Ο Άλεξ κυριολεκτικά με τραβάει προς το ασανσέρ και με το που κλείνουν οι πόρτες αρχίζει να με φιλάει εγκλωβίζοντας με με την πλάτη στον τοίχο. Ανταποδίδω το φιλί του με πάθος και αφήνω την γλώσσα του να εξερευνήσει το στόμα μου τα χέρια του είναι στην μέση μου και με κρατάει σταθερά καθώς το ασανσέρ ανεβαίνει γρήγορα προς τα πάνω. Αφήνω την τσάντα μου από το χέρι μου και τον πιάνω από τον λαιμό βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο το φιλί μας και νιώθω την φωτιά να κυριεύει όλο μου το σώμα. Το θέλω εδώ και τώρα δεν με νοιάζει καν το γεγονός πως ήμαστε μέσα στο ασανσέρ τον σπρώχνω με τα χέρια μου έτσι που τώρα αυτός ακουμπάει τον τοίχο και του βγάζω το σακάκι <<Άννα τι κάνεις>> λέει αλλά του κλείνω το στόμα του με το δικό μου και του ξεκουμπώνω το πουκάμισο με αποτέλεσμα να ανοίξει διάπλατα τα μάτια του και σταματάει τα χέρια μου με  κοιτάζει για λίγα λεπτά και ξαφνικά με γυρίζει έτσι που η πλάτη μου να ακουμπάει το στέρνο του και αρχίζει να αφήνει απαλά φιλία στο λαιμό μου ενώ ακούω να πατάει το κουμπί για να σταματήσει το ασανσέρ. Ξαφνικά νιώθω το φερμουάρ του φορέματός μου να ξεκουμπώνει βάζει τα χέρια του στους ώμους μου και το σπρώχνει έτσι που πέφτει από πάνω μου και γίνεται μια άμορφη μάζα στα πόδια μου και μόνο μόνο με το εσώρουχό μου. 

Με γυρίζει και πάλι ώστε να βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο και με τραβάει φιλώντας με παθιασμένα. Βάζω τα χέρια μου στο λαιμό του και στην συνέχεια τα ανεβάζω προς τα μαλλιά του και τα τραβάω ελάχιστα την ώρα που αφήνει καυτά φιλιά στο στήθος μου και η ανάσα μου βγαίνει με δυσκολία. Βάζω το χέρι μου στο καβάλο του και νιώθω την στύση του να εξέχει από το παντελόνι και ξεκουμπώνω το παντελόνι του  <<Κρατήσου  πάνω μου μωρό μου>> λέει και στο τσακ προλαβαίνω να πιαστώ από τα μπράτσα του πριν με σηκώσει στον αέρα και με κολλάει στον κρύο τοίχο και είναι τόσο καταπραϋντικό αυτή την στιγμή στο καυτό κορμί μου. Τυλίγω τα πόδια γύρω του και φιλάει ενώ κατεβάζει το παντελόνι και το μποξεράκι του απελευθερώνοντας την στύση του και με μια γρήγορη κίνηση μπαίνει μέσα με αποτέλεσμα να αφήσω ένα βογκητό να ξεφύγει από τα χείλη μου. Μπαινοβγαίνει ακόμα πιο γρήγορα μέσα μου και νιώθω πως κοντεύω να τελειώσω τον κρατάω από το λαιμό και φιλιόμαστε με πάθος καθώς με γεμίζει ξανά και ξανά <<Τελείωσε για εμένα μωρό μου>> λέει και το στόμα του αρχίζει να βασανίζει τις ρόγες μου πότε την μια και πότε την άλλη και νιώθω να σπάω σε χιλιάδες μικρά κομματάκια <<ΑΧΧ ΑΛΕΞ>> φωνάζω καθώς ο οργασμός μου με συνεπαίρνει και δεν νιώθω το σώμα μου μπαίνει άλλες δυο φορές με ορμή μέσα μου και τελειώνει ανασαίνοντας βαριά. 

Μένουμε ακίνητοι για λίγα λεπτά μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας πατάει το κουμπί για να ξεκινήσει το ασανσέρ και μετά από λίγα δευτερόλεπτα οι πόρτες ανοίγουν. Με παίρνει στην αγκαλιά του και με πηγαίνει προς το  σκοτεινό εσωτερικό του σπιτιού και με ανεβάζει προς το υπνοδωμάτιο. Αυτή την στιγμή δεν θα άντεχα να περπατήσω μέχρι εκεί με ακουμπάει απαλά στο κρεβάτι και μου δίνει ένα απαλό φιλί στο στόμα <<Έρχομαι σε λίγα λεπτά μωρό μου>> λέει και βγαίνει από το δωμάτιο. Τυλίγομαι με το μαύρο σατέν σεντόνι του κρεβατιού και πιάνω με τα δάχτυλά μου το μονόπετρο που μου έδωσε ο Άλεξ κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι το πόσο ευτυχισμένη ένιωσα εκείνη την στιγμή ήθελα απλά να σταματήσει ο χρόνος και να μείνουμε εκεί αλλά, δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να συμβεί αντιθέτως έχουμε μπροστά μας πολλά ακόμα να αντιμετωπίσουμε και πρωτίστως πρέπει να ανακοινώσουμε στους γονείς μας ότι πρόκειται να παντρευτούμε. Γελάω μόνη μου στην σκέψη της αντίδρασης την μαμάς μου επιτέλους τουλάχιστον θα σταματήσει να με πρήζει με το να νοικοκυρευτώ  και με αυτές τις σκέψεις παραδίδομαι στα χέρια του Μορφέα.   

Ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω ένα χέρι να είναι τυλιγμένο γύρω ο Άλεξ κοιμάται δίπλα μου και με έχει αγκαλιάσει έξω ακόμα δεν έχει ξημερώσει αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ άλλο οι σκέψεις που τριγυρνάνε από χθες στο μυαλό μου δεν με αφήνουν να ηρεμίσω. Παραμερίζω το χέρι του Άλεξ και σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω προς το μπάνιο θέλω να κάνω ένα ντουζ. Παρατηρώ πως πάνω στην πολυθρόνα είναι το φόρεμά μου από χθες καθώς και τα ρούχα του Άλεξ. Προφανώς θα τα μάζεψε από το ασανσέρ δεν κατάλαβα πότε ξάπλωσε προφανώς ήμουν πολύ κουρασμένη και φυσικά μετά από την τόσο εξαντλητική μας ερωτική επαφή που είχαμε δεν άντεξα και με πήρε ο ύπνος. Μπαίνω κάτω από το ζεστό νερό και χαλαρώνω παραμερίζοντας όλες τις σκέψεις μου. 

Μετά από είκοσι λεπτά σχεδόν και αφού έχω στεγνώσει τα μαλλιά μου μπαίνω στο υπνοδωμάτιο όπου βλέπω τον Άλεξ να έχει ξυπνήσει αλλά, είναι ακόμα ξαπλωμένος στο κρεβάτι του κοιτάζοντας το κινητό του. Με κοιτάζει καθώς μπαίνω στο δωμάτιο με την πετσέτα τυλιγμένη γύρω μου και αφήνει το κινητό του <<Πολύ θα ήθελα να σου βγάλω αυτή την πετσέτα και να σου κάνω έρωτα μέχρι το βράδυ αλλά, θέλω να πάμε κάπου>> λέει και με τρώει η περιέργεια για το τι έχει πάλι στο μυαλό του <<Άλεξ κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε στους δικούς μας για αυτό>> του λέω και του δείχνω το χέρι με το δαχτυλίδι και χαμογελάει <<Το ξέρω μωρό μου ίσως να πάμε αύριο από τους γονείς σου ώστε να τους το ανακοινώσουμε από κοντά τι λες;>> με ρωτάει και με πλησιάζει βάζοντας τα χέρια γύρω από την μέση μου <<Δεν έχω πρόβλημα μόνο να τηλεφωνήσω στην μητέρα μου για να μας περιμένουν>> του λέω και τον αγκαλιάζω και εγώ <<Φόρα κάτι απλό>> λέει και μου δίνει ένα φιλί πριν με αφήσει και βγαίνει από το δωμάτιο. 

Φοράω ένα απλό τζιν παντελόνι με ένα λευκό t - shirt, τα άσπρα sneakers μου και κατεβαίνω της σκάλες όπου βλέπω τον Άλεξ να μιλάει με κάποιον στο κινητό του. Φοράει και εκείνος ένα Calvin Klein μπλε ξεθωριασμένο τζιν το οποίο έχει ένα σκίσιμο στο αριστερό του γόνατο  και ένα μαύρο t - shirt και ίδια μάρκα μαύρα sneakers. Χριστέ  μου πόσο σέξι είναι όταν, με ακούει να κατεβαίνω κλείνει το κινητό του και με πλησιάζει <<Έλα να φάμε μωρό μου πρωινό>> μου λέει και με πιάνει από το χέρι και πηγαίνουμε προς την κουζίνα. 

Μετά από περίπου μία ώρα βρισκόμαστε μέσα στο ασανσέρ και κατεβαίνουμε στο γκαράζ μαζί μας φυσικά και η Σάρα η οποία φαίνεται αρκετά κουρασμένη αν και εχθές το βράδυ δεν την είδα στο σπίτι καλύτερα φυσικά αφού θα σοκαρίζονταν να μας έβλεπε να βγαίνουμε από το ασανσέρ γυμνοί. Οι πόρτες ανοίγουν και ο Άνταμ μας περιμένει μπροστά από το SUV <<Ούτε σήμερα θα μου πεις που πάμε>> τον ρωτάω καθώς προχωράμε προς το αυτοκίνητο <<Υπομονή μωρό μου θα δεις>> λέει απλά και μου ανοίγει την πόρτα να μπω στο πίσω κάθισμα και αφού κλείνει την πόρτα πηγαίνει από την άλλη πλευρά του αυτοκίνητου <<Καλημέρα κύριε>> λέει ο Άνταμ και του ανοίγει την πόρτα <<Καλημέρα Άνταμ>> λέει και κάθετε δίπλα. Ο Άνταμ μπαίνει μέσα και βάζει μπροστά βγαίνοντας στην Ε 61 προφανώς εκείνος γνωρίζει που πηγαίνουμε σε αντίθεση με εμένα που με κρατάει πάντα ο Άλεξ στην άγνοια ανυπομονώ να δω που θα με πάει πάλι προφανώς όχι σε κάποιο εστιατόριο. 

Ύστερα από δέκα λεπτά ο Άνταμ σταματάει στην πεντηκοστή έβδομη οδό και το καταλαβαίνω αμέσως διότι στα εκατό μέτρα βρίσκεται το σπίτι των γονιών μου. Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς συμβαίνει μου είπε πως αύριο ήθελε να επισκεφτούμε τους γονείς μου για να τους πούμε τα νέα. Ο Άνταμ ανοίγει την πόρτα του Άλεξ και αφού κατεβαίνει ανοίγει την δικιά μου δίνοντάς μου το χέρι του για να βγω από το αυτοκίνητο <<Άλεξ τι κάνουμε εδώ;>> τον ρωτάω αλλά δεν παίρνω καμία απάντηση απλά μου χαμογελάει προφανώς θα μάθω σε λίγα λεπτά το τι ακριβώς συμβαίνει. Προχωράμε προς το εσωτερικό που τεράστιου ουρανοξύστη τον οποίο γνωρίζω καλά όπως και όλοι μένουμε εδώ διότι είναι ο πιο ψηλός που υπάρχει στον Μανχάταν με μια υπέροχη θέα από ψηλά. Η ξανθιά κοπέλα που βρίσκεται στην υποδοχή μόλις βλέπει τον Άλεξ τον πλησιάζει δίνοντας του το χέρι της <<Κύριε Άντριου χαίρομαι πολύ για την γνωριμία>> λέει και του σφίγγει το χέρι ενώ δεν παραβλέπει να του ρίξει μια εξονυχιστική ματιά από πάνω μέχρι κάτω ήθελα να την αρπάξω από τα μαλλιά αλλά συγκρατήθηκα <<Από εδώ η δεσποινίς Σουάν>> της λέει ο Άλεξ και μου δίνει το χέρι της <<Χάρηκα για την γνωριμία δεσποινίς Σουάν είμαι η Λέιλα>> λέει και της δίνω το χέρι μου <<Χάρηκα για την γνωριμία Λέιλα>> της λέω <<Λοιπόν πάμε;>> μας λέει και προχωράει προς το εσωτερικό του κτηρίου.

Κοιτάζω τον Άλεξ προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει <<Άννα σου είπα ότι σου έχω μια έκπληξη θέλω είσαι ευτυχισμένη>> μου λέει και με κοιτάζει <<Μα είμαι Άλεξ όταν είμαι μαζί σου είμαι δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει>> του λέω προσπαθώντας να μην φανώ τέλειος χαζή αν και δεν νομίζω πως το καταφέρνω <<Πάμε>> λέει και με πιάνει από το χέρι προχωρώντας γοργά για να φτάσει την Λέιλα η οποία μας περιμένει μπροστά από το ασανσέρ. Πατάει το κουμπί και μπαίνουμε μέσα ενώ στην συνέχεια πληκτρολογεί το εκατόν είκοσι εννέα. WTF προφανώς δεν είδα καλά κοιτάζω ξανά αλλά, το νούμερο δεν έχει αλλάξει το ασανσέρ ανεβαίνει ταχύτατα προς τα πάνω και ύστερα από περίπου δέκα λεπτά σταματάει και οι πόρτες που ανοίγουν και έχω μείνει με το στόμα ανοιχτώ μπροστά σε αυτό που βλέπουν τα μάτια μου. Καθώς προχωράω προς το εσωτερικό του ρετιρέ <<Καλώς ήρθες μωρό μου σπίτι μας>> λέει ο Άλεξ και νομίζω πως για ακόμη μια φορά δεν άκουσα καλά αλλά, από το βλέμμα του Άλεξ καταλαβαίνω πως το εννοεί και είναι έτοιμος να βάλει τα γέλια βλέποντας τις εκφράσεις μου αυτό είναι ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.