Κάθισαν στο πρώτο ελεύθερο παγκάκι που βρήκαν στην οδό όπου κινούνταν την τελευταία μία ώρα με κουρασμένα και εξαντλημένα πόδια καθώς οι δυνάμεις τους βρίσκονταν σε χαμηλό επίπεδο. « Τι θα κάνουμε τώρα, που θα πάμε; Το ήξερα πως δεν θα μπορούσαμε να βρούμε τόσο εύκολα μια θέση εργασίας στη πόλη και στο συγκεκριμένο λαμπερό πρωτοκλασάτο κτίριο  της εταιρείας » αποφάνθηκε απελπισμένη και απογοητευμένη η Τίνα.

«Δεν θέλω και δεν πρόκειται να γυρίσω πάλι στο χωριό, αν αυτό πήγες να πεις » τη διέκοψε σκληρά και αυστηρά η Ερμονία. Ήταν αποφασισμένη,  θα έμενε στην μεγαλούπολη και θα έκανε το παν να βρει δουλειά... ακόμα και αν ήταν να γυαλίσει με σκούπα τα ακριβά πλακάκια και πατώματα όπως αυτά της εντυπωσιακής εταιρείας, από την οποία έφυγαν πριν λίγο με πεσμένο ηθικό. Ήταν σημαντικό να πείσει τη φίλη της να την ακολουθήσει σε αυτό που ήθελε μόνο η ίδια. Τη δική της επιθυμία για αυτά που θα σκόπευε και θα έμελλε να πραγματοποιήσει.

[Σπούδασε θεατρολογία και έμαθε πολλά και χρήσιμα για το επάγγελμα. Όμως τώρα χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις, μέσα, τρόπους για να αναρριχηθεί κοινωνικά ].

 Η Ερμονία δοκίμαζε και πρόβαρε διάφορα φορέματα στο κατάστημα όπου πήγε να διαλέξει για μια απ τις εμφανίσεις της στο θέατρο. Έπρεπε να βρει ένα εμφανίσιμο, επίσημο,  εντυπωσιακό φόρεμα στα  μέτρα της ραμμένο. Για αυτό στεκόταν με υπομονή και πείσμα μπροστά στο καθρέφτη. Ένας άντρας εντυπωσιακός όμορφος εκλεπτυσμένος και κοσμοπολίτης, έκανε την εμφάνιση του στο ίδιο μαγαζί με φορέματα για χάρη της αδερφής του και την αντίκρισε. Τη λεπτοκαμωμένη γλυκιά  μικρότερη του κοπελίτσα. Είχε πορτοκαλο-καστανά μαλλιά, μακρύ λαιμό, λευκό δέρμα σαν το πιο όμορφο στρώμα χιονιού, λεπτότατο σώμα με ελάχιστες καμπύλες. Το φόρεμα που της εφαρμοζόταν υπέροχα, ήταν άσπρο με χρυσαφένια κεντήματα και ζώνη γύρω απ τη μέση του.

« Δεσποινίς μου ελπίζω και εύχομαι η μοίρα και το πεπρωμένο να κανονίσει να ξαναβρεθούμε απ κοντά, για να θαυμάσω την  της αθώας, ξεχωριστής μαγευτικής σας ομορφιάς και να εισέλθω στη καρδιά σας » την φλέρταρε επιδέξια, με διάθεση ρομαντισμού και σεβασμού της γυναικείας της χάρης...

«Υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος που σε κάνει για να αποφύγεις τη πρόσκληση συνάντησης πρόταση μου; »τη ρώτησε με παιχνιδιάρικο δήθεν απορημένο χαμόγελο. Η Ερμονία αισθάνθηκε ταραχή και αμηχανία από το κλοιό συναισθημάτων που της προκαλούσε εκείνος ο άντρας αλλά κατάφερε να απαντήσει με σιγουριά και θάρρος.

Ο νέος μακάριζε και ευχαριστούσε τον εαυτό του που δεν ακούστηκε σαν μαθητούδι μπροστά σε αυτή τη τοσο θαυμάσια και  κοπέλα. Ήταν ένας εικοσιοεπτάχρονος πεπειραμένος άντρας υποτίθεται και όφειλε να φέρεται με βάση τέτοια πείρα.

Μπορει να είχε αρχίζει να μπαίνει στο απόγειο της η καριέρα της στο θέατρο αλλά ο μισθός δεν της επαρκούσε για την πολυτελή αξιόλογη ζωή που ήθελε...ακόμα θεωρούσε τον εαυτό της ''απένταρο''. Η Ερμονία το φτωχό κοριτσι παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Σέλευκο Αλενδριάδη για να ξεφύγει από την ανέχεια .  Δώδεκα χρόνια κράτησε το ευτυχές θεμέλιο του γάμου της... θεωρούσε τον εαυτό της ευτυχέστερο και τυχερό ενώ στη πραγματικότητα κρύβονταν πολλά πίσω από τα παράθυρα της βιτρίνας του γάμου τούτου. Η ψευδαίσθηση γρήγορα και ραγδαία κάποια στιγμή διαλύθηκε.

Τα αδέρφια του Σέλευκου όταν έμαθαν σχετικά με τη πρόθεση του να φέρει νύφη την Ερμονία στην οικία και στην οικογένεια τους αντέδρασαν άσχημα και δεν συμφώνησαν καθόλου. Εξέφρασαν και έδειξαν έντονα την αντίρρηση τους. Η Ερμονία ωστόσο μπήκε ως νύφη στο αρχοντικό τους και θα έμελλε να ζήσει μια ζωή συναρπαστική. Ονειρευόταν και ποθούσε  να βρει έναν πλούσιο σύζυγο και το πέτυχε. Ο υπόλοιπος χρόνος της κύλησε χαρούμενα και ευτυχισμένα καθώς απολάμβανε τη ζωή της στο αρχοντικό και όταν ένιωσε πραγματικά έτοιμη σχεδίαζε όνειρα για παιδιά έτσι ώστε να είναι ικανοποιημένος και ο άντρας της.

'Ηταν φιλόδοξη νεαρή γυναίκα η Ερμονία, άκαμπτη και αμετακίνητη στις κινήσεις και ενέργειες της. Θα χρησιμοποιούσε κάθε τρόπο και γνωριμία για να ανέβει στον κόσμο των πλουσίων. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων με τη προτροπή του άντρα της και παράλληλα με τη θέση της σε μια επιφανής εταιρεία, όποτε είχε χρόνο ασχολούνταν με παραστάσεις ως ηθοποιός. Ένα ήταν διακριτό και αντιληπτό: δεν είχε καμία σχέση πια με το αθώο κορίτσι της επαρχίας, αυτό το άφησε πίσω της και πέταξε μαύρη πέτρα σε όλες τις θυμίσεις του και με όποιο χαρακτηριστικό το συνέδεαν μαζί της. Θα εξελισσόταν σε μια τρανή μεγάλη κυρία που όλοι θα την εξυπηρετούσαν και θα της έδειχναν τον απόλυτο σεβασμό.

Η φίλη της Τίνα ήταν φυσικό να απογοητεύεται και να ανησυχεί όταν έβλεπε πως τίποτα δεν πήγαινε ευμενώς στο δικό της βίο.

« Τι θα γίνει με εμένα τώρα Ερμονία; Που θα πάω; Δεν έχω κάνει τη τύχη μου όπως εσύ και θα αναγκαστώ να ψάξω καινούρια δουλειά. Σε αυτήν όπου βρίσκομαι τώρα το αφεντικό μου με ανταμείβει με ψίχουλα. Επιβιώνω στο ίδιο υπόγειο στην οδό που ζούσαμε παλιά όταν πρωτοήρθαμε στη πόλη. Δεν έχω περιθώριο ούτε να ονειρευτώ και να μετακομίσω σε καλύτερο σπίτι ».

« Μα... θα σε κρατήσω εγώ στο ευρύχωρο σπιτικό μου φυσικά!» 

« Πως ;» της έκανε εντύπωση η άνεση της φίλης της.

« Θα γίνεις η προσωπική μου υπηρέτρια. Φυσικά ξέρω πως ο άντρας μου θα μου προτείνει τις καινούριες καλύτερες υπηρέτριες  που θα στελεχώσουν το προσωπικό , όμως εγώ είμαι δύσκολη και καχύποπτη απέναντι στους ανθρώπους...δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για τα αληθινά κίνητρα. Για αυτό χρειάζομαι να έχω ένα άτομο εμπιστοσύνης, εκτός από την μοναδική υπηρέτρια που έχω  στη δούλεψη μου χρόνια τώρα.

Δεν θα υπάρξει άλλο καλύτερο πρότυπο από εσένα. Ακόμα και αν βρεθεί μια κοπέλα να με διαβεβαιώσει για τις ικανότητες και τις εμπειρίες της ως καμαριέρα. Εσύ είσαι τέλεια και αξεπέραστη στην καθαριότητα, την επίβλεψη και τον ποιοτικό έλεγχο του χώρου » τόνισε με ακλόνητη σιγουριά η Ερμονία.

Η Τίνα χαροποιήθηκε εν μέρη που της πρόσφερε δουλειά και σπιτικό στην οικία της, όμως δεν ένιωθε βέβαιη πως ήταν ότι καλύτερο η κολλητή της να την εξουσιάζει. Θα δημιουργούσε μικροπροβλήματα σε βάθος χρόνου αυτό. Οι αμφιβολίες που της μπήκαν από την αρχή στο μυαλό και της άφησαν μια  'σκιά' προβληματισμού στο βλέμμα τη στιγμή που δεχόταν τη πρόταση της Ερμονίας, την τριβέλιζαν συχνά πυκνά το επόμενο διάστημα.

[...]

Μια στιγμή θύελλας πέρασαν στο γάμο τους όταν η Ερμονία έπιασε στα πράσα τον σύζυγο της να ανταλλάσσει φιλιά πάθους και να χαιδεύει τους ώμους της υπηρέτριας φίλης της Τίνας. Και οι δύο ήταν κολλημένοι στον  τοίχο. Ήταν η μεγαλύτερη προδοσία που της είχε κάνει ποτέ η φίλη της και της έδειξε ψυχρότητα το επόμενο διάστημα, αλλά άδικα καθώς η Τίνα κατάλαβε το λάθος της νωρίς και μετάνιωσε. Δεν αισθανόταν τίποτα για τον Σέλευκο και εκείνος παρομοίως.

Είχαν συμφωνήσει εξαρχής ότι δεν θα δώσουν συνέχεια, μια στιγμή ερωτικής έντασης  έζησαν επειδή ήρθαν κοντά το  άτυχο βράδυ που τους είδε η Ερμονία.