Στο προηγουμενο επεισοδιο , ο Τζέημς και ο Θορ χαθηκαν σε μια αλλη διασταση καθως Η Ροζαλυ, ο Ματτ και ο Χενρυ στην προσπαθεια τους να τους βρούν καταλαβαν πως το ισσογειο ηταν καταραμμενο και θα τους οδυγουσε για πάντα στο υπογειο μέχρι αυτοι να έσπαγαν την κατάρα . Στο μεταξύ ο Αλεξ και ο Καθόλου αλλόκοτος και καθόλου φανταστικός του  φίλος "σπίριτ" κατέφτασαν με ενισχύσεις. 

μισο λεπτο, γιατι έκανα τέτοια εισαγωγη? αυτό δεν είναι καρτούν των 90s , είναι η ιστορία μου.

εε...αγνοήστε την εισαγωγή.... η μάλλον ξέρετε κάτι? όχι! μην την αγνοήσετε γιατι ακριβώς αυτά έγιναν! και στο κάτω κάτω είμαι παιδι των 90s και θα γράφω όται θέλω!! και αν δε σαρέσει σταμάτα να διαβάζεις ΤΩΡΑ.

.... σταμάτησες?! 

ελα, μια πλακα έκανα, συγνωμη.  θα πάμε στην πλοκή τώρα....

Ο Τζέημς και ο Θόρ ήταν αρκετή ώρα στο ίδιο σημείο μέχρυ η όραση τους στο σκοτάδι να καλυτερεύσει όσο δυνατόν περισσότερο. /

-Τζέημς : νομίζω κάτι μπορώ να δω...

-Θόρ: ναι κι εγω.

-Τζέημς: ΑΑΑ!!! ΘΟΡ! ΠΡΟΣΕΞΕ!!! ΕΝΑ ΣΙΧΑΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΑΕΙ!!!!ΤΟ ΒΛΕΠΩ! ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ!!!

-Θορ: Εγω είμαι ηλίθιε!!

-Τζέημς: α. γραψε λαθος στο "προσπαθει να μας φαει".

-Θορ: ....θα προσποιηθω πως δεν ειπες τιποτα. Τι κάνουμε τώρα?

-Τζέημς: προχωράμε. 

-Θορ : προχωράμε για πού?

-Τζέημς: σου φαίνομαι να κρατάω χάρτη?

-Θορ: δεν σταματάς να ειρωνεύεσαι ποτέ?

-Τζέημς: δε φτάιω εγω , αλλα εσύ που μου δίνεις πατημα.

-Θορ: πότε σου έδωσα πατημα?

-Τζέημς: κάθε φορα που μιλάς.

-Θορ: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ ΛΙΓΟ!!

-Τζέημς: καλα καλα παμε.

/αρκετά βήματα αργότερα./ 

-Θόρ: κανουμε κύκλους.

-Τζέημς : πως το ξέρεις αυτό? μπορει απλά αυτο το μέρος να μην τελειώνει.

-Θόρ: σου αρέσει να βλέπεις τα πράγματα αισιόδοξα μα εγώ είμαι ρεαλιστής.

-Τζέημς: δεν είναι αισιοδοξία. Απλά είναι αδυνατον να κανουμε κυκλους απο τη στιγμή που μπροστά μας υπάρχει μια πόρτα .

-Θόρ: πορτα? 

-Τζέημς: ναι, κόιτα (κατευθύνεται μπροστά οπου καμία πόρτα δεν υπήρχε.)

-Θόρ: εεε.. Τζέημς εκεί δεν υπάρχει καμία πόρτα...)

-Τζέημς: ανοησίες.

/Ο Τζέημς ανοίγει την πόρτα που μόνο ο ίδιος έβλεπε. Εκείνη τη στιγμή το σκοτάδι υποχωρεί λίγο και τα πράγματα γύρω γινονται όλα πιό ξεκάθαρα./

-Θόρ: Τζέημς... άνοιξες την πόρτα?

-Τζέημς: ναι μα... δεν μπορώ να το εξηγήσω μα... η πόρτα χάθηκε.

-Θόρ: τώρα όμως βλέπουμε πολύ πιο καθαρά....

-Τζέημς: οτι τί? οποιος είναι αυτός που παίζει μαζί μας αποφάσισε πως είναι καλή ιδέα να αντικαταστήσει τους διακόπτες για το φως με ΠΟΡΤΕΣ?! 

-Θόρ: κοίτα γύρω σου. δεν άνοιξε κανένα φώς... είναι απλά σαν να υπάρχει λιγότερο σκοτάδι.

-Τζέημς: ναι. το οποίο δεν βγαζει ΝΟΗΜΑ. Μπάη δε γουεη, υπάρχει κάτι που με προβληματίζει... σκέφτηκες ποτε να κάνεις κάτι με τη φάτσα σου?

-Θορ: σαν τί?

-Τζέημς: δεν ξέρω...να την κάνεις λιγοτερό...ξερεις,ασχημη?

-Θορ:...Σε παρακαλω, πνεύμα , φάτον....

-Τζέημς : εγω για το καλό σου σου το είπα.

-Θορ: ξερεις τι? το λές επειδη είμαι  ασιατης! αυτό ειναι! είσαι ρατσιστής.

-Τζέημς : μπα, έχω δεί αρκετά όμορφους ασιάτες. οχι όμως εσένα . εσυ είσαι άσχημος. 

-Θορ: ναι.. εντάξει. Το κατάλαβα.

-Τζέημς: αυτές είναι.... σκάλες??

-Θόρ: ε? (κοιτά τις σκάλες) ναι... ναι όντως.

-Τζέημς: κουλ. πάμε να τσεκάρουμε.

-Θόρ: μισό , και άν μας οδυγήσουν στο τέλος?

-Τζέημς : ε αυτό θέλουμε.

-Θόρ: εννοω στο τελος ΜΑΣ ανόητε!

-Τζέημς: naah...δε νομίζω. Δεν έχεις δεί ταινίες τρόμου? οταν βλεπουν σκάλες πάντα τσεκάρουν.

-Θόρ: ... και πεθαίνουν. 

-Τζέημς: ίσως, αλλα γιατι είναι βλάκες.(πηγαίνει στις σκάλες)

-Θόρ: ...  δε θα καταλάβω ποτέ αυτόν τον τυπά... Περίμενε βλαμμενε!!

(οι δύο μαζί κατεβαίνουν σιγά σιγά τις σκάλες οι οποίες αποδεικνυονται να είναι τουλάχιστόν 150 σκαλοπάτια. Καθώς έφταναν στο τέλος, το μέρος είχε αλλάξει εντελώς. οι τοίχοι ήταν απο μέταλο σαν υπόγειο απο κάποιο εργοστάσιο και αίμα σκορπισμένο στο πάτωμα . Αίμα που κύκλωνε μια μεγάλη καρέκλα. Μία γυναικεία φιγούρα κάθονταν εκεί , τα ξασμένα λευκά μαλλιά της έκρυβαν το πρόσωπό της .)

-Τζέημς: εντάξει αυτό με φρικάρει....

-Θόρ: δεν καταλαβαίνω τι εννοείς....

/ Η τρομακτική παρουσία σήκωσε το κεφάλι σαν να τους κοιτούσε μα το προσωπό της παρέμεινε κρυμένο. Με βραχνια και σκοτεινή φωνη είπε. "ωστε φτάσατε ώς εδώ... μπράβο... δεν περίμενα να τα καταφέρετε και ειδικά εσύ ...Τζέημς.... το σώμα αυτό είναι αδύναμο... όμως εκπλήρωσε τον σκοπό του... ετοιμαστείτε...να πληρώσετε..../

-Τζέημς:Νατάσα?

-Πνεύμα: σωστα...είμαι η...μισο, τι? πως..πως το.. πως το ξέρεις?

-Τζέημς: Απλά το μάντεψα..

-Νατάσα: ΠΩΣ ΤΟ ΜΑΝΤΕΨΕΣ?!

-Τζέημς: έχω μεγάλη συναισθηματική ευφυία.

-Νατάσα: ε? ...τι σχέση μπορει να έχει αυτό?

-Τζέημς: καμια, απλα μου αρέσει να το λέω σε κόσμο.

-Νατάσα: ΤΟΤΕ ΠΩΣ ΜΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΣ?!?!?!

-Τζέημς: το ηξερα απο την πρώτη στιγμη.

-Νατάσα: ..αληθεια?

-Τζέημς: μπα.

/Η Νατασα βγάζει μια δυνατη στριγγλια και δυπλώνει το σώμα της 58 φορές ακριβώς./

-Θόρ: εεε...τι θα έλεγες να μην την εκνευρίζεις??

-Τζέημς: δεν το κανω...

-Νατάσα: ΝΑΙ!!! ναι το ΚΑΝΕΙΣ!!!

-Τζέημς: οντως?

-Νατασα και Θορ: ΝΑΙ!!!

-Νατασα: ....επιτέλους...είναι ώρα να προχωρίσω το σχέδιο μου...

-Τζέημς: η... Νατασα είναι νεκρη?

-Νατασα: γιατι ρωτας?

-Τζέημς: το ... σωμα της εγινε... χάλια...

-Νατασα: ναι, γενικα συνηθίζεται να παραμορφώνεσαι οταν ενα πνεύμα σε έχει κυριεύσει.

-Τζέημς: ναι αλλα πόσο χρόνο παίρνει να γινει έτσι?

-Νατάσα: κανε μια μαντεψια...

-Τζέημς: δεν μπορω, δεν ειναι οτι συνιθίζω να με κυριεβουν.. βασικά δεν μου έχει συμβεί ποτέ. 

-Νατάσα: διορθώνεται αυτό.

/Η Νατάσα σηκώνει τα χέρια και αρχίζει να ψέλνει ενα ξόρκι./

-Τζέημς: χμμμ...

-Θόρ: Τζέημς!!! προσπαθεί να σε κυριεύσει!!!!

-Τζέημς : αμφιβάλω.

-Θόρ: Τζέημς....θα το κάνει.ΦΥΓΕ

-Νατάσα: ειναι πλέον αργά...

/Μια δυνατη λάμψη βγαίνει απο το σώμα της Νατασα και κατευθύνεται προς τον Τζέημς. "ΟΧΙΙΙ" φωναξε ο Θόρ. και έκλεισε τα μάτια. όταν τα άνοιξε ο Τζέημς στέκονταν ακίνητος μπροστά του./

-Θορ: Τζ...Τζέημς.......

-Τζέημς: (γυρνα αποτομα)ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!!

/Ο Θόρ στριγγλιζει όσο δυνατότερα μπορούσε . πέφτει στο έδαφος και χτυπίεται κρατώντας την στριγγλιά για πάνω απο 39 δευτερόλεπτα μέχρυ που καταλαβαίνει πως ο Τζέημς έχει πέσει κάτω απο τα γέλια./ 

-Θόρ: Τζέημς?!?!?!

-Τζέημς: ΧΑΧΑΧΑΧΑ επρεπε να έβλεπες τη μούρη σου!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑ

-Θορ: ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ!!!! ΜΟΥ ΕΚΟΨΕΣ ΤΗ- μισο, δ...δε σε κυρίευσε?

-Τζέημς: οοοχι.

-Θόρ: μα... είδα την λάμψη... να μπαίνει κάπου...

-Τζέημς: ναι... και όντως αυτό συνέβη...

-Θόρ: Ε ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ?!?!

/ Ο Τζέημς σταμάτησε να γελάει μα παρέμεινε χαμογελαστος. Απλωσε το χέρι του δείχνοντας στον Θόρ ένα σπασμένο μαλύβι. και με σοβαρή φωνη του είπε....

"Εδω".

....

ΕΕΕ......η ιστορία συνεχίζεται....

.........

.......

η μήπως ΟΧΙ?!?!