Είμαι μπροστά στον καθρέφτη και ρίχνω μια τελευταία ματιά στον εαυτό μου πριν να φύγουμε για το σπίτι των γονιών μου. Έχω κάνει ένα απαλό βάψιμο σε γήινες αποχρώσεις και φοράω  μια αμάνικη ολόσωμη φόρμα από Reiss όπου το πάνω μέρος της είναι σε σκούρο μπλε χρώμα και ανοίγει σε ένα μεγάλο v ενώ, το κάτω σε άσπρο και έχει δυο μεγάλες ρίγες στα πλαϊνά σε ίδια απόχρωση με το πάνω μέρος της φόρμας και έχει μια λευκή ζώνη που την έχω δέσει χαλαρά και πέφτει στο πλάι. Παίρνω ένα ζευγάρι πέδιλα στιλέτο Guess σε μπεζ χρώμα τα οποία είναι ανοιχτά πίσω και κλειστά και μυτερά στο μπροστινό μέρος και έχει ένα σχέδιο με πετρούλες. Φοράω το ασημή smartwatch από Michael Kors με διακοσμητικά  ζιρκόνια στο αριστερό μου χέρι και πιάνω την μαύρη τσάντα από Tory Burch. Κατεβαίνω στο σαλόνι όπου ο Άλεξ φορώντας ένα μπλε σκούρο κουστούμι από Oscar Jacoson με περιμένει μπροστά από το παράθυρο. <<Έτοιμη μωρό μου;>> με ρωτάει καθώς τον πλησιάζω <<Πανέτοιμη>> απαντάω με ένα μεγάλο χαμόγελο <<Σάρα>> φωνάζει και αμέσως εμφανίζετε στο σαλόνι <<Είμαστε έτοιμοι να φύγουμε πες στον Άνταμ να μας περιμένει στην είσοδο>> της λέει και αμέσως τηλεφωνεί προφανώς στον Άνταμ. 

Μετά από λίγα λεπτά εμφανίζετε ξανά στο σαλόνι και μπαίνουμε όλοι μαζί στο ασανσέρ και κατεβαίνουμε στην είσοδο όπου ο Άνταμ με το που μας βλέπει ανοίγει όπως πάντα την πόρτα για να μπω πρώτη <<Καλησπέρα Άνταμ>> του λέω χαμογελαστά καθώς μπαίνω στο SUV <<Καλησπέρα σας δεσποινίς>> μου λέει και κλείνει απαλά την πόρτα πηγαίνοντας γρήγορα να ανοίξει του Άλεξ για να μπει μέσα και στην συνέχεια βάζει μπροστά και ξεκινάει για το σπίτι των γονιών μου. Καθώς όμως πλησιάζουμε νιώθω ένα κύμα άγχους να με κατακλύζει και ο Άλεξ το προσέχει γιατί πιάνει το χέρι μου <<Όλα θα πάνε καλά μωρό μου>> μου ψιθυρίζει στο αυτί. Ο Άνταμ σταματάει μπροστά από τον one57 και ανοίγει την πόρτα του Άλεξ και στην συνέχεια την δικιά μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και πιάνω το χέρι του Άλεξ για να κατέβω από το αυτοκίνητο και προχωράμε προς το ασανσέρ όπου πατάω τον αριθμό ογδόντα οκτώ και οι πόρτες κλείνουν ανεβάζοντάς μας προς το ρετιρέ των γονιών μου. 

Με το που ανοίγουν οι πόρτες βλέπω την Έμιλι να μας περιμένει <<Έμιλι>> λέω και την αγκαλιάζω καθώς ο Άλεξ βγαίνει από το ασανσέρ <<Τι κάνεις κορίτσι μου δεν ξέρεις πόσο στεναχωρήθηκα μη μας το κάνεις ξανά αυτό>> λέει η Έμιλι και με αγκαλιάζει πιο σφιχτά <<Τώρα όλα είναι μια χαρά Έμιλι>> λέω και απομακρύνομε <<Από εδώ ο Άλεξ Άντριου>> τους συστήνω και ο Άλεξ της δίνει το χέρι του <<Καλώς ήρθατε κύριε Άντριου>> του λέει και χαιρετούνται <<Άλεξ σε παρακαλώ>> της λέει χαμογελαστά <<Περάστε σας περιμένουν>> μας λέει και παραμερίζει για να μπούμε προς το μεγάλο σαλόνι όπου βλέπω τους γονείς μου καθισμένους στον καναπέ αλλά, με το που μας βλέπουν σηκώνονται αμέσως <<Άννα>> λέει η μητέρα μου και έρχεται και με αγκαλιάζει σφιχτά <<Είσαι καλά πες μου πως είσαι;>> μου λέει και δεν με αφήνει <<Μια χαρά είμαι μαμά αλλά, κοντεύω να σκάσω έτσι όπως με σφίγγεις>> της λέω και απομακρύνετε απρόθυμα <<Άλεξ πόσο χαίρομαι που σε ξανά βλέπω>> του λέει και του δίνει το χέρι της αλλά, ο Άλεξ όπως πάντα της κάνει χειροφίλημα κάτι που η μητέρα μου εκτιμά πολύ σε έναν άντρα όταν αυτός είναι τζέντλεμαν <<Μπαμπά>> λέω καθώς ο πατέρας μου μας πλησιάζει και τον αγκαλιάζω <<Είσαι καλά;>> με ρωτάει απλά και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου <<Άννα μου φαίνεται πως αδυνάτησες δεν τρως καλά;>> ρωτάει η μητέρα μου και κουνάω με αγανάκτηση το κεφάλι μου <<Μια χαρά τρώω μαμά μην αρχίζεις>> της λέω και απλώνω το χέρι μου για να σταματήσει <<ΑΝΝΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ>> λέει και έχει μείνει άναυδη ενώ  δείχνει το μονόπετρο που είναι στο χέρι μου <<Για αυτό θέλαμε να σας μιλήσουμε>> ο Άλεξ με πλησιάζει και πιάνει απαλά την μέση μου <<Η Άννα δέχτηκε να με παντρευτεί>> λέει και η μητέρα μου εξακολουθεί να κοιτάζει με ανοιχτά μάτια <<Χριστέ μου πόσο χαρούμενη με κάνετε>> λέει επιτέλους η μητέρα μου και μας αγκαλιάζει και τους δυο μας <<Κύριε Ίαν τι λέτε μας δίνεται την συγκατάθεση σας ώστε να παντρευτώ την κόρη σας>> ο Άλεξ κοιτάζει τον πατέρα μου. 

Ο πατέρας μου του χαμογελάει <<Φυσικά και σε παρακαλώ σκέτο Ίαν χαίρομαι που η κόρη μου θα παντρευτεί ένα τόσο καλό άντρα>> του λέει και δίνουν τα χέρια τους <<Αν και εδώ που τα λέμε είχα καταλάβει πως κάτι συνέβαινε μεταξύ σας>> λέει ο μπαμπάς μου <<Τι και εσύ μα πως;>> τον ρωτάω <<Από την ημέρα που είχατε κλειστεί τάχα μου τυχαία μέσα στην αίθουσα συσκέψεων>> λέει ο πατέρας μου και κοκκινίζω ήμουν σίγουρη πως κανένας στην εταιρία δεν ήξερε για εμάς μέχρι πρότινος τουλάχιστον. <<Δεν το πιστεύω>> λέω στον πατέρα μου <<Ήμουν σίγουρος πως κάτι είχες μαζί του η ερωτικό ή ότι είχες νευριάσει που του έδωσα την θέση αλλά, σε είχα ρωτήσει πολλές φορές εάν θα ήθελες εσύ να γίνεις διευθυντήρια της εταιρίας και μου είχες πει όχι>> λέει ο πατέρας μου <<Και συνεχίζω να έχω την ίδια άποψη μου αρέσει η δουλειά μου στο μάρκετινγκ και ο Άλεξ είναι ο καλύτερος για αυτήν την θέση>> λέω και αγκαλιάζω τον πατέρα μου ξανά <<Λοιπόν τι λέτε να περάσουμε στην τραπεζαρία και συζητάμε τις υπόλοιπες λεπτομέρειες εκεί>> μας λέει ο μπαμπάς και προχωράμε προς το εσωτερικό για να κάτσουμε εγώ κάθομαι δίπλα από το Άλεξ ο οποίος κάθετε δίπλα στον πατέρα μου και απέναντι μου κάθετε η μητέρα μου. Η Έμιλι ξεκινάει να φέρνει τα φαγητά και αρχίζουμε να τρώμε ενώ ο Άλεξ γεμίζει τα ποτήρια μας με λευκό κρασί. 

Μετά από σχεδόν μια μισή ώρα έχουν όλοι αδειάσει τα πιάτα μας αφού όπως πάντα ότι φτιάχνει η Έμιλι είναι τέλειο και πίνουμε το κρασί μας <<Λοιπόν για πότε λέτε να γίνει ο γάμος;>> ρωτάει η μητέρα μου <<Τέλος Μάϊου>> της απαντάω <<Τόσο σύντομα Άννα δεν θα προλάβουμε να ετοιμαστούμε>> διαμαρτύρεται η μητέρα μου <<Μην ανησυχείς μαμά θα μας βοηθήσουν τα κορίτσια ήδη από αύριο κιόλας θα ψάξουμε για νυφικό>> της λέω <<Ελπίζω να τα καταφέρουμε>> λέει και πίνει από το κρασί της <<Όλα θα γίνουν όπως πρέπει θα βοηθήσουν και οι δικοί μας>> λέει ο Άλεξ και πιάνει απαλά το χέρι μου <<Λοιπόν στην υγεία σας σας εύχομαι ότι καλύτερο για εσάς>> λέει ο πατέρας μου και σηκώνει το ποτήρι του και τον ακολουθούμε και οι υπόλοιποι και πίνουμε από τα ποτήρια μας <<Επίσης εγώ και η Άννα πρόκειται να μετακομίσουμε σε άλλο διαμέρισμα πριν το γάμο>> λέει ο Άλεξ και κοιτάζω τους γονείς μου <<Υπέροχα που θα μείνετε ελπίζω όχι πολύ μακριά>> λέει η μητέρα μου <<Το αντίθετο θα έλεγα μαμά μάλλον κοντά σας>> λέω και με κοιτάζει προσπαθώντας να καταλάβει τι εννοώ <<Ο Άλεξ αγόρασε το ρετιρέ στο Central Park Tower>> λέω με μια ανάσα και οι γονείς μου κοιτάζονται έκπληκτοι ακόμα και για αυτούς αυτό είναι εξωπραγματικό. <<Δεν έχω λόγια Άννα δεν ξέρω τι να πω συγχαρητήρια να είσαι πάντα ευτυχισμένοι Άλεξ να μου την προσέχεις σε παρακαλώ>> λέει η μητέρα μου κάπως συγκινημένη <<Σας το υπόσχομαι θέλω να είναι ευτυχισμένη κοντά μου>> της λέει ο Άλεξ και η μητέρα μου κουνάει καταφατικά το κεφάλι της 

Κάτσαμε άλλη μια ώρα στο σπίτι των γονιών μου και ύστερα  τους αποχαιρετάμε και είπα στην μητέρα μου πως θα την ενημερώσω για το που θα πάμε με τα κορίτσια να κοιτάξουμε για νυφικό. Έχω κάνει μόλις ένα γρήγορο ντουζ και βγαίνω από το μπάνιο φορώντας τις πιτζάμες μου ο Άλεξ έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι και ασχολείται με το κινητό του και μου ρίχνει μια ματιά καθώς πηγαίνω προς το μέρος του. <<Πώς είσαι μωρό μου;>> με ρωτάει την ώρα που ξαπλώνω δίπλα του <<Τέλεια όλα πήγαν υπέροχα με τους γονείς σε λατρεύουν και οι δύο ειδικά ο πατέρας μου>> του λέω <<Και εγώ λατρεύω εσένα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο μωρό μου>> λέει και με πιάνει από την μέση και με φέρνει πάνω του και νιώθω την στύση του να με πιέζει από κάτω. Χαμογελάω πονηρά <<Το βλέπω πόσο με λατρεύεις>> του λέω πονηρά και τον φιλάω και αυτός ανταποκρίνεται αμέσως βαθαίνοντάς το φιλί μας και αρχίζει να με ξεντύνει και να φιλάει. Αχ ποτέ μου δεν πρόκειται να χορτάσω το συναίσθημα όταν κάνω έρωτα μαζί του είτε ήρεμα είτε άγρια νιώθω λες και είναι η πρώτη φορά που με αγγίζει και όλο μου το σώμα ανατριχιάζει στα αγγίγματά του.