Ο θυμός είναι το πιο ανίσχυρο από όλα τα πάθη. Δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και ζημιώνει περισσότερο αυτόν που κατέχεται από αυτό παρά αυτόν προς τον οποίο απευθύνεται.
Carl Sandburg, 1878-1967, Αμερικανός ποιητής

Οι αδύναμοι φεύγουν,οι δυνατοί μένουν...

Στεκόταν εκεί δίπλα του θαραλλέα και παρακαλούσε τον θεό να δεχτεί επιτέλους αυτό το πλάσμα που έφτιαξε ο διάβολος όχι ο Θεός.Το οποίο εκείνη είχε ερωτευτεί και χρόνια τώρα έπνιγε τα συναισθήματα της ξέροντας πως ήταν λάθος να έχει αισθήματα για τον άντρα της κολλητής της-αδερφής της...
«Νόα δεν θα ήταν καλήτερο να προσέχει την κόρη σου ένας άνθρωπος που ξέρεις παρά μιά ξένη νταντά;»ρώτησε τώρα εκείνη κοιτόντας στα μάτια τον Νόα και ευχόταν να τον πείσει.Ήταν σημαντικό για εκείνη να προσέχει αυτό το κοριτσάκι.Στην αρχή της είχε φανεί αδιανόητο,αλλά μετά στο μυαλό της έφερε τις τόσες αναμνήσεις με την καλήτερη της φίλη και πόνεσε,θα ήταν λάθος να μην τηρήσει την υπόσχεση που είχε δώσει κλαίγοντας βουβά πανω στον πανικό της όταν διάβαζε το γράμμα της φίλης της.
«Δεν με ενδιαφέρει»η απάντηση του την χτύπησε σαν αόρατη μπουνιά στο στομάχι και ένιωσε σαν να ξυπνούσε από τον λίθαργό της.
Πως μπορούσε να είναι τόσο σκληρός;
Καρδιά δεν έχει;
Κάπου μέσα της ευχόταν να σταματήσει να φέρεται ετσι και να σκεφτεί καθαρά
«Νόα η Σάρα χρειάζεται την βοήθεια σου και την δική μου και πρέπει να κάνει αυτή την εγχείρηση,η Σάρα θα έρθει σήμερα στο σπίτι με την μικρή,αυτή την στιγμή που μιλάμε μαζεύει πιθανόν τα ρούχα της Αλίσια.Μπορεί να μην με θες εδώ αλλά θα φροντίσω αυτό το παιδί όσο το δυνατόν περνάει από το χέρι μου.»το πρόσωπο του Νόα χλώμιασε.«Είπα όχι που να πάρει»το χέρι του προσγειώθηκε στο τραπέζι με δύναμη και έκανε την Ρενέ να αναπηδήσει από φόβο.
«Όχι σαν εσένα ως νταντά της και όχι στο να μείνει εδώ οποιαδήποτε από τις δύο σας.»
«Η εγχείρηση είναι προγραμματισμένη για αύριο Νόα.Η Αλίσια δεν μπορεί να μένει άλλο στην γιαγιά της,είναι παιδί σου,παιδί σου που να πάρει.»η Ρενέ προσπάθησε με νύχια και με δόντια να κρατήσει την ψυχραιμία της,αλλά ήταν μάλλον απίθανο καθώς ο Νόα δεν φαινόταν να καταλαβαίνει.

Πέρασε τα χέρια του νευρικά από τα ατυμέλιτα μαλλιά του και ξαναέπεφτε κάτω,σφηγκοντάς τα σε γροθιές σε μία προσπάθεια να ανακτήσει την ψυχραιμία και την λογική του.
«Κράτα την μακριά μου.»πρόσταξε και εκείνη τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
Η Σάρα της είχε μιλήσει για την ελάχιστη σχέση που είχε ο Νόα με την κόρη του πέρα από την κάλυψη τον οικονομικών υποχρεώσεων της φροντίδας της.Παρότι η Σάρα την είχε προειδοποιείσει η Ρενέ δεν μπορούσε να το δεχτεί αυτό.Ήταν ο καρπός του έρωτα τους,ενώς μεγάλου έρωτα.Η Ρενέ ήξερε να βλέπει τα συναισθήματα στα μάτια των ανθρώπων και μέσα στα μάτια της φίλης της και του Νόα έβλεπε αγάπη,αρκετή αγάπη.Είχε παρεβρεθεί στον γάμο τους και είχε δει τον τρόπο που κοιτιόντουσαν οι δύο τους,αγαπούσε ο Νόα την Αμέλια και το τερατάκι της ζήλειας φύτρωνε μέσα της καθώς ήξερε πως εκείνος δεν πρόκειτο να την αγαπούσε έτσι,όπως είχε αγαπήσει τηη γυναίκα του.Εδώ δεν την έβλεπε καν με φιλικό ύφος αλλά με μίσος,το οποίο έκανε την καρδιά της να βουλιάζει στο στήθος της.
Το ότι ο Νόα αγνοούσε την ύπαρξη της κόρης του ήταν πολύ λυπηρό.Ποιος ήξερε τι πόλεμος γινόταν μέσα του.Μήπως δεν άντεχε την συνεχή υπενθύμιση της Αμέλια,καθώς η μικρή Αλίσια έμοιαζε καταπλικτηκά στην μητέρα της,εκτός από τα ξανθά μαλακια της που αυτά τα είχε πάρει από τον Νόα.

Η Ρενέ έγνεψε καταφατικά με βαριά καρδιά και βγήκε από το οινοποιείο διασχίζοντας τον χωματόδρομο από το οινοποιείο στο αυτοκίνητο της και ύστερα θα κατέληγε στο σπίτι όπου η Σάρα θα της έφερνε την μικρή Αλίσια.
Η Αλίσια,μία μικρή σουβλιά χτύπησε το σώμα της στην σκέψη του υγιές,χαμογελαστού και πανέμορφου μωρού με τρελή αδυναμία στην μητέρα του που προφανός δεν πρόλαβε να ζήσει πολύ.Κοιτάζοντας αυτό το προσωπάκι δεν θα πίστευε κανένας πως είχε περάσει όλα αυτά στην σύντομη ζωή της.
Πόσο άσχημο είναι να έχεις χάσει την μητέρα σου από μικρή ηλικεία;
Η Ρενέ ήξερε πόσο αβάσταχτο ήταν να έχεις χάσει την μητέρα σου από τόσο μικρή ηλικεία.Η Έλινορ,η μητέρα της Ρενέ έπασχε από μία ασθένια,δυστηχός θανατιφόρα και την έχασε στα εφτά της χρόνια.Ήταν αβάσταχτο και για εκείνη και για τον πατέρα της,καταβάθος καταλάβαινε τον πόνο του Νόα.Είχε μείνει και εκείνος μόνος,διαλειμένος,είχε χάσει τον έρωτα της ζωής του.
Με τον πατέρα της η Ρενέ δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις,στο πρόσωπο της μάνας,αδερφής και φίλης είχε βρει την Αμέλια,η οποία αν και σε ίδια ηλικεία με εκείνη,ήταν υπερβολικά όριμη,ευαίσθητη και διαβαζε πάντα σαν ανοιχτό βιβλίο την Ρενέ,ακόμα και όταν εκείνη δεν το ήθελε.
Η Ρενε δεν θα έκανε το ίδιο λάθος,δεν θα άφηνε την σχέση πατέρα-κόρης να διαλυθεί όπως η δική της με τον πατέρα της.Η μεταφορά της στο σπίτι του πατέρα της και η φροντίδα της από έναν ξένο,θα είχε σίγουρα προκλήσεις,αλλά η Ρενέ ήταν μία γενναία γυναίκα,με πυγμή,θάρρος,κότσια και το σημαντικότερο ότι δεν τα παρατούσε εύκολα είχε πείσμα γαϊδουρινό.
Η αλίσια χρειαζόταν τον Νόα και ο Νόα την κόρη του,η Ρενέ ήταν σίγουρη για αυτό.

Χαμένη στις σκέψεις της η Ρενέ ένιωσε να συγκρούεται με κάτι σκληρό και να πέφτει φαρδιά πλατιά κάτω.
Σήκωσε το βλέμμα της αντίκρισε δύο δυνατά και γυμνασμένα πόδια,καθώς σήκωνε το βλέμμα της,αμφέβαλλε
εάν ο άντρας που στεκόταν μπροστά της δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος αλλά θεός.

«Είσαι καλά;»η βραχνή και μελιστάλαχτη φωνή του,τρέλανε κάθε ίντσα του κορμιού της και του έβαλε φωτιά.
Ο άντρας απέναντι της ήταν γεμάτος γοητεία με την βέρα Αυστραλιανή φινέτσα.
Είχε ξανθά σαν στάχια μεσαίου μήκους μαλλιά,ήταν αξύριστος,με γαλανά μάτια σαν δύο ήρεμους ωκεανούς,φαρδιές πλάτες,στιβαρά μπράτσα που σε προκαλούσαν να χαθείς στην αγκαλιά τους.Γεροδεμένο σώμα καθώς πρέπει,που έσταζε από τον υδρώτα.
Η Ρενέ ρόλαρε τα μάτια της προσπαθόντας να καταλάβει εάν αυτό ήταν δημιούργημα της φαντασίας της ή η πραγματικότητα.
«Κα..καλά είμαι»ψέλλισε και αμέσως τα μάγουλα της φλογίστηκαν.Ένιωθε σαν παιδούλα που φλέρταρε για πρώτη φορά στην ζωή της.
«Χαίρομαι!»της απάντησε και χαμογέλασε,με ένα λευκό εκτιφλοτικό χαμόγελο,γεμάτο γοητεία,το οποίο πραγματικά την θάμπωσε.
«Ήμουν αφηρημένη ζητώ συγνώμη που έπεσα πάνω σου.»είπε εκείνη και γέλασε αμήχανα.

«Δεν χρειάζεται να λυπάσαι,εάν δεν έπεφτες πάνω μου δεν θα είχα την ευκαιρία να σε γνωρίσω.Άντριαν.Μπορώ να μάθω το όνομα αυτής της οπταςιας;»η Ρενέ χαμογέλασε αχνά,ο τύπος ήξερε να τουμπάρει..
«Ρενέ..»απάντησε αμήχανα εκείνη.
«Χάρηκα για την γνωριμία Ρενέ,δεν σε έχω ξαναδεί στα μέροι μας,είναι απαγορευμένη ζώνη βλέπεις για γυναίκες»είπε εκείνος θέλοντας να αστειευτεί.
«Εμ,ναι βασικά δεν μένω εδώ έμενα στην Νέα Υόρκη,ήρθα εδώ επειδή πρέπει να φροντίσω κάποιον μισό..»η Ρενέ σταμάτησε απότομα και τον κοίταξε καχύποπτα.«Πως ξέρω πως δεν είσαι κανένας επιτήδιος;»Ο Άντριαν γέλασε δυνατά κάνοντας την να συνοφρυωθεί.
«Όχι δεν είμαι κανένας επιτήδιος,δουλεύω εδώ.Να στα αμπέλια εκεί κάτω,γι' αυτό και αυτή μου η εμφάνιση πριγκίπισσα,βλέπεις έχει τραγική ζέστη και το αφεντικό πληρώνει καλά όταν κάνεις υπερωρίες.»
Πριγκίπισσα;Να τα μας!
«Μην μου πεις πως το αφεντικό σου είναι ο Νόα;»ρώτησε έκπληκτη η Ρενέ.
«Ναι!»απάντησε εκείνος,«τον ξέρεις;»συνέχισε.
«Περίπου..»η Ρενέ δεν ήθελε να αναφέρει τίποτα για την σχέση της με τον Νόα ή την Αμέλια.
«Λοιπόν Άντριαν πρέπει να φύγω,ελπίζω να τα ξαναπούμε,θα σε δω εδω γύρω..»τον χαιρέτησε και απομακρύνθηκε με προορισμό το αυτοκίνητο της.

Γεια σας μωρά μου!
Μμμμ τι εχουμε εδώ;Άντριαν;;;
Φρούτο ή καλο παιδί,τι λέτε;
Ο Νόα,θελω να μυ σχολιάσετε την συμπεριφορά του;)
Περιμενω και σχόλια για την στάση της Ρενέ,τι λέτε είναι καλή;
Άντριαν-Ρενέ-Νόα!
Καλό ή κακό;

Περιμένω σχολιάκια μωρά μου,ελπίζω να με στηρίξετε όπως στις άλλες μου ιστορίες ❤️❤️❤️
Και φυσικά μην ξεχασετε τα αστεράκια μ💖