Βαρόνος (Τζάκσον το πραγματικό του όνομα) (↑)

~ Προειδοποίηση ~

  Κάποιες μέρες είναι πιο συναρπαστικές και εντυπωσιακές από τις άλλες και η σημερινή νύχτα έχει την δική της ιστορία... Μπροστά μου μόλις άνοιξα τα βλέφαρα μου αναγνώρισα ολοζώντανη την Κριστάλια ντυμένη σε στολή φρουρού! Άνοιξε με τα κλειδιά την πόρτα και αμέσως έπεσα πάνω της αγκαλιάζοντας την και φιλώντας την. Μου έχει λείψει περισσότερο από όλους, περισσότερο από κάθε τι που ήθελα ξαναδώ. Ήθελα το φιλί μας να μην τελειώσει ποτέ μα η Ελεωνόρα έχει την όρεξη να μας την χαλάσει.
-Τι κάνετε τόση ώρα εκείνη κάτω; Οχ... Μην μου πείτε απλός ανεβείτε! Χασκογελάσαμε και ακουλούθησα την Κριστάλια μέχρι την Ελεωνόρα η οποία φυλούσε σκοπιά αυτήν την ώρα.
-Πώς μπήκατε εδώ μέσα; Υποτήθεται το παλάτι είναι απόρθητο! Ρώτησα παρόλο που χαρούμενος για την ελευθερία μου.
     Το σώμα μου πονούσε φοβερά, ο θείος μου μου είχε μαυρίσει για τα καλά το μάτι και σίγουρα είχα πάνω από είκοσι μελανιές στο σώμα μου.
-Από εκεί που δεν θα σε βγάλουμε. Είπε και μου έδωσε να φορέσω μια στολή στρατιώτη.
-Ορίστε; Απόρησα ενώ την φόρεσα στα γρήγορα.
-Αυτή η νύχτα θα γραφτεί στην ιστορία! Ή τώρα ή ποτέ! Το παλάτι θα γίνει δικό σου ξανά! Όλος ο στρατός έχει οργανωθεί για μάχη μέχρι τελικής πτώσεως! Μόλις συνειδητοποιήσα πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση.
-Και τώρα τι λέει το σχέδιο σου Ελεωνόρα; Εκείνη χαμογελάσε σατανικά ενώ που έδωσε με δύναμη το κράνος.
-Περιμένουμε και αναμένουμε εντολές του αρχηγού μας, α και βοήθεια για το που ίσους βρίσκεται ο Ντικίλ μου.
+Κατάλαβα όλα από τα χέρια μου περνάνε πάλι...
-Ας ψάξουμε στα μπουντρούμια και βλέπουμε. Δεν έχω ιδέα τι του έχει κάνει του κακόμοιρου ή σε ποιά άθλια κατάσταση βρίσκεται...
-Άντε λοιπόν, τι περιμένουμε! Φώναξε η Ελεωνόρα από όλοι τρέξαμε στην νότια πτέρυγα...

***

~ Μέσα από τα μάτια της Άλισον ~

     Μόλις που πρόλαβα να στείλω μήνυμα μέσο του Άρειον σε όλους και οι φρουροί μας ανακάλυψαν. Ο Ραούλ με άρπαξε από το χέρι και με έσπρωξε προς μια πόρτα. Έκλεισε την πόρτα και οι στρατιώτες παγιδεύτηκαν μέσα στην αίθουσα.
-Μελέτησα τα σχεδια του παλατιού χθες βράδυ. Μπορώ να πω ότι σου την έφερα περίφημα.
-Για κάτσε, εγώ ήμουν το δόλωμα!;!
-Εεεε... Δεν απάντησε. Πήγα να τον βαρέσω αλλά μια ηλικιωμένη κυρία μας πρόσεξε.
-Τι συμβαίνει; Πείτε μου τι συμβαίνει αμέσως! Διέταξε και επειδή δεν μου αρέσουν οι μάγκες εμένα, πήγα να βγάλω το ξίφος μου από την θήκη. Δυστυχώς βρήκα αντίσταση από το χέρι του Ραούλ.
+Γιατί δεν με αφήνει να την πετσοκόψω!;! Θα τελειώνουμε μια και έξω!
-Κυρία μου, το παλάτι δέχεται επίθεση από ανθρώπους που ζητούν δικαιοσύνη.
-Εκθρόνιση μα τον Θεό επιτέλους! Νόμιζα ότι θα τον σκοτώσει ο άκαρδος ο Λίτσβερ το κανακάρη μου!
+Για ένα λεπτό. Είναι μαζί μας;

-Ακολουθήστε με! Πρέπει να φυγαδέψετε και αυτόν και τον φίλο του τον βασιλιάς της Χρυσής Ακτής. Μας ανακοίνωσε.
-Ο Ντικίλ! Φώναξε ο Ραούλ μια έκανε ένα βήμα να την ακολουθήσει, τον σταμάτησα.
-Νομίζεις ότι θα την πατάμε σε τέτοια φτηνά κόλπα; Ποίος είναι αυτός ο "κανακάρης" σου γερόντισσα; Ρώτησα ωμά.
-Αχ... Γιατί να μην έμοιασε στον κακόμοιρο τον Έβαν. Ξεφύσησε και πήγα να την όρμηξω αλλά ακόμα μια φορά η λαβή του Ραούλ με συγκράτησε.
-Είμαι η Μιράντα Λορβεράνα, νονά του διαδόχου, αν θες να μάθεις μικρή μου επανάστατρια. Δεν υπάρχει άτομο που να αναπνέει στο νησί και να μην το μαθαίνω εγώ ή ο Λίτσβερ. Εδώ στο παλάτι, σας είπα και σας ξαναλέω, είμαι τα μάτια και τα αφτιά του. Ακολουθήστε με. Μου φάνηκε προκλητική αλλά ο Ραούλ πρότεινε να την ακολουθήσουμε και τι να κάνω υπάκουσα.
+Για την ώρα τουλάχιστον έρωτα μου σε ακούω. Αλλά δε υπόσχομαι τίποτα μόλις δω αυτόν που πρέπει να δω...

***

-Είσαι σίγουρος Λίτσβερ για τις κινήσεις σου; Το να με κρατάς όμοιρο εδώ -για να μην βοηθήσω την κόρη μου σε μια τυχόν επανάστασης- δεν έχει νόημα!
-Χαχα. Γέλασε ο Λίτσβερ ενώ έβγαλε τα γιάλα του καθώς εκείνη την ώρα διάβαζε το χαρτί στα χέρια του.
-Αυτό νομίζεις; Ότι σε φοβάμαι και για αυτό σε κρατώ όμοιρο φίλε μου; Χμμ... Αμφιβάλλω για τον τρόπο που σκέφτεσαι για εμένα παλιέ μου φίλε. Ναι μεν, έχω μια ανάγκη να είμαι σίγουρος για το τι γίνεται γύρω μου, αλλά όχι και έτσι! Για την συνθήκη σε κάλεσα, μόλις την διάβασα. Θέλουν πίσω τον χαζό βασιλιά. Είπε και προχώρησε προς το μέρος του ενώ άφησε το χαρτί με την συνθήκη πάνω στο τραπέζι.
-Αλήθεια τι τον έκανες αυτόν; Ρώτησε προβληματισμένος καθώς διάβαζε ο Βαρόνος επίσης την συνθήκη.
-Τίποτα. Ζει και βασιλεύει -όχι με την κυριολεκτική έννοια- αλλά είναι μια χαρά το σκυλάκι της Ελεονώρας. Δεν είμαι ανώριμος να φερθώ βάρβαρα πάνω του. Ο Βαρόνος αμφέβαλε. Ήξερε ότι αν δεν ήταν η Ελεωνόρα στην μέση ο Λίτσβερ δεν θα είχε καμία ευαισθησία για το πρόσωπο του βασιλιά Ντικίλ.
     Στραβοκατάπιε το ποτό του από τρόμο. Ανησυχούσε να μην κάνει κακό στην κόρη του... Είχε ξεμυαλιστή αλλά δεν της άξιζε και να πεθάνει! Ρώτησε και κάτι ακόμα για να κρύψω τους φόβους του:
-Και με τον άλλον τι θα κάνεις; Ξέρεις τι μου είπε η τρελή η κόρη μου όταν με επισκεύτηκε; Ο Λίτσβερ Β'! Τα ξέρει όλα, μα πώς στο καλό το έμαθε; Μόνο εσύ εγώ και ηηηη... Έκοψε τα λόγια του γνωρίζοντας ότι στο άκουσμα και μόνο του όνοματός της ο Λίτσβερ θα ξεπεράσει πάνω του με άγριες διαθέσεις... Μπορεί να του είχε πει ότι τον επισκεύτηκε η κόρη του αλλά και όχι ότι υπόγραψε συνθήκη μαζί τους. Ο όρκος τον βάρενε αλλά δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να προδώσει την μοναχοκόρη του. Σκέφτηκε να το αποκαλύψει -για το καλό της- αλλά θυμήθηκε την αγριότητα στην συμπεριφορά του Λίτσβερ και ειδικότερα στα θύματά του και έτσι μαζεύτηκε.
-Ο Δράκος φταίει για όλα! Πίστευα ότι τον είχαν σκοτώσει οι τόσοι κυνηγοί που χρυσοπλήρωνα, αλλά που! Κακό σκυλί ψώφο δεν έχει! Και αυτό είναι κοπρόσκυλο! Συνέχισε να λέει ο Λίτσβερ ενώ έσπασε ένα βάζο με τα χέρια του με τα τόσα νεύρα που είχε.
-Θα είμαι στο δωμάτιο μου. Αν θες κάτι καλέ μου Τζάκσον μπορείς να το ζητήσεις και θα το έχεις. Μόνο ΜΗΝ ΈΡΘΕΙΣ ΕΠΆΝΩ. Τόνισε τα τελευταία του λόγια και αποχώρησε. Ο Βαρόνος έμεινε σιωπηλός. Μόνος του στον χώρο περπατούσε μονολογώντας.
-Την τελευταία φορά που το είπε αυτό καθάρισε τον προηγούμενο βασιλιά -του τωρινού Βασιλείου μου- για να πάρω το θρόνο... Οχ! Κάποιο φονικό ετοιμάζει!!! Σηκώθηκε όρθιος αναστατωμένος όσο δεν πάει άλλο. Έπρεπε κάτι να κάνει. Όμως τι;