Στις έξι πάρα πέντε παρκάρω έξω από έναν πολύ γνωστό οίκο της Νέας Υόρκης παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω από το αμάξι κλειδώνοντάς το.  Φοράω ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου και προχωράω προς την είσοδο. Δεν είχα διάθεση να έρθω ειδικά όσο σκέφτομαι πως η αναφορά μου βρίσκετε αυτή την στιγμή στα χέρια του Άλεξ ίσως θα έπρεπε να την είχα μελετήσει κι' άλλο αλλά, του πατέρας μου του είχε αρέσει δεν ξέρω πως θα είναι ο Άλεξ σαν διευθυντής αλλά ελπίζω πως δεν θα επηρεάσει τα επαγγελματικά μας ότι συμβαίνει μεταξύ μας αν και μπορώ να συμβαίνει μόνο στο δικό μου μυαλό καθώς ο Άλεξ και μέλλον διευθυντής μου δεν μου δίνει καν σημασία πλέον.

Μπαίνω μέσα στο οίκο μόδας και μένω με το στόμα ανοιχτώ. Υπάρχουν παντού επώνυμες μάρκες με ρούχα, τσάντες, παπούτσια αλλά και αξεσουάρ. Βλέπω την μητέρα μου να κάθετε σε έναν καναπέ ενώ συζητάει με κάποια γυναίκα <<Μαμά>> λέω καθώς τις πλησιάζω <<Άννα ήρθες επιτέλους>> λέει η μητέρα μου και σηκώνετε από το καναπέ μαζί με την άλλη γυναίκα <<Από εδώ να σου συστήσω την Αλεξάνδρα είναι υπεύθυνη του οίκου από εδώ η κόρη μου>> λέει καθώς μας συστήνει απλώνω το χέρι μου και την χαιρετάω <<χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω Άννα παρακαλώ κάθισε>> λέει καθώς κάθετε πάλι δίπλα στην μητέρα μου ενώ εγώ κάθομαι σε μια πολυθρόνα απέναντι τους. Η Αλεξάνδρα πρέπει να είναι γύρω στα 45 με 50 το πολύ είναι γλυκιά και πολύ ευγενική με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη της όπως πρέπει να είναι δηλαδή κάποια η οποία εργάζεται σε έναν τέτοιο χώρο. Άραγε σκέφτομαι το χαμόγελό της να είναι αυθεντικό ή είναι το επαγγελματικό χαμόγελο σαν και αυτό που έχω εγώ αυτή την στιγμή στα χείλη μου αν και δεν νομίζω ή Αλεξάνδρα να πηδιόταν πριν έναν μήνα περίπου με το μελλοντικό της αφεντικό και τώρα να μην ξέρει πως να διαχειριστεί την κατάσταση.

<<Λοιπόν Άννα πες μου τι θα ήθελες να φορέσεις εκείνη την ημέρα;>> με ρωτάει γλυκά στρέφοντας την προσοχή της σε εμένα <<Δεν ξέρω ακριβώς σίγουρα όχι κάτι σκούρο θα ήθελα κάτι σε ανοιχτώ χρώμα>> της λέω <<Ωραία τι λέτε να ξεκινήσουμε Άντζελα>> φωνάζει και μια κοπέλα που ήταν στο γραφείο μας πλησιάζει <<Φέρε στις κυρίες να πιούνε κάτι και βοήθησέ με να φέρουμε κάποια φορέματα>> της λέει γλυκά και σηκώνετε πηγαίνοντας προς το εσωτερικό του χώρου η Άντζελα μας φέρνει έναν δίσκο με δυο ποτήρια πάνω του τα οποία περιείχαν σαμπάνια, τα ακουμπάει απαλά στο τραπεζάκι και πηγαίνει και αυτή προς το χώρο που πήγε η Αλεξάνδρα πριν. <<Άννα χαίρομαι πολύ που δέχτηκες να έρθουμε μαζί για ψώνια>> λέει η μητέρα μου <<Και εγώ μαμά θεωρώ σημαντική την γνώμη σου>> της λέω χαμογελαστά <<Άννα είσαι καλά σε βλέπω κάπως>> λέει καθώς με παρατηρεί εξονυχιστικά <<Μια χαρά απλά όσο πλησιάζουν οι μέρες που θα φύγει ο μπαμπάς θέλει όλα να είναι στην εντέλεια και έχουμε πολύ δουλειά>> της λέω κάπως σφιγμένα το οποίο όντως ισχύει <<Μην ανησυχείς αγάπη μου είσαι πολύ καλή σε αυτό που κάνεις και ο Άλεξ απ' ότι μου είπε ο πατέρας σου που θα αναλάβει είναι εξαιρετικός στην δουλειά του και ωραίο παιδί>> λέει υπογραμμίζοντάς τις τελευταίες λέξεις. Όχι και εσύ μαμά ήμαρτον και που να ήξερες δηλαδή πως δεν χρειάζεται να μου τον προξενέψεις, έχω ήδη πιαστεί στα δίχτυα του και είτε θα γλυτώσω είτε θα πάω στον πάτο της θάλασσας.

<<Άννα μπορείς να περάσεις να δοκιμάσεις>> λέει η Αλεξάνδρα η οποία εμφανίζετε από τα δοκιμαστήρια. Σηκώνομαι και την ακολουθώ η Άντζελα με βοηθάει να ξεντυθώ και να δοκιμάσω το πρώτο φόρεμα σε ένα φλογερό κόκκινο χρώμα το οποίο ήταν στράπλες με γοργονέ εφαρμογή. Αφού με βοήθησε να το κουμπώσω προχώρησα προς την μητέρα μου <<Άννα είναι υπέροχο πάνω σου>> μου λέει η Αλεξάνδρα και ήρθε κοντά μου για να το δει καλύτερα <<Με ένα ωραίο ζευγάρι γόβες θα είσαι κούκλα τι λες εσύ;>> με ρώτησε  <<Μου αρέσει αλλά δεν είμαι σίγουρη μαμά τι λες εσύ;>> ρωτάω τη μητέρα μου καθώς κοιτάζομαι στον μεγάλο καθρέφτη που έχει στο χώρο <<Μου αρέσει αλλά μπορείς να δοκιμάσεις και κάποια ακόμα για να είσαι σίγουρη>> λέει καθώς πίνει λίγο από την σαμπάνια. Μπαίνω ξανά μέσα στον χώρο των δοκιμαστηρίων. <<Αυτό είναι από την καινούργια κολεξιόν και μοναδικό κομμάτι>> λέει η Άντζελα καθώς μου δείχνει ένα φόρεμα σε ασημένια απόχρωση και μένω έκπληκτη με το φόρεμα είναι υπέροχο. Είναι και αυτό γοργονέ με μια βαθιά λαιμόκοψη η οποία είναι διακοσμημένη περίτεχνα με μικρές πέτρες οι οποίες μοιάζουν με μικρά διαμαντάκια, που φτάνουν μέχρι κάτω την ούρα του φορέματος, η οποία είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή και φανταχτερή  καθώς έχει πάνω της πούπουλα. Είναι ένα πολύ θηλυκό φόρεμα αλλά ταυτόχρονα βγάζει και ένα δυναμισμό σε όποια γυναίκα το φορέσει. 

Η Άντζελα με βοηθάει να το φορέσω, αυτό το φόρεμα το θέλω είναι απίστευτο και κολακεύει υπέροχα τις καμπύλες του σώματός μου, ενώ αφήνει ακάλυπτο ένα μέρος της πλάτης μου. Βγαίνω πάλι από το δοκιμαστήριο και πάω προς την μαμά μου η Αλεξάνδρα μένει έκπληκτη μόλις με βλέπει <<Άννα αυτό το φόρεμα έχει φτιαχτεί για εσένα είσαι σαν να έχει βγει από  εξώφυλλο περιοδικού>> λέει καθώς με κοιτάζει <<Άννα είσαι υπέροχη νομίζω πως δεν χρειάζεται να ψάξεις άλλο>> λέει η μητέρα μου κοιτάζοντάς με<<Και νομίζω πως βρήκα το φόρεμα που θέλω>> λέω καθώς κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη είναι πραγματικά υπέροχο και κοστίζει μόνο εξακόσια πενήντα ευρώ. Φυσικά αυτό δεν είναι πρόβλημα για εμάς όταν πρόκειται για κάποιο σημαντικό γεγονός αλλά και πάλι δεν το λες και πανάκριβο. 

Μετά από λίγα λεπτά κάθομαι εγώ στον καναπέ αναπαυτικά πίνοντας σαμπάνια ενώ, η μητέρα μου είναι αυτή που έχει μπει στο δοκιμαστήριο για να δοκιμάσει κάποια από τα φορέματα που της διάλεξε η Αλεξάνδρα. Σε αντίθεση με εμένα η μητέρα μου ήθελε να φορέσει μαύρο χρώμα θεωρεί πως ένα φόρεμα σε αυτό το χρώμα είναι πάντα επίσημο και δεν ήθελε κάτι πολύ φανταχτερό αλλά κάτι πιο απλό και πιο κοντά στην ηλικία της αλλά ταυτόχρονα κομψό και ντελικάτο.  Την βλέπω να βγαίνει από το δοκιμαστήριο με ένα τέλειο φόρεμα το οποίο ήταν και αυτό όπως το δικό μου γοργονέ αλλά είχε αναδιπλούμενη λαιμόκοψη η οποία άφηνε ακάλυπτους τους ώμους και κάτω από το στήθος κοντά στην μέση ήταν διακοσμημένο με ένα  απλικέ λουλούδι. Το φόρεμα τόνιζε υπέροχα τις καμπύλες του σώματος της μητέρας μου και την αναδείκνυε. 

<<Νομίζω Ιζαμπέλα πως με την πρώτη βρήκες το κατάλληλο φόρεμα για εσένα>> λέει η Αλεξάνδρα καθώς πλησιάζει την μητέρα μου <<Νομίζω πως έχεις δίκιο το νιώθω υπέροχα πάνω μου και με κολακεύει>> λέει η μητέρα κοιτάζοντάς τον εαυτό της στο καθρέφτη <<Άννα;>> με ρωτάει κοιτάζοντας με <<Μαμά είναι υπέροχο πάνω σου και σου ταιριάζει>> της λέω χαμογελαστά. Η μητέρα μου κουνάει καταφατικά το κεφάλι της και πηγαίνει μέσα να αλλάξει. Μετά από λίγα λεπτά βγαίνει με τα ρούχα που φορούσε όταν ήρθε. <<Αλεξάνδρα θα μας τα στείλεις την άλλη Παρασκευή στις διευθύνσεις που θα σου πω>> λέει η μητέρα μου και κάθετε στον καναπέ <<Και τώρα θέλουμε παπούτσια , τσάντα και αξεσουάρ φυσικά να μας δείξεις>> λέει συμπληρώνοντας και πίνει μια γουλιά από την σαμπάνια της. <<Φυσικά Ιζαμπέλα επιστρέφω αμέσως>> η Αλεξάνδρα χάνετε πάλι στο πίσω μέρος του οίκου ενώ η Άντζελα την ακολουθεί από πίσω.