Το νέο στοιχείο που είχε βρει τυχαία η Ιόλη, την οδήγησε σε έναν πολύ ανήσυχο ύπνο παρά την ανάγκη της για ξεκούραση. Δεν έπαψε να σκέφτεται το πιο πιθανό σενάριο που της ερχόταν στο μυαλό. Κάποιος προσπαθούσε να την απομακρύνει από την υπόθεση. Πρώτα εκείνο το απειλητικό μήνυμα και τώρα η απόλυση του Μάρκου από τον Παλαιονίκα που συμπτωματικά εμπλεκόταν στην υπόθεση.  Από πότε είχε αλλάξει διευθυντή ο Μάρκος και πως συνδέονται όλα αυτά;  

Ο Μάρκος είχε τη πρώτη του συνέντευξη για δουλειά μετά την απόλυσή του. Είχε ξυπνήσει νωρίτερα και από την Ιόλη εκείνο το πρωί. Σηκώθηκε να φτιάξει πρωινό και για τους δύο, μετά από καιρό, ήθελε να ανακτήσει όλα αυτά που έχασε τον τελευταίο καιρό. Έκανε ένα σύντομο μπάνιο και χώθηκε στο κρεβάτι κοντά στην αγκαλιά της Ιόλης. Εκείνη δεν είχε ακόμα τη δύναμη να ανοίξει τα μάτια της. Όταν ένιωσε κάποιον στο κρεβάτι της, άνοιξε διάπλατα τα μάτια της, τρόμαξε. Ο Μάρκος είχε τουλάχιστον 2 μήνες που δεν πήγαινε πια στο κρεβάτι τους. Πριν προλάβει να κάνει μια γρήγορη λαβή - πίστεψε προς στιγμήν πως μπήκε κάποιος επιτήδειος στο σπίτι - κατάλαβε ότι ήταν ο Μάρκος. 

-Καλημέρα αστυνόμε!

Η Ιόλη ξεφύσηξε από ανακούφιση. Φυσικά και παραξενεύτηκε που τον είδε δίπλα της. 

-Καλημέρα. Με τρόμαξες. 

-Γιατί τρόμαξες;

-Έχεις καιρό να έρθεις στο κρεβάτι μας Μάρκο. Νόμιζα ήταν κανένας κλέφτης. 

-Είμαι εγώ ο κλέφτης που σου έκλεψε την καρδιά. 

-Είσαι καλόκεφος σήμερα μου φαίνεται. Τι έγινε; 

-Αποφάσισα πως αρκετά τόσο καιρό έκατσα στον καναπέ και βούλιαζα στη μαυρίλα μου. Καιρός δεν ήταν να ξυπνήσω; 

-Εγώ στο έλεγα τόσο καιρό! Δεν ήθελες να με ακούσεις μωρό μου. Ήσουν σε έναν άλλο κόσμο. Σαν να μην μπορούσε κανένας να μπει στον κόσμο σου και να βάλει λίγο χρώμα. 

Απάντησε και τον χάιδεψε στοργικά στον ώμο, στη πλάτη σαν κουτάβι. 

-Αλλά δε γίνεται να άλλαξες έτσι από τη μια μέρα στην άλλη. Έχει γίνει τίποτα άλλο; 

Ο Μάρκος σιώπησε για λίγα δευτερόλεπτα, σοβάρεψε. 

-Έλα μέσα να φάμε τις κρέπες και θα τα πούμε όλα.  

-Τις ποιες; 

-Τις κρέπες. Έφτιαξα κρέπες. Έλα. 

Αλλάζει ο άνθρωπος τελικά!

Παράλληλα με όλο αυτό, στο σπίτι της Αδελάιδας επικρατούσε ένα χάος εκείνο το πρωί. Ο Σάββας είχε κοιμηθεί εκεί, αλλά όχι όπως θα ήθελε η Αδελάιδα. Ο Σάββας δεν ήταν έτοιμος να προχωρήσει μαζί της ακόμα. Η Αδελάιδα το ονειρευόταν καιρό, ακόμα και στον ξύπνιο της, αλλά ο Σάββας δεν ήταν έτοιμος. Ήθελε λίγο χρόνο ακόμα. Δεν ήθελε επίσης να νομίζει η Αδελάιδα ότι με όποια βγει μια φορά, την ρίχνει απευθείας στο κρεβάτι, δεν ήταν τέτοιος τύπος. Αντίθετα, ήθελε να κοιμηθούν παρέα, αλλά της ξεκαθάρισε πως θα κοιμηθούν και τίποτα περισσότερο, με δικαιολογία ότι ξυπνάει νωρίς το πρωί και πρέπει να είναι στην ώρα του στο γραφείο. Η Αδελάιδα είχε ήδη φύγει όταν εκείνος ξύπνησε, έπρεπε να πάει στον φούρνο. Ο Σάββας σηκώθηκε, έβαλε λίγο καφέ, άνοιξε την τηλεόραση και χάζεψε τις πρωινές εκπομπές. Σχεδόν όλες ανέφεραν την εξαφάνιση της Κίκα και κατηγορούσαν τις αρχές για την αδράνεια της υπόθεσης. Ταρακουνήθηκε. Δεν είναι δυνατόν οι δημοσιογράφοι να τριγυρίζουν την υπόθεση χωρίς καν να ξέρουν την δουλειά της αστυνομίας. Φόρεσε τα χτεσινά ρούχα του, έπλυνε τη κούπα που χρησιμοποίησε, και έφυγε με τη μηχανή για το σπίτι του, να αλλάξει να φορέσει την στολή του και να αδράξει την ημέρα όπως άρμοζε. 

Φτάνοντας στο σπίτι του αποφάσισε ότι πριν πάει στο τμήμα θα περάσει από τον φούρνο για να δώσει την επιβεβαίωση στην Αδελάιδα πως όλο αυτό δεν ήταν κάτι της στιγμής, δεν ήταν μια παρόρμηση, ήθελε απλά λίγο χρόνο ακόμα. Έκανε ένα γρήγορο ντουζ και έφυγε για να πάρει τον δεύτερο καφέ της ημέρας.  

-Καλημέρα στο κορίτσι της Ακρόπολης! 

-Καλημέρα Σάββα..! Έπρεπε να φύγω νωρίς, σε ξύπνησα; 

-Όχι όχι. Έχω υπηρεσία μην ανησυχείς. Ήθελα να ξέρεις απλά ότι πέρασα όμορφα χτες. Ό,τι έγινε... ή μάλλον ό,τι δεν έγινε.. απλά ήθελα...

-Όλα καλά. Καταλαβαίνω. 

Τον πλησίασε λίγο περισσότερο και τον κοίταξε στα μάτια, σαν εξομολόγηση ήτανε. 

-Όποτε είσαι έτοιμος και θες. Εγώ εδώ θα είμαι για σένα. Γιατί περάσαμε πραγματικά υπέροχα. Ελπίζω να μην είμαι εγώ το πρόβλημα. 

-Όχι! Όχι βέβαια, αλίμονο. Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε. Θέλω να μην έχουμε ενδοιασμούς μεταξύ μας. 

-Σύμφωνοι. 

Αποκρίθηκε εκείνη και χαμογέλασε. Ο Σάββας της πήρε ένα κουλουράκι από την πιατέλα που κρατούσε και την φίλησε στο στόμα, σαν να προσπαθούσε να γευτεί ένα νόστιμο κέικ ή ένα λαχταριστό κρουασάν. Εκείνη αιφνιδιάστηκε. Δεν τον περίμενε τόσο διαχυτικό. 

-Επ! Θα μας δουν! 

-Έφυγα!! 

Παράλληλα στο σπίτι της Ιόλης, ο Μάρκος είχε ετοιμάσει ένα υπέροχο πρωινό και περίμενε με ανυπομονησία την Ιόλη να του πει τι νέα είχε από την υπόθεσή του. Τα νέα δεν ήταν και πολύ ενθαρρυντικά αλλά κάτι υπήρχε. 

-Θα μου πεις επιτέλους; Ξέρεις πόσο το περιμένω. 

-Να σε ρωτήσω λοιπόν. Πότε αλλάξατε διευθύνων σύμβουλο; Από πότε βρίσκεται στην εταιρεία ο Παλαιονίκας; 

- Από τότε που έγιναν οι περικοπές. Δηλαδή αυτός ανέλαβε και ζήτησε περικοπές. Δε ξέρω περισσότερα. Αλλά γιατί; 

-Εμπλέκεται σε μια μου υπόθεση και κάτι δε μου κολλάει. Ξέρεις που ήταν πριν;

-Όχι, ιδέα δεν έχω. Αυτό ήταν; 

-Ναι θέλω να τον ψάξω περισσότερο γιατί κάποιο κλειδί δεν κουμπώνει στην όλη υπόθεση. 

-Εντάξει αλλά περίμενα και τίποτα άλλο. Έχει περάσει αρκετός καιρός και νόμιζα...

-Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα Μάρκο. Όταν ψάχνεις μόνος, άτυπα για να μην κινήσεις υποψίες, δεν είναι όλες οι πόρτες ανοικτές. 

-Άτυπα γιατί; Συμβαίνει κάτι άλλο; 

Η Ιόλη δεν ήθελε να πει σε κάποιον για τα απειλητικά μηνύματα. Φοβόταν να μπλέξει κι άλλους στην υπόθεση, για το δικό τους καλό. 

-Όχι όχι. Απλά υπάρχουν πολλές υποθέσεις και ο νέος ο διευθυντής σας εμπλέκεται σε μια υπόθεσή μας, οπότε δε ξέρω πως να το διαχειριστώ. Είναι πρόσωπο υψηλής προστασίας από τον διοικητή για κάποιο λόγο. Καταλαβαίνεις τώρα; 

Ο Μάρκος σάστισε για λίγο, δεν καταλάβαινε πολλά αλλά δεν ήταν και αρμόδιος για να μπορέσει να συνδέσει τα γεγονότα. 

-Όμως θα ασχοληθείς λίγο περισσότερο. Για μένα. Για μας. 

-Φυσικά. Στο υποσχέθηκα. Θα το κάνω. Έστω και μόνη μου. 

Η Ιόλη το υποσχέθηκε και θα το έκανε. Ήταν η στιγμή να ασχοληθεί με τον άνθρωπό της λίγο περισσότερο. Είχε περάσει πολύς καιρός που δεν ερχόντουσαν κοντά. Τώρα ήταν ευκαιρία. Τόσα χρόνια ήταν μαζί αλλά δεν είχαν παντρευτεί ακόμα. Όσο να ναι αυτά συζητιούνται τριγύρω, και στη γειτονιά, και στην οικογένεια. Αυτά σκεφτόταν στην διαδρομή για το τμήμα όταν την ταρακούνησε το τηλεφώνημα της Αδελάιδας. 

-Καλημέρα κοπελιά! 

-Αχ αστυνόμε μου! Δε μπορείς να φανταστείς πως πέρασα! Ήταν μαγικά! 

-Έλα!! Ε δε το περίμενα! 

-Μη κοροϊδεύεις! Εσείς οι αστυνομικοί είστε άλλο πράμα!

-Εμένα μου λες...Και για πες, καλός καλός; 

-Ε να...

-Τι; Δεν; 

-Δεν. 

-ΔΕΝ ΔΕΝ; ΤΙΠΟΤΑ; ΚΑΘΟΛΟΥ;

-Ε τα πάνω πάνω. Όσα βλέπει η πεθερά. 

-Τι να πω και εγώ, δε τη ξέρω τη μάνα του. 

-Ρε Ιόλη! ΜΗ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ! Απλά δεν ήταν έτοιμος ακόμα. Έτσι μου είπε. Α! Και μη τολμήσεις και του πετάξεις καμιά σπόντα. Δε θα σου ξανά μιλήσω! 

-Καλά! Καλά! 

Όλοι ήξεραν ότι η Ιόλη δεν θα το τηρούσε αυτό. Η γραμμή διακόπηκε όταν την κάλεσαν από την ασφάλεια. 

-Έλα σε κλείνω, έχω δεύτερη γραμμή. Θα σε πάρω το βράδυ. 

-Έγινε. 

Σήκωσε ξανά το τηλέφωνο και ήταν ο Λιουδάκης που μόλις είχε ξεκινήσει τη βάρδια του εκείνη την ώρα. Είχε κάποια νέα. 

-Καλημέρα Λιουδάκη. Ακούω. 

-Καλημέρα αστυνόμε. Μας τηλεφώνησε η κόρη του Παλαιονίκα και μας είπε πως ο δικηγόρος της εξαφανισθείσας είχε ένα ραντεβού μαζί της αυτές τις μέρες αλλά δεν εμφανίστηκε. Θα πάτε εσείς από το γραφείο ή να πάρω τον αστυνόμο Πορτοκάλη; 

-Δεν έχει φτάσει ακόμα ο Σάββας; 

-Όχι. Θέλετε να τον ενημερώσω; Ά! Μόλις ήρθε. 

-Θα πάω εγώ. Στείλε μου διεύθυνση. 

Η Ιόλη έχοντας τη διεύθυνση στα χέρια της, κατευθύνθηκε προς το κέντρο της πόλης και μπήκε σε μια πολυκατοικία. Στο ισόγειο είχε τρία διαμερίσματα, δύο εκ των οποίων ήταν δικηγορικά γραφεία. Το ένα είχε γυναικείο και το άλλο αντρικό όνομα στο κουδούνι. Χτύπησε σε εκείνο με το αντρικό όνομα και αμέσως μια γυναίκα γύρω στα σαράντα άνοιξε την πόρτα. Ήταν μετρίου αναστήματος με γκρι ταγιέρ με ρίγες λευκές. Τα μαλλιά της καστανά σκούρα, λίγο γκριζαρισμένα στους κροτάφους, και επιμελημένα σε ψηλό κότσο. Πολύ σοφιστικέ για δικηγορικό γραφείο στην Ομόνοια. Πέρασε στο μικρό χολ, δε της έκανε εντύπωση ο κρύος χώρος καθόλου. 

-Έχετε κλείσει ραντεβού; 

-Όχι. Αστυνόμος Ιόλη Καστριώτη από το τμήμα των Πετραλώνων. Θέλω τον κύριο Σεράλη για μια υπόθεση της αστυνομίας.

-Ο κύριος Σεράλης έχει μια πελάτισσα μέσα αυτή τη στιγμή. Για ποια υπόθεση πρόκειται παρακαλώ; 

-Αυτό θα το μάθει όταν έρθει η ώρα ο ίδιος. Ενημερώστε τον παρακαλώ ότι ήρθα, δεν έχω πολύ χρόνο. 

-Μάλιστα. 

Η γραμματέας πήγε προς την ξύλινη πόρτα και την άνοιξε διακριτικά χτυπώντας την. Η φωνή του δικηγόρου δεν ακουγόταν έντονα. Μετά από λίγα λεπτά, μια άλλη άγνωστη πελάτισσα βγήκε από το γραφείο και η γραμματέας έκανε νόημα στην Ιόλη να έρθει μέσα. Η γυναίκα τους άφησε μόνους. Ο Υπάτιος καθόταν σε μια μεγάλη καφέ καρέκλα με ρόδες. Ήταν ψηλός άνδρας, γκριζαρισμένος, γύρω στα εξήντα, φαινόταν ήρεμος χαρακτήρας και ήπιος. Της έκανε μια χειρονομία, δείχνοντας την καρέκλα απέναντί του. Η Ιόλη κάθισε και προσπαθούσε να είναι ήρεμη και ακριβής. 

-Μου είπε η γραμματέας μου για μια υπόθεση. Σας ακούω, περί τίνος πρόκειται; 

-Ξέρω ότι έχετε μια πελάτισσα ονόματι Κίκα Παλαιονίκα. 

-Την Εριέτα λέτε. Φυσικά. 

-Έχει εξαφανισθεί εδώ και κάποιες μέρες η πελάτισσά σας και ενημερώθηκα πως είχατε ένα ραντεβού. Μπορώ να μάθω περισσότερες πληροφορίες; Καταλαβαίνετε πως εφόσον δεν την έχουμε εντοπίσει, αρχίζει το θέμα να παίρνει άλλες διαστάσεις. 

-Βέβαια. Όμως γνωρίζετε, πολύ καλά μάλιστα, ότι λόγω απόρρητου δε μπορώ να σας αποκαλύψω τίποτα.

-Ναι αλλά πρόκειται για μια πολύ σοβαρή υπόθεση κύριε Σεράλη. Όπως θα ξέρετε την ψάχνει η οικογένειά της. Ίσως να γνωρίζετε κάτι που θα μας είναι πολύ χρήσιμο. 

-Σας είπα. Με δεσμεύει το επαγγελματικό απόρρητο. Τι θα γίνει στη περίπτωση που η κυρία Εριέτα γυρίσει και μου πει γιατί αποκάλυψα το οτιδήποτε για εκείνη. Δεν μπορώ να διακινδυνεύσω την αξιοπιστία μου κυρία...

-Καστριώτη. 

-Κυρία Καστριώτη. Λυπάμαι. 

Η Ιόλη είχε απογοητευτεί. Περίμενε περισσότερη κατανόηση από έναν δικηγόρο. Ωστόσο ήθελε να παίξει το τελευταίο της χαρτί. 

-Μάλιστα. Θα ξαναπεράσω με ένταλμα τότε. Δεν ξέρω εάν θα κλονιστεί η αξιοπιστία σας όταν έρθουμε με το περιπολικό έξω από την πολυκατοικία σε ώρες που έχετε ραντεβού. Σας καλημερίζω κύριε...

Είπε ειρωνικά η Ιόλη. Ήξερε πως δεν ταρακούνησε ιδιαίτερα τον δικηγόρο αλλά έκανε ό, τι μπορούσε. 

-Σεράλης. Υπάτιος Σεράλης. 

Η Ιόλη σηκώθηκε από τη καρέκλα και βγήκε έξω από το γραφείο. Πήγε να βγει και από το διαμέρισμα αλλά τελευταία στιγμή ο Σεράλης της φώναξε. 

-Το μόνο που μπορώ να σας πω κυρία Καστριώτη είναι πως είχαμε ραντεβού για την έκδοση διαζυγίου και δεν εμφανίστηκε ποτέ. 

Τώρα κάτι αποκτούσε νόημα. 

Την ίδια ώρα στην ασφάλεια ο διοικητής είχε ενημερώσει τον Λιουδάκη ότι ήθελε να μιλήσει στην Ιόλη μόλις επιστρέψει από την εξωτερική της εργασία. Ο Σάββας έκανε δουλειά γραφείου και κάποια στιγμή ο υπολογιστής του κόλλησε. Υπερφόρτωση σκέφτηκε, λειτουργούσε σχεδόν όλη νύχτα και όλη την προηγούμενη μέρα. Πήγε στον υπολογιστή της Ιόλης, έβαλε τους κωδικούς, που φυσικά και γνώριζε, και μπήκε στα τελευταία email, του υπηρεσιακού λογαριασμού για να επικοινωνήσει με κάποιους συναδέλφους από άλλα τμήματα. Εκείνη τη στιγμή εντόπισε ένα νέο απειλητικό μήνυμα. Ο Σάββας τα έχασε. Αρχικά τι θράσος ήταν αυτό που έστελνε σε αστυνομικό απειλητικό μήνυμα και δεύτερον γιατί η Ιόλη δεν του είχε πει τίποτα. Έπεσε από τα σύννεφα όταν το διάβασε. 

" Αφού και ο αγαπημένος σου απολύθηκε, σταμάτα να σκαλίζεις την υπόθεση. "

Είχε άγνωστο αποστολέα, κάποιο ψεύτικο προφίλ με πολλά άκυρα γράμματα και αριθμούς. Είχε αποσταλεί πριν δύο μέρες μόλις. Δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Να της το έλεγε; Ή μήπως η ίδια το γνώριζε ήδη; Βρισκόταν σε μια περίεργη κατάσταση. Σίγουρα έπρεπε να το ερευνήσει. Εκείνη τη στιγμή ο Λιουδάκης μπήκε μέσα στο γραφείο με ένα χαρτάκι στο χέρι. Το άφησε στο γραφείο της. 

-Τι είναι αυτό ρε; 

-Μου είχε ζητήσει η αστυνόμος να εντοπίσω έναν αριθμό τηλεφώνου που της έστειλε κάτι περίεργο. Δυστυχώς ήταν κάρτα η οποία καταστράφηκε, όμως βρήκα που εξέπεμπε το σήμα. Εδώ είναι η διεύθυνση της περιοχής. 

-Πότε έγινε αυτό;

-Έχει τρείς τέσσερις μέρες. 

-Μάλιστα...

-Πείτε της ότι την ζήτησε ο διοικητής. Έχει ώρες που την ζητάει δηλαδή αλλά ως συνήθως δεν εμφανίστηκε. 

-Έλα να λείπουν τα σχόλια. Δουλειά σου. 

Του είπε υπαινικτικά. Όσο ο Σάββας προσπαθούσε να βρει κάποιον τρόπο να καταλάβει γιατί η Ιόλη δεν του μίλησε για τις απειλές που δεχόταν, μπήκε μέσα στο γραφείο η ίδια, πολύ αισιόδοξη και με καλή διάθεση για το νέο που έμαθε από τον δικηγόρο. Κανείς δε μπορούσε να της το χαλάσει. Εκτός από έναν. 

- Καλημέρα πιτσουνάκι! 

-Καλημέρα Ιόλη, γιατί με λες πιτσουνάκι;;

-Ήταν αυθόρμητο. Ξέρεις από που έρχομαι;

-Όχι. Από που;

-Από τον δικηγόρο της Κίκα. Ήταν έτοιμη να πάρει διαζύγιο από τον Παλαιονίκα. Το ραντεβού τους ήταν λίγο πριν εξαφανιστεί. Άρα; 

-Άρα; 

-Άρα ίσως ο Παλαιονίκας δεν ήθελε να τον χωρίσει η Κίκα και συνεπώς βρήκε κάποιον τρόπο να την αποτρέψει. 

-Αυτό είναι εικασία Ιόλη. 

-Είναι μια αρχή όμως, είναι κάποια ένδειξη. Δε μας διαβεβαίωσε ποτέ ότι είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους και εκτός αυτού εκκρεμεί και μια πληροφορία ακόμα. Που ήταν η Άρια Παλαιονίκα πριν την εξαφάνιση. Μας είχε πει ότι ήρθε μια συγκεκριμένη ημερομηνία από την Θεσσαλονίκη ενώ είχε έρθει και νωρίτερα χωρίς να μας το αναφέρει. Κάτι τρέχει. 

Πολλά νέα δεδομένα που ο Σάββας δεν μπορούσε να επεξεργαστεί γιατί ακόμα σκεφτόταν τις απειλές που η Ιόλη δεχόταν. 

-Σάββα με παρακολουθείς; 

-Ναι ναι. Απλά προσπαθώ ξέρεις να τα συνδέσω. 

Η Ιόλη αρπάζει ξανά τα πράγματά της και πάει να φύγει. 

-Που πας; 

- Στην Άρια. Έφυγα. Πρέπει να μάθω περισσότερα. 

-Θα πάω εγώ στην Παλαιονίκα. Σε έχει καλέσει ο διοικητής εδώ και ώρα πάνω. Πήγαινε γιατί ξέρεις ότι δε θέλει να τον έχουν στην αναμονή. Θα πάω και θα σε ενημερώσω. 

-Έγινε κάτι; 

Ο Σάββας κούνησε τους ώμους του. Δεν είχε ιδέα. Την Ιόλη την έλουζε κρύος ιδρώτας. Η αλήθεια ήταν πως δεν ήθελε να έχει μπλεξίματα με τον διοικητή. Τον εκτιμούσε αρκετά και τον σεβόταν αλλά ως εκεί. Ήταν λίγο ιδιόρρυθμος άνθρωπος, περίεργος. Είχε κάποια κουμπιά που δεν έπρεπε να τα αγγίξεις και άλλα που έπρεπε να τα χειριστείς καλά για να μπορέσεις να μιλήσεις μαζί του. Ανέβηκε δειλά δειλά τις σκάλες. Χτύπησε διστακτικά την πόρτα του. Άκουσε ένα "περάστε" και μπήκε μέσα. 

-Καλησπέρα κύριε διοικητά. Μου είπαν με ζητήσατε. 

-Ναι Ιόλη. 

-Πείτε μου. 

Ο Παύλος Γερασιμάτος ήταν διοικητής στην ασφάλεια τα τελευταία δέκα χρόνια. Είχε περάσει από πολλά πόστα και είχε πολλές εμπειρίες. Είχε τραυματιστεί από συμπλοκές τέσσερεις φορές. Μόνο και μόνο αυτό, έδειχνε την αφοσίωσή του. Παρόλα αυτά, δεν χαμογελούσε σχεδόν ποτέ. Ήταν σκληρός άνθρωπος, στρυφνός και απόμακρος. Δεν τον έκανες εύκολα παρέα. 

-Θέλω να απομακρυνθείς από την υπόθεση της Κίκα. 

Έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι της με αυτό που μόλις άκουσε. 

-Τι; Για ποιον λόγο; Έγινε κάτι; 

-Όχι. Θέλω να την αναλάβει κάποιος άλλος. 

-Κύριε διοικητά. Έχω βρει ήδη κάποια στοιχεία που μπορεί να μας οδηγήσουν σε εκείνη. Ίσως να τη βρούμε σύντομα. Δεν μπορείτε να με απομακρύνετε έτσι από την υπόθεση. 

-Ιόλη, εάν δεν μπει στο αρχείο, θέλω να την δώσω αλλού. Ό,τι έχεις βρει θα το δώσεις εκεί που πρέπει. 

-Μα κύριε διοικητά, για ποιον λόγο; Έκανα κάτι λάθος; Δεν μπορείτε να μου πάρετε την υπόθεση από τα χέρια έτσι! 

-Η τελευταία μου κουβέντα είναι πως εάν συνεχίσεις να ασχολείσαι, θα σε θέσω σε  διαθεσιμότητα για ανυπακοή σε ιεραρχικά ανώτερο. Κάνε ό, τι σου λέω και τέλος. Όταν σου πω θα φέρεις τον φάκελο πάνω. Καλημέρα σου. 

Είπε και με το δικό του τρόπο την έδιωξε από το γραφείο. Η Ιόλη ήταν καταρακωμένη. Πάνω που είχε βρει τόσα σημαντικά στοιχεία, ο διοικητής την έβγαζε από την υπόθεση. Τελικά όντως, κρύβεται κάτι πολύ μεγάλο από πίσω. 

Σκέψου, τι προτιμάς; Να γνωρίζεις πως προσπαθεί κάποιος να καλύψει ένα έγκλημα και να μη μπορείς να κάνεις τίποτα ή να ξέρεις πως αν ασχοληθείς θα μπλέξεις χειρότερα; 

*Χελλό!! Πως είστε βρε παιδιά; Έχουμε καιρό να τα πούμε αλλά έφτασε νέο κεφάλαιο! Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα με την σχολή και τις καταλήψεις και τώρα με τις απεργίες και εκεί που 15/02 τελευταίο μάθημα, δεν έχω καταφέρει να δώσω τίποτα! Εσείς; Τι νέα; Μη ξεχάσετε να μου αφήσετε τα σχόλιά σας και να πατήσετε το αστεράκι!!*