εκανα κάποιες αλλαγες στο κεφαλαιο αν δεν σας κάνει κόπος ξαναδιαβάστε το ☺️

Η ζήλια θα ήταν πολύ λιγότερο βασανιστική αν κατανοούσαμε ότι ο έρωτας είναι ένα πάθος τελείως άσχετο με τα προσόντα μας.
Paul Eldridge, 1888-1982, Αμερικανός συγγραφέας

Δεν μπορούσε να ελένξει τον εαυτό του..

Εκεί!Ήταν εκεί!
Ο Νόα ήξερε πως θα ερχόταν η μέρα αυτή,και έτρεμε στην ιδέα!
Και όμως τώρα η Ρενέ βρισκόταν εδώ..
Η εμφάνιση της είχε διαλύσει το πεδίο απομόνοσης που είχε φτιάξει γύρω του αυτόν τον καιρό ή οποία τον άφησε ευάλωτο και εκτεθειμένο.
Δεν είχε μάθει να μοιράζεται αυτό το μέρος με κάποιον άλλο,εκτός από την υπέροχη Αμέλια-τουλάχιστον τον τελευταίο καιρό,έξι μήνες τώρα με την ανάμνηση της και τον πόνο που ένιωθε για την απώλεια του.
Τρία χρόνια πριν,η καινούργια αρχή που είχε κάνει εδώ στην Αυστραλία παρατόντας την δουλειά του και αγοράζοντας από τον πατέρα του αυτόν τον ριμαγμένο αμπελόνα του είχε φανεί καλή ιδέα.Ήξερε πως ένα τέτοιο μέρος,χωρίς ανέσεις με τις οποίες είχε μάθει να ζει,δεν ήταν εύκολο.
Όμως ούτε και η ίδια του η ζωή από μικρό παιδί ήταν εύκολη και για αυτό το πάλεψε.
Έφτιαξε τον αμπελώνα και το οινοποιείο και τα έκανε καινούργια.
Η παραγωγή του κρασιού που είχε φτιάξει δεν περίμενε ποτέ να πουλήσει,αλλά τελικά είχε κάνει τεράστια επιτυχία σε όλη την Ευρώπη,είχαν όλοι λόγο για να μιλούν για την ηδονική γεύση τους!
Είχε δεχθεί κάθε πρόκληση που είχε βάλει με τον εαυτό του και την είχε επιτύχει,ακόμα και ο πατέρας του,ο οποίος δεν είχε πιστέψει ποτέ σε εκείνον-τον είχε συνχαρεί για την σκληρή του δουλειά και την επιμονή του.
Αφού είχαν ταχτοποιηθεί μετά τον γάμο τους,ο Νόα είχε αφωσιωθεί με τα αμπέλια και η Αμέλια με το σπίτι.Και εκείνη όντας διακοσμήτρια τα είχε πετύχει όλα με λεπτομέρεια.
Η γέννηση της Αλίσια τον είχε κάνει να αισθανθεί ολοκληρομένος,η Αμέλια ήταν υπέροχη μητέρα και ο μικρός του άγγελος της έμοιαζε καταπληκτικά.
Η απώλεια της Αμέλιας είχε κλονίσει όλη του την ζωή.
Τον είχε κάνει να χάσει την γη κάτω από τα πόδια του και ένιωθε ξαφνικά άχρηστος.
Πως θα μεγάλωνε μικρό κορίτσι;
Θα ήταν καλος πατέρας;
Θα την δίδασκε σωστά την ζωή;
Πως θα άντεχε την απώλεια της Αμέλιας;
Η καρδιά του είχε ξεριζωθεί αφού αυτές οι σκέψεις τον βασάνιζαν καθημερινά.
Δεν άντεχε να βλέπει την Αλίσια από τότε...
Έμοιαζε τόσο σε εκείνη...
Έτσι η ιδέα του να εμπιστευτεί την μικρή του στην πεθερά του ήταν η αίσχατη λύση.
Η ζωή του από τότε ήταν δουλειά!
Η δουλειά του από διασκέδαση του είχε γίνει εμμονή.Δούλευε σκληρά και ασταμάτητα.Η δουλειά ήταν σταθερή,διαρκής.Και όταν τελείωνε την δουλειά και γύριζε σπίτι,μπορούσε να βυθιστεί στο πένθος και τις αναμνήσεις του.
Το μεγάλο σπίτι του προκαλούσε πόνο,είχε καταντήσει να κοιμάται στον βολικό καναπέ της μεγάλης σάλας.Δεν άντεχε και ο ίδιος να κοιμάται σε ένα κρεβάτι που είχε μοιραστεί τόσες αναμήσεις με την Αμέλια.
Δεν είχε μοιραστεί το σπίτι με κανέναν άλλον εκτός από την Αμέλια και τώρα το μοιραζόταν με το φάντασμα της θλίψης του,να του υπενθημίζει τα γέλια,τις χαρές που είχε ζήσει εδώ μέσα..
Η άφιξη της Ρενέ τα είχε όλα αλλάξει.Ήταν τόσο ζωντανή και δραστήρια,που έκανε την ζωή στο παρελθόν αδύνατη.Ακόμα και η σύντομη συνομιλία τους ήταν αρκετή για να τον κάνει να νιώσει αμήχανα για την ατυμέλητη εμφάνιση του που άλλωτε δεν τον ένοιαζε.Και να νιώσει ντροπή.
Ο Νόα δεν ήταν ο σύζηγος που άξιζε στην Αμέλια,όχι όταν-ακόμη κι αν υο είχε κρατήσει εντελώς κρυφό-είχε ποθήσει την καλήτερη της φίλη.Ήταν απιστία εάν σκεφτόσουν κάποιο άλλο άτομο;

Αγαπούσε την Αμέλια,δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για αυτό.Λάτρευε τα πάντα πάνω της!Την καλοσύνη,την γενναιότητα της,το πείσμα της,την αγάπη της για την ζωή..αυτό την σκότωσε.
Την κρατούσε σαν θησαυρό!Αλλά ένα κομμάτι του,είχε ποθήσει την Ρενέ Έλλιοτ.
Και είχε νιώσει ανακουφησμένος όταν εκείνη έφευγε για συχνά ταξίδια στο εξωτερικό.
Από την μία αισθανόταν υπέροχα που ταξίδευε,αλλά από την άλλη έβλεπε την Αμέλια να μαραζώνει αφού η Ρενέ είχε κόψει επαφές με εκείνη και βλέποντας την έτσι κάτι έσπαγε μέσα του.
«Η ζωή με την Ρενέ θα ήταν κόλαση...»Σκέφτηκε σκυθρωπά ο Νόα.Έβγαλε από μέσα του ένα άκεφο γέλιο.Η ζωή του ήταν ούτως ή άλλως μία κόλαση,κάθε μέρα ένιωθε πως σήκωνε έναν βαρύ σταυρό,τον οποίο θα αναγκαζόταν να κουβαλάει για το υπόλοιπο της ζωής του.
Κάθε μέρα σκεφτόταν πως είχε αποτύχει στο πιο βασικό του καθήκον,στο να προστατέψει την γυναίκα του!
Η Αμέλια τον τελευταίο καιρό φαιρόταν περίεργα,έμοιαζε τρομαγμένη.Περίεργα τηλεφωνήματα με άγνωστο αριθμό φαινόταν να την κάνουν νευρική και απόμακρη και αμέσως μετά έπεφτε στην αγκαλία του αναστατωμένη,σχεδόν έτοιμη να βάλει τα κλάμματα.Και όσες φορές είχε ζητήσει μία εξήγηση εκείνη κλεινόταν στον εαυτό της και περνούσε ώρες ατελείωτες στο δωμάτιο της μικρής Αλίσιας.
Η Αλίσια!Δεν μπορούσε να αντικρίσει το γλυκό και αθώο προσωπάκι της χωρίς να θυμηθεί το όμορφο πρόσωπο της Αμέλιας.Και ήταν αβάσταχτο...
Άλλη μία αποτυχία σαν άνθρωπος...
Πνιγμένος στην θλίψη του δεν άντεχε να ακούει το αδύναμο κλάμμα της ή τα ασταμάτητα γέλια της,πονούσε και ο πόνος δεν ήταν απλός πόνος,ήταν λες και μία λεπίδα μαχαιριού είχε χωθεί στα σωθηκά του και κάθε φορά που άκουγε το κλάμμα ή το γέλιο της,κάποιος του το έμπηγε πιο βαθειά!
Ο Νόα γύρισε στο τραπέζι προσπαθόντας να συνεφέρει το μυαλό του και να συνεχίσει την δουλειά που είχε αφήσει στην μέση.
Έπιασε το σημειωματάριο του,το οποίο έλεγε το ποσό της παραγωγής αυτού του μήνα,έπρεπε να δοκιμάσει κάθε είδος κρασιού που είχε φτιάξει.
Πίεσε τον εαυτό του να σταματήσει να σκέφτεται και άρπαξε το ποτήρι ατσούμπαλα,και μόλις δοκίμασε το περιεχόμενο του έκανε έναν μορφασμό.
«Στυφό!»έπιασε το ποτήρι με το νερο για να ξεπλήνει το στόμα του από την πικρή γεύση που του είχε αφήσει το κρασί.
Και τότε είδε την Ρενέ από την μικρή χαραμάδα να μιλάει με κάποιον που δεν μπορούσε να καταλάβει ξεκάθαρα.
Ποιος διάολος ήταν...
Σηκώθηκε λοιπόν αποφασισμένος και άνοιξε ελάχιστα την πόρτα του οινοποιείου.
Διάολε!Τα μάτια του άστραψαν από οργή μόλις είδε την Ρενέ να μιλάει με τον Άντριαν.
Ο Άντριαν Ντίσον στην αρχή του φαινόταν συμπαθής και τον είχε προσλάβει χωρίς πολλά πολλά,το βιογραφικό του άλλωστε δεν τον άφηνε αδιάφορο.Αργότερα είχε διαπιστώσει πως έκανε τα γλυκά μάτια στην Αμέλια και του είχα δώσει ρητές εντολές να μην ξαναπλησιάσει την γυναίκα του.Ο τύπος όσο καλός φαινόταν,άλλο τόσο κάθαρμα ήταν,αλλά δεν μπορούσε να τον απολύσει,του ήταν απαραίτητος.
«Νόα είσαι καλά;»άκουσε την φωνή του Μαρκ,του καλήτερου του φίλου και έστρεψε το σώμα του για να τον αντικρήσει.
«Μου φαίνεται πως η κατάσταση σου χειροτερεύει φίλε μου.»
«Είμαι καλά Μαρκ.»γρύλισε και απομακρύνθηκε από την πόρτα.Ο φίλος του γέλασε άκεφα και πέταξε κάτι φακέλους στο τραπέζι.
«Η καινούργια παραγωγή του προηγούμενου μήνα,συνεπείρε τους πελάτες του εστιατορίου του φίλου του πατέρα σου Νόα,τι λες μπορούμε να τα καταφέρουμε;»
«Δεν νομίζω αδερφέ..»είπε πικραμένα και του έδειξε το κρασί στο τραπέζι.
Ο Μαρκ άπλωσε το χέρι του και έπιασε το ποτήρι.
«Μμ πικρό...»αναφώνησε«Όμως μπορούμε να το διορθώσουμε Νόα,μην σε πέρνει από κάτω.»

Ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του Μαρκ και έκανε τον Νόα να νιώσει κάπως καλήτερα,ο φίλος του τον ήξερε καλά..
«Αυτή η μικρή λεοπάρδαλη που πήγαινε προς το σπίτι σου ποια είναι;»ρώτησε ο φίλος του γεμάτος υπονοούμενα και άθελα του έσφηξε τα χέρια σε μπουνιές.
«Είναι η Ρενέ,η κολλητή της Αμέλιας...»ένας κόμπος ανέβηκε στον λαιμό του.«Η Σάρα θα κάνει μια εχγείρηση και θα μείνει εδώ προς το παρόν,θέλει να φροντίσει την Αλίσια.»ο Μαρκ ανασήκωσε τα φρύδια έκπληκτος.
«Θα μείνει σπίτι σου;Αδερφέ ξέρω πως έχεις πένθος και θα με βρίσεις αλλά στην θέση σου δεν θα κρατιόμουν,έχεις δει τα οπίσθια της,τις καμπύλες της,το πλούσιο στήθος της..»
«Σταμάτα..»αναφώνησε απιυδησμένος ο Νόα,του έριξε ένα άγριο βλέμμα που έλεγε πως δεν σήκωνε πολλά.
«Η Αμέλια ήταν,είναι και θα είναι η μοναδική γυναίκα στην καρδιά μου.Τέρμα!»απάντησε απελπισμένα και τράβηξε τα μαλλιά του άγαρμπα πίσω.
Ο Μαρκ του έριξε ένα απολογιτηκό βλέμμα που ζητούσε συνχώρεση.
Και όμως ο Μαρκ είχε δίκιο,όσο ο Νόα να μην ήθελε να το παραδεχτεί.

Η ώρα πέρασε απρόθυμα γρήγορα και όντας κουρασμένος ο Νόα αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι.Δεν ήθελε να επιστρέψει και να την δει,αλλά δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς,δεν θα την απέφευγε και όσο βρισκόταν εκεί.

Βγήκε από το οινοποιείο και οδηγήσε με το αμάξι μέχρι το σπίτι.
Το σπίτι ήταν ένα λιτό δυόροφο,με την γυναικία πινελιά πάνω του.Οτιδήποτε έβλεπε του θύμηζε την Αμέλια,για αυτό και τον τελευταίο καιρό η διαμονή του σε αυτό το σπίτι είχε γινει αβάσταχτη.

Όταν έφτασε ο Νόα η Ρενέ ήταν στην κουζίνα,ακουγόντουσαν τα χτυπήματα στα ντουλάπια και το παράφωνο τραγουδιστό μουρμούρισμά της.Ακουγόταν τόςο οικείο,οικογενιακό που για ένα δευτερόλεπτο άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να ελπίσει,να ονειρευτεί πως ήταν η Αμέλια στην κουζίνα.
Αλλά την στιγμή που η άκρος θυληκή σιλουέτα της έκανε την εμφάνιςη της το όνειρο του διαλύθηκε.
«Τώρα καταλαβαίνω γιατί η Σάρα εφερε τόσα τρόφιμα.Τα ντουλάπια μόνο αράχνες δεν είχαν πιάσει.Πως τρεφόσουν τόσο καιρό,με αέρα;»
Ο Νόα ήξερε πως προσπαθούσε να σπάσει τον πάγο και να φανεί φιλική,αλλά εκείνος φόρεσε το σκληρό του προσωπίο και το θοράκισε,ώστε να μην έσπαγε με τίποτα.
«Άσε με να φροντίζω ο ίδιος για τον εαυτό μου.Δεν σου ζήτηςα να έρθεις εδώ και να κριτηκάρεις τον τρόπο που ζω.»απάντησε κοφτά και της γύρισε την πλάτη.
«Όχι δεν το ζήτησες!»είπε εκείνη με έναν θλιμένο μορφασμό των αισθησιακών χειλιών της που ήταν φτιαγμένα για άγρια,αισθησιακά,παθιασμένα φιλιά.

Όχι!Ο Νόα εκνευρίστηκε με το παραστράτημα του μυαλού του,το οποίο τον οδηγούσε σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Δεν θα έφτανε ποτέ σε αυτό το σημείο..
«Νόα!Να βοηθήσω θέλω,ξέρω πως πονάς..»η μελιστάλακτη φωνή της έκανε τα σωθηκά του να σφιχτούν.
Η απόσταση μεταξύ τους ήταν επικίνδυνα κοντινή,τόσο που εκείνος ένιωθε την καυτή ανάσα της στο πρόσωπο του.
«Δεν θέλω να με βοηθήσει κανείς..»απάντησε άγρια..
Η Ρενέ χαμήλωσε το βλέμμα της και κοίταξε αόριστα στο μεγάλο παράθυρο της κουζίνας,με θέα τον υπέροχο αμπελώνα.
Θα έκανε τα πάντα ώστε να μην αντίκριζε το σκυθρωπό του βλέμμα.
«Με την ευκαιρία..»,συνέχισε ανέμελα εκείνη αποφεύγοντας το βλέμμα του.
Τα γαλανά του μάτια έκαναν τα σωθηκά της να πονούν.
«Ενώ βρήκα το δωμάτιο της Αλίσια εύκολα δεν ήμουν σίγουρη ποιο από τα δύο δωμάτια θα ήθελες να κοιμάμαι εγώ.Μπήκα στα ελεύθερα δωμάτια,αλλά ήταν τα πράγματα σου.»
Ο Νόα σίγουρα δεν θα άντεχε να κοιμάται σε αυτό το δωμάτιο,αυτό το διάστημα-όσο κοιμόταν-την έβγαζε στον διθέσιο καναπέ.
«Πάρε το δωμάτιο που είναι πιο κοντά στο παιδικό.»πρόσταξε..
«Μα αυτή δεν είναι η κρεβατοκάμαρα σου;»η Ρενέ το είχε απορεία.
«Δεν κοιμάμαι εκεί πλέον,μόνο αποθηκεύω μερικά ρούχα στις ντουλάπες,θα τα πάρω και αυτά να είσαι άνετα.»
«Μήπως χρειάζεσαι βοήθεια,θα μπορούσα να..»
«Κοίτα δεν σε θέλω εδώ,και δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου.Τόσο καιρό μόνος μου μια χαρά τα κατάφερνα.Η Σάρα έχει ένα πρόβλημα και αυτό το κατανοώ,αποφάσισε λοιπόν πως πρέπει να φροντίζεις την Άλι,και θα είσαι εδώ για να κάνεις μόνο αυτό,για τον λόγο αυτό ας μην μπλεχτεί ο ένας στα πόδια του άλλου.»Γρύλισε,λες και από αυτά τα λόγια εξαρτώνταν η ζωή του.
«Νόα!»η φωνή της βγήκε σαν λιγμός,τα λόγια του την είχαν πληγώσει πολύ αλλά τι άλλο μπορούσε να κάνει;
Ήξερες...Ρενέ..ήξερες...
«Μη..»αναφώνησε εκείνος σηκώνοντας το χέρι του.
«Είσαι εδώ τώρα και προφανώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.Ξέρεις τι;Δεν θέλω την συμπόνια σου Ρενέ.Που να πάρει έχω μπουχτήσει από συμπόνια,δεν χρειάζομαι κανέναν.»
«Το βλέπω.»η φωνή της ήταν ήρεμη και σταθερή,αλλά εκείνος είδε τις σκιές που πέρασαν από τα καταπράσινα μάτια της και κατάλαβε πως τα λόγια που είχε ξεστωμίσει ήταν σκληρά και την είχαν πληγώσει.

Έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθειά ανάσα.Η απομόνοση τον είχε κάνει σκληρό και απότομο.Ακόμα και αν δεν ήθελε να φερθεί έτσι,αυτό ήταν το αδύναμο σημείο του πλέον.
Ο ήχος των ρόδων του αυτοκινήτου,αναγγείλαν την άφηξη της πεθεράς του και της κόρης του και,έκαναν το αίμα στις φλέβες του να παγώσει.
Το γάργαρο γέλιο της κόρης του έκανε το στήθος του να σφιχτεί.
Κοίταξε ένοχα την Ρενέ και πέταξε την πιο ηλίθεια δικαιολογία που μπορούσε να βρει.
«Πάω για ντουζ.»είπε σφιγμένα και έφυγε.
Πήγε στο δωμάτιο και βρόντιξε την πόρτα πίσω του,πριν μπει στο μπάνιο και κλειδώσει την πόρτα.Γδύθηκε με νευρικές κινήσεις και μπήκε στο ντουζ ανοίγοντας την βρύση.Το νερό,όταν έπεσε πάνω του ήταν παγωμένο-επώδηνα-,αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα σε σχέςη με το κενό που ένιωθε μέσα του.
Το είχε πολεμήσει αυτό,το ενδεχόμενο να έχει ένα μικρό παιδί σπίτι του,και μέχρι στιγμής είχε βγει νικητής σε αυτή την μάχη.
Ήξερε ότι λογικά μια μέρα οι άμυνές του θα κατέρρεαν και ότι θα έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες του ως πατέρας.Απλά δεν φανταζόταν ποτέ πως οι άμυνές του θα γκρεμίζονταν από την μοναδική γυναίκα στον κόσμο που ήλπιζε να μην ξαναδεί ποτέ,αλλά που ποθούσε ακόμη με μια πεινα που δεν θα μπορούσε να καταπραίνει ποτέ!

Έκανα κάποιες αλλαγές και το ξαναανέβασα.Ήθελα τελικά να προσθέσω και άλλα πράγματα.
Χειιι,ότι και να πείτε είναι λιγο...
Αλλά έχουμε μεριά Νόα..💖
Επι της ευκαρίας άλλαξα τον Νόα και απο τζεραρντ μπατλερ τον έκανα Henry Cavill τον προτειμω μου κάθεται καλήτερα💖

Ελπιζω να σας άρεσε το έξανα μεγάλο για εσας💖
Περιμένω με ανυπομονυσία την γνώμη σας και βέβαια τους ψηφους σας 💖💖💖