Κεφάλαιο 73
Ένας χρόνος αργότερα ( Τρία χρόνια σχέσης).
.
.
.
ΜΕΡΙΑ ΒΑΓΓΕΛΗ (OYLALA)
.
.
.
.
« Είμαι έγκυος. »
Πόσους μήνες άραγε έχω κολλήσει σε αυτή τη φράση; Πόσους μήνες ο κέρσορας στην οθόνη μου αναβοσβήνει και με κοροιδεύει; Πόσους μήνες άραγε μιλάω απότομα στην Μαρίλια; Πόσες φορές την έχω κάνει να κλάψει από τη μέρα που έφτασα σε αυτό το σημείο της ιστορίας μου;
Κλείνω με νεύρο το καπάκι της οθόνης του laptop μου και σπρώχνω την καρέκλα μου μακριά. Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο. Η ώρα είναι τρεις! Γαμώτο, από στιγμη σε στιγμή θα γυρίσει η Μαρίλια από την πρακτική της στη...ούτε που ξέρω πως στον διάολο λέγεται αυτή η κλινική. Πούστη μου, είμαι αποτυχημένος σύντροφος, έτσι δεν είναι;
Σηκώνομαι γρήγορα όρθιος και κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Τι σκατά θα μαγειρέψω; Θα γυρίσει κουρασμένη, κρίμα είναι να κάθεται να μαγειρεύει. Μόλις φτάνω στην κουζίνα βλέπω την κατσαρόλα στο μάτι, με το μάτι ανοιχτό. Τι φάση; Γυρίζω πίσω μου και βλέπω την Μαρίλια τυλιγμένη με μια πετσέτα, φανερά κουρασμένη.
'' Γύρισες; '' την ρωτάω απαλά. Είμαι μαλάκας, μαλάκας, μαλάκας! Γέρνει το κεφάλι της στα πλάγια και με κοιτάζει με ένα κουρασμένο χαμόγελο στα χείλη της. Κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι της και φεύγει από την κουζίνα. '' Πρόσεχε λίγο το φαγητό, πάω να ντυθώ. '' λέει απλά. Κοιτάζω το πάτωμα με τα χέρια στους γοφούς μου και το κεφάλι κατεβασμένο. Τα έχω κάνει θάλασσα, έτσι δεν είναι;
___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
'' Πως πήγε σήμερα; '' προσπαθώ να σπάσω τον πάγο. Δεν μου έχει μιλήσει σχεδόν καθόλου από την ώρα που ήρθε.
'' Όπως πήγε και χθες. '' λέει ενοχλημένη. Σαμπώς ξέρω πως πήγε χθες; '' Όχι πως ξέρεις, αλλά λέμε. '' με ειρωνεύεται. Την κοιτάζω και το πρόσωπό της φανερώνει μονάχα καθαρή ενόχληση. Παρ' όλα αυτά, την ξέρω καλύτερα από αυτό.
'' Νοιάζομαι κι ας μην το δείχνω τόσο. '' της λέω με ειλικρίνεια. Γελάει μα δεν το σχολιάζει παραπάνω. Σηκώνεται όρθια, που πάει; '' Τέλειωσες με αυτό; '' μου λέει απότομα. Γνέφω καταφατικά μπερδεμένος όσο μαζεύει τα πιάτα μας. Κάνω την κίνηση να την πλησιάσω, αλλά το βλέμμα της με κάνει να παραμείνω στην θέση μου.
'' Μαρίλια, έχεις κάτι μαζί μου; '' της ρωτάω απαλά. Παρατάει όπως-όπως τα πιάτα και με κοιτάζει απευθείας στα μάτια.
'' Φυσικά και έχω. Νέυρα λέγονται! '' μου λέει έντονα. Συνεχίζει κανονικά την δουλειά της και εγώ μένω να την κοιτάζω σαν χαζός. Πολύ δεν μου την λέει σήμερα; Πάω από πίσω της, κλείνω την βρύση και γραπώνω κτητικά την μέση της, γυρίζοντάς την ταυτόχρονα πρός το μέρος μου. Είναι έξαλλη.
'' Μην με αγγίζεις, θα πλακωθούμε! '' μου λέει απολύτως σοβαρή. Σκαλώνω λίγο, αλλά αγνοώ το ξέσπασμά της. Πλησιάζω στο αυτί της και την νιώθω να αναπνέει αργά. Παρ' όλα αυτά αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Αποφασίζω λοιπόν να ρισκάρω!
'' Έχεις άγριες διαθέσεις, ε; '' της ψιθυρίζω στο αυτί. Για πότε απομακρύνθηκε και μου έχωσε χαστούκι, ούτε που το κατάλαβα. Μου ήρθε ουρανοκατέβατο!
'' Γιατί το έκανες αυτό; '' φώναξα εκνευρισμένος κρατώντας το μάγουλό μου. Έχει βαρύ χέρη γαμώτο!
'' Άκουσε με προσεκτικά γιατί η μαλακία έχει επηρεάσει τα εγκεφαλικά σου κύτταρα! Δεν λύνονται όλα με το σεξ και τα αστειάκια. Σοβαρέψου επιτέλους! Κοντεύεις τα 30! Νομίζεις πως θα είσαι για πάντα πέρα βρέχει και στ' αρχίδια σου όλα; Ότι θα μείνεις για πάντα εργένης και θα ζεις την ζωάρα σου; Ότι θα έχεις πάντα τον μαλάκα σπίτι; Να είναι στην διάθεσή σου όποτε το έχεις ανάγκη και όποτε σου κάνει κέφι; Ότι θα μείνω για πάντα εδώ με τέτοια γαμημένη συμπεριφορά; Πιστεύεις πραγματικά ότι αξίζω τέτοια συμπεριφορά γαμώ το κέρατό μου; '' ωρύεται. Πως κάνει έτσι μωρέ; Τι θέλει πια;
'' Τι θέλεις Μαρίλια; Να σε παντρευτώ μήπως; '' λέω με σηκωμένο το φρύδι. Η παλάμη της έρχεται ξάνα με φόρα στο μάγουλό μου. '' Σταμάτα να με χαστουκίζεις! '' φωνάζω.
'' Αν δεν σε χαστουκίσω, θα σου βγάλω τα μάτια! '' ουρλιάζει '' Είσαι σοβαρός; Σου είπα ότι θέλω να με παντρευτείς; Για ηλίθια με περνάς; Πιστεύεις ότι θα χαραμίσω την ζωή μου με σένα; Να κάθομαι να κλαίω κάθε βράδυ και εσύ να είσαι απλός θεατής; Νομίζεις πως μ'αρέσεις έτσι που έχουμε καταντήσει; Μας λυπάμαι, γαμώτο! '' φωνάζει ξανά. Δάκρυα κυλούν από τα μάτια, όμως δεν μπορώ να καταλάβω ποιο από τα αισθήματά εκφράζουν...
'' Και ξέρεις και κάτι άλλο; Μου την δίνει που η μάνα σου εδώ και τρία χρόνια που συμπεριφέρεται σαν να είμαι μια γκομενίτσα της μιας βραδιάς! Όλο με κράζει, με κακολογεί, ό,τι και να κάνω δεν της αρέσει, τα φαγητά μου τα μισεί, λέει ότι δεν σου συμπεριφέρομαι καλά! Πόσο να αντέξω γαμώτο μου; Αντί να μου δίνει συγχαρητήρια που ανέχομαι τα σκαμπανεβάσματά της διάθεσής σου, αυτή με έχει χαντακώσει! '' ουρλιάζει έξω φρενών. Έχει δίκιο εδώ που τα λέμε...
'' Ηρέμησε, μωρό μου. '' προσπαθώ να την καθησυχάσω. Δεν λειτουργεί και πολύ...
'' Δεν είμαι τρελή, Βαγγέλη. Ξέρεις τι; Λυπάμαι, πραγματικά λυπάμαι. Κάποια μέρα θα με χάσεις, θα με ψάχνεις και δεν θα με βρίσκεις! Θα καταριέσαι την ώρα και την στιγμή όταν σε βαρέσει η συνειδητοποίηση κατα κούτελα. Πραγματικά, λυπάμαι... '' ψιθυρίζει απογοητευμένη. Μου ρίχνει ένα τελευταίο βλέμμα και φεύγει από την κουζίνα...
Αποφασίζω να της μιλήσω αύριο και να την αφήσω να ηρεμήσει. Μια συζήτηση τώρα δεν θα διευκολύνει την κατάσταση. Κλείνω όλα τα φώτα και γυρίζω πίσω στο λάπτοπ μου. Ανοίγω την οθόνη. Ο κέρσορας ακόμα αναβοσβήνει. Με χλευάζει!
«Είμαι έγκυος»
Πληκτρολογώ ασταμάτητα. Πρέπει να αντιμετωπίσω το διάβολό μου αμά θέλω να κρατήσω τον άγγελό μου.
Ήμουν τόσο χαρούμενος! Θα γίνω πατέρας! Θα με κάνει πατέρα η γυναίκα που αγαπώ, η εφηβική μου σχέση, η πρώτη μου σχέση. Πως γίνεται να μην είμαι χαρούμενος;
Πόσο αφελής ήμουν...
______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ...ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ; ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ ΙΣΩΣ; :3
ΠΩ, ΠΩ ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΧΟΛΙΑ...
ΑΝ ΔΩ ΠΟΛΛΑ, ΙΣΩΣ ΑΝΕΒΑΣΩ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:3
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top