"Ποιο είναι το επόμενο μας βήμα;" Ρώτησα παίρνοντας μια τζούρα από το τσιγάρο που μου έκαψε το λαιμό.

"Σε λίγη ώρα φτάνει ο Γολιάθ. Αυτός θα είναι ο μεσολαβητής μας. Μόλις του τηλεφώνησα και του είπα πως είναι ανάγκη, συμφώνησε κατευθείαν.
Μάλιστα μου είπε πως ο Δάμος μίλησε και με εκείνον,σε περίπτωση που έπρεπε να φύγει από τη Σικελία,ο Γολιάθ ήταν το μέρος ασφαλείας του στη Βαρκελώνη."
Μου απάντησε ο Νειτ και κάθησε μπροστά μου στην απέναντι πολυθρόνα.
"Ρόζι τα πράγματα είναι σοβαρά,όλα κρέμονται από μια κλωστή,έχεις εξασκηθεί με το όπλο όπως σου ζήτησα;"

"Νειτ,τα είπαμε αυτά,έχω κάνει άπειρα μαθήματα σκοποβολής τα χρόνια που έμεινα στην Ελλάδα."
Έπρεπε να μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου και τη Λάουρα σε περίπτωση που θα με κυνηγούσαν οι σκοτεινοί άγγελοι,όπως πίστευα τότε.

"Σε λίγες ώρες θα επιτεθούμε. Αν κάτι πάει στραβά, μετά όχι μόνο ο Δάμος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω,αλλά κανένας μας δεν θα μείνει ζωντανός..."
Κατέβασε το κεφάλι και κοίταξε τα χέρια του,τα έμπλεκε νευρικά και οι φλέβες του είχαν πεταχτεί από τις τόσες ώρες γυμναστικής.
Ήταν εμφανής ο φόβος του.
Άλλωστε είχε να σκεφτεί τα παιδιά του και τη Σόνια.

Όταν γύρισα στην Αμερική έμαθα πως ο Δάμος είχε φύγει μακριά μας όχι απλά γιατί είχε κάνει αυτή την συμφωνία με τον Αχιλλέα,αλλά γιατί όλο αυτό το διάστημα που ο Δάμος είχε στρέψει τη προσοχή του στο να βρει το γιο μας και να εκδικηθεί εμένα,ένα μέλος της ομάδας του αποστάτησε και δημιούργησε μια αντίπαλη ομάδα, παίρνοντας μαζί του σημαντικά μέλη και όχι μόνο.
Πήρε με το μέρος του εμπόρους κόκας και έκλεψε όλα τα τελευταία φορτία που θα παραλάμβαναν οι σκοτεινοί αγγελοι για να προμηθεύσουν τις περιοχές που τους ανήκαν.

Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ένας άτυπος πόλεμος και ο Δάμος να χρωστάει εκατομμύρια που είχαν κλαπεί από εκείνον.
Τότε ο Ντέρεκ,ο αποστάτης των σκοτεινών αγγέλων,ανέλαβε τους προμηθευτές και με τα κλεμμένα εμπορεύματα του Δάμου, πούλησε και ανέλαβε τις αντίθετες περιοχές, αφήνοντας τον εκτεθειμένο απέναντι σε μεγάλα κεφάλια, που με τη σειρά τους έχασαν πολύ μεγάλα κεφάλαια εξαιτίας αυτής της εξέγερσης.

Το αποκορύφωμα της πράξης αυτής ήρθε όταν ο Ντέρεκ επικήρυξε τον Δάμο έναντι είκοσι εκατομμύρια δολάρια,σε όποιον έφερνε το κεφάλι του στα πόδια του.
Έτσι ο Δάμος μας μετέφερε όλους στο Κόρπους Κρίστι του Τέξας και εξαφανίστηκε από προσώπου γης.
Εδώ θα ήμασταν ασφαλείς όμως εκείνος όχι.
Όταν ο Νειτ κατάφερε να βρει που βρίσκεται και ανακαλύψαμε πως βρίσκεται στη Σικελία,δεν έπεσε από τα σύννεφα.
Από ότι μου είπε τα αδέρφια Μπιάτσι υπήρξαν κάποτε στο ίδιο ορφανοτροφείο που μεγάλωσε και ο Δάμος.
Υπήρξαν αδερφικοί φίλοι και είχαν δώσει υπόσχεση πως πάντα θα βοηθούσε ο ένας τον άλλον.
Νευρίασε τότε με τον εαυτό του που δεν είχε σκεφτεί καθόλου να ψάξει εκεί.

"Επικοινώνησες με τα αδέρφια Μπιάτσι; Γνωρίζουν ότι θα πάμε εκεί;" Ρώτησα και ο Νειτ τινάχτηκε ολόκληρος.

"Ρόζι σε βρίσκω πολύ αισιόδοξη. Μπροστά μας έχουμε να παλέψουμε με λύκους,αν βγούμε ζωντανοί θα φύγουμε την ίδια στιγμή για Σικελία.
Ετοιμάσου ψυχολογικά γιατί σε τρείς ώρες φεύγουμε για Νέα Υόρκη."
Μου απάντησε και αφού γύρισε τη πλάτη του έφυγε από τον χώρο χωρίς να μου αφήσει περιθώρια να μιλήσω.

Οι φωνές του Ράφαελ και της Λάουρας με έκαναν να κοιτάξω έξω από το παράθυρο.
Έπαιζαν οι δυο τους και γελούσαν γεμίζοντας τον ανθόκηπο όμορφες και χαρούμενες φωνές.
Για κάποιο λόγο το προαίσθημα μου για το επερχόμενο εγχείρημα μας ήταν καλό.
Πίστευα πως θα καταφέρναμε να δικαιωσουμε το Δάμο και να φτάσουμε τους σκοτεινούς αγγέλους εκεί που ήταν και πριν,στο θρόνο τους.

Σε λίγες ώρες θα δίναμε στον Ντέρεκ ένα μάθημα ζωής.
Όταν ένα χέρι κλέψει και αδικείσει, ξεραίνεται ή κόβεται...

Οι υπόλοιποι άντρες της ομάδας θα μας περίμεναν στην αποθήκη που μας είχε απομείνει στη Νέα Υόρκη.
Ο Νειτ δεν ήθελε να με συμπεριλάβει στην αποψινή επίθεση μα δεν του άφησα περιθώρια επιλογής.
Ήθελα να είμαι εγώ εκείνη που θα φύτευε τη σφαίρα στο όμορφο κεφαλάκι του άντρα που αποφάσισε να εξεγερθεί ενάντια στον Δάμο και να τον στερήσει από τον γιο μας.
Εφτά φορτία κόκα θα φτάσουν σε εφτά διαφορετικές τοποθεσίες,με το μικρότερο φορτίο να ζυγίζει τριακόσια κιλά.
Τα φορτία αυτά θα επιστρέψουν και με τόκο στους σκοτεινούς αγγέλους και οι άντρες της ομάδας θα ανακαταλάβουν τις αποθήκες που με το έτσι θέλω μας άρπαξαν η ομάδα του Ντέρεκ που ο νάρκισσος την ονόμασε "Εκδικητές".

Όλα έπρεπε να γίνουν ταυτόχρονα και ένα λάθος θα τα γκρέμιζε όλα σαν ντόμινο.

Ο Ράφαελ μπήκε μέσα στο σπίτι και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
Τα μάγουλα του ήταν κόκκινα από το τρέξιμο και το κεφαλάκι του ιδρωμένο.
"Ήρθα να πιω λίγο νερό! Δίψασα!" Μου δήλωσε και έτρεξε στη κουζίνα.
Λίγα λεπτά έπειτα επέστρεψε με ένα ποτήρι γεμάτο νερό και κάθισε δίπλα μου ενώ το ήπιε με λαχτάρα.
Χάιδεψα τα ξανθά του μαλλιά και τα φίλησα.

"Μη φύγεις μαμά σήμερα!" Μου ζήτησε παραπονιαρικα και εγώ του χαμογέλασα.

"Δεν θέλεις να γυρίσει ο μπαμπάς καρδιά μου;" Ρώτησα και του τσίμπησα το μάγουλο.

"Φυσικά και θέλω,αλλά κουράστηκα να περιμένω μια τον έναν και μια τον άλλον.
Σας θέλω εδώ και όχι συνέχεια να πρέπει να φεύγετε για δουλειές!"
Άφησε το ποτήρι με δύναμη στο τραπέζι μπροστά μας και έφυγε έξω.

Σηκώθηκα για να τον ακολουθήσω μα η Ξανθίππη με σταμάτησε
"Μη πας,είναι παιδί δεν πρόκειται να καταλάβει. Σε λίγες μέρες όλα θα τελειώσουν και ο Ράφαελ θα ηρεμήσει."
Μου είπε και άφησα την αναπνοή μου με δύναμη.

"Πάω να φτιάξω το σάκο μου!" Της απάντησα και τη χτύπησα απαλά στη πλάτη.
Ανέβηκα τα σκαλιά γρήγορα και κλείστηκα στο δωμάτιο μου.
Μόνο τότε άφησα τον εαυτό μου να κλάψει και προσευχήθηκα για απόψε με όλη μου τη δύναμη.

💝💝💝

Η πτήση μας διήρκησε περίπου τέσσερις ώρες και αφού φτάσαμε Νέα Υόρκη μας περίμεναν τέσσερα μέλη της ομάδας για να μας πάνε στην αποθήκη που θα συναντούσαμε τους υπόλοιπους.
Ο Νειτ εξακολουθούσε να δείχνει νευρικός ενώ εγώ για κάποιο περίεργο λόγο ήθελα απλώς να τελειώσει όλο αυτό με το καλύτερο πιθανό τρόπο.

Όταν φτάσαμε στην αποθήκη το στόμα μου άνοιξε διάπλατα από το θέαμα που αντίκρισα.
Ο Νειτ μάζευε "στρατό" εδώ και λίγο καιρό, διαλέγοντας με το μέρος μας τους καλύτερους εκτελεστές και φύλακες έναν έναν και με μεγάλη προσοχή.
Ποτέ δεν φαντάστηκα όμως το μέγεθος αυτού του στρατού και τον οπλικό εξοπλισμό που αντίκρισα μπροστά μου.

"Ναι ξέρω, υπερέβαλα λίγο!" Είπε ο Νειτ και μετά από ώρες τον είδα να μειδιάζει.

"Λίγο;" Ρώτησα ξανά ανοιγοκλείνοντας γρήγορα τα βλέφαρα μου.
"Μόνο τανκς δεν έχεις φέρει εδώ μέσα!"

"Πίστεψέ με,αν δεν τραβούσαν την προσοχή θα είχα φέρει!" Απάντησε και άνοιξε τη πόρτα να κατέβει από το τζιπ.

Ακολούθησα και εγώ τη κίνηση του και κοίταξα γύρω μου αποσβολωμένη μετρώντας με το μάτι πάνω από διακόσια άτομα να συνομιλούν μεταξύ τους γύρω από το βαρύ οπλισμό και να συζητούν για το σχέδιο μας.

"Σαμιαμιδι; Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται!"
Αυτή η φωνή ήταν πολύ οικεία για να μην καταλάβω σε ποιον ανήκει.
Γύρισα πίσω και είδα τον Γολιάθ να έχει γίνει σχεδόν... Δαβίδ!

"Γολιάθ;" Γούρλωσα τα μάτια μου και έτρεξα στην αγκαλιά του.
Εκείνος με έκλεισε μέσα της και με έκανε σβούρες!
"Εσύ έχεις μείνει μισος Γολιάθ!"
Του είπα γεμάτη ενθουσιασμό και εκείνος γέλασε με τον χαρακτηριστικό του ήχο.

"Ρόζι,έπαθα έμφραγμα. Ήταν ανάγκη να χαθούν αυτά τα κιλά!"

"Παθαίνουν έμφραγμα και τα βουνά; Καηκαμε τότε εμείς οι θνητοί!" Του απάντησα και τότε εμφανίστηκε ο Νειτ.

"Ελάτε να κανονίσουμε τις ομάδες,θα έχετε καιρό να τα πείτε έπειτα!" Είπε αγχωμενος και εμείς υπακουσαμε.

Τον ακολουθήσαμε μέσα σε ένα μικρό χώρο που τον χρησιμοποιούσαν για γραφείο και ο Γολιάθ έκλεισε τη πόρτα.

"Λοιπόν,όταν φτάσουν τα φορτία οι ομάδες θα πρέπει να είναι εκεί.Εμεις οι τρεις θα βρισκόμαστε σε βαν έξω από το κεντρικό κτήριο των Εκδικητών και μόλις έρθει το σήμα ότι όλα τα φορτία έχουν κλαπεί και είναι καθοδόν, μπαίνει η τελευταία ομάδα και εμείς για να πιάσουμε τον Ντέρεκ."
Μας είπε και έδειχνε το χαρτί που είχε σχεδιάσει με μολύβι κάθε σημείο προσεκτικά.

"Και πως θα ξέρουμε ότι ο Ντέρεκ θα είναι εκεί;"
Ρώτησε ο Γολιάθ λες και ήταν μεσα στο μυαλό μου.

"Δεν θα πήγαινα στο στόμα του λύκου χωρίς βοήθεια εκ των έσω. Καλά να τα ρωτάει η Ροζαλία,όχι και εσύ ρε Αντρές."

"Αντρές σε λένε;" Ρώτησα ξαφνιασμένη συνειδητοποιώντας ότι τόσα χρόνια αγνοούσα πλήρως το πραγματικό όνομα του.

"Νειτ χάρηκα!" Είπε άγρια ο Νειτ και γύρισα ξανά προς το μέρος του.
"Ρόζι συγκεντρώσου μη με κάνεις να μετανιώσω που σε συμπεριέλαβα στο σχέδιο!"

"Ηρέμησε Νειτ,έχω μελετήσει πλήρως το σχέδιο και ξέρω κάθε λεπτομέρεια απ' έξω."

"Και εγώ το ίδιο!" Απάντησε ο Γολιάθ και με κοίταξε με τα φρύδια ενωμένα.

"Ωραία λοιπόν. Πάμε να βάλουμε τις ομάδες στα τζιπ και να αναλάβουν όλοι τα σημεία τους."

"Νειτ." Του είπα και εκείνος σήκωσε το κεφάλι από το τάμπλετ που κρατούσε στο χέρι του και με κοίταξε. "Όλα καλά θα πάνε!"

"Ακόμα και η μία πιθανότητα Ρόζι,είναι εναντίον μας. Ας το ελπίσουμε..."
Μου απάντησε και βγήκαμε όλοι από το γραφείο.

Ο Νειτ μοίρασε τον οπλισμό και καθοδήγησε κάθε ένα άτομο στην ομάδα που έπρεπε ενώ άφησε εμένα για το τέλος δίνοντας μου ένα περίστροφο.
Δεν είπε λέξη,μόνο με κοίταξε στα μάτια και εγώ αυτόματα κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

Μπήκαμε όλοι στα βαν και τα τζιπ και λίγα λεπτά έπειτα η αποθήκη είχε αδειάσει. Για λίγα δευτερόλεπτα η καρδιά μου είχε αρχίσει να ανεβάζει παλμούς όμως σκέφτηκα το σχέδιο ξανά και ηρέμησα.
Ο Νειτ σχεδίασε τα πάντα με μεγάλη προσοχή.
Κάθε λεπτομέρεια μεγάλη και μικρή την υπολόγισε έτσι ώστε να μην βρούμε κανένα εμπόδιο.
Δεν είχαμε περιθώρια λάθους άλλωστε.

Το βαν μας ακινητοποιήθηκε έξω από την αποθήκη των Εκδικητών ενώ ο Νειτ τσεκαρε από τους καθρέφτες τα τζιπ με τους υπόλοιπους που σταμάτησαν λίγα μέτρα πιο πίσω.
"Αναμένετε σήμα μου!" Μίλησε στον ασύρματο που κρατούσε στο χέρι του και κοίταξε ξανά την αποθήκη.

"Ελήφθη" ακούστηκε η φωνή μέσα από τον ασύρματο και ο Νειτ το άφησε δίπλα του.

Η ώρα περνούσε βασανιστικά μέχρι τη στιγμή που χτύπησε το πρώτο τηλεφώνημα.
"Πες μου!" Είπε κάθετα ο Νειτ και ακούσαμε όλοι ότι το πρώτο φορτίο είχε καταληφθεί και όλοι οι εκδικητές είχαν σκοτωθεί στην ανταλλαγή πυρών.
Το ίδιο ακολούθησε και στα υπόλοιπα ενώ περιμέναμε το τελευταίο.
Τα λεπτά περνούσαν και κάθε επόμενο λεπτό ήταν εναντίον μας.

"Τι γίνεται γαμωτο!" Αναφώνησε ο Γολιάθ και εκείνη ακριβώς τη στιγμή μας ενημέρωσαν ότι το έβδομο και τελευταίο φορτίο είχε καταληφθεί επιτυχώς και τώρα έπρεπε να καταληφθεί το αρχηγείο τους.

Ο Νειτ σήκωσε τον ασύρματο ενώ με κοίταζε μέσα από τον μεσαίο καθρέφτη. Το πρόσωπο του ήταν ανέκφραστο.
"Ξεκινάτε." Είπε και γρήγορα ακούστηκε η απάντηση από τα πίσω οχήματα.
"Σε ειδοποιώ."

"Μόλις δώσει σήμα μπαίνουμε." Μας είπε και έπιασε το όπλο του.
Ασυναίσθητα έκανα και εγώ το ίδιο.
Ο Γολιάθ εγυρε μπροστά και κοίταξε προς την αποθήκη.
Οι πρώτοι πυροβολισμοί είχαν ξεκινήσει ήδη να ακούγονται.
Τα τζάμια έσπαγαν το ένα μετά το άλλο και τότε μόνο άρχισα να καρδιοχτυπώ.

"Νειτ,τα πράγματα δεν είναι καλά, χρειαζόμαστε ενίσχυση!" Ακούστηκε ο ασύρματος.

"Να πάρει, ερχόμαστε." Χωρίς κουβέντα κατεβήκαμε όλοι από το αυτοκίνητο και μπήκαμε τρέχοντας μέσα στην αποθήκη.
Γύρω μας πτώματα,αίμα και σφαίρες ενώ στον πάνω όροφο η μάχη συνεχιζόταν.
Ανεβήκαμε τις σκάλες και η πρώτη σφαίρα έσκασε ξυστά από το κεφάλι μου.
Κρύφτηκα πίσω από μια δεξαμενή και άρχισα να πυροβολώ στη κατεύθυνση απ'όπου ήρθε η σφαίρα.

"Ρόζι κάλυψε με,θέλω να πάω απέναντι!" Είπε ο Γολιάθ και μόλις έδωσε σήμα άρχισα να πυροβολώ ξανά έτσι ώστε εκείνος να προχωρήσει.

Πυροβολισμοί έπεφταν βροχή και εμένα η αδρεναλίνη μου είχε ανέβει στα ύψη.
Ο Νειτ είχε εξαφανιστεί και δεν μπορούσα να τον δω πουθενά.
Προχώρησα λίγα βήματα ενώ για λίγο οι πυροβολισμοί κόπασαν.
Τη στιγμή που πήγα να βγάλω το κεφάλι μου για να κοιτάξω η σφαίρα έσκασε μπροστά από το τοίχο.
Είδα κρυμμένο απέναντι τον τύπο και έκανα σήμα στον Γολιάθ να πυροβολήσει για να τον πετύχω.

Μόλις σταμάτησε το πυρ ο Γολιάθ, ο τύπος έβγαλε το κεφάλι του και του φύτεψα μια σφαίρα στο μυαλό.
Ο Γολιάθ με κοίταξε και φύσηξε το όπλο του γελώντας ενώ την ίδια στιγμή είδα έναν άλλον που τον στόχευε από πίσω και τον πυροβόλησα.

Η έξαψη και το μίσος που ένιωθα ήταν πρωτόγνωρα.
Ο Γολιάθ γουύρλωσε τα μάτια και με κοίταξε.
"Ποτέ μην επαναπαυεσαι." Του είπα και του έκλεισα το μάτι ενθυμούμενη τα λόγια του όταν μου μάθαινε να παλεύω σώμα με σώμα.

"Ρόζι, Γολιάθ!" Ακούσαμε το Νειτ και βγήκαμε και οι δύο από τις κρυψώνες μας.
"Έχουμε τεράστιο πρόβλημα!" Είπε ο Νειτ και άρχισε να κλωτσά ότι έβρισκε μπροστά του."

"Τι έγινε;" Ρωτήσαμε συγχρόνως με τον Γολιάθ και οι δύο έντρομοι.

"Ο Ντέρεκ,δεν είναι εδώ και ο μόνος που παρέμεινε ζωντανός εδώ μέσα δεν μιλάει!" Απάντησε και έδωσε μια δυνατή κλοτσιά ένα πεσμένο τραπέζι.

"Που είναι;" Ρώτησα και εκείνος μου έδειξε ένα δωμάτιο.

Έφυγα σχεδόν πετώντας και όταν μπήκα μέσα είδα έναν άντρα δεμένο σε καρέκλα με το κεφάλι του κάτω γεμάτο μώλωπες και αίμα.
Πήγα κοντά και του σήκωσα το πηγούνι του.
"Λέγε που είναι ο Ντέρεκ!" Τον πρόσταξα γεμάτη θυμό.

Εκείνος γέλασε ειρωνικά και με ένα βλέμμα γεμάτο ναρκισσισμό με χλεύασε.
"Πιστεύεις ότι μια γυναίκα μπορεί να με κάνει να μιλήσω;" Μου απάντησε και με έφτυσε.

Άρπαξα τα μαλλιά του και χτύπησα το κεφάλι του στο τραπέζι.
"Αυτό είναι το καλύτερο σου;" Με ρώτησε και πάλι ειρωνικά κάνοντας με να χάσω τον έλεγχο.
Όπλισα το περίστροφο και το έστρεψα στα πόδια του.
"Ξέρω όλα τα σημεία απ' όπου περνάνε οι αρτηρίες και μπορώ να σε πυροβολώ για ώρες χωρίς να σε αφήνω να πεθάνεις,γι αυτό μίλα τώρα να γλιτώσουμε χρόνο!"
Του είπα και έριξα μια προειδοποιητική δίπλα από τα πόδια του.

"Ποια είσαι;" Ρώτησε με το βλέμμα του αυτή τη φορά σοβαρό.

"Η Νέμεσις σας!" Απάντησα και πυροβόλησα το μπούτι του.
Το ουρλιαχτό του ακούστηκε δέκα τετράγωνα.
Δεν ένιωθα καμία ενοχή.

"Σκύλα!" Μου φώναξε και σε δευτερόλεπτα πυροβόλησα και το άλλο.

"Εντάξει σταμάτα,θα σας πω!" Μου είπε και άρχισε να ανασαίνει γρήγορα από τον πόνο.
Ένιωσα τη παρουσία του Νειτ δίπλα μου ενώ μπορούσα να καταλάβω ότι λίγο πιο πίσω στεκόταν ο Γολιάθ.
"Έχουν φύγει για Σικελία, ξέρουν πως ο Δάμος βρίσκεται εκεί!Ο Λεβις σε έδωσε με την ελπίδα να ζήσει τρεις ώρες πριν γίνει η επίθεση, πίστευε ότι θα του χάριζε τη ζωή ο Ντέρεκ,καθώς ήξερε πως εσείς στο τέλος θα τον σκοτωνατε." Μας είπε και εγώ με το Νειτ κοιταχτηκαμε στα μάτια.
Βγήκα γρήγορα απ' το δωμάτιο και ακούμπησα τα χέρια μου έξω απο τον τοίχο.
Δεν το πίστευα ότι μας την είχε φέρει έτσι το κάθαρμα.

"Τα λέμε στη κόλαση μπάσταρδε!" Άκουσα τη φωνή του Νειτ και έπειτα ένα πυροβολισμό.
Ησυχία πλημμύρισε τον χώρο.

Οι δύο τους βγήκαν από το δωμάτιο με γρήγορο βήμα και με προσπέρασαν.
"Φύγαμε Ρόζι, έχουμε μια πτήση να προλάβουμε..." Μου είπε και πήρα μια βαθιά αναπνοή ενώ τους ακολούθησα.

"Όλα θα πάνε καλά!" Είπα σχεδόν αηχα στον εαυτό μου.

Λίγο μεγαλύτερο από τα κεφάλαια που σας έχω συνηθίσει.
Όμωωςςςςςςςς;
Έρχεται το τελευταίο.
Είστε έτοιμες;