~ "Θείος και "Θεία" δική ~

-Βασιλιά του Βασιλείου της Λυμνοφίδιων ζητώ ταπεινά συγνώμη που δεν σας ενημέρωσα για την επιστροφή της κόρη σας αλλά έπρεπε να μην έχει επίγνωση της κατάστασης αλλιώς δεν θα δεχόταν να την συνοδέψω. Όσο μπορώ να σας πω ότι κατέχεται αξιοσέβαστο προσωπικό στο παλάτι και πράγματι βοήθησε πάρα πολύ στην θεραπεία του τραύματος της κόρης σας και Πριγκίπισσα. Προσπαθούσα να φανώ λόγιος μια σοβαρός μπροστά του. Δεν με συμφέρει κάτι διαφορετικό. Δεν μου άρεσε καθόλου να υποβαθμίζω έτσι την Μελίγια. Από την άλλη ήταν ο μόνος τρόπος για να την βγάλουμε καθαρή από εδώ μέσα. Οπότε το έπραξα.
-Αδύνατον! Δηλαδή με έσωσες και εδώ και δύο μέρες μας συνοδεύεις μόνο και μόνο για να μας επιτρέψεις στο πατέρα μου! Σε μισώ κ. Φοινίκ! Φώναξε η Κριστάλια και ένα έβαλε τις φωνές.
-Λυπάμαι​ δεσποίνης.
+Κριστάλια σε λατρεύω! Είσαι ηθοποιάρα!
-Τέλος πάντων! Φώναξε με απέχθεια προς το μέρος μου η μεγαλιωτάτη. Εγώ λέω να του πάρουμε το κεφάλι. Δηλαδή να εξαλείφθει. Συνέχισε ψύχραιμα. Η Κριστάλια πήγε να μιλήσει αλλά ο βασιλιάς πήρε τον λόγο:
-Λυπάμαι​ γλυκιά μου Ισημέρια αλλά πρέπει πρώτα να τον περάσουμε από την ΘΕΙΑ.
+Ισημερία ή Ισημέρια είπε τώρα;
-Καλά. Απάντησε στα λόγια του ξερά ξεφυσώντας, λίγο νευριασμένη μετά την απόφαση του συζύγου της.
+Δεν με συμπαθεί καλόθου.
-Όσο για την υπηρέτρια. Δεσποίνης Μελίγια την γλυτώσατε. Μην ανακουφιζεστε, απλά χρειάζομουν άτομο για να προσέχει την τρελή την κόρη μου και δεν νομίζω να βρω εύκολα καμία τόσο προσεχτική. Η απόφαση του βασιλιά καθησύχασε την Μελίγια ενώ τώρα φοβόταν περισσότερο για το δικό μου μέλλον. Η πιο (κρυφά) τρομαγμένη ήταν η Κριστάλια. Τι να κάνω εγώ έτσι πως ήρθαν τα πράγματα για να μην ρίξω λάδι στην φωτιά ρώτησα ψύχραιμα:
-Τουλάχιστον μπορώ να μάθω ποιά είναι η "Θεία";
-Φίδι και μάλιστα ο καλύτερος ανακριτής! Για όνομα του φιδιού δεν την ξέρεις;!! Αν σε δαγκώσει συμβαίνει ότι φοβάσαι και σε σκοτώνουμε αν όχι... Έκανε μια παύση, θα δείξει. Μου εξήγησε ο βασιλιάς.
-Υπέροχα. Είπε σχεδόν από μέσα μου. Ο Νέρετ με ένα ύπολο βλέμμα άνοιξε ένα πόμολο που βρισκόταν στο έδαφος.
+Πως δεν το πήρα χαμπάρι τόση ώρα;!!
Από εκεί μέσα ένα τεράστιο φίδι σκούρου μοβ χρώματος εμφανίστηκε. Τα λέπια του ήταν σκληρά σαν δράκου άλλο το παρουσιαστικό του ... Ένα σας λέω, θα έγραφα έκθεση για χάρη του! Ο βασιλιάς μόλις το είδε διέταξε κεφάτος:
-ΘΕΊΟ αποκάλυψε την ΘΕΊΑ!
+Κάτσε αυτό το πλάσμα δεν είναι η "Θεία";
Το φίδι αμέσως ξεκουλουριάστηκε και μέσα από το δέρμα αυτού του πλάσματος (τέρατος για την ακρίβεια) ξεπρόβαλλε ένα μικροσκοπικό φίδι ούτε μιας παλάμης μέγεθος. Το συγκεκριμένο πλασματάκι είχε δύο κατακόκκινα στρογγυλά μάτια σαν βατόμουρο και όπως και με τον "Θείο" δεν υπήρχε όμοιο του. Το χρώμα του δέρματος του ήταν σκούρο πράσινο και με πλησίαζε επικύνδινα συνεχώς. Παρολο αυτά με προσπέρασε και στάθηκε κοντά στον βασιλιά δίπλα στο θρόνο.
-Χαχα βλέπω ότι εντυπωσιάστηκε νεαρέ. Κανόνισε μόνο να μην την αγκίξεις γιατί θα σου κόψω τα χέρια μαζί με τις υπηρέτριας και τις οικογένειάς σου! Αυτό το ζώο υπάρχει εδώ από τον πρώτο βασιλιά! Είναι ιερό.
-Πρόσθεστε κάτι άλλο γιατί οικογένεια δεν έχω. Είμαι ορφανός οπότε δεν θα με κλάψει και κάνεις...Ας το κάνουμε! Πρέπει να έρθω εκεί;
-Δεν χρειάζεται θα έρθει μόνη της. Οι βασιλικοί μέσα στο παλάτι με κοιτούσαν περίεργα. Μπορεί να τους συγκίνησε το γεγονός του ορφανού δεν ξέρω. Η Μελίγια με τον Αρχενάλ με κοιτούσε με λυπιμένα μάτια. Σαν να είχα ήδη τελειώσει σαν να ήμουν ήδη νεκρός. Το μόνο πρόσωπο που μου έδωσε θάρρος ήταν η Κριστάλια. Μου έκανε σήμα μετά μάτια προσπαθόντας να μου πει: «Μπορείς! Το ξέρω! Θα τα καταφέρεις». Πλέον είχα σκοπό να ζήσω.
+Δεν θα το αντέξει να πεθάνω. Μπορώ.
Το πλάσμα ερπόταν προς εμένα.
+ Δεν έχω κανένα φίδι σε σημιωματάριό μου που να του μοιάζει. Καρλιανό σπάνιο είδος θα είναι...
Όσο εγώ το παρατηρούσα αυτό δηλαδή αυτή με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής κι στάθηκε σε ένα μεταλλικό μπαστούνι που συγκρατούσε μια δάδα για να με φτάσει στο ύψος τον ματιών μου. (για να έχει ορατότητα στο χώρο).Προσπάθησα να την κοιτάξω στα μάτια και τέντωσα το χέρι μου όπως όριζε η τελετή (για να με δαγκώσει...). Εκείνη δίστασε στην αρχή να με κοιτάξει και ακόμα χειρότερα, όταν τελικά το έκανε μου έριξε μια μικρή μικρή μάτια θα έλεγα κι εξαφανίστηκε σαν σίφουνας μέσα στο κελάρι της!
+Μα τι έκανε;
-Τι έκανες!;! Απλά ο βασιλιάς φώναξε δυνατά τις σκέψεις μου.
+Τέλια καλά τα κατάφερες Φοινίκ. Τώρα όλα τα βλέμματα είναι καρφωμένα πάνω σου!
-Θείο σειρά σου! Πρόσταξε ο βασιλιάς και ξάφνου το τεράστιο πλάσμα έκανε κίνηση να μου ορμήξει χώνοντας τους κοφτερούς του κυνόδοντες στην τρυφερή σάρκα μου. Όμως αντί να με κατασπαράξει - όπως περίμενα κι εγώ ο ίδιος- έκανε ακριβώς αντίθετο μια ταυτόχρονα ίδιο με την Θεία! Το έβαλε στα πόδια. Σαν με κάποιον παράξενο τρόπο να τον τρόμαζαν τα μάτια μου!
+Μήπως εκπέμπω κακία ή τρόμο;!;!
Η βασίλισσα και ο βασιλιάς με κοιτούσε με το στώμα ανοιχτό. Το ίδιο βέβαια έκανε κι η Μελίγια παρέα με τον Αρχενάλ μαζί με όλους τους βασιλικούς! Η μόνη που έριξε ένα κρυφό γελάκι ήταν η Κριστάλια.
-Ποιός είσαι! Φώναξε με δύναμη ο βασιλιάς χτυπώντας άλλη μια φορά το χέρι του στον θρόνο.
-Κανένας σημαντικός.
-Κανένας σημαντικός; Πλάκα μου κάνεις! Τι θες από εμένα;! Συνέχισε με την ίδια φωνή.
-Την ελευθερία μου και μια απάντηση.
-Σε τι? Με ρώτησε η Βασίλισσα το ίδιο συνχισμένη. Ήθελα να ρωτήσω για τα άλογα αλλά κάτι μου έκανε κλικ στο μυαλό να μην το πω. Αισθανόμουν βαθειά μέσα μου ότι κάτι ήξερε και ότι κινδύνευα οπότε πήρα την απόφαση να πω αυτό:
-Θέλω να μου πείτε αν έχετε δει έναν δράκο πουθενά εδώ τριγύρω στην περιοχή. Σας είπα είμαι κυνηγός. Ε λοιπόν ήρθε η ώρα να μάθετε τι κυνηγάω.
-Ο καθένας με την τρέλα του! Με ειρωνεύτηκε ο Νέρετ ενώ ο βασιλιάς τον σταμάτησε σηκωνώντας απλός το χέρι του.
-Θες την απάντηση μου. Θα την έχεις. ΞΈΡΩ ΠΟΎ ΥΠΆΡΧΕΙ ΈΝΑΣ , ακόμη θα σου πω που είναι. Από την άλλη, μέχρι το πρωί θέλω να έχεις εξαφανιστεί από προσώπου γης!
(Τόνισε τις δύο τελευταίες λέξεις) Είμαστε σύμφωνοι? Με ρώτησε. Βαβούρα κατέληξε την αίθουσα μετά την λέξη δράκος. Η Κριστάλια μες την τρελή χαρά.
+Μπορεί να μην το δείχνεις αλλά εγώ σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα γλυκιά μου...
Ο βασιλιάς συνέχισε:
-Λοιπόν βλέποντας το πρόσωπο σου ήμαστε σύμφωνοι. Αρχενάλ! Φώναξε.
-Μάλιστα κύριε. Απάτησε συνθηματικά κάνοντας ένα βήμα μπροστά σε θέση προσοχής.
-Σε καθιστό υπεύθυνο μέχρι να ξεκουμπηστεί ο νεαρός από την περιοχή μου! Όσο για τον δράκο τώρα. Κοντά στον ποταμό Ζίλντερ έμαθα ότι υπάρχει ΈΝΑΣ.
+Ορίστε? Μα εγώ πέρασα πριν καιρό από εκεί;! Και δεν είδα κανέναν. Αδύνατον! Αλήθεια ή μπλόφα είναι τώρα αυτό;!