Κατεβαίνω τα δυο σκαλοπάτια και μπαίνω στο άλλο σαλόνι. Τα ξαδέλφια μου κάθονται στον άσπρο καναπέ και  παρακολουθούν μια ταινία στην τηλεόραση με τα πόδια του πάνω στο γυάλινο τραπεζάκι. Έτσι και μπουν μέσα τώρα οι μανάδες μας σίγουρα θα τους τα ψάλουν πηγαίνω σιγά σιγά στις μύτες των ποδιών μου από πίσω τους και τους χτυπάω στα μπράτσα κάνοντάς τους να πεταχτούν όρθιοι και να βγάλουν μια κραυγή. <<Άννα γαμώτο μας τρόμαξες>> φωνάζει ο Λούκας ενώ έχω γελάω και με αγκαλιάζει και τον ακολουθεί και η Ολίβια <<Σορρυ αλλά δεν κρατήθηκα, το ξέρετε πως εάν έμπαιναν οι μανάδες μας και σαν έβλεπαν με τα πόδια στο τραπεζάκι θα τα ακούγατε>> τους λέω προειδοποιητικά <<Δηλαδή μας έσωσες από βέβαιο θάνατο>> λέει η Ολίβια γελώντας. Καθίσαμε όλοι παρέα στον καναπέ και συζητήσαμε για την καθημερινότητά μας η Ολίβια είναι στο πανεπιστήμιο  του Τορόντο μαζί με τον Λούκας. Ολίβια σπουδάζει ιατρική ενώ ο Λούκας ιστορία της τέχνης. 

Μετά απο μια ώρα η μητέρα μου ήρθε να μας φωνάξει να φάμε είναι η μόνες μέρες του χρόνου που δεν φτιάχνουν για εμάς άλλοι το φαγητό αλλά μαγειρεύουν οι μητέρες μας. Πηγαίνουμε στην μεγάλη τραπεζαρία η οποία είναι  υπερυψωμένη πάνω από την τεράστια κουζίνα μας σε άσπρο χρώμα με τεράστια παράθυρα που μπορείς άνετε να δεις τον εξωτερικό χώρο. Εγώ με τα ξαδέλφια μου καθόμαστε δίπλα δίπλα ενώ οι γονείς μας απέναντι. Οι μανάδες μας έχουν βάλει ήδη την γαλοπούλα να μαριναριστεί από σήμερα για το το αυριανό μας τραπέζι. Σήμερα έχουν φτιάξει μια υπέροχή μυρωδάτη σούπα από μοσχάρι η οποία ταιριάζει υπέροχα με τον χειμωνιάτικο καιρό. Βάζω στο κρυστάλλινο ποτήρι μου λευκό κρασί όπως και όλοι οι υπόλοιποι. <<Καλώς βρεθήκαμε όλοι παρέα>> λέει ο πατέρας μου σηκώνοντας το ποτήρι και εμείς το ακολουθούμε και πίνουμε από μια γουλιά πριν αφήσουμε τα ποτήρια μας στο τραπέζι. Συζητάμε κυρίως για την δουλειά και το επαγγελματικό μας μέλλον ενώ η Ολίβια με τον Λούκας μας λένε τα σχέδια τους για το μέλλον. 

Η Ολίβια ήδη κάνει την πρακτική της ενώ ο Λούκας θέλει μόλις τελειώσει να κάνει το μεταπτυχιακό του σχετικά με τους Ιταλούς φιλοσόφους όπως, ο Δάντης και θέλει να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για αυτόν και τα παγκόσμια έργα του. <<Εμένα θα μου επιτρέψετε να πάω τα πράγματά μου επάνω>> λέω μετά το δείπνο θέλω να κάνω ένα ντουζ οπωσδήποτε μετά από τόσο δρόμο <<Φυσικά Άννα εμείς Ιζαμπέλα πάμε να συνεχίσουμε το κρασάκι μας στο σαλόνι τι λες>> προτείνει η θεία μου στην μαμά μου. <<Εγώ έχω κάποια τηλεφωνήματα να κάνω ακόμα και θα έρθω μετά θα είμαι στην βιβλιοθήκη>> λέει ο πατέρας μου και σηκώνετε πρώτος από το τραπέζι και στην συνέχεια τον ακολουθούμε και οι υπόλοιποι. <<Εμείς πάμε λίγο στα δωμάτιά μας και θα κατέβουμε σε λίγο>>  λένε η Ολίβια με τον Λούκας. Προχωράμε όλοι μαζί πως την μεγάλη σκάλα βλέπω τον πατέρα μου να μπαίνει στην βιβλιοθήκη η οποία είναι αριστερά από την μεγάλη σκάλα παίρνω τις βαλίτσες μου - ευτυχώς τις έκανα ελαφριές αυτή την φορά! Ο Λούκας προχωράει πρώτος αφήνοντας εμένα και την Ολίβια πίσω του έφυγε για να γλυτώσει το κουβάλημα σκέφτηκα από μέσα μου και χαμογέλασα <<Θέλω να σου Άννα γνώρισα κάποιον...>> λέει η Ολίβια ψιθυριστά στο αυτί μου καθώς ανεβαίνουμε την σκάλα  χαμογελώντας μου <<Ανυπομονώ να ακούσω>> τις λέω και της κλείνω το μάτι μου καθώς αποχωριζόμαστε  για τα δωμάτιά μας 

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα στο δωμάτιο μου. Αυτό το δωμάτιο είναι υπέροχο όλα είναι αλλά αυτό το λατρεύω από τότε που οι γονείς μου με άφηναν να κοιμάμαι μόνη μου αυτό το δωμάτιο είχα διαλέξει. Ήταν το αγαπημένο της γιαγιάς μου όπως μου έχουν πει, της οποίας και έχω πάρει το όνομα. Το δωμάτιο αυτό το χρησιμοποιούσε για να ζωγραφίζει στον ελεύθερο χρόνο της και μάλιστα κάποιοι από αυτούς διακοσμούν το σπίτι ένας υπάρχει και μέσα σε αυτό το δωμάτιο. Δυστυχώς ήμουν μόλις ενός ετών όταν πέθανε λόγο καρδιακού προβλήματος που είχε. Αφήνω τις βαλίτσες μου πάνω στο  ταμπουρέ που είναι μπροστά στο κρεβάτι μου. Το δωμάτιο είναι βαμμένο σε μια φιστικί απαλή απόχρωση. Το κρεβάτι έχει πάνω του ροζ σεντόνια με ένα άσπρο πάπλωμα και ασορτί μαξιλάρια, δυο κομοδίνα σε φυσικό ξύλο με μαύρα σιδερένια ποδαρικά και πάνω στο κάθε ένα υπάρχουν δυο φωτιστικά αντίκες. Γενικότερο όλο το σπίτι είναι γεμάτο από πράγματα εποχής τα οποία άνετε τα συναντάει κάποιος σε κάποια έκθεση να πουλιούνται πανάκριβα. Το ίδιο ισχύει και για το υπέροχο μπουντουάρ  σε άσπρο χρώμα με καθρέφτη από πάνω του. Την διακόσμηση ολοκληρώνουν ένας καναπές σε μπεζ χρώμα με δύο μαξιλάρια πάνω του και ένα μικρό γυάλινο τραπεζάκι.  Δίπλα από το καναπέ υπάρχει άλλο ένα τραπεζάκι στρογγυλό με δυο μικρά σκαμπό δεξιά και αριστερά του ενώ υπάρχουν και κάποιες διάσπαρτες καρέκλες μέσα στο χώρο.  

Το καλύτερο όμως είναι πως διαθέτει δικό του μπαλόνι το δικό μου και το δωμάτιο των γονιών μου στην απέναντι πλευρά του κτηρίου. Τα βράδια του καλοκαιριού όποτε ερχόμαστε εδώ μαζευόμαστε εγώ με τα ξαδέλφια μου στο δικό μου μπαλκόνι ενώ οι γονείς μας στο απέναντι και με αυτό το τρόπο ας πούμε πως έχουμε την ελευθερία να λέμε ότι θέλουμε χωρίς να ακούμε τις επιπλήξεις από τις μανάδες μας. Έβγαλα κάποια από τα φορέματά μου και τα κρέμασα στην ντουλάπα για να μην τσαλακωθούν καθώς και κάποια πουκάμισα μου. Δυο με τρις μέρες πριν να έρθουμε στο σπίτι η θεία μου φροντίζει να στείλει κάποιον και να καθαρίσει το σπίτι από την σκόνη να τρώσει τα κρεβάτια με καθαρά σεντόνια και να γεμίσει τα ντουλάπια της κουζίνας και το ψυγείο με πράγματα.  Αφού μαζεύω τις βαλίτσες μου και τις αφήνω στην άκρη πηγαίνω προς το μπάνιο. Το κάθε υπνοδωμάτιο έχει το δικό του αλλά υπάρχει και ένα στον κάτω όροφο μικρότερο από τα υπόλοιπα όμως. 

Όπως και το υπνοδωμάτιο και το μπάνιο είναι τεράστιο βέβαια δεν διαθέτει μπανιέρα τζακούζι του έχει το μπάνιο των γονιών μου αλλά σε καμία περίπτωση δεν το λες άσχημο. Όταν μπαίνεις μέσα έχει έναν τεράστιο ολόσωμο καθρέφτη ενώ απέναντι υπάρχει μια συρταριέρα με διάφορα σαμπουάν, αφρόλουτρα, κρέμες μαλλιών και οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρειαστούμε. Έχει ένα τεράστιο παράθυρό και τρία μικρά κάδρα κρέμονται δίπλα από τον καθρέπτη στον τοίχο με ίδια απόχρωση όπως του υπνοδωματίου. Ένας παλιός πολυέλαιος φωτίζει τον χώρο. Προχωράω προς τα μέσα του μπάνιου ένα μπουρνούζι κρέμεται από ένα χρυσαφί μικρό άγκιστρο στον τοίχο. Ανάβω τα υπόλοιπα φώτα στο τοίχο που σχηματίζει μια μεγάλη κυκλική καμάρα πάνω, από το μαύρο τύπου μάρμαρο έπιπλο με τους δυο χρυσαφί νιπτήρες. Υπάρχει ένας τεράστιος κυκλικός καθρέφτης ο οποίος ξεκινάει από το έπιπλό μέχρι και το τέλος της καμάρας αλλά και άλλο δυο μικρότεροι δεξιά και αριστερά πάνω από τους νιπτήρες. Στα δεξιά μου υπάρχει μια παλιά χρυσαφί σιδερένια ραφιέρα με άσπρες πετσέτες σε διαφορετικά μεγέθη. Αλλά υπάρχουν ήδη δυο κρεμασμένες στη χρυσαφί πετσετοκρεμάστρα. 

Παίρνω από την συρταριέρα ένα αφρόλουτρο με άρωμα βανίλια σαμπουάν και μαλακτική κρέμα για τα μαλλιά μου και αφού βγάζω τα ρούχα μου μπαίνω στο ντουζ. Όπως και το υπόλοιπο μπάνιο έχει πλακάκια σε μαύρο χρώμα τύπου μάρμαρο ενώ η χρυσαφί στήλη του ντουζ μοιάζει βγαλμένη από άλλη εποχή. Ανοίγω τε ζεστό τέρμα και χώνομαι κάτω από ζεστό νερό. Επιτέλους νιώθω ότι όλη μου η κούραση φεύγει επιτέλους από το σώμα μου. Ο Άλεξ σκέφτομαι πως θα έχει φτάσει στο Σιάτλ αφού η πτήσεις διαρκούν γύρω στις έξη ώρες περίπου. Η ώρα είναι γύρω στις 11 άρα θεωρώ πως πρέπει να έχει φτάσει στο αεροδρόμιο. Σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να ήταν εδώ μαζί μου στο ντουζ αυτή τη στιγμή αλλά δεν είναι. ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΕΊΝΑΙ  λέει αυτή η φωνή. Να την πάλι πρέπει να την εξοντώσω σκέφτομαι αλλά είναι φυσικό αδύνατον. Μετά από μισή ώρα μέσα στο μπάνιο τυλίγομαι με το απαλό γκρι μπουρνούζι και παίρνω μια πετσέτα να σκουπίσω τα μαλλιά μου. Βγάζω από το συρτάρι το πιστολάκι και αρχίζω να στεγνώνω τα μαλλιά μου ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να τα ισιώσω όσο μπορώ με μια βούρτσα ενώ κλείνω το πιστολάκι ακούω από μέσα κάποιον να χτυπάει την πόρτα μου και πηγαίνω προς το υπνοδωμάτιό μου. <<Παρακαλώ>> λέω περιμένοντας να δω ποιος χτυπάει. Η Ολίβια εμφανίζεται με δυο ποτήρια κρασί στο χέρι <<Μπορώ να περάσω;>> με ρωτάει γλυκά <<Φυσικά πέρνα κάτσε σε ένα λεπτό έρχομαι>> λέω και αφού παίρνω ένα ζευγάρι φόρμες και εσώρουχα πηγαίνω μέσα στο μπάνιο για να ντυθώ.