Μια φορά και μια Σελήνη...

Κάπου... στη κορυφή του ψηλότερου βουνού της Ελλάδος, ένας κατάμαυρος λύκος με κρυστάλλινα γκρίζα μάτια, άρχισε να ουρλιάζει προς την όψη του φεγγαριού, ως ένδειξη οργής και λύπης γιατί δεν κατάφερε να τη βρει.Και εκείνη, ολομόναχη... ακολούθησε τα ουρλιαχτά του Λύκου, γιατί ένιωσε οτι αυτή η κραυγή, ήταν το πραγματικό κάλεσμα της ψυχής της. Λευκό δέρμα σαν το χιόνι·για να θυμίζει τη κάθαρση, λερωμένο όμως,  απο το μαυρο αίμα των Σκιων που συμβόλιζε τον κύκλο της ζωής: τον θάνατο και τη θνητότητα. Τα μαλλιά της, έχουν μια πυρόξανθη απόχρωση,  που αντιπροσωπεύει τη σπίθα των έντονων συναισθημάτων της επανάστασης: οργή, πάθος, δύναμη, ενέργεια.. Τα μάγουλα και τα χείλη της είναι βαμμένα με τα πιο έντονα χρώματα των άγριων φρούτων...Απο την άλλη... το βλέμμα του Λύκου, της θύμιζε τον βροχερό καιρό: το γκρι χρώμα της μελαγχολίας. Κλείνει ελάχιστα τα ματια της και ανακαλεί τη μυρωδιά της βροχής. Μυρίζει σαν τη δική τους προμνησία.Οι σπίθες των ματιών της φώτισαν κάθε σκοτεινό μονοπάτι του και εκείνος, χαμήλωσε το κεφάλι, ως ένδειξη ήττας. Γενναιόδωρα, η Πυρόξανθη, του έκανε την εξής ερώτηση: «Αυτή η μελαγχολία στη κραυγή σου προέρχεται απο το φως που επηρεάζει τον ψυχισμό σου ή επειδή η μητέρα Σελήνη δεν θα σου επιτρέψει ποτέ να είσαι όσα δεν τόλμησες να κάνεις πράξη;»
Το σκοτάδι πέθαινε για να ζήσει εκείνος, το φως μεγάλωνε για να επιβιώσει εκείνη.

Πυρόξανθη-Το Κορίτσι Των Σκιων : Λυκ=φως > Σκιά