Αγαπητή μου Ρουμπίνα,

'Μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι η ευτυχία επέστρεψε στη ζωή μου. Ακολούθησα τις συμβουλές σου και άρχισα να βλέπω με διαφορετική σκοπιά τον σύζυγο μου Πάτροκλο. Δεν τον έβλεπα σαν τον προσηλωμένο, εργασιομανή άντρα που τον απασχολούσαν μόνο τα θέματα καριέρας του, επειδή ξεκίνησε να συμπεριφέρεται ως ένας στοργικός, αφοσιωμένος άνθρωπος που με αγαπά και μου εκφράζει με λόγια και πράξεις την αγάπη του καθημερινά...

Γι αυτό έχοντας λάβει  υπόψη όλα αυτά, αποφάσισα να μην ενδώσω στη παρόρμηση μου να χωρίσω ή ακόμα χείριστα να τον απατήσω με άλλον άντρα. Μια ανώφελη κακή σκέψη ήταν και πέρασε ευτυχώς από το μυαλό μου γρήγορα. Έτσι λοιπόν και έπραξα μία ημέρα...τον έπιασα απαλά από τον αγκώνα και του ζήτησα να συζητήσουμε ήρεμα, καθισμένοι στην αιώρα του μπαλκονιού μας.

 Χάρη στην ουσιαστική κουβέντα που έγινε, του ανοίχτηκα και του είπα όσα που με απασχολούσαν και με προβλημάτιζαν. Εκείνος καθησύχασε και απέδιωξε τις ανησυχητικές μου σκέψεις και με διαβεβαίωσε ότι το παραέκανε με την δουλειά του και δοκιμαστήκαμε σαν ζευγάρι καθώς υπήρξαν στιγμές έντασης και άσχημου κλίματος μεταξύ μας. Όμως θα επανόρθωνε για τη στάση του τα τελευταία δύο χρόνια. Εξετάσαμε το ζήτημα ένα μήνα μετά την υπόσχεση που μου έδωσε.

Παρατηρήσαμε πως σημειώσαμε επιτυχία στη δοκιμασία μας, εκείνος μοίραζε τον χρόνο του ισότιμα ανάμεσα σε εμένα και την εργασία του. Όχι δεν την παραμέλησε σαφώς, απλά προσπάθησε να περνάει λίγο παραπάνω χρόνο με εμένα με διάφορους τρόπους.

Παίζαμε επιτραπέζια, τέννις στο τοπικό θεόρατο γήπεδο, κάναμε περιπάτους-μιας και είμαστε και οι δύο τύποι της φόρμας και της άθλησης- δοκιμάζαμε καινούριες γεύσεις φαγητών και γλυκών εδεσμάτων σε δείπνα εστιατορίων και τραπεζιών φίλων μας. Τα τελευταία τα αποφεύγαμε πολύ το τελευταίο διάστημα, με αποτέλεσμα να αποξενωθούμε από τους φίλους μας και εκείνοι να νιώθουν παραγκωνισμένοι εξαιτίας της έλλειψης χρόνου που τους δίναμε. Παράλληλα ανανεώναμε την ερωτική μας ζωή. 

Περνούσαμε ιδανικό διάστημα χρόνου μαζί και ανακαλύψαμε, ο Πάτροκλος ειδικά το πόσο σημαντικό και ωραίο είναι να προσφέρεις χρόνο στο άτομο το οποίο ζει μαζί σου κάτω από την κοινή στέγη και σε αγαπά. Και το πόσο ομορφότερη μπορεί να γίνει η ζωή μας γενικότερα, αν πιστέψουμε στο θαύμα της αγάπης. '

        Με εκτίμηση και φιλική προσφώνηση η μακρινή εξ αποστάσεως φίλη σου Αριάννα...που έχει την ελπίδα να σε συναντήσει μια μέρα από κοντά και να σε ευχαριστήσει με τα καλύτερα δώρα τα οποία θα βρεις σε δύο κουτιά τυλιγμένα με ροζ κορδέλες που σου αποστέλλω. Το περιεχόμενο τους το κρατάω μυστικό, αλλά είμαι βέβαιη ότι θα σου αρέσει και θα σε εκπλήξει ευχάριστα όταν έρθει η στιγμή να ανοίξεις τα κουτιά.

Η Ρουμπίνα διάβαζε το γράμμα και τα μάτια της ανέβλυζαν χαρά και συναισθηματική φόρτιση. Ο τρόπος έκφρασης της Αριάννας, την άγγιξε και της άρεσε πάρα πολύ.  Η ίδια βρισκόταν στη πιο χαρούμενη και ευτυχέστερη περίοδο της ζωής της αφού συγχώρησε τον Αριστίων και αποφάσισε να του δώσει μια ευκαιρία για να ξεκινήσουν τη σχέση τους πάλι από νέο στάδιο.

Φυσικά η Ισιδώρα και ο Θεοδόσιος δεν είχαν παρά να συμφωνήσουν και να αποδεχτούν την απόφαση της καλύτερης τους φίλης να τα ξαναβρεί με τον αγαπητικό της. Η Ισιδώρα ήταν λίγο πιο δύσκολη στη αρχή και έδειξε τις αντιρρήσεις της αλλά υποχώρησε σχετικά γρήγορα, δεν μπορούσε και αλλιώς να κάνει. Στον αισθηματικό τομέα τα πήγαινε ευοίωνα ακόμα και η ίδια καθώς ύστερα από υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα, της προκάλεσε το ενδιαφέρον και της κέρδισε μέρος της καρδιάς της ένας ευφυής και συναρπαστικός επιστήμονας.

Η Χρυσαυγή συμφιλιώθηκε με τον πατέρα της, εν καιρώ. Ο πονεμένος πατέρας ικέτευσε για συγνώμη, τρέμοντας από στεναχώρια και ισχυρή τιμή μετάνοιας και η κοπέλα την αποδέχτηκε λόγω της καλής της ψυχής. Με τη μητέρα της δεν είχε συμφιλιωθεί ακόμα αλλά η Ρουμπίνα το καταλάβαινε, χρειαζόταν χρόνος. Εννοείται πως η Χρυσαυγή με τον άντρα που αγαπούσε έσμιξε τούτη τη φορά οριστικά, καθώς πλέον δεν χωρούσαν ούτε χόρευαν  σκιές αμφιβολίας πάνω από τους ουρανούς της αγάπης τους.

                [...]

 Ο Αριστίων που όλη αυτή την ώρα προσπαθούσε να αφουγκραστεί ήχους στο σπίτι που να μαρτυρούν τη παρουσία της Ρουμπίνας, σταμάτησε να κινείται πέρα δώθε, μόλις έπεσε στο μάτι του η φιγούρα της στο μεγάλο σαλόνι. Την πλησίασε ενθουσιασμένος, την αγκάλιασε πίσω απ τους ώμους και την ρώτησε στοργικά: « Πως νιώθεις χαρά μου; »

« Καλά νιώθω, γιατί τέτοιο έντονο ενδιαφέρον; Σαν ανησυχία εκφράζεις» χαμογέλασε με ευσπλαχνία η κοπέλα.

« Περάσαμε πολλά δεινά, ζόρια και δοκιμασίες το ξέρω, αλλά τώρα είμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον. Δεν θα σε παρατήσω ποτέ ούτε θα σε κάνω να κλάψεις. Θα κάνω πράξη τα λόγια και τις υποσχέσεις μου. Θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα θέλουμε από εδώ και μπρος »

« Καλέ μου, χαίρομαι και μόνο που βρίσκεσαι ξανά στο σπίτι μας. Η παρουσία σου αποδεικνύει τα πάντα για τα οποία δηλώνεις διατεθειμένος να μου αποδείξεις έμπρακτα ».

« Σε αγαπώ με όλη την ειλικρίνεια της καρδιάς και της ψυχής μου » της δήλωσε με σιγουριά και συναίσθημα ο αγαπητικός της. Ετοιμάστηκε να της απιθώσει ένα ονειρευτό φιλί στα χείλη της... το έβλεπε, το διαισθανόταν στην ερωτική, χαμογελαστή,  και τρυφερή έκφραση του προσώπου του.

Θα της έκανε έρωτα ύστερα από πολύ καιρό το αποψινό βράδυ και αυτό ήταν τόσο μαγικό και υπέροχο. Το ήθελε και το περίμενε με πολύ αγάπη, επιθυμία και έξαψη.

Ο Αριστίωνας την φίλησε στα μαλλιά, στο μέτωπο και μετακινήθηκε στα μάγουλα, στα χείλη και στα χέρια της γεμίζοντας την μια ευχάριστη θέρμη. Σήκωσε το κεφάλι του για να δει πόσο πλήρης από ευτυχία ήταν και της ανταπέδωσε το χαμόγελο. Την τύλιξε με μια πλεκτή κουβέρτα και κίνησαν προς την μεριά του παραθύρου.

Όλο το απόγευμα και το βράδυ είχαν μπροστά τους για τον ευχάριστο χρόνο που θα περνούσαν μαζί.  Θα παρακολουθούσαν το χιονισμένο τοπίο έξω από το τζάμι, θα έβλεπαν ταινίες στη τηλεόραση, θα δοκίμαζαν τις μαγειρικές τους ικανότητες,  θα στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο με μπάλες, άφθονα λαμπάκια τα οποία θα εξέπεμπαν ζωηρά γύρω από το δέντρο όπως και στα κάγκελα του μπαλκονιού του σπιτιού. 

 Τα μεσάνυχτα ακριβώς, ο Αριστίων και η Ρουμπίνα εκτέλεσαν ένα θαυμάσιο χορευτικό βαλς, καθώς στροβιλίστηκαν σαν εκείνα τα ζευγάρια στις ρομαντικές ταινίες.

Ο άντρας ήταν ντυμένος με  μπλε σκούρο κοστούμι και η αγάπη του με ένα ροζ φουντωτό φόρεμα με μικρή δαντέλα στο σημείο της λαιμόκοψης και πετράδια στο γυρισμένο τμήμα του κάτω μέρους του φορέματος.

Θα συνέχιζαν την πορεία τους από δω και πέρα ευτυχισμένοι. Επειδή η επανασύνδεση τους συνέπεσε με την εποχή των Χριστουγέννων που ήταν εποχή εορτασμού, χαράς, αισιοδοξίας, ελπίδας και συμφιλίωσης μεταξύ των ανθρώπων. Οι κακίες και τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα δεν χωρούσαν στη συγκεκριμένη περίοδο. Μόνο η αγάπη που παρέμενε η μεγαλύτερη αξία και τιμή ανάμεσα στις ανθρώπινες συνυπάρξεις.

ΤΕΛΟΣ