Είμαι καθισμένη στο κρεβάτι μου και τρώω το πρωινό μου κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Άλεξ ο οποίος επέμενε να το φάω όλο και ανά τακτά διαστήματα σηκώνει το βλέμμα του από τον υπολογιστή του για να δει εάν τρώω. Δεν έχει φύγει καθόλου από το πλευρό μου μόνο μια στιγμή χθες όταν πήγε να κάνει ένα ντουζ και γύρισε πάλι κοντά μου. Είναι αφοσιωμένος στον υπολογιστή του κοιτάζοντας κάποια έγραφα σχετικά με την εταιρία μας δεν έχει πάει στην δουλειά εδώ και τρις μέρες αλλά ενημερώνετε συνεχώς από την Ρέιτσελ για ότι προκύπτει. Η Ρέιτσελ όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι έμαθαν σχετικά με την απαγωγή μου αφού, είναι πρώτο θέμα στις κουτσομπολίστικες εκπομπές λόγο του πατέρα μου και τώρα και του Άλεξ, καθώς είναι στημένοι, απ' ότι με έχουν ενημερώσει δημοσιογράφοι στην είσοδο του νοσοκομείου. 

Φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο από αυτός το γεγονός πως ο Άλεξ, ο διευθυντής της εταιρίας μας ξημεροβραδιάζεται στο νοσοκομείο. Πίνω την τελευταία γουλιά από τον καφέ μου όταν ανοίγει η πόρτα του δωματίου και μπαίνει μέσα ο διευθυντής και ο Άλεξ σηκώνει τα μάτια του για να δει ποιος είναι  <<Καλημέρα σας δεσποινίς Σουάν πως αισθάνεσαι σήμερα;>> με ρωτάει και με πλησιάζει ένα στα χέρια του κρατάει κάποια έγραφα <<Καλύτερα από χθες>> λέω και σπρώχνω τον δίσκο μακριά μου. <<Ωραία γιατί έχω να σου ανακοινώσω πως μπορείς να πάρεις εξιτήριο σήμερα και να γυρίσεις σπίτι σου>> μου λέει και πλέον ο Άλεξ έχει σηκωθεί όρθιος και κοιτάζει με προσήλωση τα όσα λέει ο γιατρός. <<Φυσικά καλό είναι να ξεκουραστείς μια - δυο ημέρες ακόμα πριν πας για δουλειά και εννοείτε πως εάν νιώσεις την παραμικρή ζαλάδα να έρθεις στο νοσοκομείο αμέσως. Σου συνιστώ ξεκούραση και καλό φαγητό και όλα θα γίνουν όπως πριν>> λέει και ρίχνει μια ματιά στον Άλεξ <<Θα στείλω το εξιτήριό σου με μια νοσοκόμα>> συμπληρώνει και βγαίνει από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Επιτέλους σκέφτομαι και ένα ευχάριστο νέο θα επιστρέψω σπίτι μου μου έχει λείψει μετά από ότι πέρασα τις τελευταίες μέρες θέλω να χωθώ κάτω από το ζεστό νερό του ντουζ και να κάτσω έτσι για ώρες. Ο Άλεξ με κοιτάζει για λίγα λεπτά <<Μπορώ να σε βοηθήσω να ετοιμαστείς η μαμά σου έφερε κάποια ρούχα χθες>> μου λέει και μου δίνει το χέρι του για να σηκωθώ το πιάνω και κατεβαίνω από το κρεβάτι αλλά ο πόνος στο πλευρά μου με κάνει να μορφάσω <<Ήρεμά μωρό μου με το μαλακό>> μου λέει και με κρατάει από την μέση βοηθώντας με να κάνω κάποια βήματα σιγά σιγά <<Ζήτησα από την μαμά σου να φέρει κάποια πράγματά σου σπίτι μου>> λέει και δεν ξέρω εάν άκουσα καλά ή έχω παραισθησίες ακόμα από το χτύπημα <<Σπίτι σου>> επαναλαμβάνω <<Ναι Άννα σπίτι μου>> λέει με λίγο μεγαλύτερη ένταση αυτή την φορά <<Μα θέλω να πάω σπίτι μου>> του λέω και γυρίζει να με κοιτάξει <<Άννα με τα βίας στέκεσαι όρθια πως ακριβώς θα καταφέρεις να μείνεις μόνη σου σε αυτήν την κατάσταση>> λέει και νιώθω την ένταση μεταξύ μας να μεγαλώνει. 

Με βοηθάει να φορέσω ένα σετ βελούδινες φόρμες σε μπεζ απόχρωση <<Μα είμαι μια χαρά>> επιμένω <<Αυτό το πείσμα σου>> λέει και κλείνει τα μάτια του και όταν τα ανοίγει βλέπω να κατακλύζεται από διάφορα συναισθήματα <<Γιατί δεν με αφήνεις να σε φροντίσω μωρό μου>> λέει και πιάνει γλυκά από τον σβέρκο μου και αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου αλλά, βάζω τα χέρια μου στο λαιμό του και βαθαίνω το φιλί μας αν και νιώθω ένα πόνο στα πλευρά μου δεν σταματάω να τον φιλάω πόσο μου έχει λείψει αυτό. Ίσως τελικά να μην είναι και τόσο άσχημα να μείνω μαζί του άλλωστε με είχε ρωτήσει και περίμενε μια απάντηση την ημέρα της απαγωγής μου. <<Άννα σταμάτα Χριστέ μου πονάς>> λέει και με απομακρύνει <<Μα..>> πάω να πω αλλά, κουνάει το δάχτυλό του προειδοποιητικά. <<Καλά θα έρθω μαζί σου>> λέω και κάθομαι στο κρεβάτι περιμένοντας να έρθει η νοσοκόμα με το εξιτήριο μου. 

Ήμαστε στο υπόγειο πάρκινγκ του νοσοκομείο και προχωράμε προς το Audi SUV το οποίο είναι παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα ένας άντρας κατεβαίνει από το αμάξι <<Κύριε Άντριου>> λέει και παίρνει από τα χέρια του τα πράγματά μου τα οποία και κουβαλούσε μέχρι πρότινος ο Άλεξ. Προχωράω από την αριστερή πλευρά και ο Άλεξ μου ανοίγει την πόρτα και με βοηθάει να μπω μέσα στο αυτοκίνητο κλείνει την πόρτα μου και ο άντρας του ανοίγει από τα δεξιά για να μπει μέσα και στην συνέχεια κάθετε στην θέση του οδηγού. <<Στο σπίτι πάμε Άνταμ>> λέει στον άντρα και κάθετε πίσω αναπαυτικά. Δεν έχω ξαναδεί τον Άλεξ να χρησιμοποιεί κάποιον οδηγό πάντα ο ίδιος συνήθιζε να οδηγεί ή ίσως τώρα που έγινε διευθυντής θεώρησε πιο σωστό να έχει σοφέρ. Με το που βγαίνει το αμάξι από το πάρκινγκ βλέπω τους δημοσιογράφους, οι οποίοι με το που αντιλαμβάνονται το αμάξι μας τρέχουν προς το μέρος μας με τα φλας να αστράφτουν τριγύρω μας. Πότε μου δεν περίμενα πως θα ζούσα τέτοιες στιγμές στην ζωή μου λες και ήμουν καμία διάσημη ηθοποιός. Το αυτοκίνητο βγαίνει από το  NY Presbyterian Weill Cornell University Hospital of Columbia and Cornell και παίρνει τον δρόμο για το σπίτι του Άλεξ. 

Μετά από λίγα λεπτά το αμάξι σταματάει μπροστά από την είσοδο του κτιρίου και ο Άλεξ με βοηθάει να κατέβω και προχωράμε προς την μεγάλη πόρτα του συγκροτήματος. Πατάει το κουμπί για να έρθει το ασανσέρ και μόλις ανοίγουν οι πόρτες με βοηθάει να μπούμε μέσα πληκτρολογεί το νούμερο πενήντα καθώς οι πόρτες κλείνουν και μένουμε μόνοι μας. Έτσι όπως με κρατάει από την μέση ακουμπάω απαλά το κεφάλι μου πάνω στο στέρνο του και ακούω τους χτύπους της καρδίας του κάτω από το λευκό πουκάμισό του και νιώθω την γνώριμη πλέον μυρωδιά του. Μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά καθώς το ασανσέρ σταματάει και οι πόρτες ανοίγουν. Με το που βγαίνουμε βλέπω μια γυναίκα να κάθετε αριστερά <<Κύριε Άντριου δεσποινίς Σουάν>> μας χαιρετάει καθώς μπαίνουμε μέσα και αναρωτιέμαι ποια ακριβώς είναι και τι θέλει εδώ <<Σάρα>> της λέει ο Άλεξ και προχωράμε προς το εσωτερικό του σπιτιού <<Άννα να σου γνωρίσω την Σάρα. Θα είναι η προσωπική σου σωματοφύλακας από εδώ και πέρα>> λέει με μια ανάσα και έχω μείνει να τον κοιτάζω με ανοιχτώ το στόμα <<Τι πράγμα;>> ρωτάω προσπαθώντας να επεξεργαστώ τα όσα μέχρι τώρα μου είπε <<Η Σάρα θα είναι μαζί σου παντού και ο Άνταμ θα σε πηγαίνει όπου θες>> λέει απλά <<Ποιος σου είπε ότι εγώ θέλω σωματοφύλακα ή σοφέρ Άλεξ>> λέω φωνάζοντας <<Άννα ηρέμησε λογικέψου>> λέει προσπαθώντας μάταια να με ηρεμίσει <<Όχι δεν θέλω κανέναν>> λέω και ανεβαίνω την σκάλα και πηγαίνω προς το υπνοδωμάτιο. 

Ακούω τον Άλεξ πίσω μου να ανεβαίνει τις σκάλες αλλά, δεν σταματάω ούτε όταν νιώθω αφόρητο πόνο στα πλευρά μου και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Την ώρα που μπαίνω στο δωμάτιο ο Άλεξ προλαβαίνει και μου πιάνει το χέρι <<Άννα μπορείς να σταματήσεις και να μην κάνεις σαν μωρό>> λέει και με τραβάει για να γυρίσω προς το μέρος του. Τον κοιτάζω στα μάτια και βλέπω πως είναι έτοιμος να εκραγεί <<Δεν νομίζω πως εγώ κάνω σαν μωρό δεν σου ζήτησα σωματοφύλακα και δεν την θέλω είμαι μια χαρά>> του λέω νευριασμένα <<Αλήθεια εγώ όμως θέλω και θα κάνεις αυτό που σου λέω τέλος δεν το συζητάω άλλο>> λέει με νεύρα <<Δεν μπορείς να με αναγκάσεις>> του λέω και τον κοιτάζω στα μάτια βλέποντας τα μάτια του να πετάνε φωτιές <<Κι όμως μπορώ δεν το διακινδυνεύω να σε απαγάγει πάλι κάποιος παλιός σου γκόμενος>> μου πετάει και ξεχειλίζει από οργή πλέον και κάποια υπομειδιά ζήλιας <<Άλεξ>> λέω προσπαθώντας να διαμαρτυρηθώ αλλά, με πλησιάζει και με πιάνει από την μέση μου <<Άννα σε παρακαλώ ο εγκέφαλος της απαγωγής σου παραμένει ακόμα ελεύθερος σε παρακαλώ άσε την Σάρα θα νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια μαζί της και με τον Άνταμ κοντά σου. Δεν θέλω να μαλώνουμε μωρό μου>> μου λέει γλυκά αχ πόσο μου είχαν λείψει να ακούσω από το στόμα του αυτές τις δυο λέξεις μωρό μου... 

Τον πιάνω από το λαιμό και τον φιλάω στην αρχή απαλά αλλά μετά βαθαίνω το φιλί μας <<Άννα τι κάνεις;>> λέει και με τραβάει μακριά του αλλά, τον ξαναπιάνω και τον φιλάω με πάθος αυτή την φορά ανταποκρίνεται στο φιλί μου και η γλώσσα του εξερευνάει το στόμα μου με αποτέλεσμα να βογκήξω απαλά πάνω στο στόμα του <<Άννα σταμάτα>> λέει και με σπρώχνει μακριά του καθώς βρίσκει την ανάσα του <<Πρέπει να ξεκουραστείς>> λέει απαλά αλλά εγώ μπορώ να διακρίνω στο βλέμμα του τον πόθο και την φλόγα που μόλις είχα πυροδοτήσει <<Εσένα έχω ανάγκη Άλεξ σε παρακαλώ>> του λέω και τον πλησιάζω νωχελικά παίρνω τα χέρια του και τα ακουμπάω πάνω μου και το φιλάω στο λαιμό νιώθοντας πλέον την στύση του να πιέζει το παντελόνι του <<Γαμώτο σου Άννα τι μου κάνεις>>  λέει και με μια του κίνηση με σηκώνει στα χέρια και με πηγαίνει προς το κρεβάτι. Το έχω ανάγκη θέλω να τον νιώσω μέσα μου μετά από τον εφιάλτη που έζησα στα χέρια του Έρικ ο Άλεξ είναι το πιο γαλήνιο και υπέροχο όνειρό που θα μπορούσα να δω ποτέ στον ξύπνιο μου. 

Μου βγάζει το επάνω μέρος της φόρμας μου και το πετάει κάτω και αφήνει απαλά φιλία πάνω στο στήθος μου το ξεκουμπώνω το πουκάμισο και το αφήνει να πέσει από τους ώμους του και το πετάει και αυτό κάτω. Δίνει απαλά φιλιά στην κοιλιά μου και στα πλευρά μου τα οποία είναι ακόμα μελανιασμένα βγάζει το παντελόνι της φόρμας και βρίσκει και αυτό τα υπόλοιπα ρούχα μας κάτω στο πάτωμα όπως και το εσώρουχό μου. Συνεχίζει να με φιλάει προχωρώντας προς τα κάτω και ανοίγει απαλά τα πόδια μου ώστε να έχει πρόσβασή στην κλειτορίδα μου την οποία αρχίζει και την βασανίζει με την γλώσσα του ενώ βογκητά αρχίζουν να ξεφεύγουν από το στόμα μου και ενστικτωδώς κλείνω τα πόδια μου καθώς  σκέφτομαι πως η Σάρα βρίσκεται στο κάτω μέρος του σπιτιού και μπορεί να μας ακούσει αλλά, ο Άλεξ τα ανοίγει πάλι <<Κάτσε ήρεμα μωρό μου μη με αναγκάσεις να στα δέσω>> λέει και νιώθω ακόμα πιο ερεθισμένη συνεχίζει να με γλύφει και χώνει ένα δάχτυλό μέσα μου <<Άλεξ>> λέω καθώς βογκάω <<Ήρεμα μωρό μου μη τελειώσεις ακόμα θέλω να σε απολαύσω>> λέει και χώνει ακόμα ένα μέσα μου και νιώθω πως δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα. Βάζω τα χέρια μου το λαιμό του και τον τραβάω ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί καθώς με τα χέρια μου του ξεκουμπώνω το παντελόνι του και πηγαίνει και αυτό να βρει τα υπόλοιπα ρούχα. Καθώς βρίσκετε από πάνω μου νιώθω τα πλευρά μου να διαμαρτύρονται αλλά, συνεχίζω ακάθεκτη ο Άλεξ σαν να διάβασε τη σκέψη με γυρίζει έτσι που να είμαι εγώ από πάνω του τώρα <<Έτσι μωρό μου καλύτερα τώρα θα έχω και άπλετη θέα στο κορμί σου>> λέει και με σηκώνει ελάχιστα ώστε να μπει μέσα μου. 

Χριστέ μου τον νιώθω ολόκληρο μέσα μου και αρχίζω να κουνιέμαι πάνω του στην αρχή αργά και στην συνέχεια επιταχύνοντας τον ρυθμό μου βλέπω πως και αυτός κοντεύει να τελειώσει και επιταχύνω ακόμα περισσότερο. Ακουμπάει τα χέρια του στην μέση μου και με σηκώνει απαλά και με αφήνει πάλι κάτω με αποτέλεσμα να τον νιώθω ακόμα πιο έντονα μέσα μου <<Έτσι μωρό μου τελείωσε για εμένα>> λέει καθώς σπρώχνει και αυτός με τα πόδια του ενώ τα χείλη του βασανίζουν την ρόγα μου και φτάνω στον πολυπόθητο οργασμό μου <<Αχ Άλεξ>> φωνάζω καθώς τελειώνω και το κορμί μου τεντώνεται καθώς χιλιάδες σπασμοί με τυλίγουν. Μπαινοβγαίνει ακόμα δυο φορές με δύναμη και τελειώνει με ορμή μέσα μου. Πέφτω ξέπνοη πάνω στο στέρνο του και ακούω την καρδιά του να χτυπάει σε τρελό ρυθμό ενώ προσπαθούμε και οι δυο μας να βρούμε και πάλι τις ανάσες μας και να ηρεμίσουμε. Χαμογελάω ελάχιστα <<Νομίζω πως τώρα χρειαζόμαστε και οι δυο μας ένα ζεστό μπάνιο>> λέει και με φιλάει στα μαλλιά και χαμογελάει και αυτός.