~ Ο Κύκλος του Τόξου ~

-Η ζωή είναι μια αδιάκοπη ροή. Δρόμος δίχως σταματημό.
-Άσε μας βρε Οσά-ι. Του ψιθυρίσε η Κριστάλια εκνευρισμένη.
-Όσο δρόμο και αν διανύσεις στο τέλος στο ίδιο θα βρεθείς. Επέμεινε εκείνος.
-Οσά-ι είσαι καλά? Τον ξαναρωτήσε ήταν λες και είχε πάθει ένα μίνι-εγκεφαλικό. Η Κριστάλια δεν μπορούσε να καταλάβει τις αντιδράσεις του δράκου της. Ήταν λες και αποτρελάθηκε!
-Όλοι έχουν διαφορετική διαδρομή αλλά μία κίνηση επιστροφή. Συνέχισε αδιάκοπος εκείνος. Το αίμα νερό δεν γίνεται όμως η φωτιά, ναι μπορεί. Ψυχή πληγωμένη δίχως σκοπό εύκολα θα βρει όμως μία -όμως να συγχωρεί της αμαρτίες της προηγούμενης- δυσκολότερο πράγμα δεν θα βρεις.
-Μου λες δηλαδή να μην σκοτώσω τον πατέρα μου?! Ήταν το μόνο λογικό που μπορούσε να υποθέσει. Ο Οσά-ι όμως τα ίδια...
-Εγώ δεν λέω ούτε κρίνω τον πατέρα σου. Τα μάτια του δες για μια στιγμή και το φονικό εγκρίνω θα το εγκρίνω.
-Δεν με παρατάς λέω εγώ. Ή μιλά ξεκάθαρα σαν δράκος ή κλείσε το στόμα σου μια και καλή! Του απάντησε νευριασμένη. Την είχε πρήξει με τα γέλια του στιχάκια.
-Αυτό που ψάχνεις δεν θα το βρεις στην διαδρομή μονάχα στην επιστροφή. Κι αν αυτό που τελικά βρεις είναι διαφορετικό από αυτό που προσμωνείς; Τότε είναι που βαριά θα πικραθείς...
-Σταμάτα! Του φώναξε και εκείνος χαμογέλασε τρέφοντας ελαφρά το κεφάλι του προς το μέρος της.
-Αυτά τα λόγια μου τα έλεγαν οι πρόγονοι μου για να τα εμπεδώσω. Σου τα λέω και εγώ τώρα: Αν δεν πληγωθείς ποτέ, ποτέ δεν θα μάθεις και τι πραγματικά ποθείς. Να το θυμάσαι. Είπε και κοίταξε το φως στην άλλη άκρη του τούνελ.
-Από εδώ και πέρα προχωράς εσύ μπροστά και εγώ πίσω. Πρόσεχε μόνο μην πληρώσεις ακριβά, αυτά που θα κάνεις και θα πεις. Και δεν ενωώ ίδιο τον φονικό παρά τις τύψεις μετά το κακό. Αυτές είναι που στάζουν σαν φαρμάκι πικρό σαν δηλητήριο φρικτό. Σε προειδοποιώ! Ματιά θολά, συνείδηση αποκτούν πολύ μετά. Κι δυστυχώς -κακά τα ψέματα- τότε είναι πολύ αργά...
-Οχ σε βαρέθηκα Οσά-ι! Συνήθως δεν είσαι έτσι... Αναφώνησε με απέχθεια.
-Ούτε και εσύ. Της απάντησα με ένα ενοχλητικό χαμόγελο και έσπωξαν μαζί την πόρτα.
-Φτάσαμε, σπίτι μου σπιτάκι μου. Η Κριστάλια δεν έμεινε εκεί. Κατευθύνθηκαν προς την αίθουσα του θρόνου. Όσους στρατιώτες έβλεπαν τους έπερνε την μνήμη ο Οσά-ι. Έξω από την πόρτα άκουσαν συνομιλία. Ήταν ο πατέρας της και ο Κεν! Ο προδότης του Βασιλείου των Δεντριδών, που μάλιστα υπηρετεί το δολοφόνο του ίδιου του του πατέρα! Η τραγική ειρωνεία: Πίστευε ότι ο Κάμερον ευθυνόταν για τον φόνο του!
-Δεν θα το συνιστούσα. Ο πρίγκιπας Φοινίκ είναι πιο έξυπνος από ότι νομίζουμε. Ανέφερε ο Βαρόνος νευρικά.
-Δεν έχετε επιλογή. Το γράμμα έχει σταλθεί. Συμπλήρωσε ο Κεν.
-Το γράμμα! Οχ! Αναφώνησε ενώ κοίταξε από την κλειδαρότρυπα.
-Πάντα απρόβλεπτος ο Λίτσβερ. Μίλησε ο Νέρετ και αηδιάσα. Και αν δεν δεχτεί? Συνέχισε με τούτη την ερώτηση.
-Επίσης δεν είναι τόσο χαζός. Πρόσθεσε ο Κεν.
-Ωραία. Καιρός είναι η κόρη σας μεγαλειότατε να λογικευτή. Συμβούλεψε ο Νέρετ ενώ ο Βαρόνος κάθονταν σκεπτικός στον θρόνο.
-Λογική είναι όσο δεν φαντάζεσαι, φαντασμένε. Μουρμούρισε η Κριστάλια. Ήθελε τόσο πολύ να πετσοκώψει τον Νέρετ. Νύχτες ολόκληρες ονειρευόταν αυτήν την στιγμή, που θα του κόψει το κεφάλι από τους ώμους μία και έξω. Οι σκέψεις τις όμως άλλαξαν γρήγορα τροπή. Πρόσεξε την μητέρα τη. Δίπλα στον Βαρόνο στεκόταν αμίλητη τόση ώρα δείχνει ψυχή στα μάτια της. Θωλά κοιτούσαν το κενό.
-Εσύ τι λες Ισημέρια? Την ρώτησε ο Βασιλιάς γλυκά ενώ της χάιδεψε την πλάτη. Εκείνη αδιάφορη απάντησε:
-Το μόνο που θέλω είναι την κόρη μου ασφαλή πίσω στο σπίτι της. Αν ο βασιλιάς Λίτσβερ δεν μου εγγυηθεί την ασφάλεια της κόρης μου, εμένα ξέχασατε με. Θα με βρείτε νεκρή σας το υπογράφω! Δεν θα χάσω το τελευταίο μου παιδί για μια ίντριγκα! Μίλησε πληγωμένη.
    Η Κριστάλια δεν έδωσε μεγάλη σημασία κι ας ήταν η μάνα της. Ένιωθε πάντα πληγωμένη, πάντα ξένη. Η μητέρα της ποτέ δεν την υποστήριζε. Πάντα προτιμούσε τα άλλα αδέλφια της και αυτό ήταν γεγονός και φυσικά είχε βάλει στόχο να της το υπενθυμίζει συχνά: «Μην κάνει αυτό μην κάνεις εκείνο ο μεγάλος σου αδελφός πάντα το σωστό! Οοοο πως συμπεριφέρεσαι έτσι, η Μάλα ήταν σωστή κυρία! Αχ μακάρι να ήταν μαζί μας...» ήταν ένα γεγονός που της είχε αποξενώσει παρά πολύ. Η Κριστάλια σκεφτόταν πολλές φορές πως αν ένα από τα αδέλφια της ζούσε ακόμα, η Ισημερία θα αδιαφορούσε για το τι είχε συμβεί στην μικρή άσχημη περίεργη κόρη της. Όμως αυτό ήταν πάρα μια σκέψη. Κακή μα πικρή.
     Έδειξε της αρνητικές σκέψεις από το κεφάλι της και παρατήρησε τον χώρο. Δεν υπήρχε κανένας φρουρός. Την τέλεια ευκαιρία...
-Μπα και τι μας λες! Απάντησε η Κριστάλια με μία θεαματικότητη είσοδο στον χώρο -συνοδία από πίσω της- ο μεγαλοπρεπής Οσά-ι. Οι γονείς της κοπέλας έπαθαν σοκ ενώ ο Κεν και ο Νέρετ εφνιδιάστηκαν.
-Κόρη μου! Τι_τι... Δεν μπορούσε καν μιλήσει ο Βαρόνος. Εκείνη διευκόλυνε το πρόβλημά του. Ένα τόξο -με έτοιμο στρειμένο το βέλος- ξεπρόβαλε από τον ώμο της και τον σημάδεψε. Η συνέχεια ήταν ως εξής: Ο Κεν έβγαλε το τόξο του και την σημάδεψε, η Ισημέρια το δικό της και στόχευσε τον Κεν και τέλος ο Βαρόνος την σύζυγό του.
-Υπέροχα! Κύκλος του τόξου καταντήσαμε! Ανακοίνωσε ο Νέρετ, ο μόνος χωρίς τόξο.
-Κριστάλια τι σημαίνουν όλα αυτά! Φώναξε με την βροντερή του φωνή ο Βαρόνος.
-Εμένα να μου πεις! Είσαι απάνθρωπος! Θες με το ζόρι να παντρευτώ το άνδρα -που ούτε στους εφιάλτες μου- δεν μπορώ να το φανταστώ! Του φώναξε ενώ συνέχισε:
-Το τέρας από εδώ -και έδειξε τον Κεν- δεν ξέρει καν ποιόν υπηρετεί! Ο άλλος από εδώ -έδειξε τον Νέρετ- είναι εντελώς ηλίθιος αν πιστεύει ότι θα τον παντρευτώ και εσείς είστε οι χειρότεροι -των χαλιών- οικογένεια που θα μπορούσα να έχω! Τα λόγια της τους πλήγωσαν ανεπανόρθωτα.
     Ο Νέρετ επενέβει. Έβγαλε σπαθί του και της επιτέθηκε,
-αντιλαμβανόμενος ότι η Ισημέρια είχε χαλαρώσει το τόξο της-. Ο Οσά-ι με μια γερή σπρωξιά της ουρά του το πέταξε ως το ανατολικό τοίχο. Οι υπόλοιποι έμειναν ακίνητοι στην θέση τους ενώ ο δράκος του επιτέθηκε κομματιάζοντάς τον σε δευτερόλεπτα. Γρύλισε απειλητικά ενώ τα δόντια του έσταζαν ακόμα αίμα.
-Οποίος άλλος τολμήσεις να της επιτεθεί θα έχει την ίδια κατάληξη! ΣΤΟΝ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΕΝΤΆΛΑ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΛΏ ΕΥΘΈΩΣ! Φώναξε και βρυχήθηκε ταυτόχρονα.
-Α και πατέρα σου ανακοινώνω ότι ο Οσά-ι από εδώ, είναι ο λόγος της φυγής μου. Ο φύλακας άγγελος μου που είχα αναφέρει παλιότερα, ε εκείνος που με προστάτευε από παλιά. Δεν νομίζω πίστεψε κανένας είναι αληθινός -μέχρι σήμερα. Όσο για εσένα Κεν, έχει διαλέξει λανθασμένη πλευρά. Ο πατέρα σου δολοφονήθηκε από τον Λίτσβερ και ο μάρτυρας στα όσα λέω είναι ο Οσά-ι!
-Νομίζεις ότι θα πιστέψω μια τόση γελοία μαρτυρία! Ένα τέρας είναι, δεν έχει άποψη ούτε υπόσταση ο λόγος του!
-Μόλις σκότωσε έναν αθώο! Συμπληρώσε ο Βαρόνος.
-Αθώος? Βρυχήθηκε νευρικά ο Οσά-ι.
-Επιτέθηκε χωρίς προειδοποίηση! Αυτό είναι πρωτόγονο! Μπορεί να το συνηθίζεται εσείς οι "άνθρωποι" αλλά τα "τέρατα" έχουν τιμή! Τους έβαλε στην θέση τους ο Οσά-ι. Η φωνή του βροντερή σαν κεραυνός έκανε το Βαρόνο να τρέμει.
-Κόρη μου λογικέψου. Προσπάθησε να την μεταπείσει ο πατέρας της με σύνεση.
-Τι θα κερδίσει κόρη μου με αυτή σου την πράξη? Ρώτησε η μητέρα της ικετευτικά.
-Να μην παραδωθεί ο Πρίγκιπας Λίτσβερ! Απάντησε και όλοι απόρησαν.
-Ποιός είναι αυτός? Ρώτησε η Ισημέρια ενώ ο Βαρόνος έψαχνε τρύπα να κρυφτεί.
-Ο γιός του που πήγε να δηλητηριάσει στην γέννα. Εσύ τα ξέρεις καλύτερα μπαμπάκα, γιατί δεν τα εξηγείς? Ρώτησε ειρωνικά.
-Βαρόνε τι λέει? Και γιατί με σημαδεύεις?! Τον ρωτάσε η σύζυγό του έκπληκτη.
-Ποιός σου το είπε? Ήταν το μόνο που είπε αντί να απαντήσει στην ερωτήσεις της συζύγου του.
-Εγώ, ο Οσά-ι. Απάντησε μονολεκτικά και ο Βαρόνος στραβοκατάπιε. Θυμήθηκε την αντίδραση του Λίτσβερ στο όνομά του...
-Βαρόνε! Φώναξε η Ισημέρια. Ζήτω εξηγήσεις! Θα του ρίξω! Είπε και τέντωσε το τόξο στον Κεν.
-Μην τολμήσεις! Την απείλησε. Είναι απεσταλεμένος του Λίτσβερ μπορεί να ξεκινήσεις πόλεμο! Της πήρε το τόξο αρπάζοντας το άγαρπα από τα χέρια της.
-Α ως εδώ! Αναφώνησε ο Κεν ενώ πήγε να ρίξει το βέλος του στην Κριστάλια. Ο Οσά-ι είχε κάνει το μεγαλύτερο του λάθος: Ήταν σε απόσταση λόγο της δολοφονίας του Νέρετ. Η Κριστάλια ήταν απροστάτευτη στο έλεος του. Όμως κάποιος άλλος μπήκε ανάμεσά τους τον πέτυχε το τόξο. Ήταν η μητέρα της! Έπεσε στο πάτωμα ενώ ο Βαρόνος σκότωσε εν ψυχρώ στο σημείο της καρδιάς τον Κεν. Η Κριστάλια έβαλε τα κλάματα δίπλα στην μητέρα της. Ξεψυχούσε μπροστά στα μάτια της. Ο Βαρόνος έτρεξε προς το μέρος της, μήπως και μπορεί να κάνει κάτι. Άδικος κόπος, η Ισημέρια τους αφήσει για άλλη ζωή... Η Κριστάλια κοίταξε τον πατέρα της με απέχθεια:
-Τρεις νεκροί και δύο πληγωμένοι στην ψυχή γιατί εσύ ήθελες να με παντρέψεις με έναν που δεν ήθελα εξαρχής! Ούρλιαξε η Κριστάλια ενώ ο Οσά-ι πλησίασε αργά.
     Το μάτι του Βαρόνου έπεσε πάνω στον δακτυλίδι της Κριστάλιας.
-Πού_που το βρήκες αυτοο_οό! Η φωνή βγούμε έσπασε ενώ έδειξε το έδειξε με το δάκτυλό του.
-Είμαι αρραβωνιασμένη με τον πρίγκιπα των Δεντριδώνων! Του απολογήθηκε ψυχρά ενώ μάζεψε το χέρι της.
-Ενωείς με τον πρίγκιπα Φοίνικ?!!! Ρώτησε έκπληκτος χάνοντας την γη κάτω από τα πόδια του.
-Ναι... Τον πρίγκιπα Λίτσβερ, γιό του Λίτσβερ. Μουρμούρισε κλαίγοντας πάνω από την νεκρή μητέρα της.