~ Το Χάλβερ ~

-Ακοθουθήστε με. Η κουζίνα του βασιλείου είναι το κάτι άλλο... Ειδικά αυτά τα πολύχρωμα ποντίκια που αναπνέουν κάτω από το νερό είναι πεντανόστιμα!
-Ενωείς τα ψάρια? Ρώτησα έκπληκτος την Ελεωνόρα. Να μου πεις σε βασίλειο της Πέτρας γεννήθηκε...
-Α έτσι τα λένε. Είχα διαβάσει για αυτά σε ένα βιβλίο αλλά ποτέ μου δεν τα είδα και μάλιστα φάει. Αν εξέρεσεις τα μικρά, λεπτά, διάφανα κοκαλάκια.
-Καθήστε, μας παρότρυνε η Μεγαλιοτάτη. Ο Ντικίλ κάθησε στο κέντρο δίπλα στην Ελεωνόρα, εγώ απέναντι τους ενώ η Κριστάλια και η Μελίγια αντικριστά μου. Η βασίλισσα -αφού της παραχώρησε την θέση ο Ντικίλ- έκατσε στο βόρειο άκρο, δίπλα της ο μικρός Πέτρος. Η Άλισον -κατά παράξενο τρόπο- βολεύτηκε στην θέση απέναντι από τον Ραούλ. Ο Ζάρικ κάθησε δίπλα του.
-Δεν σας πειράζει να φάει κι ο Ραούλ μαζί μας, έτσι δεν είναι?
-Μα φυσικά όχι. Απάντησαμε. Η Άλισον δεν μίλησε. Ο Ραούλ χωρίς να πει τίποτα κατέβασε το κεφάλι του από σεβασμό και μετά κάθησε. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στην Άλισον. Περίμενε την αντίδρασή της... Εκείνη αγνοώντας τον περίμενε να σερβιριστεί το γεύμα. Ο μάγειρας με το όνομα, Χάρλεϊ, μας πρόσφερε το γεύματα. Ψάρι ψητό με λαχανικά και λάδι. Μην το ξεχνάμε... Ο Ντικίλ όπως πάντα καλόκαρδος και βοηθητικός σηκώθηκε να τον βοηθήσει στο σερβίρισμα. Η Άλισον σοκαρισμένη τον παρακολουθούσε. Ο Ραούλ έτοιμοπολεμος σε περίπτωση που της έρθει η όρεξη να τον ξαναπροσβάλλει. Παρόλα αυτά η Άλισον δεν μίλησε. Απλά κοιτούσε έκπληκτη παρά από περιφρόνηση.
-Ειρήνη ημίν. Να τον φάει, πρόσθεσε η Κ. Βιολέτα.
Το φαγοπότι ξεκίνησε. Δεν μπορώ να πω ότι μπόρεσα να φάω πολύ. Τόσο καιρό δεν ξεχύλιζα το στομάχι μου. Για να μην με πιάσει πονόκιλος έφαγα ελάχιστο. Την ίδια τακτική ακολούθησε η Μελίγια, ο Ζάρικ, ο Πέτρος αλλά και ο Ραούλ με τον Ντικίλ. Η Ελεωνόρα με την Κριστάλια καταβροχθίσαν τα πάντα! Ούτε ένα ίχνος ψίχουλο δεν έβλεπα στο πιάτο τους. Για μια στιγμή κοίταξα γύρω μου. Βρισκόμασταν στο βόρειο παλάτι ένα από τα λίγα τμήματα του κάστρου που βρίσκονται στην επιφάνεια. Η τραπεζαρία -το μεγάλο δωμάτιο δίπλα από την αίθουσα του θρόνου- ήταν φωτισμένο και λαμπερό. Ακόμα και μέρα μεσημέρι υπήρχαν δάδες παντού. Ευτυχώς το μέρος αεριζόνταν εύκολα και θαλασσινός, αναζωογονητικός αέρας φυσούσε στην είσοδο της αίθουσας με μεγάλους ρυθμούς δροσίζοντας μας.
-Να ρωτήσω κάτι. Ρώτησα σπάζοντας την ησυχία που επικρατούσε.
-Φυσικά. Είπαν όλοι μαζί χαλαρά.
-Κάνατε κάποιος αλλάζει στον χώρο. Δεν θυμάμαι να υπήρχε τραπεζαρία σε αυτό το κάστρο. Όχι δηλαδή τόσο μεγάλη.
-Ναι, η Ελεωνόρα έκανε ανακαίνιση στον παλάτι. Πρώτη φορά βλέπω τέτοια ταχύτητα στα μέρη μας... Σαν λαός είμαστε λίγο αργοκίνητοι σε δημιουργία και ανακαίνιση χώρων... Αλήθεια πώς τα κατάφερες καλή μου?
-Κ. Βιολέτα είναι πολύ απλό. Τους χτύπησα στο τρωτό τους σημείο. Δεν τους αρέσει καθόλου να τους υπενθυμίζω ότι το παλάτι της Πέτρας χτίστηκε μέσα σε τρείς μήνες από την αρχή και μάλιστα διατηρείται ακλόνητο μισό αιώνα! Απάντησε με έκφραση θριαμβευτή η Ελεωνόρα.
-Ναι έτσι, "το Χάλβερ" -όπως το ονόμασε η γυναικούλα μου- χτίστηκε μέσα σε ένα μήνα! Οι τεχνίτες δούλευαν μέρα νύχτα και επιπλέον όταν τελείωσαν δεν ήθελαν καν να πληρωθούν! Βέβαια εγώ τους πλήρωσα και με το παραπάνω... Συμπληρώσε ο Ντικίλ κοιτόντας την με πονηρό βλέμμα πιάνοντας της απαλά το χέρι της. Δεν είδα βέρα. Η Ελεωνόρα δεν έβγαλε άχνα.
+Μάλλον αυτό της υπενθύμιζε...
   Πάντως πράγματι το παλάτι ήταν σωστό θαύμα και δεν απορώ καθόλου για την επιλογή. Ήταν φυσικό -από την στιγμή που ενώθηκε η Χρυσή Ακτή ξανά- να δημιουργηθεί κι ένας πύργος στο κέντρο ως ένδειξη ισότητας.
     Αφού τελειώσαμε το γεύμα μας η Ελεωνόρα πήρε πρώτα τον λόγο ενώ σηκώθηκε από το τραπέζι.
-Μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε το απόγευμα για να ξεκουραστείτε. Το προσωπικό θα αναλάβει κάθε σας επιθυμία. Όμως αύριο βράδυ Φοινίκ σε θέλω οργανωμένο, γεμάτο "ιδεούλες". Εντάξει? Μην μου τον μεθύσετε τον θέλω να στέκεται στα πόδια του. Ενημέρωσε.
-Μάλιστα βασίλισσα. Τόνισα για να την πειράξω κι εγώ λίγο.
-Θα μαζέψω τα πιάτα. Ενημέρωσε ο Ραούλ.
-Όχι εγώ! Πρότεινε η Άλισον. Πάει γυρεύοντας να τσακωθούν πάλι...
-

Καλά μπορείτε να το κάνετε μαζί. Τους ανέφερες η Βασίλισσα καθώς αποχώρησε.
-Όπως επιθυμείτε. Απάντησε ο Ραούλ προσπαθόντας να κρύψει την άσχημη γριμάτσα που στόλιζε το πρόσωπό του.
-Ααα και να μην ξεχάσω Μεγαλειότατε! Συνέχισε:
-Το βράδυ δεν θα μπορέσω να αναλάβω την βάρδια με της δάδες. Είναι προσωπικό θέμα.
-Όπως θες. Είπε ο Ντικίλ σηκώνοντας τους ώμους του.
-Πλάκα μου κάνετε! Μέχρι και εγώ δίνω αναφοράς στον αδελφό του για το τι θα κάνω κι αυτός εδώ δεν δίνει στον ανώτερό του! Που ζω!
Πήγαμε να επέμβουμε αλλά για ένα παράξενο λόγο ο Ραούλ μας σταμάτησε.
-Δεν είναι για μένα ούτε για "ψυχαγωγία" της προσωπικής μου ζωής. Αυτό σου αρκεί? Την ρωτάνε επιθετικά κοιτόντας την στα μάτια. Εκείνη ξεφύσησε και άρχισε να μαζεύει την τραπεζαρία. Οι υπόλοιποι αποχωρήσαμε δειλά.
-Θα σκοτωθούν με τα μαχαίρια.
-Μπα δεν το νομίζω Μελίγια. Ο Ραούλ έχει κι ξίφος. Αυτό το ξέχασες? Της απάντησε χαμηλόφωνα η Κριστάλια.
-Οχ! Απάντησα και με ένα σωρό επιφωνήματα...

***

    Η Άλισον ξεχώρισε τα ποτήρια σε μια γωνιά ενώ τοποθέτησε τα μαχαιροπίρουνα μέσα σε ένα καλαθάκι για να τα μεταφέρει στην κουζίνα. Ο Ραούλ σχεδόν είχε μαζέψει όλα τα πιάτα. Εκείνη προσπάθησε να τα μεταφέρει στην κουζίνα με δυσκολία μιας και κρατούσε ταυτόχρονα και κάποια ποτήρια.
-Άσε με να σε βοηθήσω.
-Μπα ο " τέλειο στρατιωτάκι του βασιλιά" θέλει να με βοηθήσει? Δεν θα πάρω. Είπε με καυστικό ύφος ενώ ακούμπησε το καλαθάκι. Πήγε να πάρει την δεύτερη και τελευταία βάρδια με τα ποτήρια. Ο Ραούλ επενέβει και την ρώτησε:
-Μπορείς να μου πεις γιατί αντιδράει σε κάθε τι διαφορετικό έχουμε στον τόπο μας?
-Αντιδρώ σε κάθε κοινό με τον τόπο μου, γι'αυτό κάνε στην άκρη! Κι έκανε ένα βήμα να τον σπρώξει. Εκείνος έπιασε τον καρπό της για να την σταματήσει.
-Τι ενωείς?
-Αχ! Είπε τίναξε τα χέρια της για να ελευθερωθεί από την λαβή του. Αφού την άφησε συνέχισε:
-Και τους δύο τόπους ισχύει το ίδιο. Λίγα κακομαθημένα άτομα ελέγχουν τον φτωχό, κακόμοιρο λαό. Εδώ ο βασιλιάς είναι πιο τρελός και από τον ψυχοπαθή τον Λίτσβερ!
-Δεν είναι τρελός, είναι διαφορετικός. Έχει τεράστια διαφορά και για αυτό τον εκτιμούν όλοι.
-Έχει διαφορά νομίζεις? Εγώ πολεμάω τόσα χρόνια για τον δίκαιο του λαού! Σε αυτό το σύστημα δεν υπάρχει. Ναι είμαι αναρχική! Κατά του πολιτεύματος! Σκότωσε με! Νομίζεις ότι έχουν μείνει πολύ για να με κλάψουν. Έναν αδελφό έχω. Ότι μου επέμεινε... Η φωνή της έσπασε. Αφήνοντας και τα τελευταία ποτήρια στο τραπέζι γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια. Μαλακά και ήρεμα της απάντησε ο Ραούλ:
-Θεωρείς ότι δεν υπάρχει διάφορα και αυτό είναι το λάθος σου. Ο δικός μας βασιλιάς νοιάζεται για τον λαό του. Και αν θες να ξέρεις εγώ δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο με μία που μισεί το βασιλιά - τον καλύτερο μου φίλο! Ναι έτυχε να είμαι ευνοούμενος. Ισχύει. Γεννήθηκα από οικογένεια βασιλικών συμβουλάτορων πράγματι, αλλά πάλεψα! Πάλεψα για αυτό που είμαι. Για εμπιστοσύνη, σεβασμό αλλά και για εκτίμηση. Μπορεί η οργή σου να πηγάζει από το ότι έχασες τους γονείς σου όμως σκέψου ελάχιστα αυτό το τόσο απλό πράγμα: Δεν είσαι το μόνο άτομο που οι γονείς του δολοφονήθηκαν ή δεν τιμωρήθηκαν ποτέ οι δολοφόνοι τους λόγο του πολιτεύματος. Και οι δικοί μου γονείς και φίλοι σκοτώθηκαν με την άνοδο στον θρόνο του δήθεν διάδοχο Νιούτ! Αυτά είπε και αποχώρησε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Η Άλισον έμεινε άφωνη να τον παρακολουθεί καθώς απομακρυνόταν...