Πέντε μέρες πριν την μοιραία βραδιά

Όταν η Ιόλη συνειδητοποίησε πως ο Γερασιμάτος την έδιωξε από την υπόθεση καταρρακώθηκε. Δεν μπορούσε να δράσει νόμιμα πλέον. Το παράνομο δεν ήθελε να το διακινδυνεύσει. Πιο πολύ για την θέση της και για τις απολαβές. Δεν ήταν καιρός για να μείνει άνεργη. Ο Σάββας είχε ήδη πάει στην αποστολή του και δεν σκέφτηκε καν να του πει ότι όλα ακυρώνονται. Κατέβηκε νωχελικά τις σκάλες και σκεφτόταν πολλά. Γιατί μια τέτοια υπόθεση, που πλέον αποκτούσε και επαγγελματικό ενδιαφέρον, να ήταν τόσο ξεχωριστή; Ο Γερασιμάτος αποφάσισε για την υπόθεση ή του δόθηκε εντολή από άνωθεν. Οι τόσες σκέψεις είχαν βυθίσει το κεφάλι της μέσα σε ένα κουτί με ερωτήσεις αναπάντητες. Δεν είχε καν αντιληφθεί πως η μητέρα της είχε μόλις μπει στο γραφείο. Η κυρία Κυβέλη ήταν μια πολύ εντυπωσιακή εξηντάρα με καστανά μαλλιά, βαμμένα φυσικά, με αέρινο στυλ και προσωπικότητα. Αν τις κοίταγες τις δυο τους δίπλα δίπλα, σίγουρα θα έλεγες πως είναι μάνα και κόρη. 

-Ιόλη; Με ακούς παιδί μου; 

Η Κυβέλη την σκούντηξε στον ώμο ελαφρά και η Ιόλη ταρακουνήθηκε. 

- Μαμά; Τι έγινε; Τι θες εδώ; 

-Γεια σου και σένα μανούλα! Πως είσαι; Ο μπαμπάς είναι καλά; Έχω καιρό να σας δω. Τα αδέρφια μου είναι καλά; Ναι κορίτσι μου μας έλειψες! 

Είπε ειρωνικά η Κυβέλη μιμούμενη την φωνή της κόρης της. Προσπαθούσε έμμεσα να της υπενθυμίσει πως είχε να τους δει καιρό. 

-Ναι ναι μαμά. Έχω τόση δουλειά. Μη με κοροϊδεύεις! 

-Τι έχεις εσύ; Δεν σε βλέπω καλά. 

-Προβλήματα με την δουλειά. Εσύ πως και από δω; Θα μπορούσες να έρθεις από το σπίτι. 

-Ε αφού δεν έρχεται ο Μωάμεθ στο βουνό...ξέρεις την συνέχεια. 

-Ναι Μωάμεθ δε μου λες, κάτι άλλο συμβαίνει. Σιγά μην έκανες τόσο δρόμο από το Αιγάλεω για να έρθεις να με δεις στο τμήμα. Λέγε μαμά. 

Η Κυβέλη προσπάθησε να είναι άνετη, αλλά ήξερε πως τίποτα δεν ξεγελά το αστυνομικό δαιμόνιο της Ιόλης. Από κάποιον είχε πάρει και αυτή την καχυποψία της. 

- Η Αλκυώνη. Με κάποιον βγαίνει. 

-Α πολύ καλό νέο. Να και κάτι ευχάριστο επιτέλους. 

-Γιατί τι δυσάρεστο έγινε; 

Δεν ήθελε να απαντήσει η Ιόλη. 

-Και τι πρόβλημα υπάρχει με τον νεαρό; 

-Αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι δεν είναι νεαρός. 

-Μαμά δε θα σου τα βγάζω με το τσιγγέλι. Πες τι είναι να τελειώνουμε. 

-Καλά παιδί μου...

Η Κυβέλη βολεύτηκε λίγο καλύτερα στον σκληρό μπλε καναπέ της ασφάλειας. Στο μεταξύ δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω, οπότε μπορούσε να μιλήσει με άνεση. 

-Ξέρεις από τότε που μετακομίσαμε στο κάτω διαμέρισμα, βλέπουμε στον δρόμο από το μπαλκόνι όποιον περνάει. Τις τελευταίες μέρες την αδερφή σου την φέρνει κάποιος. Ένας άντρας με ένα μεγάλο μαύρο αμάξι. Πολύ ακριβό. Με ποιον έμπλεξε βρε παιδί μου και έχει τέτοιες πολυτέλειες; Δε μου λέει! Στον πατέρα σας δε τολμώ να του το πω. Θα την αρχίσει στην ανάκριση! Ξέρεις πόσο δε της αρέσει αυτό. 

Η Ιόλη φύσηξε και ξεφύσηξε. Δεν πίστευε ότι η μαμά της έκανε τόσο δρόμο απλά για να κουτσομπολέψει την αδερφή της σε εκείνη. Η Ιόλη ήξερε πόσο κρυψίνος είναι η Αλκυώνη. Ό,τι και να γινόταν δε θα της έλεγε τίποτα και δεν ήθελε να ρωτήσει κιόλας. Δεν είχαν τις συνηθισμένες σχέσεις αδερφής με αδερφή. Από το σχολείο, η Αλκυώνη ως μεγαλύτερη δεν έλεγε τα προσωπικά της στην Ιόλη και ούτε η Ιόλη σε εκείνη. Μόνο όταν ήθελε κάποια χάρη ζήταγε η μια την άλλη. 

-Αμάν μωρέ μάνα! Τι σε νοιάζει εσένα με ποιον βγαίνει; Κάτσε σπίτι σου και μην κρυφοκοιτάς με ποιον έρχεται και με ποιον φεύγει. 

-Βρε κορίτσι μου δεν είναι εκεί το θέμα! Ας βγαίνει με όποιον θέλει! Αλλά τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί με ακριβά κοσμήματα και ρούχα. Νομίζεις ότι ο μισθός μιας δασκάλας μπορεί να καλύψει τόσο μεγάλα ποσά;

Η αλήθεια είναι πως αυτό ήταν κάπως ύποπτο. Η Αλκυώνη δεν είχε ποτέ ανάγκη να αγοράσει ακριβά πράγματα και ρούχα. Κάτι ίσως συνέβαινε. 

-Και εγώ τι μπορώ να κάνω καλή μου μαμά; Και να την ρωτήσω δεν θα πάρω απάντηση. Το ξέρεις. 

-Να τον βρεις τότε. Θα σου βρω τρόπο εγώ να τον βρεις. 

-Μαμά σύνελθε. Δεν θα παρακολουθήσω την ίδια μου την αδερφή! 

-Εγώ παιδί μου θα σου βρω κάποιο όνομα, κάτι. Δεν σου είπα να την παρακολουθήσεις! 

-Μαμά άστην ήσυχη. Άστην να κάνει τη ζωή της. Έχει τόσο καιρό να νιώσει ωραία με κάποιον. Πέρασαν τρία χρόνια που χώρισε. Θα βρήκε κάποιον καλύτερο. 

-Και γιατί δε μας το λέει παιδί μου;! Εμάς ντρέπεται; 

-Που να ξέρω ρε μαμά. Άστην σου λέω. 

-Καλά εγώ θα σου βρω στοιχεία και εσύ κάνε ό,τι θες...Αλλά τι στοιχείο θα βοηθούσε ακριβώς; 

Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο γραφείο ο Σάββας, που είχαν δεν είχαν περάσει 40 λεπτά από τότε που είχε φύγει. Φαινόταν χαρούμενος, ίσως και να είχε βρει κάτι χρήσιμο για την υπόθεση, που πια δεν ήταν στα χέρια της Ιόλης και του βοηθού της. 

-Ένας αριθμός τηλεφώνου, μια πινακίδα, κάποιο χαρακτηριστικό έντονο προσώπου ή σώματος, ένα μέρος που συχνάζουν μαζί ή ακόμα και μια απόδειξη από κάπου που είχαν πάει μαζί. 

Αποκρίθηκε εκείνος που άκουγε τη συζήτηση όσο ανέβαινε τις σκάλες και έμπαινε στην κρύα αίθουσα. 

-Ρε Σάββα! Μη της δίνεις ιδέες! 

-Α! Το καλό μας το παιδί! Πως είσαι αγόρι μου; 

-Έλα βρε Ιόλη βοήθησέ την τη γυναίκα τι πειράζει ένα όνομα. Μια χαρά κύρια Κυβέλη, εδώ τα γνωστά. Όπως τα ξέρετε. 

Η Ιόλη δεν ήθελε φυσικά να αποκαλυφθούν οι τρόποι που ανέφερε ο Σάββας. Προφανώς και εκείνος το έκανε επίτηδες για να την πειράξει. Και εκείνη όμως δεν έμεινε άπραγη. 

-Έ όχι και όπως τα ξέρετε κυρά Κυβέλη μας! Ο Σάββας βγαίνει με την Αδελάιδα εδώ και λίγες μέρες! Άρπα την! 

Του είπε. Η Κυβέλη έκπληκτη τους έσκασε ένα χαμόγελο. 

-Αα! Μα αυτά είναι πολύ ευχάριστα νέα! Μπράβο. Ορίστε βρε. Για αυτό θέλω να μάθω με ποιον τραβιέται η Αλκυώνη. Να μη την συγχαρώ και αυτήν; 

-Μαμά κοντεύει τα τριάντα σύνελθε. 

-Και δε μου λες βρε αγόρι μου, ποιο είναι πιο εύκολο από όλα αυτά που είπες να βρω; 

Η Ιόλη γύρισε και τον κοίταξε με εκείνη την κοφτή ματιά της. Σαν λεπίδα. Εκείνος έκανε να απαντήσει αλλά δεν πρόλαβε καν.

-Μη τολμήσεις! Μαμά φτάνει. 

-Καλά. Αλλά να ξέρεις εγώ θα το φέρω το στοιχείο μου και άπαξ και το φέρω δε θα μου το γυρίσεις πίσω! Καλό μεσημέρι Σάββα μου. 

-Γεια σας! 

-ΓΕΙΆ! 

Γύρισε στον Σάββα πικαρισμένη. 

-Αμάν και εσύ δε το κρατάς το ρημάδι κλειστό. Που με μπλέκεις τώρα. Θα ξαναέρθει έτσι που τα έκανες. 

-Δεν είναι το θέμα μας η μάνα σου τώρα. Άλλο είναι. Ξέρεις γιατί η Άρια Παλαιονίκα είχε έρθει νωρίτερα στην Αθήνα εκείνες τις ημέρες; 

-Α ναι το είχα ξεχάσει αυτό. Πήγες; Σου είπε; 

-Ναι. Ξέρεις με ποιον είχε κρυφό ραντεβουδάκι που όμως δεν έγινε ποτέ; 

-Όχι. Με ποιον; 

-Με τον Τρύφωνα! Είχε κανονίσει να βρεθούν αλλά εκείνος δεν εμφανίστηκε ποτέ. 

-Τι; Με τον τύπο με την σπιταρόνα; Γιατί; 

- Δεν ξέρω γιατί αλλά βρήκα την διαδρομή του ταξί που την παρέλαβε από το αεροδρόμιο μέχρι και το σπίτι του. 

Εδώ τα πράγματα περιπλέκονταν ακόμα περισσότερο. Κάτι δεν πήγαινε καλά με εκείνον τον άνδρα επιβεβαιωμένα πλέον. 

-Αφού μου λες δεν εμφανίστηκε ποτέ αυτός. 

-Χτύπαγε τα κουδούνια αλλά δεν άνοιξε ποτέ. Μίλησα με τον ταξιτζή σου λέω. Του είχε πει να περιμένει γιατί δεν θα αργούσε. 

-Καλά πως στα είπε όλα αυτά; Δεν προστατεύονται οι πελάτες από προσωπικά δεδομένα; 

-Ου! Για ένα 50ρικο ένας ταρίφας κελαηδάει. 

Η Ιόλη προσπέρασε τα χωρατά και επανήλθε στην πραγματικότητα. Όλα αυτά πια δεν είχαν καμία αξία για εκείνην και για την υπόθεση, εφόσον ο διοικητής την έβγαλε από αυτήν. 

-Καλά δε θα πεις τίποτα; Είναι σοβαρό στοιχείο. 

-Ο Γερασιμάτος με έβγαλε από την υπόθεση. 

Ο Πορτοκάλης κούνησε το κεφάλι του αριστερά δεξιά σαν να μην άκουσε καλά.

- Τι; Γιατί; Του είπες για τα απειλητικά μηνύματα; 

Η αστυνόμος τον κοίταξε περίεργα. Δεν είχε πει σε κανέναν ξεκάθαρα για τα μηνύματα. Ο Σάββας πως το ήξερε; Γιατί να είχε σχέση με αυτό η απομάκρυνσή της από την υπόθεση; 

-Πως ξέρεις για τα μηνύματα Σάββα; 

-Μπήκα από τον υπολογιστή σου για να στείλω κάποια email και είδα ένα. Ιόλη δεν πρέπει να τα κρύβεις αυτά. Αστυνομία είμαστε. Ανέφερέ τα στο ηλεκτρονικό έγκλημα. 

-Έστειλε κι άλλο; 

Αναρωτήθηκε και έτρεξε στον υπολογιστή της. Πράγματι υπήρχε ένα μήνυμα που η ίδια δεν είχε δει ούτε καν προσέξει. Σε αντίθεση με τον Σάββα που σαν να είχε τρομοκρατηθεί λίγο παραπάνω. 

-Για αυτό σε έβγαλε από την υπόθεση; 

-Όχι. Κανείς δεν ξέρει για τα μηνύματα εκτός από τον Λιουδάκη που αναγκάστηκα να του το αποκαλύψω χωρίς λεπτομέρειες. Και εσύ κακώς το είδες. 

Ο Σάββας την πλησίασε περισσότερο. Είχε ανησυχήσει πραγματικά με τα μηνύματα. 

-Ιόλη δεν είναι κάποιο αστείο ούτε κάποιο παιχνιδάκι. Ο τύπος φαίνεται επικίνδυνος. Ξέρει πολλά για σένα. Λογικέψου. 

-Σάββα δεν είναι δουλειά σου να μου πεις τι να κάνω. 

-Δουλειά μου ως φίλος είναι να σε προστατέψω από όποιον θέλει να σε βλάψει. Και αυτός ο άνθρωπος δεν είναι καλά!

-Υπερβάλλεις τώρα. Δεν ζήτησα την συμβουλή σου εξάλλου. Προστατεύομαι και μόνη μου. 

-Δεν με καταλαβαίνεις Ιόλη. Δεν ξέρεις τι σου γίνεται νομίζω!

Το ξέσπασμα του Σάββα την έφερε στα άκρα. Εκείνος προσπαθούσε να την συνετίσει αλλά η Ιόλη ήταν ανένδοτη ως συνήθως. Η προσέγγιση του μάλλον περισσότερο πείσμα της έδινε. 

-Ξέρω καλά τι μου γίνεται. Τώρα όμως που ακόμα επιμένει να στέλνει, θα επιμείνω και εγώ. 

-Τι εννοείς; 

-Θα συνεχίσω την έρευνά μου κρυφά από τον διοικητή. 

Σκέψου τι προτιμάς; Να ρισκάρεις την θέση σου για να βρεις το τέλος μια υπόθεσης ή να σιωπάς για να είσαι ασφαλής εσύ και οι γύρω σου; 

*Γεια σε όλους! Όταν είδα ότι έχω να ανεβάσω κεφάλαιο από τον Φλεβάρη είπα πως πέρασε έτσι ο καιρός;; Δυστυχώς με τις καταλήψεις και τις απεργίες πήγε η σχολή πολύ πίσω και τόσο πιο πίσω πήγε η λήξη του εξαμήνου, μεσολάβησε μια καθυστερημένη χειμερινή εξεταστική (τύπου τον Μάρτιο οριακά τελείωσε) και τώρα έχω δώσει ήδη δυο μαθήματα για το εαρινό εξάμηνο και μια εργασία εφόσον τελειώνουμε τέλη Ιουλίου (ΓΕΛΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ) Εσείς πως είστε; Κάνατε κανένα μπάνιο; Μόνο 3 έχω προλάβει! 

Μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστεράκι κάτω αριστερά! *