Καλά καλά δεν είχε φτάσει στο γραφείο και όλα ήταν ένα χάος. Η Ιόλη είχε τόσα στο μυαλό της που ήθελε απλά να έρθουν οι μέρες των Χριστουγέννων για να πάρει την άδειά της.

Ήταν παράξενη η μαρτυρία του συζύγου της Κίκα. Έτσι φάνηκε στην Ιόλη. Σημείωνε ανα καιρούς σε χαρτάκια διάφορα στοιχεία στο γραφείο για να τα ψάξει εκτενώς. Διάβαζε την κατάθεσή του λεπτομερώς. Έτσι είχε δοθεί εντολή από πάνω.

- Εγώ εργάζομαι σε ένα πολιτικό γραφείο, γνωστού πολιτικού προσώπου, ως αργά πολλές φορές, πλησιάζουν και οι αναδιαρθρώσεις του κόμματος.
- Σε τι θέση κύριε Παλαιονίκα;
- Είμαι το δεξί χέρι του.
- Πότε αντιληφθήκατε οτι λείπει η κυρία Κίκα; Πότε πήγατε σπίτι σας;
-Όπως σας είπα δούλευα μέχρι αργά. Της έστειλα ένα μήνυμα κατά τις οκτώ ότι θα αργήσω, για να μη περιμένει άδικα.
-Να περιμένει τι;
-Συνηθίζουμε να τρώμε μαζί βραδινό.
-Οι τρεις σας;
-Οι δυο μας. Η Άρια ήρθε προχθές από την Σόφια. Δεν ήξερε.
-Συνεχίστε για εκείνο το βράδυ.
- Όπως σας είπα την ενημέρωσα πως θα αργήσω. Δεν έλαβα κάποια απάντηση. Όταν τελείωσα τις δουλειές μου ήταν περίπου έντεκα παρά. Δεν πρόσεξα ότι λείπει το αμάξι της. Δεν παρκάρουμε συνήθως κοντά, εγω το βάζω στο γκαράζ, εκείνη το αφήνει απ'έξω. Μπήκα στο σπίτι, φώναζα να δω που είναι. Δεν ήταν πουθενά. Δεν σήκωνε τηλέφωνα. Βγήκα να τη ψάξω εδω τριγύρω, πήγα στον ξαδερφό της. Κανένας δεν την είχε δει. Συνέχιζα να ψάχνω και τις επόμενες μέρες σε αλλες περιοχές κοντά, σε ακτίνα δυο τριών χιλιομέτρων, αλλά τίποτα. Μετά γύρισε η κόρη μου στην Ελλάδα. Προσπαθούσα να της το κρύψω, δεν ήθελα να την ανησυχήσω αλλά όπως καταλαβαίνετε ήταν αρκετά δύσκολο. Όταν η ίδια το κατάλαβε, την προέτρεψα να με βοηθήσει να τη βρούμε αλλά αποφάσισε πως ήταν καλύτερο να έρθουμε σε σας.

Σε αυτό το σημείο η Ιόλη αποφάσισε να κάνει την πρώτη της ερώτηση. Η κατάθεση γινόταν μεταξύ του Σάββα και του Βύρωνα Παλαιονίκα. Η Ιόλη προτιμούσε να ακούει και να σημειώνει, παρόλο που αυτή ήτανε δουλειά του Σάββα. Τόση ώρα τον άκουγε προσεκτικά αλλά κάτι την απασχολούσε.

-Όταν δεν λάβατε απάντηση στο γραπτό μήνυμα που της στείλατε, δεν σας έκανε εντύπωση;
-Το συνήθιζε τελευταία.
-Τι εννοείτε;
- Δεν της άρεσε που δούλευα τόσο αργά και τόσο πολύ. Τσαντιζόταν όταν της το έλεγα.
-Είχατε τσακωθεί για αυτό το λόγο προηγουμένως; Πριν φύγετε για τη δουλειά σας;
- Με ρωτάτε αν προκάλεσα την φυγή της;

Αποκρίθηκε ο Παλαιονίκας σχεδόν προσβεβλημένος. Ο Σάββας κατάλαβε πως η ερώτηση της Ιόλης ήταν στοχευμένη. Κάτι σκεφτόταν αλλά προσπαθούσε να το εκμαιεύσει από τον Βύρωνα με άλλο τρόπο.

- Σας ρωτάω αν είχε προηγηθεί κάποια ρίξη μεταξύ σας, ένας τσακωμός, ένας καβγάς.
- Λόγω του φόρτου της δουλειάς μου φεύγω νωρίς το πρωί και γυρνάω σχεδόν το απόγευμα. Εκείνη την ημέρα έτυχε το πρωί να μην μιλήσουμε πολύ. Απλά ήπιαμε τον καφέ μας και έφυγα.
- Άρα πότε μιλήσατε μαζί της τελευταία φορά;
- Το βράδυ της προηγούμενης νομίζω. Είχαμε μία συζήτηση που δεν σας ενδιαφέρει. Προσωπική.
- Πόσο προσωπική ήταν αυτή η συζήτηση; Τι εννοείτε;

Ο Σάββας είχε καταλάβει πως η Ιόλη είχε ξεπεράσει ελάχιστα τα όρια. Έβλεπε πως ο Βύρωνας άρχιζε να αλλάζει τον τρόπο ομιλίας του φαινόταν πως είχε ενοχληθεί από την ερώτηση

- η Κυρία συνάδελφος εννοεί αν αυτή η προσωπική σας συζήτηση την είχε εκνευρίσει ίσως. Αν είχε πει κάτι σχετικό, φαινόταν αντιδραστική; Δεν μιλάμε για το περιεχόμενο αλλά για την αντίδραση της συζύγου σας.
- Όχι αστυνόμε. Δεν αντιλήφθηκα κάτι τέτοιο, δεν είχε λόγο να φερθεί έτσι. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έφυγε και μας άφησε.
-Μάλιστα.
-Τι πρέπει να γίνει τώρα; Πως θα συνεχιστεί το ψάξιμο;

Η Ιόλη πρώτη πήρε το λόγο. Συνέχιζε να μην έβρισκε πλήρως πειστικό τον Βύρωνα αν και φαινόταν αρκετά συγχυσμένος και σε απόγνωση. Είχε πολλά αναπάντητα ερωτήματα ωστόσο.

-Θα κάνουμε μια έρευνα. Όταν έχουμε κάτι νεότερο θα σας ειδοποιήσουμε. Ενημερώστε και την κόρη σας.
-Μπορώ να βοηθήσω κάπως;
-Τώρα είναι στα χέρια της αστυνομίας. Ίσως εσείς χρειαστεί να δώσετε κάποιες πληροφορίες στο Σίλβερ Αλέρτ. Για να γνωστοποιηθεί η εξαφάνιση.
-Ξέρετε θα προτιμούσα να μείνει κάπως απόρρητη. Λόγω της θέσης μου δεν θέλω να δίνω δικαιώματα.

Η Ιόλη τον κοίταξε με ένα παράξενο βλέμμα. Προσπάθησε να κάνει πως δεν το άκουσε αυτό που είπε. Ο Σάββας αμέσως επιλήφθηκε. Ήταν ο εξισορροπιστής φαίνεται.

-Εντάξει κύριε Παλαιονίκα. Θα σας ειδοποιήσουμε για νεότερα. Καλή σας μέρα.

Τον διέκοψε ο Σάββας και ο Παλιονίκας έφυγε από το γραφείο. Η Ιόλη πέταξε τον ντοσιέ στον καναπέ από τα νεύρα της. Ο Σάββας ήξερε τι θα ακολουθούσε. Ίσως και να γνώριζε την Ιόλη καλύτερα και από τον εαυτό του.

-Τι είπε μόλις ο άνθρωπος ρε φίλε!; Δε θα δημοσιοποιήσω λέει την εξαφάνιση της γυναίκας μου επειδή η δουλειά μου είναι τέτοια. Άνθρωπος χάθηκε, όχι καρφίτσα!
-Ήμουν τόσο σίγουρος ότι σου έστριψε εκείνη την ώρα.
-Μα τον άκουσες;
-Ναι εγώ του πήρα την κατάθεση να σου θυμίσω. Άλλο είναι το θέμα μας τωρα. Έχω αρκετές ερωτήσεις και παρατηρήσεις.
-Για πες τες και σε μας μπας και μας λυθεί καμία απορία.
-Αρχικά, τι έκανε την Κίκα να φύγει από το σπίτι; Προηγήθηκε κάτι; Βρέθηκε με κάποιον; Ο Παλαιονίκας γιατί δεν ενημέρωσε νωρίτερα την αστυνομία; Τι περίμενε; Για να πήρε και το αυτοκίνητο, κατά πάσα πιθανότητα κατευθύνθηκε κάπου πιο μακριά από τα πέντε χιλιόμετρα.
-Ναι. Και ακόμα δεν ξέρουμε γιατί ο διοικητής το επέσπευσε.
-Μάλλον έχει να κάνει με το πολιτικό πρόσωπο για το οποίο εργάζεται ο Παλαιονίκας.
-Θέλω να πάτε από την κόρη άλλη μια φορά και από εκείνον τον ξάδερφο. Για να αναφέρθηκε, σημαίνει ότι η αγνοούμενη είχε σχέσεις μαζί του. Έπειτα να ψάξετε για κάμερες της γύρω περιοχής. Μπορεί κάποια να την είχε καταγράψει. Πάρε τον Λιουδάκη και ξεκινήστε. Έχουν περάσει πολλές μέρες και δεν υπάρχουν σημεία ζωής.
-Έγινε.

Πήγε να σηκωθεί και μόλις έφτασε στη πόρτα, θυμήθηκε κάτι που ήθελε να ρωτήσει.

-Ο Μάρκος; Έχει δώσει κανένα σημείο ζωής;
-Δεν…δεν ξέρω. Θα τον πάρω ένα τηλέφωνο να δω εάν έχει ξυπνήσει. Αλλιώς θα πάω από το σπίτι, από την εταιρεία, δε ξέρω.
-Αν έρθει ο Μαραγκόζης για κατάθεση; Ποιος θα το κάνει αν φύγω και εγώ;
-Καλά πήγαινε εσύ και θα δω.

Γύρισε πίσω και την άγγιξε στοργικά στον ώμο. Ξεφύσηξε.

-Αν σε έχει χτυπήσει ποτέ θέλω να μου το πεις Ιόλη.
-Τι; Ούτε τρίχα δε θα τον άφηνα να αγγίξει. Απλά ανησυχώ. Αν πιεί πάλι και βγει…
-Να προσέχει. Και εσύ να προσέχεις. Μια φορά γλίτωσε. Άλλη δεν γλιτώνει.
- Ήταν ατύχημα Σάββα. Μη το ξανασυζητήσουμε.

Εκείνος έκανε δυο βήματα πίσω, σήκωσε τα χέρια του σαν να παραδίνεται, και βγήκε έξω παίρνοντας μαζί του τον Λιουδάκη και άλλους δυο τρεις υπαστύνομους και έφυγε για τις δουλειές που του ανέθεσε η αστυνόμος.

~Flashback~

Λίγες μέρες είχαν περάσει από τότε που η Ιόλη είχε μπει στο ανθρωποκτονιών. Η γνωριμία της με τον Μάρκο ήταν σχεδόν επεισοδιακή. Θα γιόρταζαν τα δύο χρόνια σχέσης τους. Εκείνη ήταν τόσο χαρούμενη. Είχαν έρθει όλα τόσο καλά στη ζωή της ως τώρα. Όλα έδεναν υπέροχα. Η μαμά της με τον μπαμπά της μόλις είχαν γυρίσει από την Ύδρα για να μείνουν μόνιμα στην Αθήνα, ο αδερφός της και η νύφη της θα υιοθετούσαν σύντομα ένα παιδάκι που τόσο επιθυμούσαν και η αδερφή της επιτέλους είχε βρει την δουλειά που πάντα ονειρευόταν. Σε εκείνο το τραπέζι που έκλεισαν για την επέτειό τους δεν έλειπε σχεδόν κανείς. Ακόμα και ο Σάββας με την Αδελαΐδα που ήταν εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους, και ειδικά ο Σάββας μεταξύ των υπολοίπων είχαν παρευρεθεί. Το εστιατόριο στον Άλιμο φάνταζε ονειρικό. Η κράτηση είχε γίνει δύο μέρες πριν για σιγουριά. Αυτό το συνήθειο να τρώνε μια φορά την εβδομάδα έξω τελικά τους άρεσε. Στο τραπέζι έφτασε πρώτο το ζεύγος Ηλία και Γκρέτας Καστριώτη. Ο αδερφός της Ιόλης έμενε ίσως πιο κοντά από όλους, για αυτό. Η Αλκυώνη φιλοξενούσε προσωρινά τους γονείς τους στο Αιγάλεω μέχρι να βρουν κάτι κατάλληλο για αυτούς. Όπως ήταν φυσικό άργησαν λίγο παραπάνω. Η Αδελαΐδα ήρθε αργότερα και μετά ήρθε το εορταζόμενο ζεύγος. Ο Σάββας, ίσως και επίτηδες, ήρθε τελευταίος για να σιγουρευτεί ότι δεν θα περιμένει σε λάθος τραπέζι. Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν με όλη την οικογένεια. Η βραδιά κυλούσε τόσο ήρεμα. Τρώγανε, πίνανε και γελούσαν.

-Πότε θα σας επισκεφθεί η κοινωνική λειτουργός;
-Την Τρίτη μας είπανε από το ίδρυμα. Ελπίζω να πάνε όλα καλά αυτή τη φορά.
-Θα πάνε Γκρέτα μου. Μην ανησυχείς.
-Άμα έχεις τον Λιάκο δίπλα σου, όλα θα είναι μέλι!
-Ναι αν δεν παινέψεις και τον μοναχογιό σου λίγο ρε πατέρα πως θα κυλήσει η βραδιά;

Όλοι γέλαγαν με τα χωρατά της Αλκυώνης. Ήταν πάντα εύθυμη σαν την Ιόλη. Ο κύριος Χριστόφορος είχε μια μικρή αδυναμία στον Ηλία και αυτό ήταν διακριτό.

-Παραπονιάρα κόρη! Εσείς είστε δύο και μας βάζετε κάτω όλους.
-Τρείς!!

Πρόσθεσε η κυρία Κυβέλη.

-Τρεις έστω!
-Αχ κύριε Χριστόφορε δεν είναι να μιλάει κανείς για αλληλεγγύη! Μας πατάνε κάτω!
-Να ξερες Μάρκο παιδί μου τι έχω περάσει για αυτή την αλληλεγγύη και κυρίως την γυναικεία μέσα σε αυτό το σπίτι!
-Είναι και το ξένο παιδί εδώ. Τι γνώμη θα έχεις και εσύ Σάββα παιδί μου τώρα;
-Μην ανησυχείτε κυρία Κυβέλη. Σας χαίρομαι που είστε τόσο χαρούμενοι και τούρμπο!
-Α πάντα είναι η κυρία Κυβέλη! Από τότε που μας θυμάμαι με την φιλενάδα μου, όλο του τη λέει του κύριου Χριστόφορου!
-Κάτι ξέρει η Αδελάιδα!
-Άντε παιδιά να σας χαιρόμαστε! Ο κάθε χρόνος να σας βρίσκει αγαπημένους και μαζί!

Είπε η Γκρέτα κάνοντας μια πρόποση και ο Μάρκος φιλώντας την Ιόλη διακριτικά, τους ευχαρίστησε όλους με ένα νεύμα.

Όλοι φαίνεται να γελούσαν και να περνούσαν καλά. Τα πιάτα ήταν πολύ νόστιμα. Το κρασί ωστόσο κύλαγε άφθονο, και ίσως περισσότερο από όσο έπρεπε. Είχε φτάσει η ώρα της επιστροφής. Χαιρετήθηκαν και μπήκαν στα αυτοκίνητά τους. Ο Σάββας θα ακολουθούσε την Ιόλη με τον Μάρκο που γνώριζαν έναν πιο σύντομο δρόμο για να βγουν στη γνωστή λεωφόρο. Ο Σάββας είχε ήδη μπει στο αμάξι του και περίμενε τους μπροστινούς να ξεκινήσουν. Η Ιόλη παρατήρησε ότι ο Μάρκος δυσκολευόταν να συγκεντρωθεί.

-Βγες να το πάρω εγώ. Έχεις πιει πολύ.
-Τι; Άπαπα! Ούτε έξι μήνες δεν έχεις το δίπλωμα. Δεν έχω και Ν για πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση.

Της είπε. Έπιασε το κεφάλι του κάποια στιγμή. Σαν να πόναγε, να ζαλιζόταν.

-Μάρκο μωρό μου έχεις πιει πολύ σου λέω. Άστο να πάρουμε ένα ταξί τότε.
-Έλα ρε Ιόλη τώρα. Μια χαρά είμαι.

Έβαλε μπρος και έφυγε από το μαγαζί. Στον δρόμο πήγαινε καλά, κάποιες φορές έτρεχε λίγο παραπάνω. Η Ιόλη τον κοίταζε με μισό μάτι τότε. Εκείνος το καταλάβαινε και ελάττωνε. Συνέχιζε να πιάνει το κεφάλι του και να αφαιρεί από το οπτικό πεδίο του τον δρόμο.

-Όλα εντάξει; Θες να σταματήσουμε λίγο;
-Όχι. Σε λίγο φτάνουμε. Καλά είμαι.
-Πάντως περάσαμε καλά. Ήταν όμορφα. Πως σου φάνηκε ο Σάββας;
-Τι να σου πω. Δε τον ξέρω και πολύ.
-Εγώ τον συμπάθησα απευθείας. Μου άρεσε σαν επαγγελματίας πολύ. Πρόθυμος, εξυπηρετικός, ευδιάθετος, καλοσυνάτος, ευγενικός, κύριος….
-Θα πεις και άλλα;
-Και κούκλος!

Ο Μάρκος την κοίταξε λοξά.

-Θα τον δώσω στην Αδελάιδα βρε! Μη με κοιτάς έτσι. Για αυτήν τον προορίζω.
-Δεν της ταιριάζει της φίλης σου. Πολύ απλός.
-Ναι το πιστεύεις και εσύ ε;
-Ναι.
-Πρόσεχε έχει φανάρι.
-Προσέχω.
-Κόψε ταχύτητα. Δε θέλω μπλεξίματα ακόμα δε μπήκα στο τμήμα.
-Αμαν με εκείνο το τμήμα σου ρε Ιόλη. Το έχουμε εμπεδώσει. Φτάνει. Έχω κουραστεί να ακούω για το κωλοτμήμα σου πια! Για τον αστυνόμο σου! Για τον διοικητή σου! Για την υπόθεσή σου! Κουράστηκα!
-Κουράστηκες; Τι σημαίνει αυτό; Δε μπορώ δηλαδή να χαρώ με μια προσωπική επιτυχία;
-Βαρέθηκα να σε ακούω!
-Αν βαρέθηκες να χωρίσουμε τότε. Να μην με ακους άλλο. Μπας και ησυχάσεις!
-Τι; Μιλάς σοβαρά;
-Πρόσεχε! Πρόσεχε Μάρκο!

Εκεί ήταν η στιγμή που ο Μάρκος έκανε το λάθος. Πέρασε ένα φανάρι με κόκκινο. Παρέσυρε έναν αθώο πεζό με το αμάξι. Είχε θολώσει. Ήταν σε απόγνωση. Δεν κουνιόταν από τη θέση του. Η Ιόλη κατέβηκε αμέσως από το αυτοκίνητο. Κάλεσε το ΕΚΑΒ και δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. Από πίσω τους ήταν ο Σάββας. Το είδε όλο το σκηνικό. Ευτυχώς Εκείνος πρόλαβε και φρέναρε έγκαιρα. Ήταν σαστισμένος. Ο Μάρκος δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις κάνει.  Ο άνθρωπος ήταν πεσμένος στην άσφαλτο, τα πόδια του ήταν σχεδόν κάτω από το αμάξι. Αίμα κυλούσε κατά μήκος της οδού. Η Ιόλη τον πλησίασε στο παράθυρο. 

-Βλέπεις τι έκανες; Βλέπεις;
-...

Δεν πήρε απάντηση. Όταν έφτασε το ασθενοφόρο πήγαν στο κοντινότερο νοσοκομείο. Ακολουθούσε και ο Σάββας αμίλητος. Η Ιόλη ακόμα δεν είχε αποφασίσει τι θα κάνει. Έβλεπε και τον Μάρκο αμέτοχο και εξοργιζόταν πιο πολυ.

-Σου είχα πει να μην πίνεις όταν οδηγείς! Στο είχα πει Μάρκο!
-Μου είχες πει πως θα χωρίσουμε. Τι ήθελες να κάνω. Δεν ήξερα τι έκανα.
-Δεν έχει σχέση αυτό που λες με αυτό που έκανες! Ένας άνθρωπος είναι στην εντατική εξαιτίας σου!
-Δεν ξέρει κανείς ότι το έκανα εγώ.

Αποκρίθηκε και κοίταξε τον Σάββα που τους παρατηρούσε λίγο πιο κάτω.

-Η σήμανση θα βρει στοιχεία Μάρκο. Δε θα σε ξελασπώσω εγώ.
-Θα το κάνεις. Γιατί αν δεν το κάνεις θα πω στον διοικητή σου ότι βοήθησες τον Ηλία με την υιοθεσία παράνομα.

Απάντησε. Αυτό ήταν. Από τότε κλονίστηκε η εμπιστοσύνη της στον άνθρωπό της.

Σκέψου, τι προτιμάς; Να βοηθήσεις τον σύντροφο σου να αθωωθεί σε ένα ατύχημα που προκαλεσε ή να προδώσεις τον αδερφό σου και την δουλειά σου;

*Καλησπέρα στους αστυνομικόφιλους της παρέας. Τι κάνετε; Άλλο ένα κεφαλαιάκι λιιιιγο αργά αλλά ανέβηκε. Πως σας φάνηκε; Ποια είναι τα δικά σας ερωτήματα σχετικά με την δήλωση του Παλαιονίκα; Πως θα απαντούσατε στο δίλημμα; Μη ξεχάσετε να πατήσετε το αστεράκι και να μου αφήσετε τα σχόλιά σας! *