Να ντυθείς καλά μου είπαν για απόψε.
Ελπίζω να μην το παρατραβηξα πολύ με τις επιλογές μου.
Θυμήθηκα λίγο από τον παλιό καλό εαυτό μου.

Κάθησα μπροστά στον καθρέφτη και κοίταξα το είδωλο μου.
Χάιδεψα την απαλή δαντέλα του μαύρου μου φορέματος και χαμογέλασα με ικανοποίηση.
Δεν ξέρω αν ντύθηκα πιο πολύ για το αποψινή σχέδιο εξόντωσης του "ψαλιδοχέρη" ή για τα μάτια του Δάμου.

Ήθελα να δει τι χάνει και οκ ίσως και να υπερέβαλα ελάχιστα,μα έβραζα στη σκέψη πως η Τζέσικα μπορούσε να τον ικανοποιεί ενώ εγώ όχι.

Πήρα το κατακόκκινο κραγιόν μου και έβαψα προσεκτικά τα χείλη μου.
Το βλέμμα μου στάθηκε για λίγο στο βαθύ ντεκολτέ του φορέματος μου.
Το στήθος μου φαινόταν αρκετά παραπάνω από ότι συνήθως έδειχνα μα η φωνή μέσα στο κεφάλι μου,μου είπε βαλ' το.

Η πόρτα χτύπησε και μετά από λίγο ξεπρόβαλε δειλά το κεφάλι της Σόνιας.
"Είσαι έτοιμη;" Με ρώτησε και άνοιξε τα μάτια της διάπλατα.

Μπήκε μέσα ολόκληρη και ήρθε δίπλα μου.
Μου έπιασε το χέρι και μου έκανε μια στροφή γεμάτη ενθουσιασμό.
"Νομίζω πως σε ερωτεύτηκα!" Μου είπε κλείνοντας μου το μάτι και εγώ τη σκούντηξα γελώντας.

"Υπερβολές..." Απάντησα και πήρα τη μικρή τσάντα πάνω από το κρεβάτι περνώντας τη στον ώμο μου.
"Εσύ είσαι πιο εκθαμβωτική..." Της είπα και κοίταξα το στενό μπλε φόρεμα της,που τελείωνε στις αδύνατες γαμπες της.

"Το σηκώνει το μέρος απόψε. Έλα πάμε γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας. Το πρόσωπο εντοπίστηκε στη Φιλαδέλφεια και θέλουμε δύο ώρες περίπου ως εκεί..."
Μου είπε και ενθουσιάστηκα.
Θα βγαίναμε από τη Νέα Υόρκη και ίσως ήταν η ευκαιρία μου να εξαφανιστώ και να βάλω το σχέδιο μου σε δράση.

"Και γιατί έπρεπε να ντυθούμε καλά;"
Τη ρώτησα περίεργη με το αποψινό dress code.

"Γιατί απόψε θα δράσουμε μέσα σε καζίνο... Δεν είναι όπως ο Ράιαν Ρόζι,το ψάρι απόψε είναι μεγάλο,μα με τέτοιο δόλωμα,θα τσιμπήσει σίγουρα!" Μου είπε δείχνοντας με από πάνω ως κάτω.
"Έλα πάμε γιατί μας περιμένουν,ο Νέιτ και ο Μάικ θα σου εξηγήσουν το σχέδιο στο δρόμο..."
Συνέχισε και άνοιξε τη πόρτα.

Την ακολούθησα με ένα περίεργο συναίσθημα μέσα μου.
Δεν ξέρω,ίσως να ήταν και ένα κακό προαίσθημα.

Κατέβηκα τη σκάλα και έψαχνα με τα μάτια μου τον Δάμο μα δεν ήταν πουθενά.
Τρόμος άρχισε να με καταβάλει καθώς για κάποιο λόγο ένιωθα μόνη μου χωρίς εκείνον.

"Ουαου κορίτσια! Είστε εντυπωσιακές απόψε! "Είπε ο Νέιτ και εγώ χαμογέλασα και συνέχισα να κοιτώ γύρω μου για τον Δάμο.

Ο Μάικ ήρθε δίπλα μου και με έπιασε από τη μέση!
Κοίταξα το χέρι του και έπειτα εκείνον στα μάτια.
Τι είναι αυτό τώρα;

"Σήμερα θα είμαι ο συνοδός σου,τι λες πάμε;" Με ρώτησε με ενα εύθυμο χαμόγελο!

"Ο Δάμος;" Ρώτησα μη μπορώντας να κρατηθώ.

Εκείνος άφησε τη μέση μου και το χαμόγελο του εξαφανίστηκε.
Οκ κάτι τρέχει όντως εδώ...

"Ο Δάμος δεν θα έρθει απόψε,έχει άλλες δουλειές." Μου απάντησε και κοίταξε χαμηλά.

Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει περίεργα έντονα.
Τι δουλειές; Μόνος του ή με την Τζέσικα που ήταν εξίσου εξαφανισμένη...
Κοίταξα πάλι τον Μάικ που φαινόταν να νιώθει κάπως άβολα...
Του κράτησα το μπράτσο και του χαμογέλασα.

"Πάμε, πρέπει να μου πεις και ποιο είναι το αποψινό σχέδιο!" Του είπα θαρραλέα και βγήκαμε έξω.
Εκείνος ξανά βρήκε το χαμόγελο του και λύγισε το χέρι του κρατώντας με γερά.
Έξω μας περίμενε η λιμουζίνα και μπήκαμε μέσα οι τέσσερις μας.

Λίγη ώρα αργότερα έμαθα πως ο ψαλιδοχέρης ήταν ένας χαρτοπαίκτης ή αλλιώς μαέστρο της τράπουλας.
Έμπαινε στα καζίνο και κέρδιζε πολλά χρήματα χρησιμοποιώντας την έξυπνη τακτική του κλέβοντας.
Είχε κάνει ακριβώς το ίδιο σε ένα από τα καζίνο της συμμορίας και τους είχε σηκώσει πολλά χρήματα...
Απόψε έπρεπε να τα πάρουν αλλά το κόλπο δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Έπρεπε να τον προσεγγίσω σαν στόχος.
Θα έπαιζα μαζί του δείχνοντας πως έχω αρκετό χρήμα για ξαφρισμα μα στο ίδιο τραπέζι θα καθόταν και ο Μάικ με τον Νέιτ και την Σόνια.
Ο Νέιτ μου υπογράμμισε πως είχε αδυναμία στο ωραίο φύλλο και σίγουρα θα με προσέγγιζε και διαφορετικά.
Δεν θα αρκούσε μόνο να παίξουμε κάποιες παρτίδες πόκερ μα ίσως και να καταλήγαμε μαζί αν πήγαιναν καλά τα πράγματα.

Εκείνο που με τρομοκράτησε,ήταν πως δεν αρκούσε να τον παρασύρω απλώς έξω από το καζίνο,μα να τον κάνω να με πάει σπίτι του,έτσι ώστε ο Νέιτ και τα παιδιά να μας ακολουθήσουν για να βρουν μια αρχή και να συνεχίσουν τις παρακολουθήσεις,με σκοπό να βρουν το κρυσφήγετο του.
Ο Ψαλιδοχέρης δεν ήταν απλά χαρτοπαίκτης,μα και αρχηγός της συμμορίας των Λευκών λύκων.
Όσο και να με καθησύχαζαν λέγοντας μου πως όλα θα πήγαιναν καλά και δεν θα με έχαναν από τα μάτια τους,εγώ φοβόμουν του θανατά.

Στο μυαλό μου γυρνούσε μόνο ο Δάμος και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα καθαρά.

"Μην ανησυχείς,εκεί είναι ήδη ο Γολιάθ και θα έχουμε δύο αυτοκίνητα να σε ακολουθούν. Έχει πάει από νωρίς για να μας επιβεβαιώσει πως ο στόχος βρίσκεται στο καζίνο."
Μου είπε ο Μάικ και μου έπιασε το χέρι.

Το βλέμμα μου έπεσε πάλι πάνω στο χέρι του,καθώς από την ώρα που ξεκινήσαμε,έβρισκε συνέχεια αφορμές να με ακουμπά.
Ξέρω πως δεν ήταν σωστό,μα ένιωθα χάλια που στη θέση του δεν ήταν ο Δάμος.

"Και τελικά βρίσκεται στο καζίνο;" Ρώτησα με την ελπίδα να μην εμφανιστεί.

"Ναι Ρόζι, ηρέμησε,όλα θα πάνε καλά." Μου είπε και έσφιξε τη παλάμη μου,μέσα στη δική του.

Αναστεναξα βαθιά και το αμάξι σταμάτησε έξω από το μεγάλο καζίνο.
"Ρόζι κατεβαίνεις και εμείς σε βρίσκουμε μέσα.
Ξανά δες τη φωτογραφία του και εντόπισε τον.
Και όπως είπαμε,μέσα είμαστε όλοι άγνωστοι μεταξύ μας.
Πάμε Ρόζι μπορείς..."
Μου είπε με χαμόγελο και έριξα ένα τελευταίο βλέμμα στη φωτογραφία του ψαλιδοχέρη.

Έρικ Ο Κονελ,γοητευτικός σαραντάρης,με αρκετά γκρίζα μαλλιά και εξαιρετικό γούστο στο ντύσιμο.
Ο αποψινός μας στόχος απείχε παρασάγγας από τη δική μου ηλικία και ιδιοσυγκρασία.
Πήρα μια βαθιά αναπνοή και μπήκα στο καζίνο.
Ο Νέιτ μου είχε δώσει μια χρυσή κάρτα χωρίς όριο για μάρκες.

Έδωσα τη ψεύτικη ταυτότητα και αφού με έβγαλαν φωτογραφία και με καλωσόρισαν,μου έβγαλαν μια κάρτα του καζίνο και αγόρασα μάρκες.
Πολλές μάρκες...
Εκατό χιλιάδες ευρώ,έγιναν μικρά στρογγυλά πλαστικά παιχνίδια στα χέρια μου,σε όλα τα χρώματα.

Πήρα ένα ποτήρι σαμπάνιας από έναν διερχόμενο σερβιτόρο και αφού ήπια μια γουλιά,έκανα την είσοδο μου μέσα στο δωμάτιο με τα τραπέζια πόκερ και Μπλάκ τζακ καθώς και τις ρουλέτα.

Δεν ήταν δύσκολο να βρω τον στόχο μου.
Από κοντά φαινόταν ακόμη πιο ελκυστικός από ότι στη φωτογραφία και μειδιασα στη σκέψη αυτή.

Φορούσε ένα γκρι κοστούμι με καρό σακάκι στο ίδιο χρώμα και από μέσα γιλέκο.
Στο πρόσωπο του ένα ζευγάρι κοκάλινα μαύρα γυαλιά μυωπίας και στο δεξί του χέρι ένα ρολόι τσέπης,ενώ εκείνος το κρατούσε και το τσεκαρε...
Ύποπτο,αν αναλογιστεί κανείς πως στο καζίνο ο χρόνος είναι ενάντια στο χρήμα...

Άγχος άρχισε να με καταβάλει μα προσπάθησα να ηρεμήσω τον εαυτό μου και κατέβασα τη γλυκιά σαμπάνια που είχε μείνει στο ποτήρι μου μονομιάς.
Άφησα το ποτήρι σε ένα τραπεζάκι δίπλα μου και με σταθερά και σέξυ βήματα βρέθηκα δίπλα του στη ρουλέτα ενώ κάθησα με φόντο την είσοδο και εντόπισα με το βλέμμα μου τον Νέιτ να εισέρχεται.

Καθησύχασα τον εαυτό μου και έβγαλα από τη τσάντα μου τις μάρκες μου ενώ στηρίχτηκα προκλητικά μπροστά από τη ρουλέτα.
"Δέκα χιλιάδες ευρώ στο μαύρο..." Είπα στον γκρουπιέρη και τράβηξα το βλέμμα του Ερίκ.

Μπίνγκο!

Ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του και έβαλε το ρολόι μέσα στη τσέπη.

Ο Νέιτ κάθησε στο τραπέζι πόκερ απέναντι μου κάνοντας μου ένα διακριτικό νεύμα.

"Είκοσι χιλιάδες ευρώ στο κόκκινο." Ακούστηκε η μπάσα φωνή του ψαλιδοχέρη και πλησίασε κοντά μου χαμογελώντας πονηρά ενώ και οι υπόλοιποι παίκτες κάνανε το ποντάρισμα τους

Η ρουλέτα άρχισε να γυρνά και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει γρήγορα.
Ήθελα να κερδίσω τη πρωτη παρτίδα για να επιβληθώ στον άντρα που με κοιτούσε λοξά δίπλα μου.

Το ασημένιο μπαλάκι έπεσε μέσα στον κύκλο με τα νούμερα και άρχισε να γυρνά γρήγορα.
"Καλή επιτυχία... Εκρηκτική αρχή,όπως και παρουσία θα έλεγα."
Απευθύνθηκε σε εμένα ο στόχος κοιτώντας με προκλητικά.

"Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, ευχαριστω." Του απάντησα οσο πιο μυστήρια μπορούσα και κοίταξα πάλι το μπαλάκι που συνέχιζε να γυρνά μέσα στο κύκλο με λιγότερη φόρα αυτή τη φορά.

"Ή τους δυσχαιρένει..." Μου απάντησε προκλητικά και ανασήκωσε το φρύδι του, τραβώντας μερικές γρήγορες τζουρες από το πούρο του.

Τον κοίταξα και άκουσα τη φωνή του γκρουπιέρη, κρατώντας την οπτική επαφή με το θήραμα μου.
"35 μαύρο,επόμενα πονταρίσματα παρακαλώ."
Μάρκες έφτασαν μπροστά μου και εκείνος χτύπησε δύο φορές παλαμάκια ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια του.

Η ικανοποίηση που με κατέκλυσε πρέπει να φάνηκε και στο πρόσωπο μου,καθώς εκείνος με κοιτούσε πια με ένα λοξό χαμόγελο.

"Λέω να ποντάρω μαζί σου το επόμενο...Τι λες να διαλέξεις νούμερο αυτή τη φορά;" Μου δήλωσε και έπιασε μια γενναία ποσότητα μάρκες ενώ οι παλμοί μου είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν.

"Ίσως δεν σταθώ τόσο τυχερή αυτή τη φορά..." Του είπα με μυστηριώδη βλέμμα και έπιασα και εγώ μια γενναία ποσότητα μάρκες και τις έσπρωξα στο δεκατέσσερα.

"Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς..."
Μου απάντησε και έβαλε τις δικές του δίπλα στις δικές του και με πλησίασε κι άλλο.

"Ή τους δυσχαιρένει..." Του απάντησα όπως και εκείνος πριν και έβγαλα από τη τσάντα μου ένα τσιγάρο και το άναψα προκλητικά, φυσώντας τον καπνό μου σχεδόν πάνω του.

Με κοίταξε με ικανοποίηση και μου άπλωσε το χέρι ενώ του έδωσα το δικό μου και το φίλησε, κάνοντας με να μειδιάσω.
"Έρικ..." Μου είπε με βραχνή φωνή.

"Μαρκέλλα..." Απάντησα αυθόρμητα και ξανά τράβηξα μια τζούρα από το τσιγάρο μου.
Μαρκέλλα, επανέλαβα μέσα στο κεφάλι μου και χαμογέλασα ικανοποιητικά.
Εκεί μέσα δημιούργησα πρώτη φορά τον δίδυμο εαυτό μου...
Σε εκείνο το καζίνο στη Φιλαδέλφεια πήρα το βάπτισμα του πυρός,δίπλα στον Έρικ...

Ο σερβιτόρος ήρθε και πάλι δίπλα μου και μου πρόσφερε σαμπάνια.
Έπιασα ένα ποτήρι στο χέρι μου και το ίδιο έκανε και ο Έρικ.

Η γεύση της φράουλας έφτασε στα χείλη μου και έκλεισα τα μάτια οσο κατέβαζα το υγρό με μια πρωτόγνωρη απόλαυση,ενώ άκουσα και πάλι τη φωνή του γκρουπιέρη με ικανοποίηση.

"14 κόκκινο,επόμενα πονταρίσματα παρακαλώ..."
Άνοιξα τα μάτια μου και τσούγκρισα το ποτήρι μου με τον ενθουσιασμένο Ερίκ.

Η βραδιά θα ήταν μεγάλη απόψε... Σκέφτηκα και κοίταξα γύρω μου, εντοπίζοντας τον Μάικ και τη Σόνια.
Ο Μάικ μου έκλεισε το μάτι και εγώ χαμογέλασα πονηρά...

Πολύ μεγάλη...