Είμαι στο γραφείο και περιεργάζομαι κάποια έγραφα εδώ και αρκετή ώρα είναι για μια νέα διαφημιστική καμπάνια αλλά κάτι δεν μου αρέσει σε αυτές τις προτάσεις μας και προσπαθώ να βρω το λάθος αλλά μάταια. Ίσως φταίει το γεγονός πως το μυαλό μου είναι εδώ αλλά τα μάτια μου κοιτάζουν κλεφτά το απέναντι γραφείο. Δεν έχουμε μιλήσει με τον Άλεξ από εκείνο το βράδυ στο κλαμπ είναι πολύ τυπικός μαζί μου ακόμα και στις συσκέψεις που έτυχε να κάτσουμε δίπλα - δίπλα το μόνο που μου είπε ήταν ένα σκέτο καλημέρα χωρίς να με κοιτάξει καθόλου όλη την υπόλοιπη ώρα. Αντίθετα με εμένα που δεν άντεχα να κάθομαι δίπλα του και κρατιόμουν να μην τον αρπάξω και να τον φιλήσω χωρίς να με νοιάζει που θα μας έβλεπαν όλοι ακόμη και ο πατέρας μου τόσο πολύ εξαρτημένη ήμουν πλέον από αυτόν. Παρατηρώ πως το γραφείο του έχει σχεδόν αδειάσει εκτός από τον υπολογιστή του και κάποια άλλα πράγματα πάνω στο γραφείο του τα υπόλοιπα έχουν μπει όλα σε κούτες και είναι στο γραφείο του πατέρα μου πλέον. Όπως το γραφείο του Άλεξ έτσι και του πατέρα μου αδειάσει βεβαία ακόμα ο πατέρας μου δεν έχει φύγει τυπικά μέχρι αύριο δηλαδή όπου και είναι η δεξίωση και θα αναγγείλει και επίσημα την αποχώρισή του. Μέσα στις γιορτές οι υπεύθυνοι θα μεταφέρουν όλα τα πράγματα του μπαμπά μου. Όσον αφορά τα έγραφα θα πάνε στην αποθήκη ενώ, τα προσωπικά του αντικείμενα θα τα πάρει μαζί του. Ο Άλεξ με την νέα χρονιά θα βρει το νέο του γραφείο ταχτοποιημένο και έτοιμο για να αναλάβει την νέα του θέση. 

Η θέση που είχε ο Άλεξ μέχρι πρότινος θα παραμείνει άδεια μέχρι να διαλέξει ο ίδιος τον αντικαταστάτη του. Η εταιρία μας θα μείνει κλειστεί για δέκα μέρες για τις χριστουγεννιάτικες μας διακοπές εγώ βέβαια δεν έχω κανονίσει να πάω πουθενά λόγω τις δουλειάς αλλά δεν έχω και πολύ όρεξη ειδικά με τις εξελίξεις τώρα τελευταία προτιμώ να κάτσω σπίτι και να ξεκουραστώ όσο μπορώ πιο πολύ. Το σταθερό τηλέφωνο πάνω στο γραφείο μου και βλέπω πως με καλεί η Έλενα το σηκώνω <<Ορίστε Έλενα;>> της λέω <<Άννα η μητέρα σου είναι στην άλλη γραμμή θέλει να σου μιλήσει>> μου λέει χαρωπά <<Εντάξει Έλενα >> λέω και σηκώνω την άλλη γραμμή <<Μαμά>> λέω για να καταλάβει πως έχει εμένα στην άλλη πλευρά του τηλεφώνου <<Άννα αγάπη μου καλημέρα τι κάνεις>> μου λέει και μπορώ να την φανταστώ να κάθετε στο καναπέ με ένα πλατύ χαμόγελο και να μου μιλάει << Μια χαρά μαμά στην δουλειά είμαι συμβαίνει κάτι>> σκέφτομαι αφού συνήθως ποτέ δεν με καλεί εν ώρα εργασίας <<Όχι όλα μια χαρά απλά πήρα να σου πω πως στις έξι το απόγευμα θα σου φέρουν το φόρεμα και τα υπόλοιπα αξεσουάρ>> λέει χαρούμενη <<Οκ μαμά σε ευχαριστώ πολύ θα είμαι σπίτι να τα παραλάβω>> λέω ενώ ταυτόχρονα σημειώνω κάποια πράγματα στα έγραφα για να μην το ξεχάσω <<Α, Άννα αύριο να περάσουμε να σε πάρουμε με το αμάξι;>> με ρωτάει η μητέρα μου. 

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί αλλά νομίζω πως θέλω να πάω μόνη μου με την ησυχία μου χωρίς να βιάζομαι <<Όχι μαμά θα τα πούμε εκεί θα έρθω με το αμάξι μου>> της απαντάω <<Καλά αγάπη μου όπως επιθυμείς να φανταστώ μόνη σου>> λέει και μπορώ να καταλάβω την ειρωνεία στην φωνή της <<Θα τα πούμε αύριο μαμά φιλία>> της λέω χωρίς καν να μπω στον κόπο να της απαντήσω και κλείνω το τηλέφωνο. Κοιτάω ακόμα μια φορά τις σημείωσες μου πάνω στα έγραφα και καλώ την Έλενα στο τηλέφωνο <<Παρακαλώ Άννα>> λέει στην απέναντι γραμμή <<Μπορείς να έρθεις μέσα λίγο που σε θέλω;>> την ρωτάω <<Φυσικά αμέσως>> λέει και κλείνει το τηλέφωνο σε δυο λεπτά χτυπάει την πόρτα μου <<Πέρασε>> της λέω και ανοίγει την πόρτα για να μπει στο γραφείο μου. Πλησιάζει με σταθερά αλλά γρήγορα βήματα πιο κοντά <<Έλενα αυτά θέλω να τα δώσεις στα παιδιά του μάρκετινγκ έχω σημειώσει κάποιες αλλαγές που θέλω να γίνουν σχετικά  με την διαφημιστική καμπάνια>> λέω και της παραδίνω τα έγραφα <<Αμέσως Άννα θα τους τα πάω>> λέει καθώς παίρνει τα χαρτιά στα χέρια της <<Εννοείτε πως μετά τις γιορτές θα μιλήσουμε πάλι για αυτά απλά θέλω να έχουν τις διορθώσεις έτοιμες όσο πιο γρηγορά γίνεται με την νέα χρονιά για να προχωρήσουμε με τον νέο πελάτη και να κλείσουμε την συμφωνία>> λέω καθώς την κοιτάω ενώ εκείνη σημειώνει αυτά που τις είπα <<Οκ Άννα θα τους ενημερώσω άμεσα>> λέει <<Α μπορείς να φύγεις σε λίγο δεν θα σε χρειαστώ άλλο Έλενα>> λέω καθώς κοιτάω την ώρα στο κινητό μου που γράφει τρις και είκοσι <<Σε ευχαριστώ Άννα καλές γιορτές αν και θα τα πούμε και αύριο>> μου λέει γλυκά και χαμογελάει <<Επίσης Έλενα εννοείτε θα τα πούμε αύριο καλή ξεκούραση>> της απαντάω και εκείνη φεύγει από το γραφείο κλείνοντάς πίσω την πόρτα της.

Ύστερα από μια ώρα ακόμα αποφασίζω πως ήρθε η ώρα και για εμένα να φύγω κλείνω το υπολογιστή μου και ταχτοποιώ τα χαρτιά μου μέσα στα συρτάρια καθώς θα αργήσω να έρθω πάλι και δεν θέλω να το αφήσω ασυγύριστο. Παίρνω το παλτό μου και την τσάντα μου αφού βάλω μέσα το κινητό μου και βγαίνω από το γραφείο κλείνοντας την πόρτα. Οι περισσότεροι υπάλληλοι έχουν φύγει ήδη λογικό μου φέρνεται τελευταία μέρα στην δουλειά σκέφτομαι όταν ανοίγει η πόρτα του γραφείου του πατέρα μου και βγαίνει από μέσα  <<Μπαμπά>> λέω καθώς γυρίζω και τον κοιτάζω <<Άννα ακόμα εδώ είσαι δεν έφυγες;>> με ρωτάει καθώς έρχεται δίπλα μου <<Όχι τώρα φεύγω εσύ;>> τον ρωτάω <<Και εγώ τώρα κάθισα να αποχαιρετήσω μια τελευταία φορά το γραφείο μου>> λέει και καταλαβαίνω πως είναι συναισθηματικά φορτισμένος <<Σε καταλαβαίνω απόλυτα μπαμπά>> του λέω και τον αγκαλιάζω <<Ξέρεις τόσα χρόνια ήταν σαν δεύτερο σπίτι μου μη σου πω ότι περισσότερο ήμουν εδώ πάρα στο σπίτι μέχρι και ζήλιες μου έκανε η μητέρα σου>> λέει και γελάει. Δεν έχω δει ποτέ την μητέρα μου να ζηλεύει πόσο μάλλον την δουλεία του μπαμπά <<Κατεβαίνουμε μαζί;>> με ρωτάει ο πατέρας μου δείχνοντας το ασανσέρ <<Φυσικά>> του λέω και τον ακολουθώ ακόμα και η Μάγκι έχει φύγει καθώς βλέπω πως δεν είναι την θέση της και είναι ταχτοποιημένα.

Ο πατέρας μου πατάει το κουμπί του ασανσέρ και μετά από ένα λεπτό οι πόρτες ανοίγουν και μπαίνουμε μέσα <<Είπα στους περισσότερους να φύγουν νωρίτερα σήμερα ας τους κάνω ένα αποχαιρετιστήριο δώρο>> λέει ο πατέρας μου καθώς πατάει το κουμπί για το ισόγειο και γελάω <<Και εγώ έδιωξα την Έλενα νωρίτερα να πάει να ξεκουραστεί>>  του λέω <<Δεν μπορώ να φανταστώ ότι από εδώ και πέρα θα κάθομαι σπίτι και δεν θα έρχομαι καθημερινά στην δουλειά>> λέει λυπημένα ο πατέρας μου <<Μην ανησυχίες μπαμπά όλα καλά θα πάνε θα το δεις και θα ξεκουραστείς>> λέω καθώς προσπαθώ να τον παρηγορήσω κάπως <<Το ξέρω ο Άλεξ θα με βγάλει ασπροπρόσωπο το ελπίζω>> λέει και με κοιτάζει <<Είμαι σίγουρη>> του απαντάω χαμογελαστά για να επιβεβαιώσω την σκέψη του <<Έφυγε νωρίτερα και αυτός για να πάει στο αεροδρόμιο, να παραλάβει τους γονείς του ο αδελφός του, μου είπε, πως έχει έρθει ήδη εδώ και μέρες, ανυπομονώ να τους γνωρίσω και να τους δώσω συγχαρητήρια για τον γιο τους>> λέει και νιώθω πως αισθάνεται και ο ίδιος μια κάποια υπερηφάνεια για τον Άλεξ και την μέχρι τώρα πορεία του <<Θα τους το πεις αύριο μπαμπά>> λέω καθώς οι πόρτες ανοίγουν και πηγαίνουμε προς την έξοδο και μετά στο πάρκινγκ <<Καλή συνέχεια Άννα θα τα πούμε αύριο φρόντισε να μην αργήσεις>> μου λέει καθώς ξεκλειδώνει το αμάξι του <<Θα είμαι στην ώρα μου μπαμπά καλό απόγευμα>> του λέω και μπαίνω στο αμάξι μου βάζοντάς μπροστά την μηχανή.

Περνάω την Macombs Dam Bridge για να μπω στο Μπρόνξ και να φτάσω στο διαμέρισμά μου. Σήμερα δεν έχω και πολύ όρεξη να μαγειρέψω οπότε λέω να παραγγείλω Ιταλικό να φάω και να ξεκουραστώ αφού πρώτα κάνω ένα γρήγορο ντουζ στις έξι παραλαμβάνω το φόρεμα με τα παπούτσια και τα υπόλοιπα του είχα αγοράσει και κρεμάω το φόρεμα με προσοχή για να μην τσαλακωθεί. Η αυριανή μέρα προορίζετε να είναι δύσκολή και κουραστική οπότε χρειάζομαι όση περισσότερη ενέργειά μπορώ. Ευτυχώς έχω κανονίσει μια επίσκεψη σε ένα καταληκτικό spa οπότε ελπίζω να είμαι όσο πιο όμορφη και αναζωογονημένη γίνεται αύριο βράδυ.