~ Πιόνια του Λίτσβερ ~

-Έκπληξη! Η φωνή του Νάιμπροκ ηχούσε σε όλη την αίθουσα. Το τόξο του μας σημάδευε ενώ ακολούθησε ένα ψυχρό χειροκρότημα. Δεν μπορούσαμε ούτε να τρέξουμε ούτε να τον αποφύγουμε. Μας την είχε στήσει στην γωνία! Ή μάλλον για να το πω καλύτερα ο Λίτσβερ , είχε κανονίσει να μας την έχουν στήσει στην γωνία...
+Πώς μπόρεσα να φερθώ τόσο ανώριμα! Κατάντησαμε πιόνια του Λίτσβερ!
-Πού είναι το άψυχο παλιοτόμαρο που υπηρέτης!! Τον απείλησε η Ελεωνόρα με την φωνή της. Τα μάτια της πέταγαν φλόγες οργής! Η πόρτα μπορεί να άνοιξης όμως η αίθουσα ήταν εξολοκλήρου ΆΔΕΙΑ, χωρίς ίχνος του Λίτσβερ ή του Φίλντιξ!
-Μπα μπα, ξανασυνατιόμαστε Ελεωνόκοτα. Πώς και από εδώ;
-Πρόσεχε πώς μιλάς! Απάντησε με την πιο αγριεμένα ο Ντικίλ μπαίνοντας μπροστά. Δεν το είχα δει ποτέ ξανά έτσι... Το αίμα του έβραζε. Δεν θα άφηνε κανένα μα κανένα να προσβάλει την αγαπημένη του.
-Και παρέα! Εντάξει, ο Λίτσβερ δεν είχε άδικο... Συνέχισε να μονολογεί.
-Σε ρώτησαμε καθαρά κάτι! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?!! Ο λαιμός μου πόνεσε από την δύναμη που φώναξα.
-Χαχα. Χτυπιώταν με σπασμούς από τα γέλια. Δεν άργησα να βρεθώ κι εγώ στην ίδια κατάσταση με τους υπόλοιπους... Ηφαίστειο είχα γίνει, πανέτοιμο να εκραγεί!
-Για χαζό τον είχες! Συμπλήρωσε ενώ σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια του.
-Έφυγε εδώ και μέρες. Ήξερε ή μάλλον προνώησε τι επρόκειτο να συμβεί! Σου τι έστησε για τα καλά... Σε άφησε να αποτελιώσεις τους μαθητευόμενους Ψ.Α.Λ.Ι.Δ. Μικρή απώλεια αν υπολογίσεις το κεφάλι σου πεταμένο στα πόδια του, δεν νομίζεις; Όσο για τα άλογα, ΧΑ ας γελάσω! Δεν ακούνε κανέναν και να προσθέσω ότι όποιον έστειλες να τα ελευθερώσει θα το πληρώσει πολύ ακριβά! Ήδη θα είναι νεκρός!
+Εγώ ευθύνομαι για όλα, μόνο εγώ! Τους πήρα στο λαιμό μου! Πόσο ανόητος! Πίστεψα σε ένα ψέμα και να τα αποτελέσματα! Η Άλισον ο Ζακ και ο Ραούλ θα πεθάνουν παρέα με εμάς!
 

   Ο Νάιμπροκ με σημάδεψε με το τόξο του. Είδα το βέλος. Ήταν ίδιο με εκείνο! Για μια στιγμή κατάλαβα...
-ΕΣΎ ΕΊΣΑΙ! Δεν μπορούσα να το πιστέψω εκείνος πήγε να με σκοτώσει και αντί εμού πέτυχε τον Πέτρο!
+ Ο Νάιμπροκ ήταν ο πληρωμένος τοξότης στην ενέδρα που μου έστησε ο Φίλντιξ! Τα κομμάτια βρέθηκαν!
-Ναι ΕΓΩ! Και θα τα είχα καταφέρει αν δεν ήταν εκείνο το κωλόπαιδο!
-Για τι είδους θέμα μιλάτε? Ρώτησε μπερδεμένος ο Ντικίλ.
-ΑΑΑ ΕΣΎ, είσαι λοιπόν υπεύθυνος για την εξεύρεση! Τα δικά σου στρατεύματα αφανίζουν τους Ψ.Α.Λ.Ι.Δ! Θα το πληρώσεις πολύ ακριβά που μπλέχτηκες σε υποθέσεις άλλων! Είπε ο Νάιμπροκ αφού αγνώησε τα λόγια του.
-Προδότη! Ύπουλε, αλήτη! Τι σου έταξε το ΤΈΡΑΣ για να προδώσεις το λαό σου?! Φώναξα εκνευρισμένη στα πρόθυρα εγκεφαλικού η Ελεωνόρα.
-Το λαό μου?! Χαχα έχεις πολύ πλάκα Υψηλότατη. Ειρωνευόταν την Ελεωνόρα στο έπακρον.
-Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΉΤΑΝ ΛΙΜΝΟΦΊΔΙΩΝ, ΕΓΩ ΕΊΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΛΙΜΝΟΦΊΔΙΩΝ. Πως νομίζεις ότι ξέρω τόσο καλό τόξο?
-Πώς μπόρεσες! Εδώ γεννήθηκες! Σε δεχτήκαμε, μεγάλωσες σε αυτόν τον τόπο, έγινες ο δεύτερος πιο ισχύος άνθρωπος στο βασίλειο! Έπρεπε να σου είχα πάρει το κεφάλι! ΦΊΔΙ! Οι λέξεις έβγαιναν σαν καυτερό δηλητήριο μέσα από το στόμα της.
-Μπορεί! Αλλά κάθε Λιμνοφιδίων έχει υπόσχεση στον ΒΑΣΙΛΙΆ Λίτσβερ! Το κατάλαβες ξοφλημένε εξόριστε; Ο ΘΡΌΝΟΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΉΚΕΙ ΠΙΑ!
-Μπορεί, όπως είπες. Του απάντησα απάντησα με πίκρα στη καρδιά.
-Αλλά, τόνισα τα λόγια μου, δεν του ανήκει ΟΎΤΕ ΕΚΕΊΝΟΥ ΑΥΤΟΣ!
-Κρίμα που δεν έχω το δικαίωμα να σου πάρω το κεφάλι. Έπρεπε να το κάνω εκείνη την μοιραία μέρα όταν μας κουβαλήθηκες εδώ πέρα! Αν σε ήξερα εξαρχής δεν θα είχαν καν μπει στο κόπο να γίνουνε όλα αυτά! Μίλησε ικανοποιημένος.
-Σταματήστε να μιλάτε για το τι έπρεπε να γίνει! Τι θες από εμάς?! Αναφώνησε ο Ντικίλ αλλάζοντας το θέμα της συζήτησης. Η Ελεωνόρα ξαφνικά μες στο χαμό έχασε την ισορροπία της και έπεσε στο πάτωμα. Οι πάντες πιαστήκαμε ξαφνιασμένοι. Προσπαθήσαμε να την σηκώσουμε ώστε να την συνεφέρουμε. Λιποθύμησε! Η σύγχυση της το προκάλεσε...
+Όχι τώρα Ελεωνόρα...
    Ο Νάιμπροκ σημάδεψε εμένα. Η άκρη του βέλους θα του έδινε ακριβή βολή προς την καρδιά μου. Ένα πονηρό γελάκι βγήκε από το πρόσωπό του... Με κοίταξε έντονα, έκανα κι εγώ το ίδιο χαρίζοντάς του μια απειλητική μάτια. Ο Ντικίλ μας κοιτούσε ανήμπορος να αντίδραση ενώ είχε συνέχεια το βλέμμα της πάνω στην Ελεωνόρα που δεν μπορούσε να την πλησιάσει
-Άντε το περιμένεις ρίξε μου! Φώναξα.
-Πήγαινε πιο πέρα δεν θέλω να εμπλέκει κανένας δεύτερος! Κι εσύ Βασιλιά της πλάκα μακριά! Διέταξε και δεν είχαμε επιλογή. Η Ελεωνόρα μόλις επανήρθε. Δεν είχε τις δυνάμεις της για να αντιδράσει... Ο Ντικίλ χαμογέλασε πικρόχολα.
-Δεν πάω πουθενά! Αντιμίλησε Ντικίλ μην θέλοντας να την αποχώρηση ακόμα κι αν αυτό του στοίχιζε την ζωή.
-Κάνε ότι σου λέει Ντικίλ! Δεν θέλω να πάρω και άλλον στο λαιμό μου! Κάντο για την Ελεωνόρα... Εκείνη την ίδια στιγμή προσπαθούσε να συνέλθει. Ένιωθε το κεφάλι της βαρύ τα πόδια της αδύναμα. Δεν μπορούσε να σηκωθεί έτσι παρέμεινε στο έδαφος ακουμπόντας την πλάτη της στον τοίχο. Έπερνε βαθειές ανάσες.  Προσπαθούσε απεγνωσμένα να επανέλθει ο δυναμικός χαρακτήρας της που από τόση πίεση και άγχος την εγκατέλειψε...
-Άντε να τελειώνουμε! Του είπα ενώ στάθηκε στον τοίχο στην γωνία της αίθουσας έτοιμος για την εκτέλεση.
+Καλύτερα έτσι. Μια ώρα αρχύτερα.
Ο Νάιμπροκ χαμογέλασε ύπουλα για ακόμα μια φορά. Κατά επανάληψη μου είπε περιφρονώντας με:
-Καημένε μου πρίγκιπα δεν θα μάθεις ποτέ σου? Τσ τσ... Είσαι τρόπαιο του Λίτσβερ, δεν μπορώ να επέμβω σε αυτό. Από την άλλη, τα μάτια του λαμπήριζαν σατανικά, έχω άλλου τις προβλέψεις μου! Χαχαχα...
-Σταμάτα! Φώναξα όμως χωρίς αποτέλεσμα. Ο Νάιμπροκ σημάδεψε την Ελεωνόρα και δεν προλάβαινα να κάνω τίποτα απόλυτος λόγο της απόστασης! Το είχε προγραμματιστεί από την αρχή! Ο Ντικίλ με ένα άλμα βρέθηκε μπροστά στο βέλος. Τον πέτυχε στον ώμο.
-Όχι! Η Ελεωνόρα ούρλιαξε κι ο Νάιμπροκ άρχισα να γέλα ξανά.
-Ένας βασιλεία απόν, τώρα η σειρά σου! Έτρεξα να μπω μπροστά, πάλι δεν θα τα κατάφερνα!
+Δύο φορές σερί θύμα! Προοδεύεις Φοινίκ...
       Από το πουθενά ο Οσά-ι όρμηξε στο χώρο και χτύπησε με την ουρά του το βέλος. Το έβγαλε εκτός πορεία χάρης την θωρακισμένη του πανοπλία. Ο Νάιμπροκ πάγωσε βλέποντας το θηρίο μπροστά του ενώ μέσα από το σώμα του Οσά-ι έβραζε μπλέ καυτή φλόγα. Με το "Κέντημα της Ζωής" -όπως το ονόμαζε ο πατέρας μου το σπαθί μου- για πρώτη φορά ευχαριστήθηκα να περνώ την ψυχή κάποιου. Του κάρφωσα το σπαθί στην πλάτη και το τράβηξα με δύναμη έξω. Αίμα έτρεχε ποτάμι αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου ούτε είχα τύψεις. Πραγματικά με είχε φτάσει στα όρια μου! Τυχερός ήταν που δεν τον έκοψα ροδέλες και να το σερβίρω στον Λίτσβερ! Άφησα το πτώμα του και κατέτρεξα στον φίλο μου τον Ντικίλ. Η σιγουριά μου για το τι θα έβλεπα με τρόμαζε... Τα μάτια του Ντικίλ είχαν γίνει κόκκινα όπως και τα μάγουλα του. Λίγες ώρες εκείνα έσφυζαν από χαρούμενα συναισθήματά... Ασπασμοί διαδέχτηκαν την σειρά τους παρόλο αυτά δεν έβγαλε ούτε ένα επιφωνήμα. Ένα πλατύ χαμόγελο χαράκτηκε στο πρόσωπο του όσο τραβούσα το βέλος έξω. Ήταν υπερήφανος για την η διάσωση που πρόσφερε. Η Ελεωνόρα να κλέει με μαύρο δάκρυ από πάνω του. Ο Οσά-ι πλησίασε και αυτός.
-Δηλητήριο. Ψιθύρισε νιώθοντας το βάρος να το πει, έστω κι αν σήμαινε άμεσο θάνατο...