Κεφ 8

Μου γύρισε το μάτι. Δύο πράγματα μου την δίνουν.

1) Να με λένε χοντρή.
2) Να με λένε μικρό, μικρή και ούτω καθεξής.

'' Άκου να σου πω Βαγγελάκη! Δεν ξεκ- '' το ατέλειωτο βρισίδι μου διέκοψε η γειτόνισσα που μένει κάτω από τον γειτονάκο.

'' Σκάστε παλιόπαιδα! Ξέρετε τι ώρα είναι; Έχουμε και δουλειές αύριο. '' γκρίνιαξε. Τι δουλειές έχει μωρέ η πατσαβουρίτσα; Αύριο είναι Κυριακή και το μόνο που έχει να φροντίσει είναι οι γάτες της.

'' Γιατί οι γάτες σου έχουν ιδιαίτερη ώρα που τρώνε την Κυριακή; Θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση; '' ρώτησα. Ξέρω, είμαι κακίστρο.

Η σπαστικία μπήκε μέσα χωρίς να πει τίποτα. Ο Βαγγέλης ξέσπασε σε τρανταχτό γέλιο.

'' Πλάκα έχεις. '' κατάφερε να πει μόλις σταμάτησε να γελάει.

'' Το ξέρω, έξυπνε. '' είπα ειρωνικά.

'' Να περάσεις καμιά μέρα για καφέ απ' εδώ. '' είπε. Γούρλωσα τα μάτια μου.

'' Πως; ''

'' Αν σε αφήσει φυσικά το αγοράκι που σε κυκλοφορεί. '' συμπλήρωσε.

'' Καληνύχτα... μικρό. '' με αποτελείωσε. Με άφησε κυριολεκτικά με ανοιχτό το στόμα. Τόση πολύ ώρα που φοβήθηκα πως θα μπει κανα κουνούπι.

Τελικά αποφάσισα να κλείσω το στόμα μου και να μπω μέσα γιατί το κρύο ξαφνικά έγινε τσουχτερό και η μοναξιά αφόρητη.

Μια ήταν η σκέψη μου πριν κοιμηθώ. Ο Βαγγέλης.