"Υβόννη! Καλημέρα!" Της είπα και γύρισα πίσω μου να τη δω που ερχόταν από τη κουζίνα.

"Είσαι καλά;" Με ρώτησε προβληματισμένη και με έπιασε από τον ώμο.
"Έγινε κάτι με τον Αχιλλέα;" Ξανά ρώτησε ανήσυχη.

"Οχι όχι,τι να γίνει, απλώς με το άγχος του γάμου με έπιασε κρίση πανικού!" Της απάντησα τη πρώτη δικαιολογία που ήρθε στο μυαλό μου!

"Αχ κοριτσάκι μου,δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για τίποτα! Είσαι δροσερή,όμορφη,μια σκέτη κούκλα,όλα θα πάνε τέλεια! Δεν θέλω να ανησυχείς για τίποτα!" Μου είπε και με έπιασε από το χέρι και με οδήγησε στη σάλα.
"Έλα κάθησε εδώ!" Μου πρόσταξε και με έβαλε να καθήσω στη μία από τις δύο αντικρυστες πολυθρόνες!

"Σήμερα θα έρθει η Μαρίλια,δεν ξέρω αν σε ενημέρωσαν!" Μου είπε λίγο πιο ψιθυριστά.

"Ναι με ενημέρωσε η Αργυρώ!" Είπα σχεδόν αδιάφορα,εντάξει κόρη της είναι,ξέρω ότι έχει να τη δει ένα χρόνο αλλά με ζαλησαν με αυτή τη Μαρίλια!

"Σε ενημέρωσαν ότι θα μας φέρει και τον αρραβωνιαστικό της;" Μου είπε ενθουσιασμένη και μου έπιασε και τα δύο μου χέρια!
Αρραβωνιάστηκε αυτή; Ήρωας αυτός που την επέλεξε για γυναίκα του,από τώρα τον λυπόμουν τον δύσμοιρο.

"Αλήθεια; Όχι αυτό παρέλειψαν να μου το πουν!" Απάντησα δήθεν με ενδιαφέρον.

"Ναι,θα μας τον φέρει επιτέλους να τον γνωρίσουμε και έχω πολύ αγωνία!" Τι να σου πω και εγώ  είχα μια πρεμούρα τώρα!
Είχα τα δικά μου,είχα και την Υβόννη με τον ενθουσιασμό της.

"Άντε με το καλό να φτάσουν!" Της απάντησα και σηκώθηκα για να φύγω.
"Πρέπει να φύγω,υποσχέθηκα στην Λάουρα να κολυμπήσουμε στη πισίνα και έπειτα έχω ραντεβού στο σπα!"

"Ναι ναι κορίτσι μου,πάνε να κάνεις τις δουλειές σου και κοίτα να λάμπεις απόψε,είναι οι μέρες σου! Μακάρι να έχει και το κοριτσάκι μου τόσο καλή τύχη όσο είχε ο Αχιλλέας μου με εσένα!"
Μου έλιωνε τη καρδιά με κάτι τέτοιες κουβέντες η Υβόννη!
Σε αντίθεση με την κόρη της,με δέχτηκε αμέσως και μου συμπεριφερόταν πάντα καλά.

Η Μαρίλια ήταν το πρόβλημα πάντα,είχε μεγαλοπιαστεί και ήταν τρομερά εγωπαθής. Της άρεσε το χρήμα,η δόξα και πιο πολύ να ασχολούνται όλοι μαζί της.
Ήταν πολύ ωραία γυναίκα αλλά με τέτοιο χαρακτήρα, δεν μπορούσες να δεις την ομορφιά της.

"Μαμά!" Άκουσα τη φωνή της μικρής μου από το πάνω όροφο.

"Μωρό μου, έρχομαι!" Της φώναξα και έτρεξα κοντά της.
Πήγαμε στο δωμάτιο μου και φορέσαμε αμέσως τα μαγιό μας για να κατέβουμε στη πισίνα και να κολυμπήσουμε.
Είχαμε μεγάλη μέρα μπροστά μας και έπρεπε να χαλαρώσω πριν την αποψινή βραδιά!

Γύρω μας κόσμος έστηνε και ετοίμαζε τραπέζια και στόλιζε όμορφα λουλούδια παντού,όμως εγώ δεν ένιωθα όπως πρίν ενθουσιασμένη.
Δεν ήξερα καν αν ήθελα πλέον να το κάνω!
Ο Αχιλλέας βρισκόταν σε μια άρνηση των συναισθημάτων του και φοβόμουν πως μόλις βρει τι πραγματικά θέλει θα δει ότι σίγουρα δεν ήμουν εγώ αυτό πλέον, φοβόμουν πως το είχε μετανιώσει.

"Τι κάνουν εδώ τα κορίτσια μου;" Η φωνή του με έβγαλε από τις σκέψεις μου και βούτηξε μαζί μας μέσα με ένα σάλτο.

"Μπαμπά!"φώναξε ενθουσιασμένη η Λάουρα και όρμηξε πάνω του.

"Πριγκίπισσα μου, σας είδα από το παράθυρο και δεν μπορούσα να αντισταθώ, όσο ήξερα ότι είσαι εδώ κάτω και παίζεις χωρίς εμένα!" Της είπε και γύρισε προς το μέρος μου και μου έκλεισε το μάτι.

Εκείνη άρχισε να τον πιτσιλαει και και έτσι άρχισε άτυπα ένας πόλεμος μεταξύ τους, όμως δεν άργησαν να με μπλέξουν και εμένα.
Παίξαμε και γελάσαμε κάτω από τον ήλιο για αρκετή ώρα και ένιωσα πολύ καλύτερα που ο Αχιλλέας δεν άφησε τη μικρή να καταλάβει τίποτα για το μεταξύ μας.
Χαλάρωσα τόσο πολύ που απόλαυσα ακόμη περισσότερο την υπόλοιπη μέρα μου στο spa.
Έκανα μασάζ και διάφορες άλλες θεραπείες στο σώμα μου και το πρόσωπό μου έτσι ώστε απόψε να τον κάνω να μην μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω μου.

Όταν γύρισα στο σπίτι αργά το απόγευμα οι ετοιμασίες είχαν τελειώσει και όλα είχαν μπει στη θέση τους.
Μπήκα μέσα στο σπίτι μα δεν είδα κανέναν τριγύρω μου εκτός από το προσωπικό και έτσι κατευθύνθηκα στο δωμάτιό μου,αφού πρώτα σιγουρεύτηκα ότι η Λάουρα ήταν εντάξει και το φόρεμα της έτοιμο.

Πήγα στο μπάνιο άνοιξα τη βρύση να τρέχει καυτό νερό ενώ ξεντυθηκα γρήγορα και μπήκα μέσα στη ντουζιέρα.
Άρχισα να τρίβω το σώμα μου με μανία όταν ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι στη μέση μου και τινάχτηκα.
Γύρισα και είδα τον Αχιλλέα ολόγυμνο, να με κοιτάζει με το πιο λάγνο βλέμμα που με έχει κοιτάξει άνθρωπος.

Πριν προλάβω να μιλήσω με κόλλησε στο σώμα του και με φίλησε πιο παθιασμένα από ποτέ.
Με γύρισε ξανά προς τη ντουζιέρα και με έσπρωξε στο τοίχο,ενώ ήρθε από πίσω μου και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό.
Τον είχα τόση ανάγκη,είχα ανάγκη να δω στο βλέμμα του πόσο με θέλει.
Τα χέρια μου έπιασαν το κεφάλι του και τον κόλλησαν ακόμα περισσότερο πάνω μου!

Μπήκε μέσα μου θριαμβευτικά κάνοντας με να βγάλω ένα δυνατό βογκητό από τα χείλη μου,όσο το καυτό νερό συνέχισε να πέφτει πάνω μας με μανία.
Το ένα του χέρι με έπιασε από το λαιμό ενώ με το άλλο με χάιδευε στο κέντρο μου.
Βογκούσαμε και οι δύο ανεξέλεγκτα και συνεχώς ανέβαζε τον ρυθμό του,έμπαινε μέσα μου με λύσσα και θυμό,τόσο δυνατά που σχεδόν δεν άντεχαν άλλο τα πόδια μου.

"Σε παρακαλώ,δεν αντέχω άλλο!" Κατάφερα να ψελλισω μέσα από τα βογκητά μου και τότε ένιωσα μέσα μου τη ζέστη του και το κορμί του να χαλαρώνει μαζί με το δικό μου αφού ελευθερωθήκαμε μαζί.
Με γύρισε αργά να τον κοιτάξω και με φίλησε ξανά βίαια.
"Είσαι δική μου!" Μου ψιθύρισε ενώ τα χείλη μας ακουμπούσαν ακόμα.
Δεν μίλησα ποτέ,δική του δεν θα γινομουν ποτέ ολοκληρωτικά,πάντα ένα κομμάτι μου θα ανήκει αλλού,δεν ήθελα να του λέω λόγια που δεν θα ίσχυαν,όμως δεν ήθελα και να του πω μια αλήθεια που δεν θα μπορούσε να δεχτεί και να καταλάβει.

"Σ' αγαπώ." Του απάντησα και με κοίταξε στα μάτια.
Ο Αχιλλέας πάντα κοιτούσε στα μάτια τους ανθρώπους για να καταλάβει πολλά από εκείνους,ήξερε να τα διαβάζει και δεν έπεφτε ποτέ έξω.

"Το ξέρω... Και εγώ σ' αγαπω!" Μου απάντησε και εγώ για να ελαφρύνω το κλίμα του έριξα στο κεφάλι σαμπουάν!

Κάναμε μπάνιο μαζί και αφού παίξαμε και δεν σταματήσαμε να φιλιόμαστε σαν μωρά,βγήκαμε και ξεκινήσαμε να ετοιμαζόμαστε για τη μικρή δεξίωση προς τιμήν μας.

Η διάθεση μου είχε ανέβει αρκετά πια,καθώς ο Αχιλλέας δεν έδειχνε να είναι κρύος ή απότομος απέναντι μου και πίστευα πως σύντομα θα τα αφήσουμε όλα πίσω μας και θα ξεκινήσουμε να γράφουμε μια νέα σελίδα στη ζωή μας.

Έξω είχε αρχίσει ήδη να σουρουπώνει, τα τραπέζια είχαν ετοιμαστεί πλήρως και οι μεγάλη καταπράσινη αυλή, είχε γεμίσει με φώτα και όμορφα λουλούδια όπως ακριβώς και μέσα στην πισίνα κάνοντας έτσι το τοπίο να μοιάζει σαν να είναι βγαλμένο από παραμύθι.

Ο Αχιλλέας φόρεσε το κοστούμι του αφού έφτιαξε αμέσως τα μαλλιά του και ετοιμάστηκε σε κάτι λιγότερο από μισάωρο, ενώ εγώ ήθελα τουλάχιστον άλλη μία ώρα.

"Εγώ θα κατέβω κάτω να είμαι οταν θα έρχεται ο κόσμος για να τους υποδεχτώ, θα πάω να δω αν η Λάουρα ετοιμάστηκε να την πάρω μαζί μου." Μου είπε και άφησε ένα απαλό φιλί στη μύτη μου.

Πριν προλάβω να του απαντήσω χτύπησε το κινητό του και είδα να αναβοσβήνει στην οθόνη το όνομα της Μαρίλιας
"Α έφτασε και η αδερφή μου, λογικά αυτό θα θέλει να μου πει."μου είπε και σήκωσε το τηλέφωνο.

"Έλα κοριτσάκι μου!"ο Αχιλλέας της είχε πολύ αδυναμία, άλλωστε είχαν ένα χρόνο διαφορά είχαν μεγαλώσει σαν δίδυμα.
"Δεν πιστεύω να αργήσετε πολύ;" Ρώτησε και σήκωσε αυτόματα το φρύδι του προβληματισμένος.
"Εντάξει εντάξει, θα σας περιμένουμε προσπάθησε τουλάχιστον να κάνεις ότι μπορείς."τελείωσε και έκλεισε το τηλέφωνο.

"Τι έγινε;" Τον ρώτησα και συνέχισα να βάφομαι δήθεν αδιάφορα, προσπαθώντας να μη δείξω τη χαρά μου που θα αργούσε η αδερφή του.

"Τίποτα απλώς πήρε να με ενημερώσει ότι μπέρδεψαν τη βαλίτσα της και πώς θα καθυστερήσει αρκετά μέχρι να ξεμπερδεψει." Μου είπε και φόρεσέ το ρολόι του.

"Κρίμα, δεν πειράζει θα έρθει αργότερα που θα ανέβει το κέφι!" Απάντησα και πάλι προσποιούμενη ότι νοιάζομαι ενώ στην πραγματικότητα δεν με ενδιέφερε καθόλου.

"Πράγματι!" Μου χαμογέλασε και ήρθε να με φιλήσει στα χείλη. "Κατεβαίνω με τη Λάουρα,μην αργείς" Επανέλαβε και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας μου το μάτι.

Κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη και αυτόματα χαμογέλασα.
Αυτός ήταν ο Αχιλλέας που ερωτεύτηκα και δεν ήθελα να ξανά δω το πρόσωπο εκείνου που είχα αντικρύσει χθες!
Φόρεσα το κόκκινο στενό φόρεμα μου,που έφτανε ως το γόνατο όμως άφηνε εκτεθειμένη όλη μου την πλάτη, άφησα τα μαλλιά μου κάτω σε μεγάλες μπούκλες και διάλεξα ένα ζευγάρι χρυσά πέδιλα για να τελειώσω το look μου.

Πήγα μπροστά στον καθρέφτη και ένιωσα απόλυτα ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, όμως έλειπε το τελευταίο κομμάτι.
Άνοιξα το συρτάρι από το μπουντουάρ μου και έβγαλα έξω το σετ με τα διαμάντια που μου είχε αγοράσει Αχιλλέας για αυτή τη μέρα.

Στόλισα όμορφα τα αυτιά και το χέρι μου, επιλέγοντας να μη βάλω κάτι στο λαιμό μου,μιας και το φόρεμα ήταν κλειστό μπροστά.
Έκλεισα το μάτι στον καθρέφτη και ένιωσα πραγματικά έτοιμη να βγω και να αντιμετωπίσω τον κόσμο που θα ερχόταν απόψε για εμάς.

Διόρθωσα το κατακόκκινο κραγιόν μου και βγήκα από το δωμάτιο,ενω έφτασε στα αυτιά μου η απαλή lounge μουσική που ερχόταν από τον ανθόκηπο,βάζοντας με στο κλίμα γρήγορα.

Πέρασα μέσα από τα υπέροχα στολισμένα τραπέζια και τους μπουφέδες γεμάτους με τα πιο νόστιμα εδέσματα, θαυμάζοντας το αποτέλεσμα των επιλογών μας με την Υβόννη.
Όλα ήταν τέλεια και πλέον ήμουν απόλυτα σίγουρη πως αν η αποψινή βραδιά είχε πάει καλά,ο γάμος μας θα συζητιόταν καιρό στα κανάλια.

Άρπαξα μια σαμπάνια από ένα σερβιτόρο που περνούσε από δίπλα μου και πήγα κοντά στον Αχιλλέα και τη Λάουρα να υποδεχτούμε όλοι μαζί τον κόσμο.

Γυρνούσαμε από παρέα σε παρέα κάνοντας όμορφες συζητήσεις,μιλώντας με όλους τους φίλους μας και απολαμβάνοντας την τόσο όμορφη βραδιά!

"Μαρκέλλα μου είσαι μια κούκλα απόψε!" Μου είπε η Υβόννη και με τράβηξε σε μια παρέα για να με συστήσει σε κάποιες φίλες της.
Ενώ έπιασα με το μάτι μου τη Λάουρα να τρέχει ανέμελη μαζί με άλλα παιδάκια και να χαίρεται εξίσου.

"Και εσύ δεν πας πίσω Υβόννη μου!" Απάντησα στην μελλοντική πεθερά μου και γελάσαμε και οι δύο.

Η Υβόννη είχε μείνει χήρα πολύ νέα, δυστυχώς ο πατέρας του Αχιλλέα τους είχε αφήσει όταν εκείνος ήταν πολύ μικρός γιατί δεν έχει και πολλές μνήμες από κείνον.
Τη θαυμάζω γιατί μεγάλωσε μόνη της δύο παιδιά φροντίζοντας να μην τους λείψει τίποτα.
Η Υβόννη ήταν μία καταπληκτική γιατρός για αυτό και ο Αχιλλέας μεγαλώνοντας αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα της,όμως μέσα από τον κύκλο και τις γνωριμίες του κατέληξε να ασχολείται σθεναρά με την πολιτική.
Έτσι στα τριάντα επτά του, ήταν ο πιο όμορφος και σέξι βουλευτής που είχε περάσει ποτέ από τα ελληνικά έδρανα.

"Μαρίλια!" Άκουσα τον μέλλοντα σύζυγό μου να φωνάζει με ενθουσιασμό και γύρισα να δω τη τόσο αγαπημένη μου κουνιάδα!

Ήταν όμορφη και αέρινη μέσα στο μεταξωτό φόρεμα της, σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε πως είχε ταξιδέψει και είχε ταλαιπωρηθεί!

Έπεσε στην αγκαλιά του Αχιλλέα οσο εγώ και η Υβόννη πλησιάσαμε για να τη χαιρετήσουμε,ενώ συγχρόνως αναρωτιόμουν που ήταν ο αρραβωνιαστικός της τελικά.

"Μαρκέλλα μου!" Αναφώνησε και με φίλησε σαν τον Ιούδα σταυρωτά.
Πάντα μπροστά στον αδερφό της το έπαιζε καλή μαζί μου ενώ όταν ήμασταν οι δύο μας έβγαζε μόνο δηλητήριο.

"Μαμάκα μου!" Αγκάλιασε την Υβόννη και ένιωσα συγκίνηση σε αυτή τη σκηνή.
Ήξερα πόσο έλειπε της Υβόννης η κόρη της και χαιρόμουν τη βλέπω να χαμογελούν και τα μάτια της.

"Μα πού είναι ο αρραβωνιαστικός σου που τόσα μας έχεις πει για εκείνον κι ανυπομονώ να το γνωρίσω!" Της είπε γεμάτη ενθουσιασμό εκείνη και η Μαρίλια χαμογέλασε.

"Να τος έρχεται!" Είπε με το πιο πλατύ της χαμόγελο και τα μάτια της να λάμπουν η Μαρίλια και γυρίσαμε όλοι πίσω μας για να τον δούμε.

Ξαφνικά ένιωσα τον κόσμο να γυρνάει γύρω μου,η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει ακανόνιστα, ένας κρύος ιδρώτας έλουσε τη ραχοκοκκαλιά μου.
Όχι δεν μπορεί κάποιος μου έκανε πλάκα, είναι απλά ένα κακόγουστο αστείο,ένα κακό όνειρο.
Μπροστά μου είχα με σάρκα και οστά το Δάμο, σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα από πάνω του να πλησιάζει κοντά μας.

Έπιασα με το χέρι μου το τραπέζι που ήταν δίπλα μου για να μην καταρρεύσω.
Σιγά-σιγά είχαν αρχίσει να μαυρίζουν όλα.
Έμοιαζε αγέρωχος ενώ φορούσε το λευκό του σακάκι και πλέον μας είχε πλησιάσει.

"Από δω ο Μάνος!" Άκουσα τη Μαρίλια να μας λέει πριν λιποθυμήσω.

Δάμο δεν θέλατε;
Τώρα θα δει η αγαπητή μας Ροζαλία ποιος είναι ο Δάμος!
♥️♥️