Νομίζω πως παθαίνω καρδιακή προσβολή. Η καρδία μου σταμάτησε νομίζω, να χτυπά για λίγα δευτερόλεπτα <<Άννα είσαι καλά;>> λέει η Μία κοιτώντας με με ανοιχτά μάτια. Η Έλσα και αυτή έχει γυρίσει και κοιτάει μια εμένα και μια το τραπέζι στο οποίο έχουν κολλήσει τα μάτια μου. <<Όλα καλά κορίτσια Άννα συμβαίνει κάτι είσαι εντάξει>> λέει και η Έλσα τώρα με μια ανησυχία στην φωνή της. Παίρνω επιτέλους τα μάτια μου από τον Άλεξ και κοιτάω τα κορίτσια <<Ναι μια χαρά όλα καλά>> λέω προσπαθώντας να βρω πάλι  την αυτοκυριαρχία μου. Ένας σερβιτόρος μας πλησιάζει <<Αυτό είναι κερασμένο από τον κύριο>> λέει ενώ δείχνει τον Άλεξ. Ο Άλεξ σηκώνει το ποτήρι του στον αέρα προς το μέρος μας κάνοντας και τους άλλους δυο που ήταν στο τραπέζι του να γυρίσουν προς τα εμάς ώστε να καταλάβουν που κοιτάζει ο Άλεξ. Ο σερβιτόρος μας αφήνει μια σαμπάνια Dom Pérignon. Χριστέ μου αυτή παίζει να έχει πάνω από τρακόσια ευρώ το μπουκάλι. Τα κορίτσια κοιτάζουν μια την σαμπάνια και μια εμένα με ανοιχτά μάτια γεμάτα έκπληξη. <<Άννα τι είναι... αυτό>> ρωτάει ρητορικά υποθέτω η Μία έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να βγάλω μιλιά από το στόμα μου. <<Άννα τον γνωρίζεις;>> με ρωτάει η Έλσα <<Δουλευ...>> καθαρίζω λίγο το λαιμό μου που έχει στεγνώσει <<Δουλεύει στην εταιρία μας...>> λέω. Η Μία με την Έλσα κοιτάζονται και μετά κοιτάζουν εμένα <<Άννα προφανώς σε γουστάρει>> Λέει η Μία <<Ποιος άλλος ανοίγει μια τέτοια σαμπάνια εάν δεν θέλει το άλλο άτομο στο οποίο την κερνάει>> συμπληρώνει η Έλσα

Δεν μπορώ να βγάλω λέξη από το στόμα μου γυρίζω και κοιτάζω προς το μέρος του Άλεξ μιλάει σε έναν από τους δύο που είναι στο τραπέζι του ενώ με κοιτάζουν και οι δύο τους. Τα μαγουλά μου νιώθω πως καίνε αν και κάτω από όλο αυτό το make up είναι αδύνατον να το καταλάβει κάποιος αλλά έχω το νιώθω καίγομαι θέλω επειγόντος να πάρω αέρα ή να ρίξω λίγο νερό πάνω μου. <<Πρέπει να πάω στην τουαλέτα>> λέω στα κορίτσια <<Θες να έρθω μαζί σου;>> μου προτείνει η Έλσα <<Όχι είμαι καλά μην ανησυχείς>> της λέω και προχωράω προς την τουαλέτα. Ευτυχώς δεν έχει κόσμο μέσα πλησιάζω στο μεγάλο έπιπλό με τους έξι νιπτήρες στην σειρά και ακουμπάω πάνω στο μάρμαρο του επίπλου και παίρνω μερικές βαθιές ανάσες. Πλένω τα χέρια μου και με ένα χαρτί το οποίο βρέχω ελάχιστα το ακουμπάω πάνω στο μέτωπό μου με προσοχή για να μην κατασωτέψω το μακιγιάζ μου. Και μετά το περνάω πάνω από το ανοιχτό  V στο ντεκολτέ μου. Είναι ότι πρέπει αυτή τη στιγμή και καταπραΰνει το κάψιμο που νιώθω σε όλο μου το σώμα. <<Άννα>> Ο Άλεξ στέκετε στην είσοδο των γυναικείων τουαλετών <<Τι θες εσύ εδώ;>> λέω ενώ πισοπατώ για να κάνω ακόμα μεγαλύτερη την απόστασή μεταξύ μας <<Είσαι καλά;>> με ρωτάει και μόλις με δυο βήματα του με έχει φτάσει σε απόστασή αναπνοής.

Νιώθω να πνίγομαι και απομακρύνομαι από τον Άλεξ πηγαίνοντας προς τα πίσω αλλά χτυπάω σε τοίχο <<Φύγε σε παρακαλώ>> του λέω ενώ η φωνή μου ίσα που ακούγετε <<Άννα είσαι τόσο όμορφή σήμερα με αυτό το φόρεμα>> μου λέει και με πλησιάζει <<Πάντα είσαι όμορφη>> μου λέει και βάζει μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από τα αυτί μου. Το άγγιγμά του βάζει φωτιά στο σώμα μου, στο αίμα μου <<Άλεξ μη...>> του λέω με τρεμάμενη φωνή σιγανά. Μου σηκώνει το πιγούνι έτσι που τα μάτια μου τώρα κοιτάνε τα δικά του. Βλέπω τις φωτιές μέσα τους να καίνε με ορμή ότι υπάρχει στο πέρασμα τους. <<Άλεξ...>>  λέω σιγανά <<Τι θες Άννα>> μου λέει με μάτια που καίνε από πόθο και αυτό ήταν αρκετό για εμένα. Τον τραβάω από το πουκάμισό του και τον φιλάω ανταποκρίνεται αμέσως βαθύνοντας ακόμα πιο πολύ το φιλί μας. Χριστέ μου δεν ήξερα πόσο είχε λείψει αυτό από το σώμα μου ήταν λες και αναγνώριζε το στόμα του, το σώμα του. Με κόλλησε στο τοίχο ενώ έπιασε τον γοφό μου και το σήκωσε φιλώντας με ασταμάτητα ενώ εγώ μπορούσα να αισθανθώ την στύση του που, πίεζε το παντελόνι του. Ένιωθα να λιώνω κάτω από το άγγιγμά νόμιζα πως θα λιποθυμήσω αλλά, ξαφνικά ο Άλεξ τραβιέται απότομα <<Συγνώμη δεν έπρεπε να το κάνω αυτό παραφέρθηκα...>> λέει και βγαίνει σχεδόν τρέχοντας από την τουαλέτα. Έχω μείνει με την πλάτη ακόμα ακουμπισμένη στον τοίχο και προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς συνέβη τώρα. 

Μετά από λίγα λεπτά βγαίνω από την τουαλέτα πηγαίνοντας στα κορίτσια καθώς πλησιάζω βλέπω πως κάποιος είναι μαζί με κορίτσια και μιλάει και συνειδητοποιώ πως ήταν ένας από τους δυο που είναι μαζί με τον Άλεξ. <<Άννα είσαι καλά λίγο ακόμα και θα ερχόμουν να σε βρω>> λέει η Έλσα την ώρα που πλησιάζω. Ο άντρας που είναι δίπλα από την Μία γυρίζει προς το μέρος μου <<Άννα>> λέει και πιάνει το χέρι μου κάνοντάς μου ένα χειροφίλημα <<Χαίρομαι πού για την γνωριμία με λένε Κρις>> μου λέει καθώς αφήνει το χέρι μου και μου δίνει ένα ποτήρι με σαμπάνια. Το χρειάζομαι απεγνωσμένα αυτή την στιγμή το παίρνω στα χέρια μου και πίνω μια γερή γουλιά. Μμμ είναι τόσο τέλεια σκέφτομαι καθώς πίνω <<Είμαι ο μικρότερος αδελφός του Άλεξ>> λέει ενώ στο άκουσμα αυτών που έλεγε πήγα να πνιγώ με την σαμπάνια <<Είσαι καλά>> μου λέει προσέχοντας την αντίδρασή μου <<Τι έχετε πάθει και οι δύο με το εάν είμαι καλά;>> λέω κάπως δυνατά κάνοντας, τα κεφάλια των κοριτσιών να γυρίσουν απότομα. Ο Κρις χαμογελάει ανεπαίσθητα <<Τελικά ο αδελφός μου είχε δίκιο για εσένα όντως είσαι πολύ δυναμική έκτος από όμορφη>> λέει κοιτάζοντας με ενώ τα κορίτσια ακούν με ανοιχτά μάτια αυτά που λέει ο Κρις. <<Σου έχει μιλήσει ο Άλεξ για εμένα>> λέω δεν ξέρω εάν θέλω να ξέρω τι του έχει πει και αν πρέπει να χαρώ ή όχι. <<Μην ανησυχείς μόνο τα καλύτερα μου έχει πει>> λέει και μου κλείνει το μάτι. 

Χρίστε μου έχω γίνει κατακόκκινη από την ντροπή αλλά αυτό δεν μπορεί να το δει κανείς ευτυχώς. <<Κρις πρέπει να φύγουμε>> ο Άλεξ στέκετε πίσω μου και με σταθερή φωνή μιλάει στον αδελφό του. <<Χαλάρωσε Άλεξ μόλις γνώρισα την Άννα>> λέει χαμογελώντας πονηρά στο Άλεξ. Τα μάτια του Άλεξ εάν είχαν υπερφυσικές δυνάμεις θα τον είχαν κάνει ήδη στάχτες αλλά ευτυχώς -  για τον Κρις δεν έχει. <<Είπα φεύγουμε έχω δουλειά το πρωί>> του λέει επιμένοντας. Ο Κρις σηκώνει τα χέρια ψιλά σε ένδειξη υποχώρησης. <<Κυρίες μου>> λέει και κάνει σε όλες μας ένα τελευταίο χειροφίλημα <<Ελπίζω να πούμε σύντομα>> λέει σιγανά, στο αυτί της Μίας καθώς αφήνει το χέρι της, αλλά εγώ το ακούω καθαρά αφού είμαι δίπλα της. Νομίζω πως του αρέσει η φίλη μου φαίνεται καλό παιδί και κούκλος όπως ο αδελφός του με γαλάζια μάτια μόνο που έχει καστανά μαλλιά αντί για μαύρα όπως ο Άλεξ <<Άννα εμείς θα τα ξαναπούμε θα μείνω μέχρι την δεξίωση στις γιορτές>> μου λέει καθώς φεύγει από το τραπέζι μας. <<Καληνύχτα κυρίες μου>> λέει ο Άλεξ παίρνοντας τον αδελφό του μακριά από εμάς. Παίρνουν τα πράγματά του από το τραπέζι και πηγαίνουν προς την έξοδο. <<Άννα πρέπει να μας δώσεις κάποιες εξηγήσεις αμέσως>> λέει η Έλσα κοιτάζοντας με <<Τι συμβαίνει μεταξύ εσένα και του κούκλου αδελφού του Κρις>> λέει η Μία γεμάτη ανυπομονησία <<Και μην μας πεις πως κάνουμε λάθος και δεν συμβαίνει τίποτα, το είδαμε πως σε κοίταζε, πως κοιταζόσασταν>> συμπληρώνει η Έλσα στον ίδιο τόνο. 

Παίρνω μια βαθιά ανάσα δεν υπάρχει περίπτωση να γλυτώσω από αυτό <<Καλά αλλά δεν είναι το κατάλληλο μέρος για συζήτηση αυτή την ώρα>> τους λέω ελπίζοντα πως θα την γλυτώσω. Η Μία με την Έλσα κοιτάζονται και καταλαβαίνω πως κάτι σκαρώνουν <<Ωραία πάμε σπίτι σου τότε να τα πούμε με την ησυχία μας>> λέει η Μία και η Έλσα συμφωνεί. Γαμώτο τώρα δεν έχω άλλη επιλογή και το ξέρουν εάν αρνηθώ θα  καταλάβουν πως δεν θέλω να μάθουν τι έχει συμβεί μεταξύ εμένα και του Άλεξ. <<Οκ πάμε>> λέω απρόθυμα και παίρνουμε τα πράγματά μας φορώντας τα πανωφόρια μας. Βγαίνουμε από την είσοδο του μαγαζιού κάνει παγωνιά έξω περισσότερη από την ώρα που έφυγα από το σπίτι. <<Έχω παρκάρει απέναντι>> τους λέω και περνάμε τον δρόμο ξεκλειδώνω τα αμάξι και μπαίνουμε μέσα η Μία κάθετε στην θέση του συνοδηγού και η Έλσα πίσω. Βάζω μπροστά και ξεκινάω για το σπίτι ενώ κοιτάω την ώρα στο αμάξι που γράφει 03:44 είμαι σίγουρή πως θα μας βρει το ξημέρωμα συζητώντας. Ευτυχώς αύριο δεν έχω να κάνω τίποτα σκέφτομαι τι δουλειά θα μπορούσε να έχει ο Άλεξ αύριο Κυριακή αφού η εταιρία μας είναι κλειστά εκτός και αν ήταν απλά δικαιολογία για να πάρει τον Κρις από το μαγαζί και να φύγουν. Βγαίνω στην FDR Dr και στην Harlem River Dr ώστε πάρω την I-87 N ευτυχώς, δεν έχει κίνηση σε είκοσι λεπτά θα πρέπει να έχουμε φτάσει στο διαμέρισμά μου.