____________________________

Βρίσκω μια κοπέλα στην όχθη των αδύτων, σχεδόν κλαίει, σχεδόν μειδιάζει, σχεδόν υπάρχει... Με ένα βλέμμα χαμένο στο τίποτα, ψάχνει έναν λόγο να αναστηθεί... Συνήθιζε να αφήνει την καρδιά της να ψιθυρίζει όνειρα, φόβους, πληγές, τόσο σιγά που θα έφταναν μονάχα μέχρι τα αυτιά της. 

Μα μπροστά στα άδυτα όλα είναι διάφανα, ο εαυτός μια αντανάκλαση αλήθειας. Έτσι, από την στιγμή που θα σε θελήσουν, ξέρεις ήδη πως σε έχουν κερδίσει. Γιατί τα άδυτα δεν είναι επιθυμία, δεν είναι προσδοκία... Τα άδυτα είναι ανάγκη. 

Έτσι μια απλή βουτιά δεν είναι αρκετή... Θες  να προχωρήσεις, όλο και πιο βαθιά, θες να τα εξερευνήσεις, όλο και πιο πολύ. Κάπως έτσι εξοικειώνεσαι στο άρωμα, στο άγγιγμα των αδύτων... Εθίζεσαι.

Στο δικό μου ταξίδι όμως, με κάθε κίνηση δυνάμωνε και η ανάγκη να κρατήσω ανεξίτηλη αυτήν την αλήθεια, κι ύστερα να την αφήσω ελεύθερη να συναντήσει τον απώτερο σκοπό της...  

Σχεδόν δυόμισι χρόνια στα βαθιά πια, σχεδόν δυόμισι χρόνια "Στα Άδυτα των Σκέψεων", και αυτή η αλήθεια αναπνέει ακόμη στην ψυχή μου. Κάθε ποίημα, κάθε στίχος και ένα συναίσθημα, μια ιστορία βαθιά κρυμμένη στα άδυτα μου, που περίμενε να την ζήσω. Κάθε λέξη τόσο μικρή, λίγη, μα και τόσο μεγάλη και ακριβής... Μνήμες τόσο έντονες και ένα κομμάτι του εαυτού που θα βρίσκεται πάντοτε βαθιά χαραγμένο στην καρδιά μου...

Για όσους πρωταγωνίστησαν σ' αυτές τις ιστορίες, είμαι ευγνώμων για την αγάπη, τον έρωτα, την προσδοκία, τα όνειρα, τον πόνο, την απώλεια, την προδοσία, την διδαχή... Γιατί εκείνο το κορίτσι που αγάπησαν, εκείνο το κορίτσι που χτύπησαν, εκείνο μεγάλωσε, ωρίμασε. Ένιωσε έντονα, μα ήταν αληθινό, πληγώθηκε έντονα, μα ήταν αληθινό. Γιατί εκείνο το κορίτσι, ίσως έκρυψε την παιδικότητα του σε ένα κομμάτι των αδύτων της, μα μπορεί να σε κοιτάξει με ειλικρίνεια στα μάτια. 

Για όσους με συντρόφεψαν σε κάποιο λεπτό του ταξιδιού, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ευχαριστώ που υπήρξατε εκεί, που αφήσατε την ψυχή μου, την αλήθεια μου, να σας αγγίξει, και ίσως της προσφέρατε το χέρι σας. Θα είμαι εδώ να σας ακούω, θα είμαι εδώ να σας συντροφεύω και στο δικό σας δύσκολο ταξίδι. 

Για τον εαυτό μου, εκείνη την έφηβη τότε κοπέλα στην όχθη, που τόσο θαρραλέα ξεγυμνώθηκε και βούτηξε "Στα Άδυτα των Σκέψεων" της, είμαι περήφανη. Είμαι περήφανη που ξεκίνησε αυτήν την μοναχική κατάδυση, είμαι περήφανη που ένιωσε, που άντεξε και μου χάρισε το σήμερα, το παρόν μου. Της χαμογελώ και της ψιθυρίζω με το παιχνίδι της καρδιάς: Θα είμαι πάντα εδώ, στα άδυτα των σκέψεων μας, στην δική μας ιστορία. Σ' αφήνω στην καρδιά και στην ψυχή μου, δεν σε ξεχνώ.

 
____________________________

~Μια συλλογή αφιερωμένη εξαιρετικά σε εκείνη την κοπέλα που ένιωσε, και σε όποιον αγγίξει και αφήσει έναν κρίνο στην όχθη των αδύτων της~𝕹♡

____________________________