~ Επιδημία έχει πέσει; ~

-Όπως τα λες Φοινίκ συμφωνώ. Έτσι θα πάρουμε το παλάτι μου πίσω και θα ελευθερώσω τον λαό μου!
-Ελεωνόρα είσαι σίγουρη για το αν σε προτιμούν από το θείο στην εξουσία?
-Ναι. Οι στρατιώτες είναι μαζί μου ταυτόχρονα και την πλειοψηφία του λαού. Ελάχιστοι έχουν πάρει το μέρος του -οι περισσότεροι είναι εκείνοι που του δόθηκε κάποια θέση- αλλά ένια σου. Θα του συγυρίσω εγώ αυτούς με τα ίδια μου τα χέρια...
-Τι θα τους κάνεις?
-Εγώ? Τίποτα. Αλλά ο λαός δεν ξέρω αν θα τους δεχτεί με ανοιχτές αγκάλιες...
-Θα τους σκοτώσουν? Σχεδόν απόλυτος απάντησα.
-Μπα θα τους φυγαδέψω στην Χρυσή Ακτή μέχρι να ηρεμήσει το επιθετικό κλίμα και όσους δεν έχουν οικογένεια σκούπα!
+Με τρομάζει ώρες ώρες...
-Άρα φεύγουμε αύριο το πρωί με τα πλοία. Της ανακοίνωσα.
-Ακριβώς, το μυστικό πέρασμα θα είναι ανοιχτό. Δεν το έχω πει σε κανέναν, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να το γνωρίζει κανείς. Το "μυστικό" συμβούλιο θα γίνει με τους δέκα αξιωματικούς μου εκείνο το βράδυ που θα φτάσουμε. Ο Οσά-ι ελπίζω να μας βοηθήσει. Έχουμε ανάγκη για τον καπνό του.
-Σίγουρα θα βοηθήσει. Στο πλοίο θα είναι και η Κριστάλια οπότε... Η Ελεωνόρα στέκονταν μπροστά μου περπατώντας πέρα δώθε. Ξαφνικά ζαλίστηκε και πήγε να πέσει. Την έπιασα και την σήκωσα ευτυχώς πριν βρεθεί στο πάτωμα.
-Είσαι καλά? Ρώτησα με τρέμουλο στην φωνή μου.
-Μια χαρά. Είπε και συνέχισε σκεπτική να κάνει σβούρες στο χώρο. Δεν θέλω να φανώ αδιάκριτος αλλά κάτι έχει... Δύο φορές μέσα σε τρείς ώρες δεν είναι τυχαίο! Είναι εξαντλημένη αλλά δεν το βάζει κάτω με τίποτα! Της το' πα τι το ξανάπα άλλα αγύριστο κεφάλι! «Ο λαός είναι πάνω από την υγεία μου. Εξάλλου μια μικρή ζαλάδα έχω μόνο...». Είπε για τρίτη φορά.
-Μικρή δεν την λες... Σχολίασα. Έλιξα το συμβούλιο για να χαλαρώσει. Μιας και χρειαζόμουν δεύτερη γνώμη. Μήπως και υπερβάλλω ρώτησα την πρώτη γυναίκα που βρήκα μπροστά μου. Ήταν η Μαρία, το προσωπικό του παλατιού...
-Μαρία ένα λεπτό παρακαλώ.
-Ναι κ. Φοινίκ. Τι συμβαίνει? Με ρώτησε ενώ σταμάτησε το βήμα της για να ακούσει τι θέλει να της πω.
-Θέλω να μου εξηγήσετε κάτι. Είναι λογικό μια γυναίκα να λιποθυμά στα καλά καθούμενα δύο φορές μέσα σε μια τρεις ώρας? Η Μαρία ενθουσιασμένη έπεσε στο έδαφος αναίσθητη με το στόμα ορθάνοιχτο από χαρά. Πάντα ήταν ευσυγκίνητη αλλά αυτό παραπαίει. Η Μελίγια εμφανίστηκε από το πουθενά τρέχοντας.
-Τι συναιβεί? Με ρώτησε.
-Δεν ξέρω, ρώτησα απλά αν είναι φυσιολογικό μια γυναίκα να λιποθυμά στα καλά καθούμενα δύο φορές μέσα σε τρείς ώρες.
-Ποιά το έπαθε αυτό! Μίλησε σοκαρισμένη.
-Η Ελεωνόρα. Το έχει ξαναπάθει και άλλη μέρα, είναι φυσιολογικό? Συλλογίστηκε ένα λεπτό και έπεσε και αυτή ξερή, ευτυχώς την πρόλαβα πριν προσγειωθεί.
+Επιδημία έχει πέσει!?
Με είδε η Κριστάλια και έτρεξε να με βοηθήσει.
-Τι έγινε? Με ρώτησε ανήσυχη τι ίδια ακριβώς ερώτηση.
-Μακάρι να ήξερα! Κάτι τους λέω και-
-Για ποιό θέμα? Με διέκοψε ενώ έβαλε την πλάτη της Μελίγια να ακουμπήσει τον τοίχο.
-Φοινίκ τι έπαθε η Μελίγια και η Μαρία!!! Μίλησε συνχισμένη η βασίλισσα Βιολέτα -η μητερα του Ντικίλ- ενώ εμφανίστηκε και εκείνη ψάχνοντας για τις καλές τις φίλες. Μόλις τις είδε λιπόθυμες.
-Μακάρι να ήξερα! Παραπονέθηκα. Ρωτάω κάτι απλό και τσούπ! Πέφτουν όλες ξερές.
-Τι ακριβώς? Μίλησαν ταυτόχρονα.
-Δεν μπορώ να πω, μπορεί να κινδυνεύετε! Είχα κατατρόμαξει από το όλο περιστατικό.
-Λέγε θα το αντέξουμε. Με παρότρυνε η Βασίλισσα με ένα χαμόγελο. Με την άδεια της της εξήγησα για το παράξενο περιστατικό με την Ελεωνόρα. Ανέφερα λοιπόν ότι η μέλλουσα νύφη της είχε αρκετές ξαφνικές ζαλάδες και λιποθυμίες τις τελευταίο καιρό. Δεν πρόλαβα να τελειώσω και η βασίλισσα βρέθηκε στο πάτωμα στην ίδια μοίρα με τις φίλες της!
-Κ. Βιολέτα τι συμβαίνει! Φώναξε η Ελεωνόρα μπαίνοντας στο χώρο ερχόμενη από το συμβούλιο. Τα βήματα της αργά και βασανισμένα. Δεν άντεξε πολύ και έπεσε. Ευτυχώς δίπλα της ήταν ο Ραούλ και την συγκράτησε.
-Μεγαλιοτάτη είστε καλά??! Ρώτησε ο Ραούλ έντρομος ενώ την έπεισε από την μέση για να την σηκώσει.
-Μια χαρά είμαι! Φώναξε και σηκώθηκε στα πόδια της. Η δυναμική της προσωπικότητα επανήλθε.
-Βοήθησε με να ξυπνήσουμε την βασίλισσα! Φοινίκ τι χαμό προκάλεσες?! Μου μίλησε ενώ στάθηκε στα γόνατα δίπλα στην βασίλισσα.
+Εγώ??
-Μα τι έκανα?! Απόρησα φωνάζοντας μπερδεμένος.
-Αχ έλα ένα λεπτό κι εσύ Κριστάλια. Ραούλ θα σου εξηγήσω αργότερα... Είπε και μας τράβηξε ως την είσοδο.
-Ελεωνόρα είσαι... Πήγε να πει η Κριστάλια με σοβαρό ύφος.
-Ναι. Απάντησε μονολεκτικά.
-Ναι σε τι? Επενέβησα στην συζήτηση.
-Είμαι έγκυος. Απάντησε και γούρλωσα τα μάτια μου.
+ΤΙ?! Για αυτό πέσαν ξερές οι άλλες! Οχ θεέ μου! Το καταλάβανε από την περιγραφή που τους έκανα... Η εκθρόνιση, εγκυμοσύνη, αμάν... Μπλέξαμε για τα καλά.