Καθόμαστε όλοι μαζί στο σαλόνι ενώ ο Κρις ακόμα μιλάει για το πως ο Άλεξ έχασε επιτέλους μια παρτίδα <<Τελικά έπρεπε να είχα έρθει έβλεπα αυτή την παρτίδα είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως έχασε ο Άλεξ>> λέει ο Ερρίκος με ρίχνει ένα βλέμμα στον Άλεξ και μετά σε εμένα με αποτέλεσμα να κοκκινίσω καθώς σκεφτόμουν το τρόπο με τον οποίο έκανα τον Άλεξ να χάσει αυτήν την παρτίδα <<Άλεξ γιατί δεν ξεναγείς την Άννα στο σπίτι μας θα φύγει χωρίς να το έχει δει>> προτείνει ο Ερρίκος και πραγματικά δεν ξέρω εάν το κάνει επίτηδες επειδή έχει καταλάβει πως κάτι τρέχει μεταξύ εμένα και του Άλεξ ή απλά το είπε έτσι χωρίς λόγο. Ο Άλεξ ρίχνει μια ματιά γύρω του αλλά όλοι οι υπόλοιποι συζητάνε μεταξύ τους παίρνει μια ανάσα και σηκώνετε από την θέση του κάνοντάς μου νόημα με το χέρι να προχωρήσω πρώτη <<Άλεξ φέρε σε παρακαλώ ένα μπουκάλι λευκό κρασί Querciabella Batar Bianco από το κελάρι με τα κρασιά για να πιούμε με τους υπέροχους καλεσμένους μας στο δείπνο>> λέει η Βικτόρια καθώς βγαίνουμε από το σαλόνι <<Από εδώ >> λέει ο Άλεξ και προχωράει πρώτος προς μια κλειστή πόρτα και την ανοίγει ενώ παραμερίζει για να περάσω. Τελικά όντως υπάρχει χώρος για να παίξει κάποιος γκολφ στέκομε και κοιτάζω τον χώρο ενώ κρατάω την κουπαστή από κάτω υπάρχει ένα μικρό τεχνικό γήπεδο γκολφ με μια μεγάλη τηλεόρασή ενώ μια θήκη με μπαστούνια είναι ακουμπισμένα στην άκρη και στην άλλη πλευρά κάτω υπάρχουν πολλά μπαλάκια. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με ταπετσαρίες που δείχνουν μια παραλία με λοφίσκους πιθανόν για να κάνει ακόμα πιο ρεαλιστικό τον χώρο.

<<Πραγματικά Άλεξ το σπίτι σου είναι τεράστιο>> λέω και τον κοιτάζω <<Είναι ένα από τα αγαπημένα αθλήματα του πατέρα μου εγώ προτιμώ άλλα>> λέει και με κοιτάζει <<Όπως το μπιλιάρδο;>> τον ρωτάω περιπαιχτικά και στενεύει τα μάτια του <<Πάμε>> λέει και βγαίνει κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Βγαίνουμε από την κεντρική πόρτα και πηγαίνουμε προς το γήπεδο τένις εκεί που φιληθήκαμε χθες το βράδυ. Ακριβώς πίσω από το γήπεδο υπάρχει μια πόρτα ξύλινη την οποία ανοίγει και με αφήνει να περάσω μέσα και μένω για ακόμη μια φόρα έκπληκτη. Βλέπω έκπληκτη μια τεράστια ποικιλία και συλλογή από κάθε είδους κρασί η ατμόσφαιρα μέσα είναι αρκετά παγωμένη αλλά ακόμα και εδώ υπάρχει τζάκι αναμμένο αν είναι δυνατόν ποιος θα έφτιαχνε τζάκι σε ένα κελάρι για κρασιά. Ο φωτισμός είναι επαρκείς αλλά όχι ιδιαίτερα έντονος. Στην μέση υπάρχει ένα τραπέζι το οποίο έχει βάση στήριξης ένα παλιό άδειο βαρέλι αποθήκευσης κρασιού. Δίπλα του υπάρχουν δυο ψιλές ξύλινες καρέκλες ενώ πάνω στο τραπέζι είναι ένας δίσκος με τρία μπουκάλια κρασί και τέσσερα ποτήρια. Ο Άλεξ κλείνει πίσω του την πόρτα και πηγαίνει προς τα κρασιά για να βρει προφανώς αυτό που του ζήτησε η Βικτόρια. Ακουμπάω την πλάτη μου στο τοίχο δίπλα από το πέτρινο τζάκι και τον κοιτάζω να τεντώνετε για να πιάσει το μπουκάλι κρασί ενώ μέσα από το λευκό πουκάμισο του διαγράφονται οι μυς του. Γυρίζει και με πιάνει στα πράσα ενώ ακόμα τον χαζεύω <<Κοιτάζεις κάτι μωρό μου;>> με ρωτάει καθώς με πλησιάζει ενώ κρατάει στο χέρι του το κρασί και με κάνει να αναριγήσω <<Θες να δοκιμάσεις;>> με ρωτάει και δείχνει τα μπουκάλια πάνω στο τραπέζι 

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου αφού δεν είμαι σε θέση να αρθρώσω λέξη ανοίγει ένα ερυθρό Γαλλικό Château Angelus του 2018 πρέπει να είναι πανάκριβο σκέφτομαι. Παίρνει δυο ποτήρια και βάζει στο κάθε ένα από λίγο κρασί. Το άρωμα του είναι μεθυστικά πριν καν το δοκιμάσω μου δίνει το ποτήρι και αφού το στροβιλίζω λίγο το κρασί μπορώ να μυρίζω κάποια καπνιστά αρώματα τα οποία μου τρυπάνε την μύτη και δεν αντέχω άλλο δοκιμάζω μια γουλιά και αμέσως κλείνω τα μάτια μου παρασυρόμενη από την μοναδική του γεύση. Δυστυχώς δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να έχω στην κατοχή μου τέτοια κρασιά και όταν μου δίνετε η δυνατότατη την αξιοποιώ στο έπακρο.

Όταν τα ανοίγω το βλέμμα του Άλεξ έχει γίνει πιο σκοτεινό και με κοιτάζει δαγκώνω ασυναίσθητα το κάτω χείλος μου, αφήνει ξαφνικά το ποτήρι του και με τραβάει φιλώντας με παθιασμένα με αποτέλεσμα να ρίξει το ποτήρι μου κάτω με κρασί σταματάει με κοιτάζει αλλά αυτή την φορά εγώ είμαι αυτή που τον αρπάζω από το πουκάμισο του και το φιλάω παθιασμένα χώνοντας την γλώσσα μου μέσα στο στόμα του ενώ η δικιά του εξερευνά το στόμα μου. Με μια κίνηση με σηκώνει και με ακουμπάει πάνω στο τραπέζι ενώ συνεχίζει να με φιλάει και βάζει το πόδι του ανάμεσα στα δικά μου ανοίγοντάς τα. Πλέον μπορώ να αισθανθώ την στύση του να τρίβετε ανάμεσα στα πόδια μου. Ο Άλεξ χωρίς να σταματήσει να με φιλάει κατεβάζει τα χέρια του ανάμεσα στα πόδια μου και τα ανοίγει ακόμα περισσότερο ενώ μου βγάζει το εσώρουχό μου και το πετάει κάτω αρχίζει να βασανίζει την κλειτορίδα μου και το άλλο του χέρι πιάνει τον σβέρκο μου βαθαίνοντας ακόμα πιο πολύ το φιλί μας. Η καρδία μου χτυπούσε ανεξέλεγκτα και ένιωθα την ακανόνιστη ανάσα του Άλεξ στο στόμα μου. Σταματάει να φιλάει και αρχίζει να κατεβαίνει προς τα κάτω ακουμπάει το χείλη του πάνω στο εφηβαίο μου με αποτέλεσμα να μου ξεφύγει μια κραυγή από τα χείλη μου και κλείνω τα μάτια μου από ηδονή και ξαπλώνω ακόμα περισσότερο πάνω στο τραπέζι ανοίγοντας ακόμα περισσότερο τα πόδια όταν ξαφνικά νιώθω κάτι υγρό στη περιοχή μου και κοιτάζω τον Άλεξ.

Έχει πάρει το κρασί και το ρίχνει πάνω στην κλειτορίδα μου <<Υπέροχή γεύση μωρό μου αυτή την στιγμή γεύομαι ένα κρασί επτακοσίων ευρώ όπως δεν το εγώ δοκιμάσει ξανά>> λέει ο Άλεξ. ΕΠΤΑΚΟΣΙΩΝ ΕΥΡΩ σκέφτομαι αλλά η γλώσσα του δεν με αφήνει να σκεφτώ για πολύ χώνει ένα δάχτυλο μέσα μου με αποτέλεσμα να βογκήξω <<Ήσυχα μωρό μου δεν θέλουμε να έρθει όλο το σπίτι να δει τ συμβαίνει>> λέει ενώ συνεχίζει να με βασανίζει και ξέρω πολύ καλά πως δεν θα αντέξω για που ακόμα το ξέρει και αυτός <<Σε θέλω μέσα μου>> λέω πνιχτά <<Όχι μωρό μου αυτή είναι η τιμωρία σου για την παρτίδα μπιλιάρδο που έχασα εξαιτίας σου>> λέει με ψιθυριστή φωνή ανάμεσα στα πόδια μου. Μου είχε πει πως θα το πλήρωνα αλλά σίγουρα δεν φανταζόμουν αυτό για τιμωρία. Αρχίζει να μπαινοβγάζει πιο γρήγορα το δάχτυλό του μέσα μου ενώ χώνει και δεύτερο ενώ η γλώσσα του συνεχίζει να με γλύφει ακατάπαυστα.

Βρίσκομαι το χείλος του γκρεμού και ετοιμάζομαι να πέσω <<Τελείωσε για εμένα μωρό μου >> λέει και χώνει ακόμα πιο βαθιά τα δάχτυλά του <<ΑΧΧ ΑΛΕΞ>> λέω καθώς παρασύρομαι από έναν ορμητικό χείμαρρο και πέφτω στον γκρεμό. Έχω πλέον ξαπλώσει κανονικά πάνω στο τραπέζι, βλέπω τον Άλεξ να σηκώνετε όρθιος γλύφοντας τα δάχτυλά του <<Υπέροχο κρασί>> λέει και με φιλάει στο στόμα και γεύομαι κρασί με την ανάμιξη της ηδονής μου. Με σηκώνει απαλά από το τραπέζι και με αφήνει σιγά σιγά να πατήσω στα πόδια μου <<Είσαι εντάξει>> με ρωτάει και του γνέφω καταφατικά. Νιώθω μια μικρή ζάλη αλλά δεν ξέρω εάν είναι από το κρασί ή από τον παράφορο οργασμό που μόλις είχα. <<Πάμε θα μας περιμείνουν>> λέει και παίρνει το μπουκάλι με το λευκό κρασί <<Αυτό θα το κρατήσω για ενθύμιο>> μου λέει καθώς με κοιτάζει πονηρά και σκύβει να πάρει από το πάτωμα το εσώρουχό μου και το χώνει μέσα στο παντελόνι του.

Τον κοιτάζω άναυδη αλλά με πιάνει από την μέση οδηγώντας με προς τα έξω θα πρέπει να ανέβω στο δωμάτιό μου και να φορέσω άλλο εσώρουχο πριν το δείπνο σκέφτομαι δεν μπορώ να κάτσω σε αυτή την κατάσταση στο τραπέζι μαζί με τους άλλους.