Τα πόδια μου πάτησαν στη 'καινούργια' γη δειλά μα και ανυπόμονα.
Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο και χαζευα γύρω μου σαν μικρό παιδί τον κόσμο.
Προς έκπληξη μου δεν φτάσαμε ως εκεί πάνω σε μια βάρκα και γύρω μας να υπάρχουν άγρια ζώα όπως περίμενα,μα με αεροπλάνο και προσγειωθηκαμε στη πρωτεύουσα της Μποτσουάνα τη Γκαμπορόνε.

Ο Δάμος σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού έψαχνε στο κινητό του και μου ανέλυε τι μπορούσαμε να κάνουμε σε αυτή τη χώρα,χωρίς να παραλήψει να αναφέρει πως πέθαινε να πάει για σαφάρι.
Εμένα μου έφτανε να κοιτάζω την άλλη πλευρά του χαρακτήρα του,μακριά από τη Νέα Υόρκη,μακριά από τη γκανγκστερική ζωή του και όλα τα αιματοβαμμένα δράματα που είχα ζήσει.

Είχε κανονίσει τα πάντα πριν ξεκινήσουμε τη πτήση μας και όταν φτάσαμε μας περίμενε ο φίλος μας ο Ούγκο για να μας κάνει μια μικρή ξενάγηση στη πόλη και να μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε.

Ο Δάμος έδειχνε ευτυχισμένος κρατώντας μου το χέρι και πολύ πιο ήσυχος και απελευθερωμένος καθώς περπατούσαμε αμέριμνοι στους φαρδείς δρόμους της πόλης αυτής,που από ότι μας έλεγε ο Ούγκο,ήταν μια πόλη ήσυχη και θεωρούνταν από τις πιο ασφαλείς πόλεις του κόσμου.

Όχι ότι με ένοιαζε,όσο μου κρατούσε το χέρι ο Δάμος,δεν ένιωθα κανένα κίνδυνο δίπλα μου.

"Δεν μου λες Ούγκο,θα μπορέσουμε να επισκεφτούμε και κάποια πρωτόγονη φυλή;Θα ήθελα πολύ να δω από κοντά πως ζούνε!" Ρώτησε ο Δάμος τον ξεναγό μας και εγώ τον κοίταξα με ορθάνοιχτα μάτια.

"Τι εννοείς; Είσαι τρελός;"
Πετάχτηκα εγώ πριν προλάβει να απαντήσει ο Ούγκο ενώ από μέσα μου καταριομουν το άτιμο δάχτυλο μου που με έριξε εδώ.
Χάθηκε να κάναμε βόλτες στον σικουάνα και να πίναμε ένα καφέ πάνω στον Πύργο του Άιφελ;

Ο Δαμος γέλασε και ξανά κοίταξε τον Ούγκο που γελούσε επίσης,κάνοντας του νόημα να μιλήσει.
"Δεν ξέρω σερ Δάμος,πρέπει να το ψάξω και να σου απαντήσω. Υπάρχει μια φιλική φυλή αλλά πρέπει να ζητήσω την άδεια τους."

"Ελπίζω να μην είναι από αυτές τις φιλικές που τρώνε ανθρώπους!" Είπα πάλι εγώ και Ούγκο γέλασε ενώ ο Δάμος με αγριοκοίταξε.

"Σταμάτα να γκρινιάζεις Ρόζι,εσύ διάλεξες να έρθουμε εδώ!" Μου είπε και με έπιασε από το πηγούνι μου ενώ μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο.

"Δεν το διάλεξα, έτυχε!" Αναφώνησα και ξεκίνησα να ακολουθώ τον Ούγκο που είχε αρχίσει να περπατά.

"Λέω να σας πάω στο ξενοδοχείο,να φάτε και να ξεκουραστείτε,γιατί αύριο θα ξεκινήσουμε πολύ πρωί τη βόλτα μας!"
Μας δήλωσε ο Ούγκο και εγώ ενθουσιάστηκα.
Το στομάχι μου εδώ και ώρα γουργούριζε και δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ μόνη μου με τον γκάνγκστερ μου.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και σε όλη τη διαδρομή χάζευα τη πόλη σαν μωρό που το έβγαλαν έξω στον κόσμο για πρώτη φορά.
Μα η αλήθεια ήταν πως είχα καιρό να κυκλοφορήσω έξω σε μια πόλη νιώθοντας ελεύθερη.

Κοίταξα τον Δάμο που είχε ακουμπήσει πίσω και έκλεισε τα μάτια,καθώς το κορμί του έμοιαζε χαλαρό,φορώντας μια λευκή ημιδιάφανη μπλούζα και ένα στενό σκισμένο τζιν.
Ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του και συνέχιζα να τον κοιτώ από κοντά ενώ εκείνος χαμογέλασε και τύλιξε το χέρι του γύρω μου.

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας,ο Ούγκο μας αποχαιρέτησε δίνοντας μας ραντεβού για αύριο και έπειτα μπήκαμε μέσα πλησιάζοντας τον μεγάλο γκισέ της υποδοχής.

"Δύο δωμάτια στο όνομα Σαράντης!"
Είπε ο Δάμος στον υπάλληλο και εγώ ανασήκωσα τα γυαλιά ηλίου μου και τον κοίταξα σαστισμένη από δίπλα.

"Δύο;" Ρώτησα έχοντας το φρύδι μου σηκωμένο!

"Δεν ήξερα ότι ήθελες να μένουμε μαζί!" Μου απάντησε και έδωσε ένα καλό φιλοδώρημα στον χαμογελαστό υπάλληλο.

"Σοβαρά τώρα;" Ξανά ρώτησα και γύρισα μπροστά μου ενώ άρχισα να παίζω σαν σπαστικό με το κουδουνάκι.

"Γίνεται να αλλάξουμε τη κράτηση με τις δύο σουίτες σε μια με δυό δωμάτια;" Ρώτησε ο Δάμος και εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Βεβαίως μίστερ Σαράντης!" Απάντησε ο Νέγρος υπάλληλος και εγώ ένιωσα το αίμα μου να βράζει!

"Εντάξει τώρα;" Ρώτησε απολαμβάνοντας τη κατάσταση εκείνος και εγώ βράζοντας στο ζουμί μου έκανα μεταβολή να φύγω προς το ασανσέρ όσο εκείνος έπαιρνε τη κάρτα μας.

Με πρόλαβε αμέσως και τύλιξε το χέρι του γύρω μου ενώ άφησε ένα φιλί στα μαλλιά μου!
"Οι εφιάλτες σου με φοβίζουν Ροζαλία! Δεν θέλω να κάνω κινήσεις που θα σε φέρουν σε δύσκολη θέση,ούτε να νομίζεις πως σε έφερα εδώ για να..."

Μπήκα μέσα στο ασανσέρ και εκείνος ακολούθησε πατώντας το κουμπί του πέμπτου ορόφου.

"Για να τι; Νομίζεις πως όλα κινούνται γύρω από το σεξ;" Τον ρώτησα και εκείνος σοβάρεψε και ανασήκωσε το φρύδι του καί άρχισε να με πλησιάζει με αργό βήμα.
Κόλλησα τη πλάτη μου στο καθρέφτη,καθώς δεν είχε που αλλού να πάω και εκείνος κόλλησε πάνω μου αγνοώντας τις πόρτες που είχαν ανοίξει, εφόσον φτάσαμε στον όροφο!

"Για ξανά πες το μου αυτό... Πιο αργά και σταθερά." Είπε δίπλα στο αφτί μου με βραχνή φωνή ακουμπώντας ελάχιστα τα χείλη του πάνω.

"Δεν γυρνούν..." Ξεκίνησα να πω και οι πόρτες έκλεισαν ενώ τα χείλη του επιτέθηκαν στο λαιμό μου με τη γλώσσα του να κάνει βόλτες και να με χαϊδεύει.

"Συνέχισε..." Μου είπε ενώ άφηνε φιλιά ασταμάτητα.

"Δεν γυρνούν όλα γύρω..." Τα χέρια του έπιασαν τους μηρούς μου και με ανασήκωσε μπαίνοντας ανάμεσα στα πόδια μου, αφήνοντας ελαφρές δαγκωματιες και φιλιά στο λαιμό μου,κάτι που με έκανε να αποπροσανατολιστώ και παλι.

"Μμμ... Παρακάτω!" Μου πρόσταξε.

"Δεν γυρνούν όλα... Αχχχ!" Ένα ελαφρύ βογκητό ξέφυγε από τα χείλη μου καθώς το κορμί του άρχισε να τρίβεται πάνω στο δικό μου.
"Δεν γαμιεται..." Ψέλλισα τελικά και έχωσα τα δάχτυλα μου μέσα στα μαλλιά του ενώ κόλλησα τα χείλη μου στα δικά του, χαρίζοντας του ένα παθιασμένο φιλί.

Παραδομένοι στον έρωτα μας δεν καταλάβαμε πως είχαμε φτάσει στον δέκατο τρίτο όροφο και οι πόρτες είχαν ανοίξει ενώ τρία ζευγάρια μάτια μας κοιτούσαν και γελούσαν.

Άνοιξα τα μάτια μου και τους είδα ενώ σκούντηξα το Δάμο να με αφήσει από την αγκαλιά του και εκείνος τους έριξε μια άγρια μάτια ξενερωμένος.

Τι ντροπή θεέ μου!!
Σκεφτόμουν καθώς είχα βγει από το ασανσέρ προσπερνώντας τους και με γρήγορο βήμα,φουντωμένη και αναψοκοκκινισμένη περπατούσα στο διάδρομο.

Ο Δάμος με πρόλαβε τρέχοντας πίσω μου και με έπιασε από το χέρι ενώ εγώ το κρατούσα πάνω στο πρόσωπο μου για να κρύβομαι.

"Εεειιιι που πας;" Με ρώτησε και με αγκάλιασε από τους ώμους κολλώντας με πάνω του.

"Πάω να βρω τις σκάλες!" Του είπα και συνέχισα να κρύβω το πρόσωπο μου.

"Θα κατέβουμε οχτώ ορόφους με τα πόδια;" Με ρώτησε και πήρε το χέρι του από πάνω μου μένοντας ένα βήμα πίσω.

Εγώ σε ανελκυστήρα μαζί σου δεν ξανά μπαίνω!" Απάντησα και εκείνος άρχισε να γελά.

Μετά από ούτε εγώ ξέρω πόσα σκαλιά και τον Δάμο να το διασκεδάζει δίπλα μου,φτάσαμε στο δωμάτιο όπου μας περίμενε υπομονετικά ο γκρουμ με τις βαλίτσες μας.

Ο Δάμος τον χαιρέτησε χαμογελαστός ενώ τους έδωσε και ένα φιλοδώρημα,όσο εγώ είχα αρπάξει τη βαλίτσα μου και έτρεξα στο ένα από τα δύο δωμάτια.
Κλείδωσα τη πόρτα και ξάπλωσα στο κρεβάτι χαϊδεύοντας τον λαιμό μου,ενώ συγχρόνως δάγκωνα το κάτω χείλος μου χαμογελαστή.

Έλιωνα σαν κεράκι σε ένα του άγγιγμα και ένιωθα το κορμί μου να μένει παραδομένο στον κατακτητή του,όσο εκείνος ήξερε πως να το τιθασεύσει και να το κατακτήσει.

Ένα χτύπημα στη πόρτα με έβγαλε από το γλυκό παραλήρημα μου.
"Ρόζι, άνοιξε..."

"Θέλω να ετοιμαστώ." Απάντησα ξερά μα στη πραγματικότητα γελούσα!

"Θυμωσες;Δεν ήθελα να το παρακάνω,σε παρακαλώ άνοιξε!"
Μου φώναξε για να τον ακούσω με φανερά αλλαγμένη διάθεση.

Σειρά μου να σας κάνω λίγο ότι θέλω κύριε Σαράντη.
"Όχι γιατί να θυμώσω; Επειδή είμαστε λίγες μόνο ώρες στη Γκαμπορόνε και ήδη γίναμε θέαμα; Δεν υπάρχει κάτι ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΩΣΩ!" Του είπα τονίζοντας λίγο παραπάνω τις τελευταίες λέξεις μου.

Άκουσα ένα πνιχτό γέλιο από έξω και έπειτα σιωπή.
Σηκώθηκα αργά και πήγα προς τη πόρτα προσπαθώντας να καταλάβω αν είχε φύγει ή ήταν ακόμα εκεί.
Έσκυψα να κοιτάξω από τη κλειδαριά μα δεν φαινόταν κάνεις μπροστά της.

Κράτησα την αναπνοή μου προσπαθώντας να ακούσω το παραμικρό μα τίποτα δεν μου πρόδιδε την παρουσία του.
Ξεκλείδωσα τη πόρτα και την άνοιξα αργά.
Πριν προλάβω να βγάλω το μισό μου σώμα έξω, εμφανίστηκε μπροστά μου με ένα σαρδόνιο χαμόγελο και με σήκωσε στον ώμο του σαν τσουβάλι.

"Άσε με κάτω." Του έλεγα χτυπώντας τον στην πλάτη μα εκείνος έδειχνε να μην ακούει τίποτα.

Με πήγε στο δίπλα δωμάτιο και με έριξε πάνω στο κρεβάτι,ενώ βρέθηκε και εκείνος από πάνω μου.
"Ρόζι πόσες φορές θα σου πω πως τα κορίτσια που δεν με ακούν και αυθαδιάζουν,πρέπει να τιμωρούνται;" Με ρώτησε και χάιδεψε με τα χείλη του το ανοιχτό κομμάτι που άφηνε η μπλούζα μου στο στήθος μου.

"Πολλές..." Απάντησα άηχα και ξεψυχησμένα από προσμονή και πόθο.

Το χέρι του βρέθηκε να με τρίβει απαλά,χαμηλά στα απόκρυφα σημεία μου ενώ εγώ άφηνα μικρά βογκητά πάνω στα χείλη του,καθώς δάγκωνε απαλά εκείνος τα δικά μου.

"Ξέρεις ποια θα είναι η τιμωρία σου Ρόζι;" Με ρώτησε λες και γνώριζα την απάντηση όσο ταξίδευε χαμηλά στο στήθος μου και πάλι ενώ το χέρι του με χάιδευε ξανά!

"Ποια;" Ρώτησα ανυπόμονη καθώς δεν άντεχα να περιμένω άλλο.
Τον ήθελα εκείνη ακριβώς τη στιγμή, πάνω μου,μέσα μου,δίπλα μου!

"Να σε αφήσω έτσι Ρόζι... Να πάρω τα χέρια μου από πάνω σου!"
Μου απάντησε και σηκώθηκε από πάνω μου ενώ με μια αργή κίνηση έβγαλε τη μπλούζα του και άρχισε να ξεκουμπωνει το τζιν του.

Στηρίχτηκα στους αγκώνες μου και κοιτούσα το γυμνασμένο κορμί του καταπίνοντας αργά ενώ εκείνος αφού το αφαίρεσε μου γύρισε την πλάτη και κατευθύνθηκε προς τη πόρτα!

"Που πας;" Τον ρώτησα έκπληκτη καθώς δεν πίστεψα πως εννοούσε τα λόγια που μου είπε πιο πρίν.

"Για μπάνιο μωρό μου,πρέπει να ετοιμαστούμε και να πάμε για φαγητό...Πειναωω!" Μου είπε ενώ χάιδευε το στήθος του νωχελικά.

Πριν προλάβω να παραπονεθώ,βγήκε από το δωμάτιο, βάζοντας σε εφαρμογή τη σκληρή τιμωρία μου σε χρόνο dt.
Έριξα το κεφάλι μου πίσω ενώ μουτζωνα τον εαυτό μου και με τις δύο παλάμες μου μαζί.

Κάθαρμα!