Όπως κάθε μέρα το ξυπνητήρι του κινητού μου άρχισε να χτυπάει ασταμάτητα. Το πιάνω στα χέρια μου και το κλείνω δεν θέλω να σηκωθώ ακόμα από το κρεβάτι μου. Πιάνω με τα χέρια μου το πρόσωπό μου καθώς σκέφτομαι πως για άλλη μια μέρα θα πρέπει να έρθω αντιμέτωπη με τον Άλεξ από το Σάββατο που  βρεθήκαμε στο κλαμπ έγινε ακόμα πιο απόμακρος δεν με χαιρετάει καν στις συσκέψεις έστω από καθαρή ευγένεια δεν μπορώ να εξηγήσω την συμπεριφορά του από την μία με φιλάει και από την άλλη κάνεις λες και δεν συνέβη μεταξύ μας τίποτα. Είτε παίζει με τα νευρά μου είτε απλά έκανε το κέφι του και δεν νιώθει τίποτα πιά για εμένα. Σηκώνομαι απρόθυμα από το κρεβάτι μου και πάω πρώτα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπό μου και να βάλω την ενυδατική μου κρέμα. Σήμερα έχω το ραντεβού με την μαμά μου για να διαλέξουμε ρούχα για την δεξίωση αν και είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει αυτή την στιγμή πρέπει να πάω δεν μπορώ να το ακυρώσω. 

Φτιάχνω το πρωινό μου καφέ και σκέφτομαι πως οι μέρες πλησιάζουν που ο Άλεξ θα αναλάβει την εταιρία το άλλο Σάββατο είναι η δεξίωση και μετά τις γιορτές θα πρέπει καθημερινά να έρχομαι αντιμέτωπη με τον Άλεξ. Η Μία με πήρε τηλέφωνο την Κυριακή και μου είπε πως πέρασε υπέροχα με τον Κρις και έχουν κανονίσει να βρεθούν πάλι μέσα στην εβδομάδα για φαγητό αυτή την φορά. Ο Κρις μάλιστα της ζήτησε να τον συνοδέψει στην δεξίωση, εκτός όμως από τον Κρις θα έρθουν και οι γονείς τους είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην ζωή αλλά και στην καριέρα του Άλεξ και είναι φυσικό να θέλει κοντά του εκείνη την ημέρα την οικογένειά του.  Αφού ήπια τον καφέ μου τρώγοντας ένα κρουασάν βουτύρου πήγα στην ντουλάπα του υπνοδωματίου μου και βγάζω μια ολόσωμη φόρμα στο χρώμα τις κανέλας. Ήταν ένα από τα αγαπημένα μου σύνολά για την δουλειά γιατί όποιος το έβλεπε νόμιζε πως φοράω δυο ξεχωριστά κομμάτια. Το κάτω μέρος της ολόσωμης φόρμας είναι ένα υφασμάτινο ψηλόμεσο παντελόνι μέχρι λίγο πιο πάνω από τον αφαλό ενώ είναι διακοσμημένο με μια άσπρη με χρυσές λεπτομέρειες ζώνη. Αντίθετα το πάνω μέρος είναι ένα πλεκτό στο ίδιο χρώμα ζιβάγκο με μακριά μανίκια και είναι ιδανικό για τους χειμωνιάτικους μήνες. Το συνδυάζω με ένα ασορτί μπλέιζερ και ένα ζευγάρι κλειστές γόβες στο χρώμα του λάτε καφέ,  οι οποίες έχουν δεξιά και αριστερά λίγη διαφάνεια. 

Κάνω ένα απαλό μακιγιάζ προσπαθώντας να καλύψω όσο μπορώ τους μαύρους κύκλους που με βασανίζουν εδώ και κάποιες μέρες καθώς δυσκολεύομαι να κοιμηθώ τα βράδια. Αφού φοράω τα ρούχα που διάλεξε παίρνω και το παλτό μου στην ίδια απόχρωση με τα υπόλοιπα ρούχα μου και πηγαίνω προς την κουζίνα. Βάζω το κινητό στην τσάντα μου και αφού βγαίνω από το διαμέρισμά μου κλειδώνω και μπαίνω στο ασανσέρ για να κατέβω στο ισόγειο. Την ώρα που βγαίνω από το ασανσέρ και πηγαίνω προς την έξοδο, βλέπω τον Φίλιπ να μιλάει με έναν από τους ενοίκους του συγκροτήματος. Βγαίνω στο δρόμο και πηγαίνω στο αυτοκίνητό μου όσο πιο γρήγορα μπορώ γιατί το κρύο είναι τσουχτερό. Βάζω μπροστά και ξεκινάω για την εταιρία μας. Στις οκτώ παρά δέκα παρκάρω στην θέση μου στο πάρκινγκ της εταιρία ενώ βλέπω πως ο Άλεξ έχει έρθει ήδη όπως και ο πατέρας μου. Το τελευταίο διάστημα ο μπαμπάς μου έρχεται καθημερινά στην εταιρία γιατί, όπως μου είπε της προάλλες θέλει να είναι όλα στην εντέλεια όταν αναλάβει ο Άλεξ και ελέγχει εξονυχιστικά όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με την εταιρία μας. 

Προσπερνάω κάποιους εργαζόμενους που συζητάνε στον χώρο της υποδοχής και πηγαίνω στα ασανσέρ. Μπαίνω μέσα μαζί με άλλους τέσσερις εργαζόμενους οι οποίοι κατεβαίνουν στον εικοστό όροφο. Το ασανσέρ συνεχίζει την ανοδική πορεία του ενώ σταματάει κανα δυο φορές για να μπουν κάποιοι άλλοι υπάλληλοι. Μετά δυο λεπτά βγαίνω στον όροφο της εταιρίας μας και προχωράω προς την Μάγκι <<Καλημέρα Μάγκι τι κάνεις;>> της λέω χαμογελαστά <<Μια χαρά δεσποινίς Άννα εσείς;>> με ρωτάει γλυκά <<Πολύ καλά Μάγκι αλλά θα ήμουν καλύτερα εάν μου μίλαγες στον ενικό>> της λέω <<Ξέρετε λόγω του πατέρα σας από σεβασμό>> μου λέει απολογητικά <<Άλλο ο πατέρας μου και άλλο εγώ, θέλω να με νιώθετε φίλη σας συνάδελφοι ήμαστε στο κάτω κάτω και έχουμε όλοι μας το ίδιο αφεντικό>> της λέω ψιθυρίζοντάς τα τελευταία λόγια με ένα στραβό χαμόγελο. Η Μάγκι γελάει <<Σε λίγο καιρό όπως μαθαίνω θα έχουμε καινούριο>> λέει εννοώντας φυσικά τον Άλεξ <<Ναι κάτι έχω ακούσει ότι είναι καλύτερο για την εταιρεία>> λέω χωρίς να θέλω να μιλήσω περαιτέρω για τον Άλεξ <<Καλή συνέχεια Μάγκι>>λέω καθώς προχωράω προς το γραφείο μου <<Επίσης Άννα>> απαντάει η Μάγκι στον ενικό όπως της ζήτησα. 

Καθώς πλησιάζω στο γραφείο βλέπω πως η πόρτα του Άλεξ είναι ανοιχτή αλλά αυτός δεν είναι μέσα αλλά αμέσως μόλις γυρίζω το βλέμμα μου στο γραφείο του πατέρα μου τους βλέπω να κάθονται και να συζητάνε προφανώς για τα οικονομικά ζητήματα της εταιρίας. <<Καλημέρα Έλενα>> λέω στην γραμματέα μου καθώς ανοίγω την πόρτα του γραφείου μου <<Καλημέρα Άννα όλα καλά πως πέρασες το Σαββατοκύριακο>> με ρωτάει καθώς με ακολουθεί μέσα στο γραφείο <<Καλά τίποτα το ενδιαφέρον>> της απαντάω καθώς αφήνω την τσάντα μου πάνω στο γραφείο μου. ΚΑΠΟΙΑ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ. Πετάγεται όπως πάντα αυτή η ενοχλητική φωνή στο κεφάλι μου <<Ο κύριος Σουάν μου ζήτησε την μελέτη σχετικά με την χτεσινή σύσκεψή με τον κύριο Κέιν και το πως προχωράμε από εδώ και πέρα>> λέει η Έλενα κοιτάζοντας της ατζέντα της. <<Καλά πες του πως μέχρι της δώδεκα το μεσημέρι θα τα έχει υπάρχει κάτι άλλο;>> την ρωτάω <<Όχι Άννα τίποτα άλλο για σήμερα, να σου φέρω το καφέ σου;>> με ρωτάει καθώς σημειώνει κάτι <<Ναι Έλενα σε ευχαριστώ μπορείς να πηγαίνεις>> της λέω και βγαίνει κλίνοντάς την πόρτα του γραφείου μου.  

Μετά από τρις ώρες έχω επιτέλους ολοκληρώσει την αναφορά μου σχετικά με την εταιρίας του Κέιν και την παραδίδω στην Έλενα για να την δώσει στον πατέρα μου. Της έχω ζητήσει επίσης να μου παραγγείλει από αγαπημένο μου κινεζικό να φάω για μεσημέρι γιατί μετά την δουλειά θα πρέπει να πάω στο ραντεβού με την μαμά μου στον οίκο μόδας οπότε ποιος ξέρει τι ώρα θα καταφέρω να πάω σπίτι μου και να φάω βραδινό. Η πόρτα του γραφείου χτυπάει δυο φορές <<Παρακαλώ>> λέω ενώ βλέπω τον πατέρα μου να είναι στην πόρτα <<Καλημέρα Άννα>> μου λέει καθώς κλείνει την πόρτα πίσω του και έρχεται να κάτσει στην καρέκλα μπροστά στο γραφείο μου. <<Καλημέρα μπαμπά όλα καλά;>> τον ρωτάω <<Ναι ήθελα να σου πω, πως μου άρεσε πολύ η αναφορά σου για τον Κέιν έκανες πολύ καλή δουλεία μαζί τους μπράβο σου>> μου λέει και μπορώ να δω κάποια περηφάνεια στα μάτια του. Είναι πολύ σπουδαίο όταν αναγνωρίζετε ο κόπος σου. Ο πατέρας μου δεν δίνει συχνά τα εύσημα αλλά όταν το κάνει σημαίνει πως είναι κάτι πάρα πολύ καλό. <<Σε ευχαριστώ πολύ μπαμπά δούλεψα αρκετά σκληρά με τον Κέιν γιατί θωρώ πως εάν πετύχουμε μαζί τους και άλλες γνωστές εταιρίες θα θελήσουν αναλάβουμε την διαφήμισή τους.  

<<Συμφωνώ μαζί σου να σε ενημερώσω πως έδωσα την αναφορά στον Άλεξ, μετά τις γιορτές αυτός θα αναλάβει τα ηνία της εταιρίας οπότε θεωρώ πως πρέπει να αρχίσει να ενημερώνετε σχετικά με τις υποθέσεις μας από τώρα όποτε εάν υπάρχει κάτι θα μιλήσεις μαζί του>> μου λέει και σηκώνετε από την καρέκλα. Τώρα μας υποχρέωσες, ήλπιζα, πως θα χρειάζονταν να συνεργαστώ με τον Άλεξ από την νέα χρονιά όχι από τώρα. <Α μου είπε η μητέρα σου πως θα πάτε να διαλέξετε ρούχα το απόγευμα φροντίστε να λάμπετε στη δεξίωση>> λέει ο πατέρας μου χαμογελώντας καθώς κλείνει την πόρτα του γραφείου μου φεύγοντας.