~ Το παλάτι των Λυμνοφίδιων ~

-Φοινίκ καλώς ήρθες στην Νήσο μας. Το παλάτι των Λυμνοφίδιων ή Λυμνοφιδίων στο βασίλειο της Λίμνης.
-Πού? Δεν το έχω ακούσει ποτέ μου. Είπε και μου έριξε μια γερή στο στομάχι ο Αρχενάλ.
-Πρόσεχε τι λες! Μου ψιθύρισε. Εδώ, μόνο για να καταλάβεις, δεν έχουμε μπουμπρούμια. "Χάσιμο χρόνου" λέει ο βασιλιάς και πατέρας της!...
Στραβοκατάπια και μπήκα μέσα ανατριχιάζοντας. Το παλάτι ήταν πλούσιο και λαμπερό σαν το δικό μου. Ένας γιγάντιος πολοιρλέως φώτιζε την αίθουσα του θρόνου. Το χρυσό σε συνδιασμό με τους κρυστάλλους έλαμπε παντού δημιουργώντας μια εκθαμποτική ατμόσφαιρα. Η βασιλική οικογένεια πόνταρε σύγουρα στον κρύσταλλο... Ο βασιλιάς περπατούσε από την αγωνία του και έκανε γύρους μπροστά από τον θρόνο. Ο κατακόκκινος μανδύας σερνόταν στο έδαφος αλλά δεν φαινόταν να τον νοιάζει κι πολύ ενώ τα κάτασπρα σχεδόν κοντά μαλλιά του που ξεφτοκρυβόντουσαν κάτω από το αστραφτερό στέμμα. Πρόσεξα καλύτερα τα μάτια του. Είχε το ίδιο μοναδικό, έντονο γαλάζιο χρώμα την κόρη του κοκάλωσε.
Οι ώμοι του σφήχτηκαν και σοκαρισμένος φώναξε:
-Κόρη μου! Είσαι εσύ? Δεν το πιστεύω!
-Μπαααα κάποια άλλη. Εγώ δεν έχω πατέρα. Του απαντησε ξερά η Κριστάλια.
-Φτου! Να φας την γλώσσα σου Κριστάλια! Μα που ήσουν τόσο καιρό? Τα λόγια του κόπηκαν μόλις είδαν εμένα και την Μελίγια.
-Ποιός είναι αυτός και γιατί μου την φέρατε ζωντανή αυτή?!!
-Πρώτον δεν άκουσες την τελευταία της απολογία! Αλλά για να συντομέψουμε , εγώ την υποχρέωσα να με ακολουθήσει! Συνέχισε η Κριστάλια ενω εγώ στάθηκα δίπλα στην Μελίγια που έτρεμε.
-Α ναι τότε διπλό κακό! Έπρεπε να μιλήσει σε εμάς και..
-Και τι?! Να προδώσει μυστικό! Ωραίο πρότυπο πατέρα! Παρόλου που δεν θα πρεπε να σε λέω έτσι.
-Θα σε...
-Τίποτα δεν θα μου κάνεις! Μου αρκεί που θες να με παντρέψεις με αυτό το τέρας! Κι μην νομίζεις ότι το είχα προγραμματίσει να έρθω. Απλά πέρναγα και ...
-Είπες να περάσεις! Πας καλά κόρη μου! Πριγκίπισσα είσαι!
-Ήμουν! Και μάλιστα η ζωή μου στο δάσος (έτσι της είχα πει να απατήσει) ήταν πολύ πολύ καλύτερη. Με βλέπεις.
-Σύγουρα... Απάτησε ειρωνεύτικα , καθώς την παρατηρούσε έκπληκτικος. Και δεν μου λες, που βρήκες τέτοιο φόρεμα? Έπρεπε να είναι κανονικά μέχρι τον αστράγαλο και αυτό είναι...
-Υπέροχο!
+ Είναι βλέπω οικογενειακό χαρακτηριστικό να διακόπτει ο ένας τον άλλον.
-Που ήσουν κι ποιός είναι αυτός ο τύπος? Και γιατί ο αξιοσέβαστος Νέρετ μου είπε ότι σας ακολουθούσε?!? Ο πατέρας της είχε κολήσει τα μάτια του πάνω της σαν το γεράκι που παραμονεύει το θήραμα. Η Κριστάλια μόλις άκουσε την λέξη «αξιοσέβαστος» έκλεισε την παλάμη της από τα νεύρα της αλλά δεν έκανε τίποτα παραπάνω από κίνηση τουλάχιστον. Πριν προλάβω να απαντήσω πήρε τον λόγο:
-Δεν μας ακολουθούσε! Μας συνόδευε! Κι έχει διαφορά κύριε. Αυτό νευρίασε πολύ τον πατέρα της. Το όνομά του είναι Φοινίκ (το ψερδόνιμό μου για ασφάλειά μου) , κυνηγός.
-Πλάκα μου κάνεις! Κι για πες μου, τι δουλειά έχεις εσύ, η πριγκίπισσα , τόνισε να συναναστρέφεσαι με ξένους και μάλιστα ΚΥΝΗΓΟΎΣ! Πόσο καιρό γίνεται αυτό? Φώναξε δυνατά ενώ έκατσε στο θρόνο εξαγριωμένος χτυπώντας το χέρι του στον θρόνο δυνατά. Ο ήχος τρόμαξε όλους τους στρατιώτες στο παλάτι. Η Κριστάλια από την άλλη στεκόταν όρθια στην μέση της αίθουσας χωρίς φόβο του φώναξε εξαγριωμένη:
-Ααα για να σου πω! Εδώ πουλάς εμένα, την ΚΌΡΗ ΣΟΥ! σε αυτό το κτήνος επειδή κάποτε σου έσωσε την αχάριστη ζωή σου κι για να σου προσφέρει τις υπηρεσίες του! Κι εγώ δεν έπρεπε να αφήσω αυτόν τον καλό άνθρωπο, που μου ΈΣΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΉ και με βοήθησε με το ΤΡΑΎΜΑ ΜΟΥ! Έχεις καταλάβει το ποιός είσαι και την διάφορα μας ή θες να συνεχίσω να σε σηστήνω στον κόσμο!
-Το ποίο!?! Αχ Παναγία μου!? Φώναξε η βασίλισσα την στιγμή που μπούκαρε από την δεξιά είσοδο. Τα κατάξανθα μαλλιά της κυμάτιζαν ενώ έτρεχε προς την κόρη της. Τα λόγια της η παραδοσιακή αντίδραση των γονιών :
-Φέρτε γρήγορα έναν γιατρό! Γρήγορα έναν θεραπευτή! Το παιδί μου! Αχ το παιδί μου! Σώστε την!
-Μεγαλιωτάτη εδώ είμαι και νομίζω ότι σημαίνει το ίδιο πράγμα, αυτές οι λέξεις. Απάντησε ήρεμα ο Αρχενάλ ενώ έκανε ένα βήμα μπροστά με σκυφτό το κεφάλι.
-Α ναι Αρχενάλ το ξέχασα. Τώρα κάνε γρήγορα! Είπε και αγκάλιασε την κόρη της πολύ μα πολύ σφιχτά.
-Μεγαλιωτάτη την έλενξα. Είναι μια χαρά. Δεν διατρέχει κανένα κύνδινο. Μπορώ να πω και χωρίς να καταλαβαίνω το πως ,στραυροκατάπιε , πιστεύω .... Έκανε μια παύση ανήσυχος για αυτό που θα πει, είναι σε καλύτερη κατάσταση από τι μέρα που έφυγε!
-Αδύνατον! Δεν γίνεται αυτό! Δεν εξηγήτε! Φώναξε ο βασιλιάς σαστισμένος με την αναφορά του.
- Είναι η κόρη σας μεγαλιώτατε. Ήταν η απάντησή του δειλά.
-Ααα ναι το ξέχασα! Εγώ έχω παιδί διαμάντι ή μάλλον κρύσταλλο! Μην το ξεχάσω μια μέρα! Να μου πεις ούτε αυτό δεν έμαθε να το γράφει σωστά! Ανάποδο παιδί έχω εγώ!
+Αα για αυτό....
-Μητέρα ξεκόλλα! Καλά είμαι! Δηλαδή χάρης τον Φοινίκ και την Μελίγια. Της απαντησε η Κριστάλια ενώ την έσπωξε προσπαθώντας να την ξεκολλήσει από πάνω της.Πραγματικά είχε κολήσει σαν γδέλα πάνω της.
-Τι?! Θεραπευτής είσαι? Με ρώτησε η βασίλισσα ενώ με κοιτούσε από πάνω ως κάτω με καχυποψία.
-Έεε, είπα δειλά. Ναι και όχι.
-Τι?! Φώναξαν όλοι έκπληκτοι μέσα στην αίθουσα.
-Είσαι ή δεν είσαι? Ένα από τα δύο γίνεται! Με απείλησε ο Νέρετ με την βροντερή φωνή του.
-Είμαι αλλά σε άλλο τομέα... Τι να έλεγα κι εγώ...
-Ο χου! Σε άλογα. Απάντησε στην ερώτηση όλων ξεφυσώντας η Κριστάλια.
-Τι?!?! Οι φωνές όλων ακούστηκαν μέχρι την πόλη.
-Εσείς ρωτήσατε. Συνέχισε η Κριστάλια αγνοώντας την κλίμα που υπήρχε στην αίθουσα. Η Βασίλισσα ήταν στα πρόθυρα λυποθύμιας...
-Αχ που ζω! Γιατί σε έμενα τέτοιο παιδί?! Κόρη ήθελε όχι...
-Αμάν ρε μητέρα! Πάλι τα ίδια!
-Θα με θάψεις για ακόμα μια φορά! Συμπλήρωσε ο πατέρας της ενώ έβαλε το κεφάλι του μέσα στα δύο του χέρια.
-Λοιπόν για να τελειώνουμε πες μας κ. Φοινίκ και υπηρέτρια που ήσασταν και γιατί δεν μας φέρατε νωρίτερα την κόρη μας πίσω?!! Είπε εξαγριωμένος ενώ το ίδιο βλέμμα επιθετικότητας είχε και η σύζυγός του...
+Να δω πώς θα γλυτώσουμε τώρα....