθηκε αλλά υποχώρησε κρατώντας του μούτρα.
-Βλέπω τα βρίσκατε για τα καλά εσείς οι δύο. Ανέφερα για να μπορώ και εγώ στο κλίμα.
-Εε ναι... Απάντησε δειλά ο Ραούλ αλλά εγώ σας το επιβεβαιώνω. Σε ένα μήνα το πολύ θα τους έχω παντρέψει!
-Αα να σας συστήσω. Κορίτσια ο αντιβασιλέας της Χρυσής Ακτής και η ενοχλητική επανάστατρια κοπέλα του. Είπα και έτρεχα να γλυτώσω από την μανία της... Μετά από ώρα -και αφού χαλανιάσαμε- ο Ραούλ πρότεινε να τον ακολουθήσουμε για να συναντήσω το έρωτα της ζωής μου. Υποσχέθηκαν βέβαια στα κορίτσια μια ξενάγηση -αν γλύτωνα- στην Χρυσή Ακτή μετά από τον πόλεμο. Όλα είχαν πάρει το δρόμο τους. Ένιωθα λες και μπαίνουμε στην τελική ευθεία...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

***

~ Μέσα από τα μάτια του της Μελίγιας ~

+Αχ πραγματικά απορώ πολλές φορές τι του βρήκα. Μυαλό δεν κατέχει καθόλου κι ας είναι ο πατέρα του ο πασίγνωστος Λίτσβερ!
Το μυαλό του μπορώ άνετα να το ισοζυγίσω με ένα κουκουνάρι...
-Γιατί στο καλό μου νοιαζόμαστε για τα άλογα του τόσο πολύ!? Με ρώτησε και έπρεπε να του απαντήσω για χιλιοστή φορά:
-Με το που τα λύσουμε εκείνα θα επιστρέψουν στην την Χρυσή Ακτή. Θα βρούν τα άλλα και έτσι θα σιγουρευτούν οι βόρειοι ότι όλα πάνε βάση σχεδίου. Επίσης τα άλογα του Φοίνικ είναι άριστα εκπαιδευμένα και θα σπείρουν το χάος σε όποια φρουρά κι αν συναντήσουν, μπερδεύοντας και τρομάζοντας τα άλλα άλογα.
-Το μισό αυτό. Είναι καλός εκπαιδευτής και εγώ όχι. Έμιασα στον πατέρα μου βλέπεις, ούτε εκείνος τα πήγαινε καλά με τα ζώα...
-Στο μόνο που του μοιάζεις... Μουρμούρισα.
-Τι είπες;
-Εε τίποτα, να ο στάβλος λίστα και σε περιμένω.
-Τι; Και εσύ τι θα κάνεις; Απόρησε.
-Μα φυσικά θα στείλω μύνημα στον Οσά-ι. Άντε καιρός να σε αγαπήσουν τα ζώα. Είπα και ενώ γελούσα εκείνος πήρε τον δρόμο για τον στάβλο. Βρήκα μια δάδα. Την άρπαξα και έκανα σήματα στον ουρανό κουνόντας την. Κουνούσα την δάδα για αρκετή ώρα.
-Ελπίζω να την είδε γιατί σημάδι δεν πήρα εκ μέρους του...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

***

     Η φλόγα του Οσά-ι κατέκαιγε την φρουρά του Λίτσβερ. Τόσο στομάχι του συνέχεια τροφοδοτούνταν με αέριο για να ανάψει την φωτιά. Σαν καζάνι με καυτό νερό έχυνε το περιεχόμενο του σε οποιοδήποτε έβλεπε στον δρόμο του. Απέφυγε τα βέλη. Ευτυχώς ο Βαρόνος κράτησε την συμφωνία του. Λιμνοφιδίων δεν υπήρχαν στον χώρο. Ο Οσά-ι μπορούσε να διακρίνει της στολές τους. Όλοι τους διέθεταν βαρύ οπλισμό. Το αριστερό του μάτι όμως έπεισε ένα σήμα κοντά στον αχυρώνα. Υπέθεσε ότι θα ήταν της Μελίγιας όμως το μυαλό του ήταν καρφωμένο στο παλάτι. Ο Λίτσβερ περισσότερο ή λιγότερο προετοιμασμένος τον περίμενε, κι εκείνον και σίγουρα θα είχε προνοήσει για παν ενδεχόμενα... Άλλαξε κατεύθυνση και έσπρωξε με μεγαλύτερη δύναμη τον αέρα ανάμεσα σε τις φτερούγες του. Επιτάχυνε προς το παλάτι. Κάτι δεν του κόλλησε καλά στο μυαλό. Κάτι είχε παραλήψει... Ένα ήταν πολύ πιθανόν να συμβεί. Ο Λίτσβερ τον είχε ξεπεράσει στην ευφυία και τώρα ο πρίγκιπας Φοίνικ που είχε και αίμα του μέσα στο σώμα του κινδίνευε... Μπορεί να μην απέκτησε δικά του παιδιά λόγο της εξορία του αλλά καταβάθος ήξερε σαν γονιός ότι τα δύο του θετά παιδιά διέτρεχαν από θανατηφόρο κύνδινο. Η Κριστάλια και ο Φοίνικ είχαν αντικαταστήσει το κενό που έλειπε μέσα του και τώρα δεν θα τους πρόδιδε ούτε θα τους εγκατέλειπε ποτέ του. Το μυαλό του έφερε στην επιφάνεια την Μάγια, το τέρι του. Στύρα εκείνη την απομάκρυνε η φυλή των δράκων με εξορία. Συναντήθηκαν ερωτεύτηκαν μα τώρα ήταν νεκρή και εκείνος χωρίς το στήριγμα του με μόνο ένα κλούβιο αυγό στην φωλιά του... Έδειξε τις άσχημες εικόνες από το μυαλό του. Κράτησε μόνο της καλές. Ως δράκος Καρλιανός ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει για παρηγοριά. Η καρδιά του επιτέλους γέμισε με θάρρος και η ανάσα του έγινε επιτέλους πιο πυκνή. Ήταν έτοιμος για την τελική αναμέτρηση!

***

     Ο Ντικίλ είδε την "γυναικούλα του" -όπως άλλοστε την αποκαλούσε συνεχώς- να τρέχει στον διάδρομο.
-Ντικίλ! Ντικίλ! Φώναζε χαρούμενη. Ασυγκράτητη έτρεξε απευθείας στην αγκαλιά του. Ο Ντικίλ με το πιο φωτεινό χαμόγελο την υποδέχτηκε με ανοιχτές θεόρατες αγκαλιές. Την σήκωσα στον αέρα κανόνας την μια σβούρα. Η χαρά στα πρόσωπα τους δεν περιγραφόταν.
-Πόσο μου έλειψες αγάπη μου! Η παιδική αθώα φωνουλα δεν άργησε να βγει από το στόμα του.
-Σε χτύπησε, σε_ Τι σου έκανε το τέρας!!! Φώναξε έντρομη ενώ τον παρατήσουμε λεπτομερώς από την κορφή ως τα νύχια.
-Με...
-Μια χαρά ήταν. Ήταν σε μια πλουσιοπάροχη αίθουσα και έπαιζε με τις υπηρέτριες. Επενέβει η Άλισον μόλις πρόφτασε.
-ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ!!! Η φωνή της αγριέψε ριζικά. Ένας χείμαρρος οργής ξεπρόβαλε από τα έγκατα της ψυχής της Ελεωνόρας. Η Άλισον προσπάθησα να συμπληρώσεις αλλά ο Ραούλ την πρόλαβε.
-Αυτό που θέλει να πει η Άλισον, είναι ότι έπαιζαν στην κυριολεκτική έννοια.
-Μαξιλαροπόλεμος, αγάπη μου. Συμπλήρωσε με χαρά ο Ντικίλ. Η Ελεωνόρα ξελάφρωσε... Μια βαθειά ανάσα ήταν αρκετή για να διώξεις τις πονηρές σκέψεις από το μυαλό της. Ο Ντικίλ δεν υπήρχε περίπτωση να μην αναφέρει:
-Γυναικούλα μου πρέπει να σου τις γνωρίσω! Είναι υπέροχες και στην τελική μάλιστα νίκησα!
-Ναι ναι, μην της κάνεις όμως και πολύ παρέα... Πρόσθεσε με νευρικότητα στις κινήσεις τον χεριών της. Εδώ ήθελε να πει έμμεσα: «Ναι ναι, μην της κάνεις πολύ παρέα γιατί δεν θες να της πνίξω ή να τις κάνω στιβάδο με τα χεράκια μου...» αλλά ο Ντικίλ έπεισε το νόημα. Την φίλησε στο μάγουλο και αμέσως της υπενθύμισε:
-Εγώ μόνο εσένα αγαπώ.
-Τι ρομαντικό, θα ξεράσω... Συμπλήρωσε η Άλισον με μια άσχημη γκριμάτσα. Ο Ραούλ σφράγισε το αυθάδη στοματάκι της με ένα φιλί στα χείλη.
-Θα σε φτιάξω που θα μου πάει. Ανέφερε μια μάταια φιλόδοξη ιδέα...
+Η Άλισον Ραούλ δεν αλλάζει. Έμπλεξες και θα πληρώσεις το τίμημα...
-Αν ζήσουμε θα σας παντρέψω. Ανέφερε ο Ντικίλ και οι δύο ούτε υπόηχο δεν έβγαλαν. Κόκκινα μάγουλα και αδιαφορία βλέμματα πρόδιδαν τη αμηχανία στο κλίμα.
-Στο θέμα μας! Πετάχτηκε η παρορμητική Κριστάλια.
-Σωστά! Αναφώνησα. Η μισή μου καρδιά μας έβαλε στο σωστό δρόμο. Πόσο την λατρεύω για αυτό.
-Να και δύο που έχουν μια κοινή οδό! Είπε η Ελεωνόρα με ένα πονηρό χαμόγελο.
-Ζήτω ο πρίγκιπας Φοίνικ! Ζήτω η πριγκίπισσα Κριστάλια! Φώναξε ο Ντικίλ μαζί με τους υπόλοιπους. (Η Άλισον αθόρυβα από μέσα της).
-Κάτω ο βασιλιάς Λίτσβερ! Φωνάξαμε όλοι μαζί σαν μια φωνή.
+Η Μεγάλη στιγμή έφτασε! Λίτσβερ φυλάξου! Έρχομαι...

***