Έπαιρνα κοφτές ανάσες ενώ τα δάκρια μου κυλούσαν στα μαγουλά μου  είχα χωθεί σε ένα στενό σοκάκι δίπλα από το ξενοδοχείο και έκλαιγα με λυγμούς, είχα ζητήσει να μου φέρουν το αμάξι μου ήθελα να φύγω μακριά. <<ΑΝΝΑ>> η φωνή του Άλεξ ακουγόταν στα αυτιά μου μέχρι που σήκωσα το βλέμμα μου και τον είδα να με πλησιάζει σκούπισα βιαστικά τα μάτια μου και γύρισα το βλέμμα μου στην αντίθετη πλευρά. Με πλησίασε και μου γύρισε με τα χέρια του το πρόσωπό μου έτσι ώστε να με κοιτάζει κατάματα σκουπίζοντάς μου κάποια δάκρια <<Σσσ>> λέει ψιθυριστά στο αυτί μου και πάει να με αγκαλιάσει αλλά κάνω ένα βήμα πίσω του <<Τι στο διάολο θες επιτέλους γαμώτο Άννα με θες η όχι>> μου λέει καθώς υψώνει τον τόνο της φωνής του και περνάει τα χέρια του μέσα από τα μέχρι τώρα καλοχτενισμένα μαλλιά του και τα ανακατεύει <<Τίποτα γύρνα πίσω στην Ναταλία>> του λέω ειρωνικά <<Εσύ φταις για αυτό σου είπα ότι σε ήθελα και με έδιωξες τι θες τώρα να γίνω πάλι το παιχνιδάκι σου>> μου λέει και ακουμπάει το χέρι του στον τοίχο εκφοβίζοντας με <<Εσύ με φίλησες τι προάλλες και μετά έκανες μέχρι τώρα πως δεν συνέβη τίποτα ποτέ>> του πετάω υψώνοντας και εγώ το τόνο της φωνής μου <<Λάθος μου δεν έπρεπε να σε φιλήσω ποτέ αφού ξέρω πολύ καλά πως δεν νιώθεις για εμένα τίποτα έτσι δεν είναι; >> λέει ρητορικά και τα δάκρυα μου αρχίζουν να κυλάνε και πάλι στο πρόσωπό μου <<Όχι>> λέω δυνατά <<Τι όχι;>> με ρωτάει << ΌΧΙ ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΠΟΛΛΆ ΕΝΤΑΞΕΙ ΣΕ ΕΧΩ ΕΡΩΤΕΥΘΕΙ  ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΞΥΠΝΑΩ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΠΑΛΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΕ ΦΙΛΙΣΩ ΟΡΙΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΣΕ ΕΡΩΤΕΎΤΗΚΑ>> λέω χωρίς καν να πάρω ανάσα φωνάζοντας δυνατά πλέον, βγάζοντάς όλα αυτά που δεν τόλμησα να του πω τόσο καιρό και με βασάνιζαν όλο αυτό το διάστημα

Ο Άλεξ έχει μείνει να με κοιτάζει χωρίς να μπορεί να μιλήσει ξαφνιασμένος από όλα αυτά που μόλις ξεστόμισα αλλά πριν προλάβει να αντιδράσει έτρεχα πάλι μακριά του προς την είσοδο του ξενοδοχείου είδα τον παρκαδόρο να βγαίνει από το αμάξι μου και πήγα προς το μέρος του για να μπω μέσα <<ΆΝΝΑ ΠΕΡΊΜΕΝΕ ΓΑΜΩΤΟ>> άκουσα τον Άλεξ να λέει πίσω μου αλλά ήταν αργά έβαλλα μπροστά και έφυγα. Έκλαιγα σε όλη την διαδρομή μέχρι το σπίτι μου η Μια με το μπήκα στο αμάξι μου με πήρε τηλέφωνο αγχωμένη για να δει τι είχε συμβεί αλλά δεν μπορούσα να πω και πολλά μέσα στα αναφιλητά μου. Η Μια μου το έκλεισε λέγοντας μου πως παίρνει την Έλσα τηλέφωνο αμέσως και έρχονται σπίτι μου εγώ, της είπα να μην χαλάσει την βραδιά της με τον Κρις αλλά εκείνη επέμενε. Πάρκαρα το αμάξι μου και μπήκα μέσα στην είσοδο ανεβαίνοντάς όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο διαμέρισμά μου γιατί δεν ήθελα να με δει κάποιος σε αυτήν την κατάσταση που ήμουν.  

Μετά από μισή ώρα περίπου χτυπάει το κουδούνι της πόρτας μου και σηκώνομαι απρόθυμα από τον καναπέ όπου και είχα σωριαστεί πριν από λίγη ώρα χωρίς να βγάλω το φόρεμά μου για να ανοίξω την πόρτα. Η Μια με την Έλσα στεκόντουσαν απ' έξω η Μια φόραγε και αυτή το φόρεμα της ενώ η Έλσα φορούσε απλά ένα τζιν παντελόνι με μια μαύρη μπλούζα και ένα χοντρό μπουφάν. Γύρισα και πήγα πάλι και κάθισα στον καναπέ η Έλσα έβγαλε το μπουφάν της αφήνοντας το σε μια καρέκλα και ήρθαν με την Μια κοντά μου <<Άννα πες μου τι σκατά συνέβη γιατί ειλικρινά θα τρελαθώ από τον Άλεξ δεν κατάφερα να πάρω κουβέντα>> και στο άκουσμά του ονόματος του πήρα το ήδη ανοιχτό μπουκάλι με τζιν που είχα δίπλα μου το σήκωσα και ήπια μια γερή γουλιά <<Μπορεί να μου εξηγεί και εμένα κάποια το έχει γίνει;>> ρωτάει η Έλσα βλέποντας την κατάστασή μου <<Τίποτα όλα τέλειωσαν>> λέω και γελάω δυνατά <<Άννα πόσο έχεις πιει;>> ρωτάει η Μια αλλά δεν παίρνει απάντηση και κοιτάζει το μπουκάλι που κρατάω στο χέρι μου που είναι πλέον μέχρι την μέση <<Όλο αυτό το ήπιες μέχρι να έρθουμε>> λέει και μου το τραβάει από το χέρι μου <<Εει>> διαμαρτύρομαι<<Φερ' το πίσω>> λέω και προσπαθώ να το πάρω από το χέρι της αλλά μάταια <<Άννα πες μας τι συνέβη;>> με ρωτάει πιο γλυκά η Μια <<Τους έπιασα να φιλούνται στις τουαλέτες>> λέω και τα δάκρια μου κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους <<Με την Ναταλία;>> ρωτάει η Μια και απλά κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά <<Πια στο καλό είναι η Ναταλία;>> ρωτάει η Έλσα και η Μια της εξηγεί με λίγα λόγια ότι είχε συνέβη <<Ωραία και μετά που έτρεξε πίσω σου τι έγινε;>> ρωτάει πάλι η Μια <<Του είπα>> λέω ψιθυριστά <<Τι του είπες Άννα;>> επιμένει η Μια και με κοιτάζουν μαζί με την Έλσα περιμείνοντας να τους απαντήσω <<Τα πάντα το πως νιώθω για αυτόν τόσο καιρό>> λέω και αρπάζω επιτέλους το μπουκάλι από το χέρι της Μιας και πίνω <<Νομίζω πως χρειάζομαι και εγώ τώρα ένα ποτό>> λέει η Μια και μου το παίρνει από το χέρι μου πίνοντάς από το μπουκάλι όπως και η Έλσα 

Είχαν μείνει και οι δυο τους κάγκελο και με κοίταζαν <<Ωραία και ο Άλεξ τι έκανε όταν του το είπες>> ρωτάει η Έλσα <<Έτρεξε πίσω μου>> τους λέω και σκουπίζω κάποια δάκρια μου <<Και;>> λέει η Μια <<Δεν έχει και έφυγα>> τους λέω και κοιτάζονται μεταξύ τους με ανοιχτά μάτια <<Δηλαδή δεν τον άφησες να σου μιλήσει>> μου απαντάει η Μια <<Και τι να μου πει ότι δεν είναι αυτό που νομίζω αφού τους είδα να φιλιούνται>> τους αντιγυρίζω

 <<Ναι αλλά μέχρι τότε ο Άλεξ δεν ήξερε πως ήσουν ερωτευμένη μαζί του Άννα και τον θέλεις>> λέει η Έλσα <<Αυτό δεν τον εμπόδισε να βρει όμως άλλη να με αντικαταστήσει αν και την είχε ήδη από πριν>> τους λέω και παίρνω πάλι το μπουκάλι για να πιω <<Απόψε θα τρελαθώ ειλικρινά για αυτό ήταν έτσι μετά>> λέει η Μια <<Πως;>> ρωτάει η Έλσα αυτή την φορά <<Μετά από λίγο έφυγαν και αυτοί, η Ναταλία ήταν σίγουρα νευριασμένη καθώς έβλεπε πως ο Άλεξ είχε αλλάξει όταν μπήκε ξανά μέσα στην αίθουσα>> είπε η Μια <<Γαμώτο δεν αποχαιρέτησα του γονείς μου>> λέω καθώς μόλις το είχα μόλις συνειδητοποιήσει<<Μην ανησυχείς τους είπα πως ένιωσες μια αδιαθεσία και έπρεπε να φύγεις>> λέει η Μια <<Και σε πίστεψαν;>> την ρωτάω <<Ξέρεις η μητέρα σου με κοίταξε κάπως σίγουρα θα σε πάρει αύριο να σου κάνει παράπονα αλλά κάτι έπρεπε να πω>> λέει σηκώνοντάς τους ώμους της. 

<<Καλά κάτι θα βρω για να τα μπαλώσω>> λέω και σκέφτομαι τον εξάψαλμο που θα ακούσω αύριο από την μαμά μου <<Άννα μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε θα το δεις τουλάχιστον τώρα ξέρει και αυτός πως τον θέλεις>> μου λέει η Μια και με πλησιάζει αγκαλιάζοντάς με <<Και εγώ το πιστεύω αργά η γρήγορα θα είστε μαζί>> λέει η Έλσα και έρχεται και αυτή να με αγκαλιάσει <<Και αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα τώρα, δεν έπρεπε να του το είχα πει>> λέω και τις αγκαλιάζω πιο σφιχτά <<Όχι Άννα ο Άλεξ σε θέλει το είδα στο βλέμμα του πως σε κοίταζε όλο το βράδυ την άλλη δεν κοιτούσε με τον ίδιο τρόπο>> λέει η Μια προσπαθώντας να με ηρεμίσει <<Θα μείνετε μαζί μου να κοιμηθούμε;>> τις ρωτάω <<Φυσικά αν και μάλλον ξημέρωσε πλέον>> λέει η Έλσα και κοιτάζουμε όλες μαζί έξω από τα παράθυρα όπου, οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έχουν κάνει ήδη την εμφανιστεί τους στο ουρανό του Μανχάταν και η νύχτα δίνει την θέση της στην ανατολή. Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο ανακουφισμένη μέσα μου ίσως επειδή μίλησα επιτέλους στον Άλεξ, τώρα πλέον είναι στα χέρια του η καρδία μου εάν θα την συναρμολογήσει ή θα την αφήσει σπασμένη για πάντα.  

Μετά από λίγο έδωσα κάποια ρούχα μου στα κορίτσια για να αλλάξουνε και ξαπλώσαμε όλες μαζί στο κρεβάτι μου, όπως κάναμε παλιά στο πανεπιστήμια πολλά βράδια όταν διαβάζαμε, βλέπαμε ταινίες ξενυχτώντας ή παρηγορούσαμε η μια την άλλη μετά από κάποια ερωτική απογοήτευση. Είναι ωραίο να έχεις φίλες που σε νοιάζονται πραγματικά και σε αγαπούν και οι δικιές μου ήταν τέλειες και δεν θα τις άλλαζα με καμία άλλη στον κόσμο. Στεκόμαστε πάντα η μία στο πλευρό της άλλη είτε έχουμε πετύχει σε ένα επίτευγμα μας είτε έχουμε χάσει αυτό σημαίνει πραγματική φιλία τουλάχιστον για εμένα και αυτή την φορά κοιμήθηκα χωρίς να ξυπνήσω ούτε μια φορά είχα πολύ καιρό να κοιμηθώ τόσο ήρεμα.