~ Εύστοχοι δολοφόνοι (Β μέρος) ~

     Έχω πραγματικά βαρεθεί να μας στήνουν ενέδρες συνεχώς και παντού! Όμως αυτό που ζω τώρα με ξεπερνάει! Η Μελίγια ανέστητη και η Κριστάλια να αγκαλιάζει έναν άγνωστο (σε εμένα τουλάχιστον) νεαρό , που τον λένε (από ότι άκουσα) Αρχενάλ! Κι όχι μόνο αυτό, όχι έχει κι άλλο... Οι δεσποινίδες που συνοδεύω περίπου δύο μήνες κι έχουμε πάει παντού μα παντού (από το Βασίλειο της Πέτρας στην βόρεια πλευρά του νησιού μέχρι την Χρυσή Ακτή στην ανατολή!) έχουνε ένα μυστικό και να τα μας...
-Πριγκίπισσα Κριστάλια! Μα πώς γίνεται να είστε εδώ!; Σας θεωρούσαμε νεκρή στο βασίλειο! Βρήκαμε και το άλογο σας ,την Ροξάνη, πριν ένα μήνα νεκρό και... Μίλησε ο "αρχηγός" της φρουράς στην Κριστάλια.
+Πριγκίπισσα η Κριστάλια!; Αχ που ζω!
-Με ήθελες νεκρή αγάπη μου. Του απάτησε κοροϊδευτικά  τον αγνοώντας τον και ξανακοίταξε τον Αρχενάλ, ο οποίος έβγαλε την περικεφαλαία που φορούσε τόση ώρα. Εγώ είχα κάτσει αμίλητος και κοιτούσα μαζί με τους στρατιώτες. Τα είχα χαμένα κανονικότατα... Ο Αρχενάλ πάντος ήταν ένας μετρίου αναστήματος νεαρός, στην ηλικία μου, καστανομάλλης με κοντό ισχίο μαλλί και γαλάζια μάτια. Eίχε αρκετά γυμνασμένο σώμα ,βέβαια όχι τόσο σαν τον αδελφό του - "αρχηγό" της φρουράς αλλά και πάλι ήταν σε καλή φυσική κατάσταση. (Στολή δεν περιγράφω γιατί φορούσαν όλοι την ίδια. Εξέρεση από τον ηλίθιο τύπο που μισώ στο κέντρο...) Τέλος σε αντίθεση με τον αδελφό του έμοιαζε για ένας ευδιάθετος και χαρούμενος άνθρωπος.
+ Καμία σχέση με άλλους...
-Αρχενάλ με βοηθάς λίγο να ξυπνήσουμε την Μελίγια. Τα "τέζαρε" ως συνήθως δηλαδή... Του μίλησε η Κριστάλια γλυκά και εκείνος της βοήθησε χωρίς αντίρρηση χαμογελαστός όπως και πριν.
+ Σύγουρα έχουν παρελθόν...
-Είναι κι αυτή εδώ;! Ααα θα την σκοτώσω την προδότρα υπηρέτρια! Δεν θα μου γλυτώσει!
(Η Μελίγια μου είχε πει μια μέρα ότι ήταν υπηρέτρια στο σπίτι της οικογένειας της Κριστάλιας και ότι το σκάσανε μαζί. Αλλά παρέλειψε "καταλάθος" να μου ότι το σπίτι της είναι ένα παλάτι!)
-Ααα....Θες να ανοίξω το στώμα μου Νέρετ? Ρωτάω γιατί μπορώ και έχω δύο περίπου μήνες να σου τα ψάλλω αν θυμάμαι καλά! Τον διέκοψε απειλιτικά η Κριστάλια.
+ΝΕΡΕΤ! ΤΙ;!; ΜΑ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΌΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΉΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΈΨΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΈΣΚΑΣΕ!
(Είχα ακούσει  φορά το όνομα τους από την Μελίγια πριν μια-δύο μέρες...)
+Λογικό μου ακούγεται τώρα που τον βλέπω. Τέρας είναι και καλά του έκανε....
-Εγώ έχω τον πάνω χέρι εδώ! Κι ποιός είναι αυτός? Ο ξανθός ψωνισμένος τύπος, (που αν θυμάμαι καλά ήθελε να δοκιμάσει το νέο του σπαθί πάνω μου πριν από λίγο!,) έδειξε εμένα και του αποκρίθηκα:
-Το όνομά μου είναι Φοινίκ, κυνηγός. Χαίρω  σε, εισαγωγικά, πολύ.
+Δεν νομίζω να ενθουσιαστεί με την ιδέα ότι η μέλλουσα σύζυγό του και Πριγκίπισσα κάνει ακριβώς το ίδιο! Έτσι παρέληψα ότι κυνηγάμε δράκο Καρλιανό*.
-Τι θράσος! Έτσι μιλάς στον αρχιστράτηγο της φρουράς μου!
-Μου ενωείς! Δεν σου ανήκω, δεν σου ανήκει κι η φρουρά!Γκέ-γκε! Πάρε δρόμο τώρα γιατί όπως διατάζει ο πατέρας μου εμένα έτσι διατάζω και εγώ εσένα! Μπροστά να σε βλέπω, αρχιστράτηγε της πλάκας... Του απάτησε προσβλητικά η Κριστάλια ενώ ξύπνησε και επιτέλους η Μελίγια. Με την βοήθεια του Αρχενάλ  σηκώθηκε αλλά από τον φόβο της δεν έβγαλε κουβέντα.
-Καλά. Αλλά πρώτα θα πάρω αυτού νου το κεφάλι! Και πήγε να μου ρίξει μια γερή με το σπαθί του. Η Κριστάλια έβγαλε το τόξο και τον σημάδεψε (πλέον ακινητοποιημένος) του είπε:
-Κάνεις δεν σκοτώνει κανέναν μέχρι να δώσει στο βασιλιά, πατέρα μου, την "τελευταία απολογία" όπως λέμε εμείς εδώ! Κανόνες! Τους αγαπημένους σου Νέρετ! Τι έγινε τους ξέχασες ανώριμε βλάκα; Γιατί εγώ που έλειπα τόοοοσο καιρό φαίνεται να έχω πολύ καλή μνήμη.
Ο Νέρετ όπως και πριν αγνώησε τα σχόλια της (δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς. Η Κριστάλια είναι η καλύτερη στο τόξο σε όλη την Κάρλια + Πριγκίπισσα του Βασιλείου του) και αφού πέταξε το σπαθί του στο έδαφος απάντησε:
-Μα καλά έφυγες που έφυγες το χωνεύω, γιατί τώρα όμως πριν λίγο δεν μας είπες κάποια είσαι? Τόσο πολύ με μισείς!? Ήθελες να σε σκοτώσω για να σκοτώσει μετά ο πατέρα σου έμενα?
-Γίνεται κάτι τέτοιο! Είπε χαρούμενη ενώ άρπαξε το μαχαίρι του Αρχενάλ από την τσέπη του. Πήγε να αυτοκτονήσει η τρελή! Ευτυχώς μιας και έχω γρήγορα αντανακλαστικά την πρόλαβα πριν κάνει την παλαβομάρα της. Άρπαξα το μαχαίρι και το πέταξα κάτω.
-Φτάνουν οι δολοφονίες για σήμερα! Μπούκτισα επιτέλους! Κριστάλια μαζέψου!
-Έλα Φοινίκ, με σταμάτησες  στο καλύτερο!
Μου αρέσει που μου μιλάει και ικετευτικά η τρελή! Πάει!
Δύο μήνες στο δάσος και πήραν τα μυαλά της αέρα! Βέβαια δεν έχουμε περάσει και λίγα... Μια οι ληστές μια ο τρελός αδελφός του Ντικίλ... Όλο από μέρη με σκοτωμούς και δολοφονίες περνάγαμε! Δεν ήθελε πολύ...
-Ναι δίκαιο έχει! Θες να με αφήσεις με τον αδελφό μου ξανά! Δεν θα τον αντέξω! Άσε που δεν πρόλαβα να σου πω για τον γάμο μου!
-Τι?! Επιτέλους Αρχενάλ! Είναι αυτή που νομίζω;
-Ναι...
-Υπέροχα! Χαίρομαι πάρα πολύ! Να δω την βέρα σου. Αχ τουλάχιστον εσύ αρραβωνιάστηκες και παντρεύτηκες,
καλλονή να συμπληρώσω!
-Υπερβάλεις! Της απάντησε ενώ της έδειξε την βέρα του.
-Καθόλου! Τυχερός είσαι που σε προξένεψα σε άνθρωπο κι όχι απομεινάρια της ανθρωπότητας σαν κάποιους άλλους, λέω εγώ τώρα... Του αποκρίθηκε και κοίταξε γρήγορα την βέρα ενώ με το άλλο της μάτι έριξε μια ματιά στον νευριασμένο Νέρετ που την κοιτούσε έντονα.
+Ουφφφφ παντρεμένος είναι. Γλύτωσα το εγκεφαλικό...
-Τέλος πάντων επιστρέφουμε στη Νήσο! Διέταξε ο Νέρετ και όλοι οι στρατιώτες πήραν τα όπλα τούς από το έδαφος.
-Μα στην Νήσο είμαστε! Κάρλια αν δεν κάνω λάθος.
-Μπα ξέρεις και από γεωγραφία χαζέ. Εκτός από να τρομάζεις τα άλογά μας.
+Μας;!;! Δικά μου είναι όλα τους! Εγώ τα εκπαίδευσα ένα ένα και τα σαρανταπέντε! Τι έχεις γίνει εδώ;!
-Έεε ναι. Εξάλλου όπου να ναι θα έρθουν να με βρούν...
Παρέληψα τις σκέψεις μου να τον ρωτήσω. Εξάλλου μου αρέσει πολύ να τον ειρωνεύομαι. Είναι κολλητικό....
+Καλύτερα να μην εκτεθώ. Θα μάθω τι έγινε με τα άλογά μου ψαρεύοντας τους αλλιώς μπορεί μπλέξω σε μπελάδες.
-Αχ Φοινίκ γιατί ρωτάς τον ηλίθιο που προχωρά μπροστά μας. Το σπίτι μου και παλάτι βρίσκεται στο κέντρο μιας λίμνης σε ένα νησάκι.
-Λίμνη τι είναι αυτό? Κάτι σαν θάλασσα ή σαν ποτάμι? Εγώ πάντως μόνο τέτοια έχω δει...
-Χαχα. Επιτέλους ξέρω κάτι παραπάνω από εσένα Φοινίκ! Μου απάντησε χαρούμενη η Κριστάλια ενώ προχωρούσαμε μέσα στα πεύκα...

* Καρλιανός Δράκος: (Για όσους δεν έχουν διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο ή παρέλειψαν το κεφάλαιο με την Νεκρή δράκενα). Ο Καρλιανός δράκος είναι λίγο διαφορετικός από τους άλλους. Το θηλυκό του είδους μπορεί να βγάλει φωτιά ενώ ο αρσενικός προτιμά να παγιδεύει τους εχθρούς του σε παχύ νέφος , που φτιάχνει ο ίδιος. Τέτοιοι δράκοι έχουν σχεδόν έκλυψη  λόγο υπερβολικού κυνηγιού.
(Η δολοφονία ενός τέτοιου πλάσματος θεωρείται μεγαλύτερη ηρωική πράξη στο νησί...) Τέλος ο πρωταγωνιστής κυνηγά μαζί με την Κριστάλια και την Μελίγια έναν αρσενικό, πιθανόν τελευταίος του είδους του. (Δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα...)