Κοιτάζω νυσταγμένα το ταβάνι. Δεν πρέπει να κοιμηθώ! Τα δάχτυλα του όμως, χαϊδεύουν το γυμνό μπράτσο μου και δυσκολεύουν την προσπάθεια μου να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά.

" Σταματά να το κάνεις αυτό. " λέω αγανακτισμένη. Κλείνω για λίγα δεύτερα τα μάτια μου· πραγματικά χρειάζομαι ξεκούραση επειγόντως!

" Ποιο; " απόρησε. Ωστόσο μπορούσα να διακρίνω το γέλιο που συνόδευε την ερώτησή του.

" Αυτό το...το χάδι. Με νανουρίζει. " μουρμουρίζω ενοχλημένη.

" Μα εγώ δεν κάνω τίποτα! " λέει δήθεν θιγόμενος. Που τα πουλάς αυτά ρε;

" Βαγγέλη, θα με πάρει ο ύπνος. " του λέω.

" Δεν πειράζει, ξεκουράσου και θα τα πούμε μόλις ξυπνήσεις. " ακούω την φωνή του και απευθείας βυθίζομαι σε έναν ήσυχο ύπνο.

________________________________________________________________________

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω περίεργη πέρα-δώθε. Μου παίρνει λίγες στιγμές για να καταλάβω ότι δεν βρίσκομαι στο δωμάτιο μου. Κοιτάζω κάτω από τα σκεπάσματα και έρχομαι αντιμέτωπη με την γύμνια μου. Είμαι έτοιμη να πανικοβληθώ, όμως ένα μαλλιαρο μαύρο πλασματάκι πηδάει στο κρεβάτι και γλύφει το πρόσωπο μου. Ω, Skipper!

Στιγμές από το προηγούμενο βράδυ έρχονται στο μυαλό μου. Σφίγγω ευτυχισμένη στην αγκαλιά μου τον Skipper και εκείνος συνεχίζει να μου γλύφει το πρόσωπο.

" Καλημέρα και σε σένα μικρέ. " του λέω. Φυσικά δεν περιμένω απάντηση. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και τυλίγω το σεντόνι γύρω μου για να καλύψω την γύμνια μου. Νιώθω σαν μοντέλο της Victoria's secret, αλλά αυτό θα μείνει μεταξύ μας.

Κοιτάω δεξιά και αριστερά και ψάχνω τα ρούχα μου. Που στο καλό είναι; Δεν υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι πεταμένα όσο εδώ και από εκεί ή κάτι τέτοιο; Αναστενάζω και παρατάω το ψάξιμο. Θα φορέσω τα ρούχα του Βαγγέλη!

Σκαλίζω λίγο τα συρτάρια και παίρνω στα χέρια μου ένα μωβ μπλουζάκι. Ένα πολύ ωραίο μωβ μπλουζάκι. Μαντέψτε ποιος δεν πρόκειται να το πάρει πίσω αυτό το ωραίο μωβ μπλουζάκι!

Αν και μου είναι αρκετά μακρύ, αποφασίζω νοητά ότι θα με φάει η ντροπή μου αν ξέρω ότι δεν φοράω εσώρουχο. Έτσι, παίρνω ένα μποξεράκι από το πάνω συρτάρι και το περιεργαζομαι.

" Φοράνε ακόμα οι άνω των 20 μποξεράκια με στάμπες Looney Tunes; Έλα Χριστέ και Παναγία. " μουρμουρίζω στο εαυτό μου. Εντέλει σηκώνω αδιάφορα τους ώμους και το περνάω από τα πόδια μου πριν το ανεβάσω στους γοφούς μου. Μου πέφτει λίγο, αλλά εντάξει.

Αφήνω την κρεβατοκάμαρα του ελέους πίσω μου και βαδίζω προς την κουζίνα όπου στέκομαι για να απολαύσω το θέαμα. Δεν περίμενα ποτέ πως θα δω τον Βαγγέλη με τα αθώα μου ματάκια (μόνο αθώα δεν είναι φυσικά) να μαγειρεύει μόνο με το μποξεράκι και μια μαμαδίστικη ποδιά.

" I'll show you. Του του του ρου ρου. " τραγουδάει με την πιο ωραία φωνή που έχω ακούσει ενώ κάνει και τα ηχητικά εφέ. Εντάξει, ίσως φταίει και το γεγονός ότι είμαι ερωτευμένη ως το κόκκαλο, ποιος ξέρει.

" Ορεξούλες; " τον ρωτάω και σχεδόν του πέφτει το τηγάνι από την τρομάρα του.

" Ρε Μαρίλια! " παραπονέθηκε.

" Τι; " ρώτησα πεταρίζοντας τις βλεφαρίδες μου.

" Με κοψοχόλιασες! " μου είπε γλυκά.

" Ααα, ναι; Δεν το ήθελα, συγγνώμη. " φυσικά και δεν εννοώ την συγγνώμη μου· το ευχαριστήθηκα. Εκείνος γέλασε αλλά δεν το συνέχισε και γύρισε πίσω στην μαγειρική του.

" Άντε θα φάμε; " λέω και στογγυλοκαθομαι σε μια καρέκλα.

" Αυταρχική; " με ρωτάει με ένα μειδίαμα να τρεμοπαίζει στα χείλη του.

" Καθόλου. " τον ειρωνεύομαι.

" Κι όμως. " με κοντράρει.

" Δεν σ'αρέσει; " τον ρωτάω δήθεν αθώα ενώ παράλληλα πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου. Είμαι σίγουρη πως μοιάζω με πορνοστάρ, αποτυχημένη πεταλούδα ή κάτι ενδιάμεσο.

" Μ'αρέσει, απλώς θα προτιμούσα την αυταρχικότητα αυτή να την έβγαζες χθες το βράδυ. " μου λέει πονηρά.

" Δεν είμαι σίγουρη πως σε πιάνω απόλυτα. " κάνω την ανίδεη.

" Αυτό μπορώ να το διορθώσω άμεσα. " αυτό το κλείσιμο του ματιού δεν μ'αρέσει καθόλου. Κλείνει το μάτι της κουζίνας, βγάζει την ποδιά και με πλησιάζει με κινήσεις αιλουροειδούς.

" Άλλο ένα βήμα και θα σε καταγγείλω για σεξουαλική παρενόχληση. " τον προειδοποιώ.

" Θα τους πω να κοιτάξουν τα μάτια σου και θα με αθωώσουν. " μου λέει με γλυκό και κουτοπόνηρο ύφος. Θέλω να του ζουλίξω τα μαγουλάκια του.

" Πολύ μελό. " λέω τελικά.

" Εντάξει, τότε θα τους πω να κάνουν μια στροφή γύρω σου, να δουν τα βυζιά και τον κωλο σου και θα μου δώσουν και συγχαρητήρια. " μου λέει με ένα βλέμμα που στάζει αντρίλα. Και καλά.

" Είσαι...είσαι... " ψάχνω να βρω λέξεις να περιγράψω την μαλακία του εγκεφάλου του.

" Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου; " με ρωτάει γελώντας.

" Σκάσε Πανταζή! Είσαι σαχλός, ανεκδιήγητος, ποταπός, ανώμαλος και προσβλητικός. Ναι, όλα αυτά είσαι! " υποστηρίζω με πάθος. Έρχεται αμέσως καταπάνω μου και με φορτώνει στους γεμάτους γρατζουνιές ώμους του.

" Τι κανείς; " τσιρίζω.

" Μωρό μου, αν είναι να έχω αυτή την θεσπέσια θέα του κώλου σου, θα γίνομαι συνεχως σαχλός, ανεκδιήγητος, ανώμαλος και προσβλητικός. " λέει ενώ με οδηγεί στην κρεβατοκάμαρά του. Με αφήνει απαλά στο στρώμα, ανεβαίνει πάνω μου και με καρφώνει με το διαπεραστικό βλέμμα του.

" Και ποταπός; " τον ρωτάω χαζά. Εκείνος γελάει και αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου.

" Ό,τι θέλεις θα γίνω. " (Α/Ν για μια θέση μες την καρδιαααααα σου! Noisers, VKators etc, where are you? )

"Δεν θα φάμε τελικά; " τον ρωτάω ενώ τα χείλη του γαργαλούν τον λαιμό μου.

" Ω, φυσικά και θα φάμε. " λέει πονηρά.

Εεε και που λέτε, φάγαμε, αλλά η ομελέτα κρύωσε. Τώρα τι φάγαμε, το αφήνω στην φαντασία σας.


___________________________________________________________________________________

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΑΝΩΜΑΛΑ ΠΑΡΤΣΑΚΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΑΩΩΩΩΩΩ! Είχα κολλήσει και δεν μπορούσα να γράψω λέξη

Θέλω μια μικρή χαρούλα. Όσες δεν έχετε επαφή με το όλο Boys and Noise και Vangelis Kakouriotis thing, θα ήθελα, αν θέλετε και εσείς, να πάτε στην σελίδα του Βαγγέλη (Vangelis Kakouriotis) στο Facebook (αυτή με τα πολλά likes) και να αφήσετε ένα like στην σελίδα του ανωμαλου πρωταγωνιστή μας. Αααα, κάντε με και add ( 'Μαργαρίτα Χν' ). ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΕΕΕ. ΣΤΕΊΛΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ!!! Καλό ΣΚ παιδιά. Δεν ξέρω ποτε θα μπει το επόμενο.

Δεν σας πάω. ❤❤❤