Όταν ένας άντρας σκοτώνει μια τίγρη, λέμε ότι κάνει σπορ. Όταν μια τίγρης σκοτώσει έναν άντρα, το λέμε αγριότητα.
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925

Τα νεύρα του ήταν ανεξέλενκτα....

Θυμός...
Τον θυμό δεν μπορείς να τον ελένξεις.
Είναι ένα ανεξέλενκτο πράγμα που μπορεί να σε βάλει σε μπελάδες.Η οργή που νιώθεις σε κάνει κομμάτια,διαλύει το καλό μέσα σου,σε επανασυναρμολογεί και σε κάνει μία δολοφονική μηχανή.Και κάπως έτσι ένιωθε και ο Νόα αυτή την στιγμή.

Ο Νόα στεκόταν ακίνητος έξω από το μαύρο τζιπ αυτοκίνητο του,κοιτόντας ακίνητος το θέαμα που είχε μπροστά του και ένιωθε το αίμα στις φλέβες του να κοχλάζει σαν τα καζάνια τις κόλασης.
Εσύ φταις...εσυ!
Η εικόνα που είχε μπροστά του,από την μία τον πονούσε και από την άλλη τον θύμωνε.
Η Ρενέ και η Αλίσια φαινόντουσαν τόσο χαρούμενες κοντά στον Άντριαν,ο οποίος έπαιζε με την μικρή και έριχνε βλέμματα γεμάτα πόθο στην Ρενέ.
«Καλά να πάθεις,καλά να πάθεις.Κοντά σου είναι και οι δύο λυπημένες.Προσβάλεις την Ρενέ συνέχεια,δεν είσαι σωστός πατέρας και κάνεις την τετράχρονη κόρη σου να κλαίει.Ενώ εκείνος κάνει και τος δύο να γελάνε»Τα χέρια του σφήχτικαν σε μπουνιές και οι αρθρώσεις του από το σφίξιμο άσπρισαν.Η εικόνα που είχε μπροστά του ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

«Θα τον σκοτώσω.»Τα μάτια του Νόα άστραψαν.Το βαθύ γαλάζιο των ματιών του είχε αντικατασταθεί με ένα φουρτουνιασμένο σκούρο-σχεδον-μαύρο μπλε και ένιωθε το κεφάλι έτοιμο να εκραγεί.Η οργή που ένιωθε μέσα του ήταν τεράστια και δεν την ηρεμούσε κανείς.
«Ποιον θα σκοτώσεις.Εεεε Νόα..»Ο Μαρκ τον τράβηξε από το πουκάμισο και τον ακινητοποίησε πάνω στην πόρτα του αμαξιού.
«Τι έπαθες;»τον ρώτησε ο Μαρκ μαλακά.
Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στον τεράστιο κήπο του σπιτιου του και δεν φαινόταν διαθέσιμος να του απαντήσει.
«Άσε με Μαρκ.»γρύλισε μες το αυτί του και πήγε να τραβηχτεί αλλά ο Μαρκ πίεσε τους ώμους του και τον εμπόδισε.
«Ότι και αν σε τάραξε,δεν πρέπει να το αφήσεις να σε πάρει από κάτω και να αφήσεις την οργή σου να σε καταβάλει,γι'αυτό ηρέμησε.»
Ο Νόα έγνεψε και χαλάρωσε τις μπουνιές του.Όμως η εικόνα αυτή με τον Άντριαν να έχει τη μικρή του κόρη αγκαλιά και εκείνη να γελάει μέχρι δακρύων και η Ρενέ δίπλα του να φαίνεται πραγματικά χαρούμενη,τριγυρνούσε στο μυαλό του σαν εφιάλτης.

***
Η Ρενέ αποχαιρέτησε τον Άντριαν με ένα φιλί στο μάγουλο και εκείνος της χαμογέλασε πλατιά.
«Τα λέμε υπέροχο πλάσμα του πλανήτη.»εκείνη γέλασε με το κοπλιμέντο του και ένιωσε τα μάγουλα της να φλογίζονται.Ένιωθε σαν έφηβη!
«Τα λέμε.»του απάντησε με τον ίδιο περιπαιχτικό τόνο στην φωνή της.
«Τα λέμε ζουζούνα..»είπε τώρα στην Αλίσια η οποία είχε κουρνιάξει στην αγκαλιά της Ρενέ.Του χαμογέλασε και κούνησε το μικρό της,χαριτωμένο χεράκι για να τον χαιρετήσει.
«Φεύγω»
Η Ρενέ έγνεψε και μπήκε στο σπίτι.
Δεν θα της έβγαινε σε καλό όμως...

Το χαζό χαμόγελο χαράς είχε μείνει
στα χείλη της σαν στάμπα και δεν έλεγε να φύγει.Όταν όμως μπήκε μέσα και είδε τον Νόα να την κοιτάει με ένα υπεροπτικό βλέμμα,καθισμένος στην πολυθρόνα,με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι το χαμόγελο της χάθηκε.
«Νόα,πότε ήρθες;»ρώτησε ξαφνιασμένη.
«Πριν φύγει ο φιλαράκος σου.»
Η Ρενέ τα έχασε.Ο Νόα την είχε προειδοποιήσει οτί δεν τον συμπαθούσε και εκείνη είχε κάνει το αντίθετο,όμως δεν μπορούσε να καταλάβει προς τι όλη αυτή η αντιπάθεια.Ήταν ένας υπέροχος,χαμογελαστός άντρας,που ήξερε να κολακεύει γυναίκες και να συμπεριφέρεται στα παιδιά με τον καλύτερο τρόπο.
«Ε..εννοείς τον Άντριαν;»ο Νόα παρατήρησε την σκιά που κάλυψε τα μάτια της.Ηταν φόβος!Τον φοβόταν!
«Με ποιο δικαίωμα Ρενέ;Με ποιο δικαίωμα αφήνεις αυτόν τον άγνωστο με το παιδί μου;Επειδή εσύ ψάχνεσαι δεν πάει να πει πως η Αλίσια δεν μπορεί να πάθει κάτι.»η Ρενέ ένιωσε την καρδιά της να σπάει σε μικρά μικρά κομματάκια,σχεδόν άκουσε το κρακ.Τα λόγια του ήταν τόσο πικρά,τόσο..τόσο στεγνά και δολοφονικά που είχε τρομάξει.

Η Αλίσια αναδεύτηκε στην αγκαλιά της και η Ρενέ τρόμαξε μήπως η μικρή θα ξυπνούσε από τις φωνές του Νόα.
Μάζεψε όσο θάρρος και θράσος της είχε απομείνει για να του απαντήσει στα πικρά του λόγια.
«Καταρχήν μην φωνάζεις,μόλις κοιμήθηκε η μικρή και κατά δεύτερον δεν έχεις δίκιο καθόλου.Δεν ψάχνομαι,δεν είμαι σαν κάτι άλλες,ποτέ στην ζωή μου δεν ψάχτικα,ότι ήθελα να βρω το βρήκα.Ο Άντριαν είναι φίλος μου και ξέρεις κάτι δεν θυμάμαι..πότε σου έδωσα το δικαίωμα να πέρνεις αποφάσεις και να κουμαντάρεις την ζωή μου;»τα νεύρα της είχαν χτυπήσει κόκκινο.Άνέβηκε με όσο κουράγιο της είχε απομείνει τις σκάλες και άφησε την αλίσια στο κρεβατάκι της.
Την ώρα που πήγε να φύγει ένας εξοργισμένος Νόα μπήκε στο δωμάτιο.
«Το δικαίωμα το απόκτησα από την στιγμή που μπήκες στο σπίτι μου,που φρόντισες το παιδί μου.Αν δεν θες να γίνει έτσι φύγε...»μούγκρισε ο Νόα και της πέταξε το μπουφάν της σχεδόν στην μούρη.

Η Ρενέ σαστισμένη τον ακολούθησε στο σαλόνι.
«Θα έφευγα,αλλά επειδή όταν βάζω κάτι στο μυαλό μου δεν το βγάζω εύκολα θα μείνω.Είναι κρίμα αυτό το κοριτσάκι να μεγαλώσει μες την θλίψη.Και δεν είναι μόνο για αυτούς τους λόγους.Στην κηδεία της Αμέλιας υποσχέθηκα πως θα προσέχω την κόρη της,θα την μεγαλώσω και δεν θα αφήσω κανέναν να την πειράξει.Και το υποσχέθηκα ξανά,όταν την κράτησα στα χέρια μου.»
Ο Νόα την κοιτούσε με δέος και κάτι άλλο που δε μπορούσε να το προσδιορίσει.
«Απλά σταμάτα διάολε..»φώναξε ο Νόα με την τραχιά του φωνή κάτι που την τρόμαξε.
Την πλησίασε απειλητικά και εκείνη έκανε βήματα πίσω με αποτέλεσμα να κολλήσει στον τοίχο.
Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά από τρόμο και η ανάσα της είχε σκαλώσει στο στήθος της.
Αυτή την φορά δεν μπορούσε πραγματικά να καταλάβει τίποτα μέσα από τα φουρτουνιασμένα μάτια του.

***
Ο Νόα δεν μπορούσε να συγκρατηθεί σε αυτόν τον διάολο που ήταν μεταμορφωμένος σε άγγελο.Η πυγμή της και το θάρρος της να του απαντήσει τον αποστόμωσε.Και το υπέροχο πρόσωπο της που είχε σκληρήνει όταν του μιλούσε έντονα τον είχε ζαλίσει.
Η μοίρα τον προόριζε για εκείνη.
Ήταν άντρας που να πάρει!Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να αντισταθεί σε αυτή την οπτασία.Που όταν γελούσε φωτιζόταν ο κόσμος.Και το σώμα της όταν αντιδρούσε;Το στήθος της ειδικά που ανεβοκατέβαινε από φόβο τώρα ακανόνιστα και τα χείλη της που είχαν σουφρώσει από έκπληξη.Οοο ναι διάολε αυτά τον τρέλεναν!
Το σώμα του αντιδρούσε τόσο έντονα,λες και ήταν έφηβος.Αυτή η γυναίκα όσο και να μην ήθελε να το παραδεχτεί τον τρέλενε από την πρώτη στιγμή που την γνώρισε.
«Νόα...»
«Σκάσε..απλά σκάσε..»την στρίμωξε στον τοίχο με ένταση,λες και φοβόταν μην φύγει από κοντά του.Η Ρενέ έβγαλε έμα επιφώνημα πόνου το οποίο το σταμάτησε ο Νόα συγκρούοντας τα χείλη του πάνω στα δικά της σε ένα φιλί γεμάτο ένταση.Ήθελε ο καθένας για τους λόγους του να βγάλει όλη αυτή την επιθυμία.

Το φιλί τους ήταν βαθύ,καυτό,άγριο και απελπισμένο.Η Ρενέ αρπάχτηκε από τους ώμους του λες και ήθελε να σκαρφαλώσει πάνω του και να γίνει ένα μαζί του και κόλλησε τις θυληκές καμπύλες της στο σώμα του με ένα τρόπο που ξύπναγε μονομιάς τις καταπιεσμένες ορμες του,που είχε μέσα του τόσο καιρό.
Βύθισε τα δάχτυλα της στα απαλά σπαστά μαλλιά του και τα τράβηξε απαλά.Ο Νόα αναστέναξε,τον είχε χτυπήσει στο αδύναμο σημείο του και αν το συνέχιζε δεν θα κρατιόταν για πολύ και θα της ορμούσε.
Εκείνος της δάγκωσε τον λαιμό τόσο άγρια που σίγουρα θα άφηνε σημάδι,αλλά ωστόσο εκείνη δεν φαινόταν να νοιάζεται για αυτό.Η απόγνωση που ένιωθε ξεχυνόταν στο σώμα της κατά κύμματα καθώς οι γλώσσες τους έσμιγαν σε έναν άγριο,απαγορευμένο χορό αποπλάνησης.
Ο Νόα σήκωσε το βλέμμα του στο αναψοκκοκινισμένο πρόσωπο της και την κοίταξε κατευθείαν στα μάτια.
Τα ανοιχτά πράσινα άλλωτε μάτια της είχαν πάρει μια κυπαρίσσι απόχρωση και αναβόσβηναν από το πάθος,πράγμα που έκανε τον Νόα να μην θέλει να σταματήσει αυτή την στιγμή,καθώς το μυαλό του όσο και να του έλεγε όχι το σώμα του,κυρίως η στύση του πονούσε για εκείνη.Ήθελε να την κάνει δική του,να αφήσει σημάδια σε κάθε σημείο του σώματος της,αφού το εξερευνήσει πρώτα.
Η Ρενέ τον κοίταξε ανυπόμονα και άπλωσε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του,όμως εκείνος ήταν διατεθημένος για άλλα πράγματα.
Έπιασε τα χέρια της και με άγριες κινήσεις τα σήκωσε πάνω από το κεφάλι της,την κοίταξε ζητώντας της άδεια και με το δεξί του χέρι σήκωσε την μπλούζα της.
Η ανάσα του σκάλωσε στο λαιμό του καθώς αντίκρισε το άκρος θυληκό της σώμα,το οποίο ήταν υπέροχο.
Τα χείλη του για ακόμα μία φορά συγκρούστηκαν με τα δικά της,σε ένα πιο τρυφερό φιλί αυτή την φορά.
«Πήδα πάνω μου..»μούγκρισε εκείνος με βαριά σέξι φωνή.Η Αυστραλία του είχε κάνει καλό,η προφορά του ακουγόταν πιο βαριά και πιο καθαρή στα αυτιά της.
Η Ρενέ τον υπάκουσε και πήδηξε πάνω του.Την έπιασε γερά από τους γλουτούς και την πέταξε στον καναπέ,σκαρφαλώνοντας πάνω της.

«Σε μισώ.Τι μου έχεις κάνει γαμώτο;»μουρμούρισε στο αυτί της και το δάγκωσε,στέλνοντας ρίγη φλόγας στο σώμα της.

Και η Ρενέ σαν να ξύπνησε εκείνη την στιγμή θυμήθηκε πως,διάολε ο Νόα ήταν άντρας της καλύτερης της φίλης και δεν μπορούσε να το κάνει αυτό όσο και αν το ήθελε.
«Νόα..Νόα..σταμάτα,δεν είναι σωστό.»εκείνος σταμάτησε τα διάσπαρτα υγρά φιλιά που έδινε στο σώμα της και την κοίταξε.
Δεν είχε και άδικο!
«Δεν είναι σωστό..»έβλεπε τις ενοχές στα μάτια της και μπερδευόταν.Όντως αυτή η γυναίκα θα τον τρέλενε....

Τα σχόλια δικά σας...

Ορίστα τα παιδιά τα βρηκανε καιιιι τα χάσανε μετά😂😂😂😢

Δεν πειραζει που θα παει😋θα υποκύψουν ολοκληρωτικά.

Αν σας άρεσε περιμένω τα σχολιάκια μου και τα ψηφάκια μ

Ένα σποιλερ αλέρτ:Στο επόμενο θα εχουμε μαρκ και Τερίσα😚

τα λέμε💖