H Ρουμπίνα τελείωσε τη σύνταξη του γράμματος προς μια ''παραλήπτρια'' της την οποία συμβούλευε συχνά-πυκνά για τα θέματα του ρομαντικού τομέα. Αφού το τοποθέτησε όμορφα διπλωμένο σε ένα κομψό φάκελο, το ακούμπησε στο σημείο όπου συγκέντρωνε και τους υπόλοιπους φακέλους με αποδέκτες τα άτομα στα οποία παρείχε συμβουλές.

Τηλεφώνησε στην οργάνωση και τους είπε πως δεν θα προλάβαινε να έρθει νωρίς σήμερα στη συνάντηση τους, διότι προέκυψε κάτι σημαντικό. Φυσικά τούτο το σημαντικό ήταν απαραίτητο να διεκπεραιωθεί, γιατί έτσι η ίδια θα ανακουφιζόταν και θα έβλεπε τα πράγματα στη ζωή της περισσότερο χαρμόσυνα, όπως τα ονειρευόταν διακαώς.

Θα ξεκινούσε από το σπίτι χωρίς ανησυχία και αβεβαιότητα 

Θα πήγαινε στο ξέφωτο έξω από την πόλη της

Θα συναντούσε από κοντά τον άντρα που της μάγεψε και αναστάτωσε την ησυχία και τη καρδιά 

Θα άκουγε όσα είχε να της πει προσεκτικά και θα του εξέφραζε ότι είχε στο μυαλό της και κρατούσε φυλαγμένο μέσα της για πολύ καιρό.

Το ειδυλλιακό οικοσύστημα τη συγκεκριμένη μέρα ήταν μοναδικό μιας και όλα έδειχναν σημάδια ομορφιάς και ισορροπίας. Το φως του ήλιου έλουζε με αχτίνες το τοπίο, ενώ τα δέντρα πρόσφεραν την απαραίτητη κάλυψη από τη 'δυνατή' ηλιακή ενέργεια.
Τα λουλούδια και ειδικότερα οι λεβάντες, ορτανσίες, διμορφοθήκες και καλαγχόες είχαν αναδείξει τα πέταλα τους, ενώ οι πρώτες μέλισσες λάμβαναν το νέκταρ τους.

Έμελλε στο δάσος η Ρουμπίνα να συναντήσει και να παραδεχτεί πως αγαπά τον Αριστίων και πως αυτός ήταν ο πρίγκιπας που πάντα ονειρευόταν, αλλά δεν τολμούσε να αποδεχτεί πρώτα μέσα της και έπειτα να ομολογήσει μπροστά του τα συναισθήματα της. 

« Σε αγαπώ και είσαι ο πρίγκιπας μου » του μιλούσε με τρεμάμενη και χαμηλή φωνή, ποτισμένη από τη φόρτιση.
« Αλλά δίσταζα να στο πω, διότι καμία ντροπή δεν με άφηνε να χαρώ. Να χαρώ με τη συνειδητοποίηση και αναγνώριση του πόσο σε αγαπώ ».

« Είμαι πρόθυμος να το ζήσω μαζί σου, τούτο το καταπληκτικό συναίσθημα του έρωτα ή αλλιώς το ιερό της αγάπης όπως θα το έλεγες ρομαντικά, λυρικά και ποιητικά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τον έρωτα.  Ακόμα και εγώ που δεν πίστευα, τώρα συνειδητοποίησα πως τον υποστηρίζω ακράδαντα. Με συνεπήρε πολύ η ιδέα και το ιδανικό του.

Για αυτό σου δηλώνω με όλη τη πίστη της αγάπης μου, πως θα σε λατρεύω, θα σε φροντίζω και θα σε στηρίζω με ακλόνητη δύναμη και σιγουριά » η φωνή του ακουγόταν ισχυρή και όταν έπαιρνε τα χέρια του μέσα στα δικά της, την παρατηρούσε γεμάτος βεβαιότητα για τον εαυτό του, τα πιστεύω του και την θέση του ρόλου που θα είχε δίπλα της. Η Ρουμπίνα έλαμπε από χαρά, συγκίνηση, τιμή και αισιοδοξία καθώς του ανταπέδιδε το βλέμμα.

     [...]

Ο Αριστίωνας και η Ρουμπίνα ζούσαν έναν μονάκριβο έρωτα. Ιδιαίτερα εκείνη ήταν πανευτυχής, καθώς έβλεπε το μέλλον ενός σταθερού χτισίματος δεσμού να διακρίνεται στον ορίζοντα, ενός ερωτικού, ουσιαστικού  και μεγαλειώδους.

Όταν  μίλησε στη φίλη της Ισιδώρα, εκείνη δεν την πίστεψε. Δεν έχασε την ευκαιρία να σχολιάσει και να εκφράσει στα ίσα την γνώμη της:

« Ποιος στα είπε αυτά βρε;»

« Ο αγαπημένος μου φυσικά! Τα πηγαίνουμε όλο και καλύτερα, καθώς περνά ο καιρός » της είπε με ρομαντική αφέλεια και σιγουριά η Ρουμπίνα.

« Ο έρωτας περνάει σαν σύννεφο καπνού από τις ζωές των ανθρώπων και εξατμίζεται. Είσαι για τέτοια φίλη μου; Θα πονέσεις»

« Μιλάς εσύ που έζησες το μεγαλύτερο ρομάντζο της ζωής σου με εκείνον τον καλλιτέχνη; »

« Δεν μας έδεσε ο έρωτας όμως »

« Ο έρωτας σας απέκτησε δύναμη  στο πέρασμα του χρόνου, έτσι δεν συνέβη; »

« Κουταμάρες. Ο έρωτας φεύγει κάποια στιγμή και έρχεται η αγάπη.
Μερικά ζευγάρια που κάποτε ερωτεύτηκαν και ταίριαξαν δεν αγαπήθηκαν απαραίτητα στη πορεία. Όσοι κατάφεραν να αγαπηθούν ήταν επειδή  κατάλαβαν ότι το παρατεταμένο πάθος δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και συνεπώς ο έρωτας μετατράπηκε σε αγάπη, ή έμειναν πολλά χρόνια μαζί και είχαν συνηθίσει ο ένας τον άλλον ή δεν είχαν τόσο σκοπό τον μεγάλο έρωτα όσο την ανάπτυξη μιας σχέσης που χαρακτηρίζεται από γαλήνη και σταθερότητα.

Εγώ ανήκω στη κατηγορία των γυναικών που κατάλαβαν ότι υπάρχει καταστροφικός, εμμονικός έρωτας και δεν οδηγεί σε καλό. Οι πεποιθήσεις που ασπάζονται ορισμένοι και λένε ότι  υπάρχει ιδανικός έρωτας ο οποίος φτάνει μέχρι το 'για πάντα', τις θεωρώ γελοίες. Δεν υφίσταται παρατεταμένη ούτε παντοτινή ευτυχία γλυκιά μου Ρουμπίνα ».

« Ακούγεσαι ρεαλίστρια, απογοητευμένη και σαρκαστική ».

« Είμαι πράγματι. Απογοητευμένη υπήρξα για ένα μικρό χρονικό παρελθόν. Τότε στη λήξη της σχέσης με τον ζωγράφο, τον παθιασμένο Ομπέρτο ».

« Λυπάμαι Iσιδώρα. Πάντως σχετικά με εμένα σου ξανά τονίζω το πόσο  λατρεύω και είμαι ερωτευμένη με το αγόρι μου, δείξε μου κατανόηση » τη παρακάλεσε με γλυκύτητα και παράπονο η Ρουμπίνα.

« Σε κατανοώ, μου δίνει χαρά το γεγονός που το βιώνεις και επιθυμώ να το ζήσεις, με όλη μου τη καρδιά. Απλώς σε παρακαλώ και σε συμβουλεύω να αφήσεις τη ζωή να σε οδηγήσει και μην παίρνεις βιαστικά ρίσκα, όσο και αν ποθείς να βιώσεις εντονότερα συναισθήματα τώρα. Μην μετακομίσεις ακόμα στο σπίτι του αγοριού σου, απ τη στιγμή που λες ότι έχεις αμφιβολίες και δεν αισθάνεσαι τόσο έτοιμη για το βήμα της συγκατοίκησης μαζί του.

Και κυριότερα μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να πονέσεις, να ταπεινωθείς και να εγκλωβιστείς σε κάτι που δεν αξίζει όσο νομίζεις. Να προσέχεις τις κακοτοπιές και τα αρνητικά σημάδια της σχέσης σας, σε περίπτωση που εξαπατηθείς. Αυτά τα αρνητικά θα εμφανιστούν στα σίγουρα αν εκείνος δεν είναι τίμιος και ειλικρινής. Κοινώς να προσέχεις να μην βιώσεις το δυσάρεστο οδυνηρό συναίσθημα φίλη μου και να μην 'κακοποιηθείς' ψυχολογικά μένοντας στην λάθος σχέση όπως το βίωσα εγώ και το αντιμετώπισα επίπονα και αλγεινά.

Αναμετρήθηκα σκληρά με όλες μου τις δυνάμεις για να μην αφήσω να μην βουτηχτώ στην κατάθλιψη. Τα κατάφερα σχετικά εύκολα μιας και δεν είμαι άτομο που παρασέρνεται υπερβολικά από αυτήν, σε βαθμό που να χάσω το ενδιαφέρον και την ευχαρίστηση μου για την ζωή. Βέβαια δεν ξέρω τι θα γίνει στην δική σου περίπτωση αν προκύψει οτιδήποτε αρνητικό, είτε ερωτική απογοήτευση είτε οτιδήποτε »

« Εντάξει φίλη μου θα φυλάξω τη συμβουλή σου. Σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι για εμένα » της χάιδεψε τον ώμο και της έπιασε τα χέρια τρυφερά η Ρουμπίνα. Βέβαια παραμέρισε και καταχώνιασε τη συμβουλή της Ισιδώρας κάπου πολύ βαθιά στο μυαλό της, καθώς δεν σκέφτηκε πως η ταυτότητα του έρωτα μπορεί να πάρει πολλές διαφορετικές μορφές από τη πιο αισθαντική και όμορφα ονειροπόλα μέχρι την άσχημη και την επώδυνη. Μπορούσε πράγματι να πονέσει οποιοσδήποτε από τον έρωτα, σαν τη στενή της φίλη;

Δεν περίμενε πως η Ισιδώρα αυτή η άλλοτε αθώα κοπέλα με το στεφάνι λουλουδιών στα μαλλιά στις φωτογραφίες από τις εκδρομές τους  και τα ταξίδια στις ρομαντικές τοποθεσίες της Ιταλίας και της Ελβετίας, θα άλλαζε ραγδαία και θα εξέφραζε τέτοιες ρεαλιστικές, κυνικές, ψυχρές και αυστηρές απόψεις για την αγάπη. Εδώ η ίδια κάποτε δεν θα το περίμενε και δεν θα το πίστευε.

          [...]

Δεν πέρασαν ούτε έξι μήνες όταν παρουσιάστηκαν οι πρώτες τυφώνες που παράσυραν τη σχέση των δύο νέων. Οι υποσχέσεις και τα μεγαλόστομα λόγια αγάπης μοιάζουν με κάλπικο χρυσό που όταν τον πιάνεις και τον συγκρίνεις με τον αυθεντικό, απογοητεύεσαι οικτρά καθώς αντιλαμβάνεσαι πόσο αλλάζει καταλυτικά η ζωή σου και τίποτα δεν είναι ίδιο.

Ένα επιπόλαιο χτύπημα ξυπνά τους ευκολόπιστους που δεν συνηθίζει να διαβάζει τα προειδοποιητικά σημάδια και τις πινακίδες που προμηνύουν την σοβαρή ή μη κατάληξη μιας σχέσης.

Αυτό έπαθε η Ρουμπίνα με τον άντρα που λάτρευε όταν άρχισε η ψύχρα στη σχέση τους, κάτι σαν την ιστορία της βασίλισσας του χιονιού, κατά την οποία η βασίλισσα μάγεψε τον Κάι και τον έκανε να μεταβάλλει ραγδαία τη στάση του απέναντι στην κοπέλα του.

Ο Αριστίωνας γυρνούσε στο σπίτι και ασχολούνταν με οτιδήποτε άλλο εκτός από το να δίνει χρόνο στην αγαπημένη του. Της συμπεριφερόταν με αδιαφορία συχνά και παγωμένη ψυχρότητα. 

Τέτοιες ήταν μία από τις τεταμένες και δύσκολες στιγμές τους εκείνη την ημέρα.

« Τι με κοιτάς;» τη ρώτησε ενοχλημένος και συνοφρυωμένος ενώ έκλεινε την ντουλάπα από την οποία διάλεξε τα επίσημα ρούχα της δουλειάς του.

« Γιατί εσύ με κοιτάζεις έτσι Αριστίωνα; Θα μου απαντήσεις; Δεν πιστεύεις πως καλό θα ήταν να μου αναφέρεις μια συμβουλή προκειμένου να απαντήσω στο γράμμα της πελάτισσας μου;»

Εκείνος έδεσε τα κορδόνια των παπουτσιών του και σήκωσε το κεφάλι του για να την αντικρίσει παγωμένα και αδιάφορα.

« Τι συμβουλή περιμένεις απ εμένα; Δικό σου θέμα και αρμοδιότητα δεν είναι; Ή αναμένεις να παρέχω τις συμβουλές μου για χαζά ρομαντικά τερτίπια ζευγαριών και έρωτες τάχα μου από παραμύθι βγαλμένους; Η άποψη μου είναι πιο αυστηρή, καυστική και ρεαλιστική από τη δική σου οπότε δεν έχει νόημα »

« Δεν είναι τεχνάσματα, αλλά ιστορίες ζευγαριών. Ιστορίες μοναδικές που έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, θετικά και μη. Κάθε ιστορία είναι ξεχωριστή και έχει το ενδιαφέρον της. Είναι άδικο να τις χαρακτηρίζεις ως τερτίπια, ανόητα και διάφορα άλλα και να έχεις αυτή τη γνώμη ».

Μοιραζόταν το παράδοξο-που συνέβαινε στη ζωή της το τελευταίο διάστημα- με τις φίλες της.

«Δεν ξέρω τι έχει, αλλά κάποιο παγερό και τραχύ αίσθημα τρέφει για εμένα. Ποτέ δεν μου είχε συμπεριφερθεί ξανά με τον αλλόκοτο τρόπο που κάνει τώρα » εκμυστηρευόταν στις φίλες της η Ρουμπίνα  παραπονεμένη, αδικημένη και στεναχωρημένη.

               [...]

Η αιτία της αλλαγής συμπεριφοράς του Αριστίων βγήκε στο φως εν καιρώ, γιατί για κάθε πράγμα υπάρχει η εξήγηση και ο λόγος του. Ο νεαρός άντρας έκανε μια καινούρια γνωριμία στη ζωή του...

Εκείνο το μεσημέρι, κανόνισε με μια αξιόλογη και έξυπνη δημοσιογράφο να συζητήσουν για επαγγελματικά σχέδια σε ένα ήσυχο αλλά κομψό ρεστοράν. Η δε συγκεκριμένη ρεπόρτερ θα βοηθούσε στη καριέρα του. Μόλις κύλησε περισσότερο η κουβέντα προς το χαλαρό ο Αριστίων σχημάτισε ένα ζωηρό και πονηρό χαμόγελο που διακρίνονταν καθαρά στο πρόσωπο του. Η Κίρα έγινε πιο άνετη και λιγότερο μετρημένη στη διάρκεια της κουβέντας τους.

«'Οταν επιθυμώ έναν στόχο, ένα όραμα ή ένα πλάνο το διεκδικώ » του είπε κάποια στιγμή η κοπέλα.

«Με χαροποιεί που το ακούω. Και ποιος είναι αυτός ο στόχος; Συμπεριλαμβάνεται κάποιος συγκεκριμένος ανάμεσα τους; Κάτι μου λέει ότι προέκυψε καινούριος για εσάς τη συγκεκριμένη φορά».

Η φωνή του ήταν σκοτεινή,  μυστηριώδης και ερωτικά εκφραστική. Η Κίρα ρίγησε, όταν εστίασε στο άκουσμα της χροιάς του. 

Δελεαστικός άντρας και μεγάλος πειρασμός. Χωρίς αμφιβολία, το ομολογούσε μέσα της η Κίρα. Νόμιζε πως θα μιλούσαν αποκλειστικά και μόνο για εργασιακά θέματα, αλλά τελικά πολύ γρήγορα της δημιουργήθηκε μια έλξη για εκείνον. Την προσέλκυε το μυστήριο της απρόσιτης προσωπικότητας και ταυτόχρονα η άνεση του στην επικοινωνία όταν επρόκειτο για διάφορα ζητήματα, απόψεις και ενδιαφέροντα που του άρεσαν εκτός από τη δουλειά.

Πόσο διαφορετική από την Ρουμπίνα. Τολμηρή, άνετη, απελευθερωμένη και δυναμική σκεφτόταν ο Αριστίων. Ξέχασε τις υποσχέσεις και τον όρκο του ο Αριστίωνας απέναντι στη κοπέλα του γρήγορα. Μόλις αντίκρισε και γνώρισε το βάθος της πλανεύτρας ψυχής της ρεπόρτερ, σταμάτησε να νοιάζεται για την νυν του.

Το πάθος του δυνάμωσε και το βασικό που  επιθυμούσε ήταν να τη φιλήσει κατακτητικά. Όμως δεν συνέβη τίποτα όταν μπήκαν στο διαμέρισμα της ένα απόγευμα, γυρίζοντας απ' το τέταρτο ραντεβού τους. Δεν παρασύρθηκαν σε παράφορο σαρκικό έρωτα...  Οίκτο και λύπη αισθάνθηκε προς την Ρουμπίνα, όταν έφερε την εικόνα της στο μυαλό του και αυτή η σκέψη δεν τον άφησε να συνεχίσει στην κατεύθυνση της απιστίας.

        [...]

Η Ρουμπίνα  δεν ένιωσε καλά στο γραφείο όπου δούλευε και έτσι ζήτησε από τον εργοδότη της να της επιτρέψει να φύγει νωρίτερα. « Δε ξέρω γιατί, αλλά πονάει βαριά το κεφάλι μου. Υπερφορτώθηκα από τις υποχρεώσεις που είχα να αναλάβω. Θα γυρίσω σπίτι » απάντησε μουτρωμένα και κουρασμένα στους συναδέλφους της και εκείνοι πάντα φιλικοί και ανθρώπινοι μαζί της, της ευχήθηκαν περαστικά και της συνέστησαν να πάρει ρεπό για ακόμα δύο μέρες.

Έτσι, επέστρεψε πιο άνετη και ξαλαφρωμένη ξέροντας πως έχει δικαίωμα να ζητήσει ρεπό χωρίς ντροπή...αλλά ήρθε αντιμέτωπη με το πιο απεχθές και δυσάρεστο περιστατικό που θα μπορούσε να της τύχει μετά από μια εξουθενωτική μέρα δουλειάς.

Ο Αριστίωνας φιλιόταν με μια κοπέλα στην πιλοτή της πολυκατοικίας τους. Την είχε αντικαταστήσει πιθανόν για αρκετό καιρό στη καρδιά του. Η  ερωμένη που βρήκε τον κάλυπτε και του πρόσφερε απόλυτα όσα εκείνος επιθυμούσε. Το συμπέρασμα αυτό την απογοήτευσε.

« Ρουμπίνα τι κάνεις εδώ ;» Γύρισε το βλέμμα του ξαφνιασμένος για μια στιγμή ο Αριστίωνας. Η στεναχωρημένη και κακόμοιρη Ρουμπίνα νόμιζε πως δεν θα την έβλεπε καθόλου έτσι παθιασμένος που ήταν με την ερωμένη του.

« Επέστρεψα πιο νωρίς γιατί με έπιασε ένας τρομερός πονοκέφαλος στην δουλειά. Δεν ήξερα και δεν φανταζόμουν ότι θα σε έβρισκα εδώ με...μια καινούρια, πιο ενδιαφέρουσα ύπαρξη » του αποκρίθηκε πικραμένα.

 « Η Κίρα είναι μια συνεργάτιδα μου »

« Που εξελίχθηκε σε ερωμένη σου, από ότι κατάλαβα ολοφάνερα » συμπλήρωσε η κοπέλα. «Σωστά δεν συμπέρανα Αριστίωνα;»  Εκείνος την κοιτούσε συννεφιασμένος και αναζητούσε τι να της πει, κρίνοντας από την έκφραση του.

« Σωστά το σκέφτηκες, δημιουργήθηκε μια έλξη απρόσμενη, έντονη δίχως να το καταλάβουμε και να το υπολογίσουμε » Η Ρουμπίνα έσκυψε το κεφάλι της για να μην του επιτρέψει να δει τα δάκρυα, τα οποία συντόμως θα μετατρέπονταν σε λυγμούς που με κόπο συγκρατούσε.

« Σε αγαπούσα, σε φρόντιζα, σε στήριζα τόσο πολύ. Καθημερινά βρισκόμουν δίπλα σου και υποσχέθηκα να τιμώ τον όρκο μου και να σε βοηθώ σε ότι χρειάζεσαι, σε οποιαδήποτε δυσάρεστη δυσκολία σε αναστατώσει...θα ήμουν το φυλαχτό της καρδιάς, το τρυφερό φυλαχτό σου έτσι με αποκαλούσες όταν ξυπνούσες το πρωί και μου έδινες ένα φιλί στα μαλλιά πριν φύγεις για τη δουλειά....»τον κοίταξε έντονα αλλά με δυσβάστακτα, πονεμένα και παραπονεμένα μάτια η Ρουμπίνα. Ο Αριστίωνας δεν άντεξε την επήρεια του βλέμματος της.

« Ας αφήσουμε τους μελοδραματισμούς, δεν ωφελούν σε κάτι, έτσι όπως έγινε η κατάσταση. Αφού δεν πηγαίνει καλά η σχέση μας το βλέπεις καιρό τώρα. Ή μήπως είσαι αφελής και προτίμησες να  μην το δεις; Μη μου πεις ότι δεν διέκρινες τα σημάδια της ρωγμής του δεσμού μας; » την παρατήρησε διαπεραστικά και σαρκαστικά ο άντρας.

« Τα έβλεπα τα σημάδια...απλά ήλπιζα πως ήταν υπερβολικές παρανοήσεις και πίστευα πως θα ερχόταν μια αχτίδα ελπίδας μαζί με την δυνάμη της αγάπης και θα άλλαζαν τα πράγματα » απάντησε με κατεβασμένο και ηττημένο βλέμμα η Ρουμπίνα. Το ειρωνικό γέλιο του έσκισε τον αέρα και την έκανε να νιώσει χειρότερα συναισθηματικά από πριν...τη στιγμή που τον έβλεπε να φιλά την καστανομάλλα λυγερή, όμορφη κοπέλα.

« Ρουμπίνα μου, είδες πόση αφέλεια και έλλειψη εμπειρίας έχεις; Για αυτόν τον λόγο δεν ταιριάζουμε. Εγώ θέλω άλλα πράγματα στη ζωή μου, πιο πρακτικά και ρεαλιστικά. Γι αυτό ταίριαξα με την Κίρα και δεν δηλώνω μετανιωμένος. Πληγώθηκες σίγουρα και λυπάμαι από τη μία, ωστόσο δεν μπορώ να αλλάξω το μοιραίο και την έκβαση των πραγμάτων. Δεν είναι στις δυνάμεις μου. Στο σημείο αυτό νομίζω ότι πρέπει να πω αντίο και να αδειάσω το διαμέρισμα μας σήμερα κιόλας για να είσαι άνετη με τον δικό σου προσωπικό χώρο. » Πήγε να μπει στην είσοδο της  πόρτας της πολυκατοικίας και στράφηκε προς το μέρος της, γιατί κάτι ξέχασε να της αναφέρει.

Η Ρουμπίνα  σκέφτηκε μήπως ο καλός της άλλαξε γνώμη και μετάνιωσε για το κακό που πήγαινε να της κάνει, αλλά η τελευταία φράση του την έκανε να εκπλαγεί και να δυσαρεστηθεί: « Θα σου έλεγα ότι την φίλησα διότι δεν ήθελα να το κρύβω περισσότερο καιρό, ούτε να απιστήσω εις βάρος σου. Δεν σε απάτησα ποτέ μαζί της, μόνο το συγκεκριμένο φιλί ανταλλάξαμε σήμερα. Όμως με ανακάλυψες τελικά και έτσι με διευκόλυνες μια ώρα νωρίτερα στα μετέπειτα σχέδια μου ». Τα λόγια ξεχύθηκαν τόσο άνετα, παγωμένα και ακριβή και η Ρουμπίνα  απορούσε πως μπορούσε να της μιλάει έτσι δίχως να αναλογίζεται το πόσο της σπαράζει τη καρδιά. Και ποια εννοούσε μετέπειτα σχέδια του; Μάλλον το ότι θα έχριζε την ερωμένη του μέρος της ζωής του. Μαζί θα γίνονταν πιο ισχυροί και μεγαλοδύναμοι.

Επομένως ο χωρισμός του Αριστίωνα και της Ρουμπίνας κρινόταν αναγκαίος όσο και αν εκείνη έκλαιγε με λυγμούς την στιγμή που ο καλός της πακέταρε τα πράγματα του.