~ Η Μελίγια επιτέλους μιλάει! ~

Το απόγευμα πριν φύγω έκανα μια επίσκεψη στο δωμάτιο της Κριστάλιας. Έπρεπε να συνεννοηθούμε/ να την αποχαιρετήσω με βαρειά καρδιά για πάντα.
+Αχ και πώς θα της το πω!;!
Βέβαια είχε και τους προβληματισμούς μου για το τι είχα μάθει.
+Μα στον Ζίλντερ?! Εκεί ήταν η "μοίρεα συνάντηση μας"! Κι όμως ο λόγος ενός βασιλιά δεν ψέρδετε. Άσε που μου εξήγησε λίγο πιο πριν ότι κρύβεται χάρης το νέφος το οποίο φτιάχνει γύρω από την περιοχή.
+Μα τόσο στραβός!
Τον είχε δει λέει ένας γέροντας που ψάρευε ψάρια δίπλα στην όχθη! Σκεφτόμουνα την εικόνα που μου περιέγραψε και τρόμαζα. Ανατριχήλα μου ήρθε ως το κόκαλο! Τις σκέψεις μου τις διέκοψε η Κριστάλια η οποία έτρεξε και με αγάλιασε σφιχτά. Δεν είχα καταλάβει τόση ώρα ότι ήμουν έξω από την πόρτα του δωματίου της.
-Μα καλά πώς με πήρες χαμπάρι αφού δεν χτύπησα την πόρτα?
-Έλα Φοίνικ σε ξέρω απέξω κι ανακατωτά! Ακόμα και τα βήματα σου!
+Κάποιες φορές με τρομάζει...
-Σςςςςς! Μην μας ακούσει κανείς, είπα και μπήκα γρήγορα μέσα στο δωμάτιο. Η κάμαρη ήταν μεγάλη κι καλλιτεχνικά διακοσμημένη. Κρύσταλλοι στόλιζαν τον χώρο και υπήρχαν διάφορα κεραμικά σκεύη τριγύρω. Το χρυσό από την άλλη όπως και στην αίθουσα του θρόνου υπήρχε παντού. Ένα τεράστιο διπλό κρεβάτι στόλιζε τον χώρο με κατακόκκινα σεντόνια.
+Μα καλά γιατί τα χρειάζεται αυτά;!
Τέλος πάντων υπήρχαν δύο αναπαυτικές πολυθρόνες κοντά στην είσοδο μου στο δωμάτιο όπου κι έκατσα. Στην μια από τις δύο καθόταν σκεπτική η Μελίγια. Τα μάτια της την πρόδιδαν. Σε κάποιο άλλον κόσμο ταξίδευε... Η Κριστάλια ενώ ανακάθισε στο κρεβάτι της μου αποκρίθηκε:
-Λοιπόν να το μυστικό μου! Πώς σου φαίνεται;!
-Τι να σου πω τώρα! Ότι το άλογο μου είναι εκεί έξω και με περιμένει ή ότι έχω φρικάρει;
Εκείνη γέλασε και μετά συνέχισε:
-Και τώρα τι κάνουμε; Έχω αγωνία!
+Εγώ να δεις...
- Εεε δίστασα λίγο στην αρχή. Απλά μαζεύεις τα πράγματά σου και κατά τις έξι το πρωί λέμε αντίο για πάντα σε αυτό το κάστρο, αν το θέλεις βέβαια.
+Ναι λες και δεν την ξέρω μιλάω....
-Σούπερ! Θα είμαστε πανέτοιμες και θα περιμένουμε εντολές. Πάω να δω που βάλανε ο τρελός ηλίθιος το άλογο μου! Είπε και αποχώρισε χαρούμενη. Η Μελίγια μόλις σιγουρεύτηκε για την αποχώρησή τής μου είπε ψύχραιμα:
-Ψέματα.
Κι εγώ ξερά της απάντησα.
-Ναι.
-Θα έχεις φύγει πριν το ξημέρωμα και θα την αφήσεις εδώ έτσι;
-Τι με ρωτάς αφού ξέρεις την απάντηση! Της φώναξα από την συνέχισή μου. Την αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο και δεν θέλω να κινδυνεύσει! Τόσο κακό είναι επιτέλους. Πονάω μόνο να την βλέπω να πονάει, στεναχωριέται κάνω το ίδιο και εγώ, λιποθυμά χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου! Τι άλλο θες να σου πω;! Συνέχισα να φωνάζω φανερά αγανακτισμένος και μπερδεμένος με την απόφαση μου να την εγκαταλείψω. Ευτυχώς το δωμάτιο είχε καλή ηχομόνωση γιατί αλλιώς... Έβαλα το κεφάλι μου ανάμεσα στα πόδια μου για να σκεύτω. Η Μελίγια ακουμπόντας με το ένα χέρι της στον ώμο μου απάντησε τρυφερά:
-Το ξέρω Φοινίκ. Σε καταλαβαίνω. Δεν χρειάζομαι να απολογηθείς για τίποτα. Ξέρω ότι τα αισθήματά σου που τρέφεις για την Κριστάλια είναι αληθινά όσο τίποτα άλλο. Είναι όμως σαν....
-Μικρό αφελές παιδί. Συμπλήρωσα.
-Ναι. Πάντα έτσι ήταν. Η θετική αύρα της μας διαπερνά όλους και ειδικά εσένα!
-Αλήθεια τι σχέση έχει με την οικογένειά της; Όχι και πολύ καλή να φανταστώ από αυτά που είδα και κυρίως άκουσα στην αίθουσα του θρόνου.
-Πράγματι έχουν συμβεί πολλά και μάλιστα έχουν αλλάξει δραματικά αυτόν τον τόπο.
-Τι ενωείς; Την ρώτησα ενώ σήκωσα το κεφάλι μου. Εκείνη ξεφυσώντας ξεκίνησε την ιστορία της βασιλικής οικογένειας:
-Κανονικά δεν θα έπρεπε να βγάλω μίλια από το στώμα μου αλλά επειδή σε ξέρω πολύ καλά και χρειάζεται να το ξέρεις θα σου πω. Η Κριστάλια δεν ήταν πάντοτε μοναχοπαίδι. Είχε αδέλφια! Δύο και μάλιστα μεγαλύτερα τις! Τον Ζενίθ το χειρότερο γυναικά που ξέρω, τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος της και την Μάλα δύο χρόνια μεγαλύτερη και ταυτόχρονα δεύτερη πιο μεγάλη ψωνισμένη προσωπικότητα στο παλάτι! Η οικογένειά της τα λάτρευε όσο τίποτα στον κόσμο. Τα δύο τους ήταν όπως επιθυμούσε η κουλτούρα της οικογένειας. Μιας και ο βασιλιάς Βαρόνος και η βασίλισσα Ισημέρια είχαν παντρευτεί από προξενιό δεν είχαν περάσει αρκετά μηνύματα αγάπης στα παιδιά τους. Ούτε θα μπορούσαμε ποτέ. Η Κριστάλια την γνωρίζεις ήταν και είναι διαφορετική! Με όλες τις απόψεις και σαν χαρακτήρας και σαν κουλτούρα. Οι γονείς της την θεωρούσαν και θεωρούν ένα βάρος ασήκωτο ή αλλιώς «Ένα μαύρο πρόβατο».
-Γουάαααου! Πιάσε τον έναν άσε τον άλλον δηλαδή...Και τι έγιναν τα άλλα δύο παιδιά.
-Μια μέρα λοιπόν, δεν θα ήμουνα ούτε εννέα χρόνων τα παιδιά του βασιλιά μαζί με πέντε στρατιώτες πήγαν μυστική βόλτα στο δάσος. Ο Ζενίθ δεκατριών περίπου, είχε βάλει στο μάτι τις μελλοντικές υπηρέτριες στο παλάτι στις οποίες ήμουν κι εγώ μια από αυτές! Η αδελφή του δεν νοιαζόταν καθόλου από την άλλη για το τι ήθελε να μας κάνει. Μπορώ να πω ότι το διασκέδαζε κιόλας! Τέλος πάντων, το πολυαγαπημένο και αγνό ,όσο δεν πάει το μάτι, παιδί της βασιλικής οικογένειας πότισε τους φρουρούς κρασί ώστε έτσι ντίρλα που ήταν να μην καταλάβουν τίποτα. Ο Αρχενάλ είχε έρθει κι αυτός μαζί μου ευτυχώς! Μεγαλύτερός μου και περίπου στην ηλικία της Μάλα ήταν κι αυτός παρόν στο "πάρτυ" που ετοίμαζε ο Ζενίθ. Τον είχε για τα θελήματα. Ο Νέρετ ευτυχώς δεν είχε έρθει. Την είχα γλυτώσει τουλάχιστον από αυτόν αλλά... Είχα τον άλλον! Ο Ζενίθ κόμπαζε τις νέες κίνησης του στην ιππασίας που είχε μάθει. Η Κριστάλια χωρίς να την πάρει κανείς είδηση είχε εξαφανιστεί! Εκείνη την ώρα ο σπαστικός Ζενίθ, με όλο τον σεβασμό, μου την έπεφτε συνέχεια! Με είχε στριμώξει σε μια γωνιά. Ο Αρχενάλ τις έφαγε πολύ άσχημα στο μάτι προσπαθόντας να με βοηθήσει (από μπουνιά του Ζενίθ) ενώ η Μάλα με τις φίλες τις γελούσαν. Τα γέλια κόπηκαν όταν εμφανίστηκαν λύκοι! Ο Ζενίθ προσπαθόντας να σώσει το τομάρι του έκανε μια προσπάθεια να ανέβει στο άλογο του. Αυτοί που τελικά μας έμπλεξαν το πλήρωσαν με την ζωή τους! Ο Ζενίθ έσκασε το πόδι του όταν τον πάτησε το άλογό του σαστισμένο! Η Μάλα και όλοι οι υπόλοιποι φαγώθηκαν ζωντανοί! Μόνο εγώ κι ο Αρχενάλ γλυτώσαμε σκαρφαλώνοντας σε ένα δέντρο. Μας βρίσκανε οι στρατιώτες την άλλη μέρα... Κλάμααα η βασίλισσα για τα δύο της παιδιά και θυμόοοος που ζήσαμε εμείς οι δύο! Θυμός έως ζήλια για την ύπαρξη μας!
-Συγνώμη που σε διακόπτω αλλά έχω μια ερώτηση: Αν τα αγαπημένα παιδιά τις μεγαλιοτάτη πέθαναν από την επίθεση τι έγινε η Κριστάλια; Εσάς σας βρίσκανε την άλλη μέρα! Εκείνη;!!
-Αυτό είναι το θέμα η Βασίλισσα κυρίως αλλά και ο βασιλιάς εκτός ότι πήραν τα κεφάλια των στρατιωτών που άδικος έφυγαν από την ζωή καθώς ήταν αθώοι και τίμιοι δεν χόρτασαν! ΉΘΕΛΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΙΜΑ ΝΑ ΧΥΘΕΙ!
-Αν είναι αδύνατον!
-Ναι! Κι εδώ επενέβει η οικογένειά μου. Αχ... είπε και έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό. Σκοτώθηκαν παίρνοντας την θέση μου και του Αρχενάλ. Ο καημένος, ορφανός ούτε κάν την συμπαράσταση του αδελφού του δεν είχε! Οι γονείς μου το θεωρούσαν σαν δικό τους παιδί! Κι εγώ τον έχω όπως και η Κριστάλια σαν αδελφό μας!
-Και τι έγινε με την Κριστάλια τελικά;!
- Ξέρω ότι αυτό σε νοιάζει λοιπόν άκου:
Ο Βαρόνος καθώς δεν χαλούσε ποτέ χατίρι στην βασίλισσα της υποσχέθηκε ότι να δεν βρει αύριο το μικροτερό του παιδί, δηλαδή την Κριστάλια, θα σκότωνε και εμάς ακόμα και μετά την θυσία των γωνιών μου!
-Πραγματικά σας λυπάμαι! Που ζείτε?!
-Μην ανησυχείς εδώ μπαίνει και η Κριστάλια στην ιστορία και θα καταλάβεις. Το άλλο πρωί ο βασιλιάς πήρε κι εμάς μαζί για να ψάξουμε πριν την εκτέλεση. Εγώ πήρα την νεαρή φοράδα του νεκρού πατέρα μου, την Βολίδα και ο Αρχενάλ του Ζενίθ και ξεκινήσαμε. Το θέαμα που αντίκρισαμε μέσα στο πυκνό δάσος κοντά στα σύνορα με το βασίλειό σας άλλαξε παντού τα δεδομένα! Η ΚΌΡΗ ΒΡΈΘΗΚΕ! Κι όχι μόνο! Κοιμόταν πάνω σε δύο νεκρούς λύκους φρεσκοσκοτωμένους κι όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται είχαν κι αυτοί μια έκφραση τρόμου στα ΚΆΤΑΣΠΡΑ ΜΆΤΙΑ ΤΟΥΣ να τονίσω! Κι ακόμα πιο τρελό στην υπόθεση δεν είχαν ούτε μια παραμικρή ουλή σαν σαν....
-Ο Κρυφός Βοηθός!
-Ναι! Τότε δεν ήξερα την ύπαρξη του. Σκέψου λοιπόν τι έγινε μόλις την είδε ο βασιλιάς! Το παιδί θαύμα! «Γεννημένη για να γεννήσει απογόνους που θα τρέμει η γη όπου πατούν!» Αυτό είπε μια προξενήτρα στον πατέρα της. Τι ωραία ζωή της προετοίμαζαν δεν λέω...
-Κατάλαβα. Την κλείδωσαν στο παλάτι για να μην πάθει τίποτα ως τελευταία διάδοχος που έχει μείνει. Αλήθεια τι
είπε η Κριστάλια και αυτό το θέμα;
-Τίποτα. Δηλαδή δεν καταλάβαμε τίποτα. Ήταν μικρή και μίλαγε για ένα παράξενο όνειρο που δεν θυμάμαι ούτε πολυκατάλαβα ποτέ μου.
-Χαχα, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι: Πώς ο βασιλιάς κι η βασίλισσα δεν έκαναν άλλο παιδί αφού δεν την συμπαθούσαν εξ αρχής;
- Πληγώθηκαν και οι δύο πολύ βαθειά με τον χαμό των "προτύπων" παιδιών τους.
-Κατάλαβα...Η αλήθεια πραγματικά είναι τρομαχτική να την ακούς!
-Δίκαιο έχεις.
+Παντού παρόν ο Κρυφός Βοηθός! Μα ποιός είναι επιτέλους;!;