Ο Άλεξ ξεκλείδωσε την πόρτα και βλέπω τον πατέρα μου μαζί με δυο υπαλλήλους μπροστά μου. Τα μάτια του πατέρα μου έπεσαν πρώτα πάνω στον Άλεξ και ύστερα σε εμένα κοιτάζοντας μας χωρίς να μπορεί να επεξεργαστεί την εικόνα στο μυαλό του << Κύριε Σουάν καλημέρα σας>> είπε ο Άλεξ κάπως σφιγμένα και έκανε στην άκρη να περάσει ο πατέρας μου. <<Μπορώ να μάθω τι ακριβός συμβαίνει εδώ και είστε κλειδωμένοι στην αίθουσα συσκέψεων μόνοι σας>> είπε ο πατέρας μου με ένα έντονο ύφος και με κοίταξε απο πάνω μέχρι κάτω και τους δυο << Τίποτε δεν συμβαίνει κύριε Ίαν  απλός η πόρτα μάλλον πρέπει να έχει κάποιο θέμα και να μην άνοιγε>> είπε ο Άλεξ, Χριστέ μου τι απαίσια δικαιολογία βρήκε, κάτι πιο πιστικό δεν ήξερε να πει ούτε εγώ η ίδια δεν θα το πίστευα αυτό. <<Έχει δίκιο>> το στόμα μου μίλησε πριν βουτήξω την γλώσσα μου στο μυαλό μου και σκεφτώ προσπαθούσα να υπερασπιστώ τον Άλεξ και τον εαυτό μου φυσικά  <<και εγώ το έχω προσέξει οτι καμία φορά κολλάει μπαμπά>>. Θα φωνάξω κλειδαρά αύριο να την φτιάξει>> πρόσθεσα. << Εσύ πως και ήρθες τόσο νωρίς συνέβη κάτι;>> Το κεφάλι του πατέρα μου ξεκόλλησε απο τον Άλεξ τον οποίο και κάρφωνε τόση ώρα με το βλέμμα του και γύρισε να κοιτάξει έμενα. <<Άλλαξα την ώρα της πτήσης για να είμαι νωρίτερα εδώ και να μην τρέχω να προλάβω το δείπνο>> είπε ο πατέρας μου <<Νόμιζα οτι σε είχε ενημερώσει η Κάτια>> συμπλήρωσε. 

Φυσικά και η Κάτια η γραμματέας του πατέρα μου θα με ενημέρωνε εάν είχα πάει στο γραφείο μου και δεν έτρεχα σαν τρελή το πρωί να προλάβω το μίτινγκ το οποίο είχαμε στις 8. Βλέπεις σήμερα έπρεπε να αργήσω να ξυπνήσω λόγο της αυπνίας που είχα το βράδυ όταν σκεφτόσουν γυμνό το Άλεξ και έπρεπε να  αυτοϊκανοποιηθείς δυο φορές για να κοιμηθείς. Να την πάλι αυτή η φωνούλα μέσα στο κεφάλι μου τι πρέπει να κάνω για να σταματήσει επιτέλους και φυσικά το πρωί είχε τρομερή κίνηση στους δρόμους εκεί του έφτανα κάθε πρωί με το αμάξι σε 20 λεπτά απο το σπίτι μου σήμερα έκανα τα διπλάσια . 

<<Δεν πήγα ακόμα απο το γραφείο μου τώρα ετοιμαζόμουν να πάω και να ρίξω μια τελευταία ματιά στις προτάσεις μας πριν το δείπνο>> είπα και προσπαθούσα να βρω την αυτοκυριαρχία που είχα χάσει εδώ και λίγα λεπτά . Έριξα μια γρήγορη ματιά στο ρολόι 12:30 ακόμα ευτυχώς έχω χρόνο να προετοιμαστώ. << Ωραία Άλεξ είδες τον ισολογισμό του τριμήνου που πέρασε;>> Ο πατέρας μου κοίταζε τώρα τον Άλεξ με μια ανυπομονησία στα μάτια του <<Τώρα ετοιμαζόμουν να την δω κύριε Σουάν>>  απάντησε με έμφαση ο Άλεξ χωρίς να φανερώνει  κανένα συναίσθημα, άραγε απο μέσα του ήταν τόσο ταραγμένος όσο και εγώ ή απλά τα αντιμετώπιζε όλα τόσο ψύχραιμα <<Σε μια ώρα θέλω να με ενημερώσεις στο γραφείο μου πριν το δείπνο σχετικά με τον ισολογισμό>> είπε ο πατέρας μου στον Άλεξ με έντονο ύφος <<Υπάρχει κάτι άλλο να πούμε ή να πάμε επιτέλους στις δουλείες μας;>> ρώτησε σαν να καταλάβαινε την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα  που επικρατούσε μέσα στην αίθουσα εδώ και ώρα <<Όχι μπαμπά φεύγω>> είπα και πήγα προς την πόρτα <<Περίμενε Άννα θα πάμε παρέα >> μου είπε ο πατέρας μου και κοντοστάθηκα να τον περιμένω << Και εγώ κύριε δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο σε μια ώρα θα είμαι στο γραφείο σας>>  είπε ο Άλεξ κοιτάζοντας τον πατέρα μου <<Ωραία στις 2 παρα 10 να είσαι κάτω στο λόμπι και να μας περιμένεις>> είπε κοφτά.

Ορίστε γύρισα και κοίταξα απότομα  τον πατέρα μου τι ακριβώς εννοεί με αυτό.<<Δεν καταλαβαίνω κύριε>> είπε ο Άλεξ κάνοντας την ερώτηση που είχα στο μυαλό μου εκείνη την ώρα << Θα έρθεις μαζί μας στο δείπνο είναι καιρός να αρχίζουν οι πελάτες να γνωρίζουν το υποδιευθυντή>> σταμάτησε για λίγο και συνέχισε <<Μπορεί στο μέλλον στο μακρινό μέλλον >> τόνισε <<Να είσαι εσύ ο διευθυντής κάλο είναι να σε γνωρίζουν απο την αρχή οι πελάτες μας>> είπε ο πατέρας μου <<Φυσικά κύριε θα είμαι στο λόμπι και θα σας περιμένω>> είπε ο Άλέξ και με κοίταξε φευγαλέα πριν γυρίζει τα μάτια του και πάλι στον πατέρα μου. Ακόμα όμως και αυτή η ελάχιστη ματιά του με έκανε να ανατριχιάσω. Σκατά θα έπρεπε να τον δω πάλι στο δείπνο και δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα αυτή. <<Πάμε>> είπε ο πατέρας μου και βγήκαμε έξω απο την αίθουσα. Επιτέλους είχα αρχίσει να ανασαίνω και πάλι κανονικά. Οι υπάλληλοι πήγαιναν πάνω κάτω στα γραφεία τους για να τακτοποιήσουν τις δουλείες που είχαν ενώ άλλοι ήταν απορροφημένοι στους υπολογιστές που ήταν στα γραφεία τους. 

Προχωρήσαμε προς τα γραφεία μας << Τα λέμε μετά μπαμπά>> είπα όταν έφτασα έξω απο το γραφείο μου το γραφείο του Άλεξ ήταν απέναντι απο το δικό μου και στην μέση ήταν του πατέρα μου το οποίο ήταν και το μεγαλύτερο στον όροφό μας. Είχαμε πάνω απο 400 υπαλλήλους που δούλευαν για εμάς άλλοι είχαν τα γραφεία τους και άλλοι ήταν για τις εξωτερικές δουλειές τις εταιρίας μας. Μόλις πλησίασα η Έλενα η γραμματέας μου σηκώθηκε όρθια και με ακολούθησε μέσα στο γραφείο μου <<Καλημέρα δεσποινίς Άννα>> μου είπε καθώς μπαίναμε στο γραφείο μου <<Καλημέρα Έλενα τι έχουμε;>> την ρώτησα . γραφείο μου ήταν αρκετά μεγάλό με ένα τεράστιο γραφείο καθώς και είχε και ένα καναπέ με τραπεζάκι για τις πιο ανάλαφρες συζητήσεις με τους πελάτες. Αυτό που το έκανε μοναδικό ήταν τα τεράστια γυάλινα παράθυρα απο τα οποία φαινόταν η θέα την πόλης απο κάτω και έμπαιναν οι ζεστές αχτίνες του  ήλιου μέσα στο γραφείο. Αν και Νοέμβρης είχε αρκετή ζέστη φυσικά το βράδυ είχε ψύχρα αλλά και πάλι ήταν υπέροχα. Όταν βράδιαζε μπορούσες να δεις την φωτισμένη πόλη απο κάτω και τον έναστρο ουρανό όταν δεν τον έκρυβαν τα σύννεφα. 

Η Έλενα μου έδωσε την αλληλογραφία μου καθώς και κάποια  χαρτιά που έπρεπε να υπογράψω. Έβαλα τις υπογραφές και τις τα έδωσα πίσω. <<Τελειώσαμε δεσποινίς>> μου είπε <<Ωραία μπορείς να πηγαίνεις Έλενα σε ευχαριστώ>> της ανταπέδωσα το χαμόγελο και έβγαλα απο το συρτάρι μου τα χαρτιά για τις προτάσεις για τον Έντουαρντ Κέιν τον νέο μας πελάτη καθώς η Έλενα έβγαινε απο το γραφείο μου και έκλεισε την πόρτα. Ούφ μετά απο αρκετή ώρα τελείωσα την μελέτη στα χαρτιά μου και τα μάζεψα στον φάκελό που θα έπαιρνα μαζί μου στην συνάντηση. Κοίταξα την ώρα 13:40 όταν χτύπησε η πόρτα <<παρακαλώ περάστε>> είπα και η Έλενα μπήκε μέσα κρατώντας στα χέρια της κάποια χαρτιά<<Αυτά τα έφερε η Ρειτσελ>> μου είπε και άφησε τα χαρτιά στο γραφείο μου. Ο ισολογισμός θυμήθηκα πως είχα πει στο Άλεξ τα στείλει με την γραμματέα του <<Σε ευχαριστώ πολύ Έλενα μπορείς να πηγαίνεις>> Η Έλενα αποχώρισε και εγώ έριξα μια γρήγορή ματιά στα χαρτιά όλα πήγαιναν τέλεια μάλλον κάτι καλύτερο απο τέλεια φανταστικά οι μετοχές ανέβαιναν  συνέχεια της εταιρίας και βελτιώνονταν συνέχεια η οικονομική μας κατάσταση. 

Ρίχνω μια ματιά στην ώρα 13:50 έπρεπε να φύγω παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω απο το γραφείο μου <<Έλενα φεύγω για το δείπνο δεν θα επιστρέψω μετά καλό βράδυ >> της είπα και προχώρησα προς το ασανσέρ.<<Καληνύχτα σας>> φώναξε πίσω μου η Έλενα. Δεν παρατήρησα καμία κίνηση στα γραφείου του πατέρα μου ούτε του Άλεξ άρα υποθέτω είχαν κατέβει ήδη και οι δυο στο λόμπι και με περίμεναν. Πατάω το κουμπί του ασανσέρ και μετά απο λίγα δευτερόλεπτα οι πόρτες ανοίγουν και μπαίνω μέσα ευτυχώς είναι άδειο. Κοιτάζομαι λίγο στο ολόσωμο καθρέφτη του ασανσέρ και μόνο τότε συνειδητοποιώ κάτι που είχα ξεχάσει εντελώς. ΣΚΑΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑ ΚΑΛΣΟΝ.