~ Απροσανατολισμένοι βρεγμένοι ~

   Από τρια άτομοτα με ένα άλογο ο καθένας μας, καταναταντήσαμε μια ομάδα με έξι ανθρώπους -ηλικίες από δεκαοκτώ μέχρι οκτώ- τέσσερα άλογα, ένα γεράκι κι ένας δράκος! Ούτε ιστορία από παραμύθι να 'μαστε!
Το ταξίδι είχε ξεκινήσει εδώ και δύο μέρες αντιδράσεις όμως υπήρχαν συνέχεια. Πρώτα από όλους οι συνεχείς καυγάδες μεταξύ Κριστάλιας και Άλισον...
-Γιατί το φέραμε μαζί μας? Είναι μικρός! Πρέπει αν τον έχουμε όλη την ώρα το νου μας?
-Γιατί με εσένα τι κάνουμε, τρελή Πριγκίπισσα?
-Πάψε Άλισον! Δεν θέλει πολύ να μου στρίψει και να φυτέψω ένα βελος στο γεράκι σου!
-Ααα ναι! Τότε εγώ θα...
-Σταματήστε! Δεν είναι μπαμπάς σας να σας μαλώνω συνέχει! Φώναζε ο Ζάρικ. Τον είχαν βάλει υπεύθυνο μιας και έπρεπε εγώ να προχώρα μπροστά και να παρατηρώ, ήρεμος, την διαδρομή. Ο Πέτρος με ακολουθούσε πιστά μαζί με τον Δρακάκο.
+Τον μισό...
-Θα μείνουμε κάπου εδώ κοντά το βράδυ άρα πρέπει να σταματήσουμε. Το απόγευμα θα ψάξουμε για κατάλυμα.
-Τι? Όχι. Έχουμε δρόμο ακόμα να διανύσουμε. Ας προχωρήσουμε λίγο παρακάτω. Όσο το συντομότερο φτάσουμε τόσο το καλύτερο. Μίλησε ο σπαστικός Οσά-ι.
-Κ. Οσά-ι εκτιμώ τις γνώσεις σας αλλά εγώ ξέρω καλύτερα την περιοχή. Λίγο πιο κάτω έχει μέρος για να ξεκουραστούμε και δεν θα είμαστε εκτεθημένοι σε περιπολίες και δεν ξέρω εγώ τι...
-Καλά. Απάντησε ξερά και κατευθυνθήκε στους πίσω. Οι οποίοι τώρα που τα λέω τσακόνωνουσαν ξανά.
-Τράβα σπίτι σου Πριγκιποπούλα! Φώναζε η Άλισον.
-Πήγαινε στην δουλειά σου απόβλητο του βασίλειου σου! Φώναζε ,ποιά άλλη, παρά την Κριστάλια...
Έριξα μια ματιά τριγύρω. Ο Ζάρικ ζαλισμενος τα παράτησε. Βαρέθηκε να της μαλώνει. Έψαχνα να βρω τον Πέτρο. Άφαντος!
-Εειι! Φώναξα. Έχει δει κανένας σας τον Πέτρο?
-Όχι. Απάντησαν όλοι μαζί. Σιωπή επικράτησε για δεύτερολεπτα. Κοιτάχτηκαμε κι αμέσως άρχισαν να τον ψάχνουμε.
      Η χλωρίδα της περιοχής περιλάμβανε περισσότερους πλάτανους από πεύκα ή έλατα.
-Το αναγνωρίζω αυτό το μέρος. Ήμαστε στα σύνορα ανάμεσα στο βασίλειο μου και το δικό σου. Πρέπει να κατευθυνθούμε πιο νότια αν δεν θέλουμε να πέσουμε στις περιπολίες της περιοχής.
-Αδύνατον. Νότια είναι ακόμα χειρότερα πίστεψε με. Εδώ θα μείνουμε απόψε Ζάρικ. Στον τόπο σου.
-Υπέροχα. Δεν είναι όμως επικύνδινο?
-Όχι όσο άλλου. Ας βρούμε τώρα τον μικρό κατεργάρη μας...
Λίγο πιο κάτω εμφανίστηκε μόνος του.
-Κύριε Φοινίκ κοιτάξτε τι βρήκα! Καταράκτης!
-Στον τόπο μου? Αποκλείεται! Ο Ζάρικ σύγουρος απάντησε.
-Δείτε! Είπε και μας έδειξε με το δάχτυλό του κάτω από τον λόφο. Πράγματι νερό αύθονο και καθαρό πεταγόταν από ένα μικρό καταρράκτη.
+Μμμμ. Βρισκόμαστε στα σύνορα τριών περιοχών. Πολύ πιθανόν να είναι ο ποταμός που τροφοδοτεί την Λίμνη της Κάρλια.
-Α βλέπω βρίκατε τον παραπόταμο Χαλβ. Μας ενημέρωσε η Μελίγια μόλις εμφανίστηκε ενώ έκανε και σήμα στο υπόλοιπους να έρθουν.
-Τον ποιόν?
-Ο παραπόταμος Χαλβ είναι το φυσικό σύνορο ανάμεσα στο δικό μας βασίλειο και του βασίλειου της Πέτρας. Συνδέεται με την ποταμό Όζαλ και που τροφοδοτεί την λίμνης μας, Φερέγγα.
+Σωστός δάσκαλος γεωγραφίας η Μελίγια...
-Μάλλον βρήκαμε εκτός πορεία. Ανακοίνωσα.
-Δεν πειράζει. Ώρα για μπάνιο! Φώναξε η Κριστάλια.
-Τι? Έχουμε δρόμο μπροστααααά μας. Πήγε να μιλήσει ο Ζάρικ η Κριστάλια όμως είχε άλλα σχέδια. Τον πέταξε από το ύψωμα μέσα στο νερό. Μούσκεμα τα ρούχα του. Μόλις βρήκε στη επιφάνεια έβγαλε ανακάλυψε ότι το νερό είναι ζεστό. Ο Πέτρος έπεσε από αυτός μέσα. Ακολούθησε η Μελίγια από σπροξιά της Κριστάλιας.
+Να δω πως θα στεγνώσουν τα ρούχα μας...
-Ήρθε η σειρά σου! Μου χαμογέλασε πονηρά η τρελή Πριγκίπισσα.
-Μπα δεν το νομίζω. Είπε η Άλισον ενώ το γεράκι της φτερουγίζοντας στο πρόσωπό της την έριξε μέσα στο νερό. Έσπρωξα κι εγώ την Άλισον. Όλοι πλέον βρισκόντουσαν μέσα στο νερό.
+Ότι δεν θες να σου κάνουν κάνε το εσύ πρώτος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση...
-Άντε Φοινίκ μπες! Μου φώναξαν η παρέα.
-Άδικο πρόσθεσε η Άλισον ενώ πήρε ανάσα μετά την βουτιά της.
-Κάποιος πρέπει να φυλάει σκοπιά και αφού το τελευταίος....
-Είμαι ΕΓΩ , συμπλήρωσε ο Οσά-ι ενώ με έσπρωξε με την ουρά του χάνοντας την ισορροπία μου, Θα γίνεις μούσκεμα Φοινίκ! Πρόσθεσε και με ένα τράνταγμα της ουράς του έπεσα κι εγώ στο νερό.
+Ύπουλο κόλπο!
       Μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα εκείνο το μπάνιο.     Χρειαζόμουν μία ήρεμη, ανέμελη ώρα για να ηρεμίσω και τη απόλαυσα με μεγάλη λαχτάρα. Το απόγευμα έφτασε γρήγορα και αφού στραγγίξαμε τα ρούχα σαν λεμονόκουπες συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Ευτυχώς όλοι είχαν φέρει μια αλλαξιά ρούχα κι έτσι γλυτώσαμε τα κρυολογήματα.
Ο καιρός όμως μας επιφύλασσε εκπλήξεις... Θέλαμε δεν θέλαμε μούσκεμα γίναμε γαι ακόμα μια φορά. Μια ξαφνική βροχή ξέσπασε αργά το απόγευμα. Έπρεπε να βρούμε γρήγορα κάλυμμα για να περάσουμε την νύχτα...