Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που  βλέπω. Ένα τεράστιο σπίτι με πανύψηλες τζαμαρίες από τις οποίες βλέπεις όλο τον Μανχάταν δεν υπάρχει, είναι λες και βρίσκομαι στα σύννεφα. Με το που μπαίνεις υπάρχει μια πανύψηλη ελικοειδής γυάλινη σκάλα που ενώνει τους τρεις ορόφους. Είναι το πιο ψηλό κτήριο σε ολόκληρο τον κόσμο και το γνωρίζω πολύ καλά χρόνια ήταν όνειρό μου να συνεργαστούμε με την συγκεκριμένη κτηματική εταιρία αλλά, ποτέ μέχρι τώρα δεν τα είχαμε καταφέρει και ξαφνικά θα κατοικώ σε ένα δικό τους κτήριο μου φαίνεται ότι ονειρεύομαι. Μαζί με την Λέιλα προχωράμε προς το εσωτερικό του σπιτιού όπου βλέπω έναν πολύ μεγάλο χώρο στην μέση του οποίου είναι τοποθετημένο ένα μαύρο πιάνο και δεξιά και αριστερά του υπάρχουν δυο μεγάλοι γωνιακοί καναπέδες με πολυθρόνες σε γκρι και άσπρες αποχρώσεις. Από το ψηλό ταβάνι κρέμονται δυο φωτιστικά τα οποία ταιριάζουν στην μινιμαλ διακόσμηση του σπιτιού. Όλο το Σέντραλ Παρκ βρίσκετε στα πόδια μου. Γυρίζω προς το μέρος του Άλεξ ο οποίος κοιτάζει και αυτός τον χώρο εκστασιασμένος ρίχνει το βλέμμα του προς το μέρος μου και βλέπει πως τον κοιτάζω <<Σου αρέσει μωρό μου;>> με ρωτάει <<Άλεξ είναι υπέροχο αλλά, πρέπει να στοιχίζει μια περιούσια>> του λέω και χαμογελάει <<Δεν χρειαζόταν να αγοράσεις ένα τόσο ακριβό σπίτι θα μπορούσαμε να βρούμε και κάποιο πιο φτηνό δεν είναι ανάγκη να σπαταλάς τα λεφτά σου έτσι>> του λέω ενώ σκέφτομαι πόσα εκατομμύρια πρέπει να έχει δώσει για να το αγοράσει <<Δεν είναι λεφτά μου είναι λεφτά μας και σου αξίζουν μωρό μου τα καλύτερα σε εσένα αλλά, και στην οικογένεια που πρόκειται να κάνουμε>> μου λέει γλυκά. Μπορώ άνετα να φανταστώ ένα - δυο μωρά να παίζουν μέσα εδώ και να είναι ίδια με τον Άλεξ. Η σκέψη με κάνει να χαμογελάσω ακόμα πιο πολύ θα γίνει σίγουρα ένας υπέροχος πατέρας ο Άλεξ και δεν θα λείψει πότε τίποτα από τα παιδιά μας. 

<<Από εδώ μπαίνουμε στην τραπεζαρία>> λέει η Λέιλα και προχωράει προς τα δεξιά, ακριβώς όπως και στο σαλόνι οι τεράστιες τζαμαρίες σου επιτρέπουν να δεις την Τάιμς Σκουέρ και τον Ποταμό Χάντσον. Το μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει την απίστευτη θέα από εδώ πάνω. Μέσα στον χώρο υπάρχουν δυο μεγάλες κολόνες και στην μέση ένα μεγάλο πέτρινο τραπέζι με μάρμαρο panda και γύρω του δώδεκα μπεζ καρέκλες ενώ από πάνω κρέμεται ένα υπέροχο πολύφωτο. Όπως και το σαλόνι και εδώ ο χώρος είναι λιτός με ένα βάζο πάνω στην μέση της τραπεζαρίας και ένα χαλί σε μπεζ χρώμα στο πάτωμα ενώ υπάρχει και ένα τραπέζι κονσόλα σε μαύρο χρώμα με δυο φωτιστικά στις άκρες του. Η Λέιλα συνεχίζει να περπατάει δίνοντάς μας λεπτομέρειες σχετικά με υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί στο ρετιρέ. Αμέσως μετά την τραπεζαρία έχει μια μικρή κουζίνα σε σχήμα π. Τα ντουλάπια είναι όλα από λάκα, στην  μέση υπάρχει μια νησίδα με λευκό Ιταλικά πάγκο όπως μας ενημερώνει δυο πλυντήρια πιάτων είναι δεξιά και αριστερά στην νησίδα ενώ στην αριστερή πλευρά έχει έναν μεγάλο συντηρητή κρασιών καθώς και ακόμα κάποια ντουλάπια πάνω και κάτω στον τοίχο με έναν μικρό πάγκο.  Απέναντι από την νησίδα υπάρχουν πολλά εντοιχισμένα ντουλάπια αλλά και δύο εντοιχισμένους  φούρνους, φούρνο μικροκυμάτων καθώς και ψυγείο, καταψύκτη, καφετιέρα εσπρέσο και τέλος από την δεξιά πλευρά είναι οι εστίες αερίου και φυσικά και εδώ έχει πανοραμική θέα από τα παράθυρα.   

Η Λέιλα συνεχίζει να προχωράει βγαίνοντάς από την κουζίνα και πηγαίνοντας σε μια μικρότερη τραπεζαρία όπου ούτε από εδώ λείπει η άπλετη θέα με ένα μικρό τραπέζι και έξι καρέκλες. Φεύγοντας από το δωμάτιο αυτό μας ενημερώνει πως υπάρχουν δυο δωμάτια σουίτες ενώ ολόκληρο το ρετιρέ διαθέτει επτά υπνοδωμάτια  με τα δικά τους μπάνια για τους καλεσμένους μας ή για το προσωπικό μας το οποίο θα μπορεί να μένει εδώ, το ένα από αυτά είναι το μεγαλύτερο το οποίο θα το δούμε στην συνέχεια στον δεύτερο όροφο. Ο Άλεξ φαίνεται απόλυτα συγκεντρωμένος προφανώς προσπαθεί να απομνημονεύσει όλες τις λεπτομέρειες με τις οποίες μας κατακλύζει εδώ και ώρα η Λέιλα και ακόμα ήμαστε στον πρώτο όροφο του ρετιρέ.  Σε αντίθεση με τον Άλεξ εγώ φαίνομαι εντελώς χαμένη καθώς ακόμα δεν μπορώ να κατανοήσω πόση πολυτέλεια υπάρχει μέσα σε αυτό το σπίτι. Άλλο ένα υπέροχο δωμάτιο που μας δείχνει έχει μια τεράστια τηλεόραση καθώς και αναπαυτικό καναπέ με ένα τραπεζάκι στην μέση.

<<Και αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου δωμάτια>> λέει η Λέιλα και παραμερίζει για να περάσουμε στο εσωτερικό του όπου υπάρχουν καναπέδες και πολυθρόνες σε εκρού χρώμα αλλά, το καλύτερο είναι η θέα όπου βρίσκεσαι ακριβώς πάνω από το Σέντραλ Παρκ και γίνεται ακόμα καλύτερο αφού έχει ένα μεγάλο τηλεσκόπιο για να μπορείς να βλέπεις τον νυχτερινό ουρανό. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την Λέιλα πως αυτό θα είναι και το δικό μου αγαπημένο μέρος του σπιτιού Το συγκεκριμένο δωμάτιο όμως έχει και γραφείο από το οποίο μπορείς να απολαύσεις την θέα. <<Άννα πες μου τι σκέφτεσαι>> μου ψιθυρίζει ο Άλεξ την ώρα που η Λέιλα βγαίνει από το δωμάτιο <<Υπάρχει κάτι που δεν σου αρέσει;>> με ρωτάει ενώ βάζει τρυφερά το χέρι του στην μέση μου <<Άλεξ δεν μπορώ να το πιστέψω πως αυτό είναι το σπίτι μας είναι υπέροχο έχω μείνει άναυδη ποτέ μου δεν θα μπορούσα να αποκτήσω κάτι τέτοιό>> του λέω και κατεβάζω το κεφάλι μου ελάχιστα αλλά, ο Άλεξ πιάνει το πιγούνι μου και το σηκώνει ώστε να κοιταζόμαστε στα μάτια <<Μωρό μου δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι άβολά ότι είναι δικό μου είναι και δικό σου πλέον θέλω το καλύτερο για εσένα θέλω να σε κάνω την πιο ευτυχισμένη γυναίκα>> μου λέει και χαϊδεύει απαλά με τον αντίχειρά του το μάγουλό μου <<Μα είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα άλλο Άλεξ σε αγαπάω>> του λέω και του δίνω ένα απαλό φιλί στον στόμα. Μόλις απομακρύνω τα χείλη μου βλέπω τον Άλεξ να χαμογελάει και νιώθω υπέροχα είναι τόσο όμορφος όταν χαμογελάει.   

<<Όλα καλά κύριε Άντριου;>>  ρωτάει η Λέιλα η οποία εμφανίζεται ξανά στον χώρο του γραφείου <<Μια χαρά μπορούμε να συνεχίσουμε την ξενάγηση>> της λέει ο Άλεξ και με πιάνει από το χέρι και την ακολουθούμε ανεβαίνοντας την σκάλα στον δεύτερο όροφο. <<Εδώ υπάρχουν άλλα τέσσερα υπνοδωμάτια σουίτες για καλεσμένους και από εδώ είναι φυσικά η κύρια κρεβατοκάμαρα>> λέει η Λέιλα και πηγαίνει προς το τεράστιο υπνοδωμάτιο. Με το που μπαίνουμε υπάρχει ένα μικρό καθιστικό με έναν καναπέ σε πράσινο χρώμα και μια λευκή πολυθρόνα ενώ στην μέση έχει ένα λευκό μικρό τραπεζάκι και εδώ υπάρχει άπλετη θέα στο Μανχάταν. <<Από εδώ στον διάδρομο υπάρχουν δυο μεγάλα μπάνια με μαρμάρινους τοίχους και πάτωμα και αυτόν τον τεράστιο καθρέφτη με ντουλάπια >> μας εξηγεί καθώς μπαίνομε μέσα στο πρώτο μπάνιο. Βλέπω μια τεράστια άσπρη μαρμάρινη καμπίνα ντουζ με γυάλινη πόρτα και δίπλα βρίσκεται το wc.

<<Και από την άλλη πλευρά έχουμε το δεύτερο μπάνιο η βασική διαφορά με το πρώτο είναι αυτή η υπέροχη θέα που σου προσφέρει>> λέει η Λέιλα καθώς προχωράει απέναντι και βλέπω την υπέροχη τεράστια μπανιέρα που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τις τζαμαρίες. Πόσο τέλειο σκέφτομαι θα είναι να καθόμαστε εδώ χαλαρώνοντας με τον Άλεξ και να έχουμε θέα όλα το πάρκο κάτω από τα πόδια μας. Η Λέιλα προχωράει προς τα έξω από τα μπάνια και την ακολουθούμε <<Εδώ υπάρχουν δυο μεγάλα δωμάτια ντουλάπες για τα ρούχα σας>> μας λέει καθώς μας δείχνει δυο άδεια δωμάτια τα οποία θα διακοσμήσουμε προφανώς όπως θέλουμε εμείς <<Και φυσικά η κρεβατοκάμαρά>> συμπληρώνει και κάνει άκρη ώστε να θαυμάσουμε αυτό το μοναδικό δωμάτιο. Στην μέση υπάρχει ένα King size κρεβάτι σε μπεζ απόχρωση ενώ δεξιά και αριστερά υπάρχουν δυο καφέ σκούρα κομοδίνα τα οποία διακοσμούνται το καθένα από ένα άσπρο φωτιστικό. Και εδώ υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος καναπές με μια άσπρη πολυθρόνα, ένα μαρμάρινο τραπεζάκι και ένα μικρότερο δίπλα από την πολυθρόνα. Αυτό όμως που σου κόβει την ανάσα όπως και σε ολόκληρο το σπίτι είναι η θέα του Σέντραλ Παρκ η οποία την νύχτα σκέφτομαι θα είναι μαγική καθώς θα βλέπεις από ψιλά την φωτισμένη πόλη.   

<<Αυτοί είναι οι κύριοι χώροι που ρετιρέ και τώρα ας δούμε τον υπέροχο εκατοστό τριακοστό πρώτο όροφο, τρίτο και τελευταίο πάτωμα του διαμερίσματος ο οποίος είναι όπως και όλοι οι υπόλοιποι μοναδικός>> μας εξηγεί η Λέιλα καθώς ανεβαίνουμε τα τελευταία σκαλοπάτια <<Φυσικά υπάρχει και στους τρις ορόφους προσωπικό ασανσέρ αλλά, νομίζω πως η θέα από την σκάλα είναι καλύτερη από ένα κλειστό ασανσέρ. <<Εδώ κύριε Άντριου και δεσποινίς Σουάν έχουμε την μοναδική, ψιλότερη αίθουσα χορού που υπάρχει φυσικά με θέα όλο το Μανχάταν είναι εξακόσια εννέα μέτρα και έχει είκοσι επτά μέτρα ύψος και διαθέτει εξωτερική ταράτσα στην οποία μπορείται να θαυμάσετε το πάρκο>> λέει και βλέπουμε την τεράστια αίθουσα <<Υπάρχουν δυο μπάνια σε αυτό το επίπεδο από τα συνολικά επτά που διαθέτει το ρετιρέ και φυσικά μια τεράστια κουζίνα για τον προσωπικό σας chef για να σας ετοιμάζει το φαγητό σας ή για να ετοιμάσει ένα υπέροχο δείπνο για εσάς και τους καλεσμένους σας>> λέει η Λέιλα και πραγματικά όλα αυτά που ακούω και βλέπω εδώ και ώρα μου φαίνονται τόσο εξωπραγματικά. Ο Άλεξ δεν φαίνεται τόσο πολύ εκστασιασμένος όσο εγώ προφανώς, έχει μεγαλώσει μέσα σε πολυτέλεια αλλά, αυτό ξεπερνάει κάθε τι που πρέπει να έχει δει μέχρι πρότινος. 

 <<Αυτό ήταν το ρετιρέ ελπίζω να σας κατατόπισα όσο καλύτερα μπορούσα>> λέει η Λέιλα καθώς κατεβαίνουμε και πάλι στον πρώτο όροφο <<Ήταν όλα υπέροχα>> της λέω και της χαμογελάω <<Να σας ενημερώσω πως το κτήριο διαθέτη ιδιωτική εσωτερική και εξωτερική πισίνα με σπα για τους ενοίκους του, εστιατόριο και μπαρ, γυμναστήριο, αίθουσα κινηματογράφου, αίθουσα μπιλιάρδου και εξωτερικό χώρο με brq>> συμπληρώνει η Λέιλα καθώς πηγαίνει προς το ασανσέρ και πατάει το κουμπί. Μετά από λίγα λεπτά οι πόρτες ανοίγουν και μπαίνουμε μέσα όπου επιστέφουμε στην γη διότι τόση ώρα ένιωθα λες και βρισκόμουν σε διαφορετικό πλανήτη. Έπειτα από περίπου δέκα με δεκαπέντε λεπτά φτάνουμε και πάλι στον χώρο της υποδοχής.

 Ο Άλεξ δίνει το χέρι του στην Λέιλα <<Σε ευχαριστούμε πολύ για την ξενάγηση Λέιλα>> της λέει <<Η ευχαρίστηση είναι όλη δικιά μου κύριε Άντριου>> του λέει η Λέιλα και χαμογελάει ενώ κρατάει το χέρι του περισσότερο απ' ότι αρμόζει στην περίσταση κάτι που μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι της δίνω το χέρι μου με αποτέλεσμα να αφήσει του Άλεξ αν και κάπως απρόθυμα θα έλεγα <<Σε ευχαριστούμε Λέιλα το σπίτι είναι υπέροχο>> της λέω προσπαθώντας να φανώ ευγενική και τοποθετώ ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη μου <<Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε δεσποινίς Σουάν>> μου λέει και γυρίζει προς το μέρος του Άλεξ και πάλι <<Ελπίζω να εγκατασταθείτε σύντομα>> του λέει αλλά, δεν προλαβαίνει να μιλήσει ο Άλεξ και παίρνω τον λόγο <<Ίσως μετά τον γάμο μας>> λέω και τα μάτια της Λέιλα πέφτουν αστραπιαία πάνω μου και το χαμόγελο της σβήνει αλλά, όχι για πολύ <<Συγχαρητήρια σας εύχομαι τα καλύτερα εμένα με συγχωρείται πρέπει να επιστέψω στο πόστο μου>> λέει και αποχωρεί από κοντά μας. Ο Άλεξ με πιάνει από την μέση και με οδηγεί προς τα έξω όπου βλέπω την Σάρα να περιμένει με τον Άνταμ δίπλα από το αυτοκίνητο. Ο Άνταμ ανοίγει την πόρτα για μπω μέσα και στην συνέχεια του Άλεξ η Σάρα κάθετε και αυτή στην θέση του συνοδηγού και ξεκινάμε για το σπίτι του Άλεξ.