Τι χαζή που ήμουν πήγαινα σε μια συνάντηση με έναν νέο πελάτη μαζί με τον πατέρα μου και φόραγα ένα μισό σκισμένο καλτσόν το οποίο μου το έσκισε ο Άλεξ και ο οποίος όλο τυχαία θα ήταν και αυτός παρόν στο δείπνο. Κοιτάχτηκα ξανά στον καθρέπτη ευτυχώς το μάκρος της φούστας μου έφτανε λίγο κάτω απο το γόνατο και ήλπιζα πως δεν θα φαίνεται  το σκίσιμο του καλσόν μου. Έβγαλα απο την τσάντα μου την πούδρα μου και το κραγιόν μου για να φρεσκαριστώ λίγο ενώ το ασανσέρ με κατέβαζε απο τον τριακοστό όροφο που ήταν τα γραφεία μας στο ισόγειο. Πήρα μια ανάσα και κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέφτη για μια τελευταία φορά. 

Δεν ήμουν κανένα μοντέλο αλλά τουλάχιστον είχα όμορφα χαρακτηριστικά ήμουν γύρο στο 1.70 με καστανά σκούρα  μακριά μαλλιά και γαλανά μάτια. Φρόντιζα να τρέφομαι σωστά ώστε να παραμένω στα κιλά μου ώστε να μην έχω θέμα με τα ρούχα μου. Ό ήχος απο τις πόρτες του ασανσέρ που άνοιξαν με επανάφερε απο τις σκέψεις μου και ξεκίνησα να περπατάω προς το λόμπι ενώ κάποιοι άλλοι έμπαιναν στο ασανσέρ για να πάνε στα στις δουλειές τους. Ο χώρος της υποδοχής ήταν τεράστιος υπήρχαν δυο μεγάλα γραφεία σαν ρεσεψιόν σας πούμε όπου κάποιος μπορούσε να ζητήσει βοήθεια εάν δεν ήξερε που να πάει καθώς και κάποια άτομα της ασφάλειας του κτηρίου οι οποίοι ήταν εκεί σε περίπτωση ανάγκης.

 Προχώρησα προς την έξοδο και ένα κύμα ηλεκτρισμού με διαπέρασε ήξερα ότι απο στιγμή σε στιγμή θα τον έβλεπα. Και ναι έστεκε αγέρωχος εκεί μαζί με τον πατέρα μου πλήρως απορροφημένος σε μια συζήτηση που είχαν μεταξύ τους. Ήταν λες και ένιωσε την παρουσία μου γιατί γύρισε το κεφάλι του και τα μάτια του εντόπισαν αμέσως τα δικά μου είδα μια μικρή σπίθα να ξεπροβάλει μέσα στα μάτια του - μάτια που έκαιγαν μάτια που έβαζαν φωτιά μέσα μου μια φωτιά που θα με έκαιγε ζωντανή εάν την άφηνα. 

Ο πατέρας μου γύρισε το βλέμμα του και με κοίταξε ακριβώς την ώρα που έφτασα κοντά τους. <<Γειά σας >> τους είπα <<Επιτέλους Άννα θα αργήσουμε>> είπε ο πατέρας <<Φεύγουμε αμέσως>> συμπλήρωσε <<Φυσικά παίρνω το αμάξι μου και θα συναντηθούμε στο εστιατόριο>> είπα κοιτάζοντας τον πατέρα μου <<Και εγώ ξεκινάω αμέσως >> συμπλήρωσε ο Άλεξ <<Καλύτερα να έρθεις μαζί μου Άννα θέλω να με ενημερώσεις σχετικά με τις προτάσεις και μετά φεύγοντας σε αφήνουμε στην εταιρία και παίρνεις το αμάξι σου>> είπε ο πατέρας μου << Όπως θες μπαμπά δεν υπάρχει θέμα >> του είπα  << Θα συναντηθούμε στο εστιατόριο>> είπε ο Άλεξ και έφυγε βιαστικά για το πάρκινγκ . Εμείς μπήκαμε στο πολυτελές αμάξι του πατέρα μου που μας περίμενε μπροστά στο λόμπι  στο πίσω κάθισμα και άρχισα να του εξηγώ τις προτάσεις μου.

Μετά απο είκοσι λεπτά διαδρομής φτάσαμε σε ένα απο τα πολυτελές εστιατόρια στο Μανχάταν. Ο Άλεξ ακόμα δεν είχε φτάσει αλλά ήταν φυσιολογικό με τόση κίνηση που υπήρχε στους δρόμους. Ο πατέρας μου προχώρησε πρώτος και μπήκε μέσα στο εστιατόριο το οποίο ήταν τεράστιο είπε το όνομα μας στην υποδοχή και ένας απο τους σερβιτόρους μας οδήγησε στο τραπέζι που καθόταν ήδη ο Έντουαρντ Κέιν. 

Ό πατέρας μου του έδωσε το χέρι <<Έντουαρντ>> είπε <<Ίαν πολύ χαίρομαι που μιλάμε και απο κοντά επιτέλους>> <<Απο εδώ η κόρη μου Άννα>> είπε ο πατέρας μου και έκανε στην άκρη. Μιμούμαι την κίνηση του πατέρα μου και δίνω το χέρι μου <<Χαίρω πολύ>> λέω στον άντρα που καθόταν απέναντί μου ήταν γύρω στα 55 με κάποιες γκρίζες τρίχες να έχουν κάνει την εμφάνιση τους στα μαλλιά του πάνω κάτω πρέπει να ήταν ίσα ηλικιακά με τον πατέρα μου. <<Χαίρω πολύ Άννα έχω ακούσει πολύ καλά πράγματα για εσένα>> Ο πατέρας μου πάει και κάθετε δίπλα στο Έντουαρντ οπότε αναγκαστικά κάθομαι απέναντι απο το πατέρα μου. <<Σας ευχαριστώ πολύ ελπίζω να σας αρέσουν οι προτάσεις μας και να συνεργαστούμε>> του λέω <<Και εγώ το ελπίζω...>>

<<Γεια σας συγνώμη για την καθυστέρηση>> ακούγετε μια φωνή απο πίσω μου πριν ολοκληρώσει ο Έντουαρντ την πρόταση του γυρίζω και κοιτάζω πίσω μου <<Έντουαρντ απο εδώ ο υποδιευθυντής μας Αλεξάντερ Άντριου>> λέει ο πατέρας με ένα νεύμα του χεριού του <<Χαίρω πολύ κύριε Αλεξάντερ >> λέει ο Έντουαρντ και δίνει το χέρι στο Άλεξ <<Μπορείτε να με λέτε Άλέξ και εγώ χαίρομαι πολύ για την γνωριμία κύριε Κέιν>> <<Σε παρακαλώ να με λες Έντουαρντ>> ο Άλεξ κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι του <<Κάτσε Άλεξ για να ξεκινήσουμε >> λέω ο πατέρας μου και του δείχνει την άδεια θέση που είναι δίπλα μου. Φυσικά γιατί όλα πρέπει να είναι εναντίον μου σήμερα!

 Θα πρέπει να ανεχτώ την παρουσία του Άλεξ δίπλα μου για τουλάχιστο 3 με 4 ώρες μέχρι το τέλος του δείπνου μας. Χριστέ μου τι άλλο θα βρεις για να με βασανίσεις ακόμα. Μετά απο περίπου δυόμιση ώρες και αφού είχαμε φάει ένα καταπληκτικό γεύμα και είχαμε συζητήσει διεξοδικά τις προτάσεις μας, ο Έντουαρντ φαινόταν ακόμα πιο σίγουρος για την εταιρία μας. Με άκουγε με πολύ προσοχή και είχα για κάθε του ερώτηση και μια απάντηση, κάτι που τον ικανοποιούσε αρκετά όπως μπορούσα να καταλάβω απο τις εκφράσεις του προσώπου του. Ο Άλεξ με κοίταζε με προσοχή και άκουγε οτι και να έλεγα ένιωθα αρκετές φορές τα μάτια του να καίνε και προσπαθούσα να μην το κοιτάζω. Αλλά μου ήταν αδύνατον το σώμα μου  παρακαλούσε για ένα του άγγιγμα καθώς το αίμα μου έφραζε μέσα μου και η καρδία μου χτυπούσε πιο δυνατά απο την στιγμή που κάθισε δίπλα μου στο τραπέζι, τόσο πολύ που νόμιζα οτι θα πάθαινα ανακοπή στο τέλος η οτι η Άλεξ θα μπορούσε να την ακούσει. 

<<Νομίζω οτι κάναμε πολύ καλή επιλογή μαζί σας, συγχαρητήρια Ίαν η κόρη σου είναι καταπληκτική στην δουλεία της>> είπε ο Έντουαρντ κοιτάζοντας με <<Τα συγχαρητήρια ανήκουν στη ίδια και στην δουλειά της>> είπε ο πατέρας μου <<Σας ευχαριστώ πολύ για να τα καλά σας λόγια>> είπα <<Η Άννα πάντα ήταν υπέροχη στην δουλεία της>> είπε ο Άλεξ κοιτάζοντας με και αυτό ήταν τα μάτια του μαγνήτισαν τα δικά μου και δεν μπορούσα να κοιτάξω αλλού ήταν λες και ξαφνικά ήμασταν μόνοι μας στο εστιατόριο με τον Άλεξ. Ένιωθα το έντονο βλέμμα του πάνω να με κοιτάζει με θαυμασμό και μετά να αντικαθίσταται απο πόθο απο έναν φλογερό πόθο πού να βάζει φωτιά στα σωθικά μου και να νιώθω ένα σφίξιμο ανάμεσα στα πόδια μου. 

Ξεροκατάπια και κοίταξα τους άλλους ο πατέρας μου με τον Έντουαρντ μίλαγαν για το χρηματιστήριο και για κάτι άλλο που δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το μυαλό μου είχε πάρει φωτία όπως και το σώμα μου και ήθελε να κοιτάξω τον Άλεξ. Μα πριν προλάβω να γυρίσω να μάτια μου προς τον Άλεξ ένιωσα το χέρι του πάνω στο μπούτι μου. Τα μάτια μου βρήκαν τα δικά του αμέσως. Μου χάρισε ενά πονηρό χαμόγελο και έβαλε ακόμα πιο μέσα το χέρι του στην φούστα μου. Ένιωθα φόβο απέναντι ήταν ο πατέρας μου με έναν πελάτη μας και δίπλα μου ο Άλεξ και έχω κάναμε κάτι πολύ επικίνδυνο. 

Ο Άλεξ παραμέρισε το εσώρουχο μου και έβαλε ένα δάχτυλο μέσα μου. <<Πολύ χαίρομαι που δεν άλλαξες καλσόν>> έσκυψε και μου είπε ψιθυριστά στο αυτί μου τόσο σιγά που μόνο εγώ μπορούσα να το ακούσω. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη και τα πόδια μου έτρεμαν . Έβαλε άλλο ένα δάχτυλο μέσα μου και συνέχισε να αυξάνει τον ρυθμό του. Ήθελα να φωνάξω αλλά δεν μπορούσα προσπαθούσα να ανασάνω. Ένιωθα πως θα τελείωνα εδώ στην καρέκλα στην μέση ενός εστιατορίου περιτριγυρισμένη απο κόσμο και με τα δάχτυλα του Άλεξ να μπαινοβγαίνουν μέσα μου. <<Μην τελειώσεις μωρό μου>> μου είπε ο Άλεξ <<Δεν μπορώ>> κατάφερα να ψελλίσω μέσα απο τα χείλη μου στο αυτί του κόντευβα ήμουν έτοιμη να χύσω το ένιωθε και έχω έβλεπα πια ξεκάθαρα το φουσκωμένο του πέος να πιέζει το παντελόνι του. Αχ τι μου έκανε αυτός ο άνθρωπος λίγο ένιωθα να με πλησιάζω στην κορύφωσή μου. 

<<Στην υγεία μας και στις επιτυχίες μας>> Άκουσα να λέει κάποιος ο πατέρας μου είχε σηκώσει το ποτήρι του ψηλά όπως και ο Έντουαρντ και κοιτούσαν προς το μέρος μας. Χριστέ μου τι ντροπή. Δεν είχα καταλάβει πότε ο Άλέξ είχε πάρει το χέρι του απο πάνω μου και τώρα σήκωσε το ποτήρι του. Ένιωθα πως πρέπει να είχα γίνει κατακόκκινη σαν το παντζάρι. Σήκωσα και εγώ το ποτήρι μου <<Στην υγεία σας >> είπε ο Έντουαρντ και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας ο Άλεξ ακούμπησε το ποτήρι στο στόμα του και ήπιε μια γουλιά αλλά είδα τα χείλη του να αγγίζουν πρώτα τα δάχτυλα του ίδια δάχτυλα που είχε μέσα μου. Με κοίταξε  με ένα πονηρό χαμόγελο. Το κάθαρμα ήξερε ακριβώς τι έκανε. Σήκωσα το ποτήρι μου και ήπια όσο κρασί είχα στο ποτήρι μου. Αχ ήταν δροσιστικό και οτι έπρεπε για να ηρεμήσει λίγο την ταραχή που ένιωθα. Ήμουν ξαναμμένη και είχα μείνει ανολοκλήρωτη. Το σώμα μου ζητούσε την λύτρωση ζητούσε αυτόν. Δεν ξέρω πως θα κατάφερνα να μείνω ήρεμη για το υπόλοιπο του δείπνου.